ນັກຊີວະວິທະຍາ ທ່ານນາງ ອາຊ໌ລີ ວີລສັນ ໄດ້ຊ່ອຍເຈຍໂຕນຶ່ງອອກຈາກ ຕາໜ່າງຢ່າງລະມັດລະວັງ ທີ່ຫ້າງໄວ້ຢູ່ເທິງປາຍຕົ້ນໄມ້ຕາມແຄມແມ່ນ້ຳ ແລະ ໄດ້ກວດສອບເບິ່ງຂົນຂອງໂຕສັດທີ່ລ້ຽງລູກດ້ວຍນົມ ທີ່ກຳລັງດີ້ນດຸກດິກຢູ່ນັ້ນ ດ້ວຍແສງໄຟສາຍທີ່ຕິດຢູ່ຫົວຂອງທ່ານນາງ. ທ່ານນາງກ່າວ ໃນຂະນະຖອນ ຫາຍໃຈວ່າ “ໂຕໃຫຍ່ສີນ້ຳຕານອີກໂຕນຶ່ງ.”
ມັນເປັນປະເພດທີ່ມີທົ່ວໄປ ເປັນນຶ່ງໃນຫຼາຍໆໂຕທີ່ທ່ານນາງວີລສັນ ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມງານທັງຫຼາຍ ໄດ້ຈັບມາໄດ້ໃນຕອນຄ່ຳຄືນຂອງລະດູຮ້ອນ ຢູ່ໃນເຂດ ຊົນນະບົດທາງພາກໃຕ້ຂອງລັດມິຊິແກັນ. ພວກເຂົາເຈົ້າ ຊອກຫາພວກເຈຍທີ່ ຫາຍາກຫຼາຍຂຶ້ນນັບມື້ຢູ່ໃນລັດອິນດຽນນາ ແລະພວກເຈຍຫູຍາວເຂດພາກເໜືອ ຊຶ່ງໃນປະຫວັດສາດແລ້ວ ພວກມັນອົບພະຍົບໄປຫາບ່ອນພັກອາໄສໃນລະດູ ການເກີດລູກ ຢູ່ຫລັງເປືອກພວກຕົ້ນໄມ້ທີ່ຕາຍແລ້ວ.
ພວກນັກວິທະຍາສາດ ຍັງບໍ່ທັນພົບເຫັນສາຍພັນຂອງເຈຍທັງສອງປະເພດດັ່ງ ກ່າວເທື່ອໃນປີນີ້ ຂະນະທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າ ດຳເນີນພາລະກິດການຫ້າງຕາໜ່າງ ເພື່ອຈັບເຈຍນັ້ນ.
“ມັນເປັນການສະເໜີແນະທີ່ບໍ່ຄ່ອຍດີ ຖ້າວ່າພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຈັບມັນໄດ້. ມັນເບິ່ງຄືວ່າ ບໍ່ດີເລີຍ” ທ່ານອາລແລນ ເຄີຣຕາ ອາຈານສອນຢູ່ທີ່ມະຫາວິ ທະຍາໄລ ມິຊິແກັນຕາເວັນອອກ ຜູ້ທີ່ໄດ້ສຶກສາກ່ຽວກັບພວກເຈຍ ເປັນເວລາ ຫຼາຍກວ່າ 40 ປີ ໄດ້ກ່າວ.
ເຈຍທັງສອງສາຍພັນດັ່ງກ່າວ ໄດ້ຖືກກຳນົດເປັນສາຍພັນທີ່ໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍ ພາຍໃຕ້ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍສາຍພັນທີ່ໃກ້ຈະສູນພັນ.
