“ຂ້ອຍມີຄວາມຝັນ” ເປັນຄຳເວົ້າທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ແລະມີຊື່ສຽງທີ່
ສຸດຂອງ ຄຸນພໍ່ Martin Luther King Jr. ຊຶ່ງໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້
ໃນປະຫວັດສາດຂອງ ຊາວອາເມຣິກັນຜີວດຳ ທີ່ຍັງດຳເນີນຕໍ່ສູ້
ເອົາສິດທິ ພົນລະເມືອງ ຄວາມເປັນທຳ ເສຣີພາບ ແລະຄວາມ
ສະເໝີພາບຢູ່ໃນ ສະຫະລັດ ຈົນເທົ້າທຸກວັນນີ້. ຊາວຜີດຳ ຢູ່ໃນ
ສະຫະລັດ ອາເມຣິກາ ຊຶ່ງບັດນີ້ຮ້ອງກັນເປັນທາງການວ່າ ອາ
ຟຣິກັນ-ອາເມຣິກັນ ຫລືຄົນອາເມຣິກັນເຊື້ອສາຍ ອາຟຣິການັ້ນ
ໄດ້ຖືກນຳເຂົ້າມາສູ່ແຜ່ນດິນໃໝ່ແຫ່ງນີ້ໃນປີ 1619 ເກືອບ 400
ປີແລ້ວ ໂດຍຊາວຜີວຂາວຊຶ່ງເປັນພວກຄ້າຂ້າທາດ.
ຊາວຜີວດຳເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ຖືກບັງຂັບນຳເອົາລົງໃສ່ເຮືອ ມາຈາກ
ທະວີບອາຟຣິກາ ເພື່ອນໍາມາເປັນ ຂ້າທາດ ເຮັດວຽກປູກຝັງ
ແລະຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນເຮືອນຊານຂອງຄົນຜີວຂາວ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີສິດ
ທິໃດໆທັງໜົດ ນອກຈາກມີໜ້າທີ່ເປັນຂ້ອຍຂ້າຮັບໃຊ້ເທົ່ານັ້ນ.
ຊາວຜີວດຳໄດ້ສູ້ທົນກັບຄວາມທຸກທໍລະມານມາຫລາຍເຊນຄົນ ເປັນລຳດັບຈົນຮອດປີ 1865ຊຶ່ງເວລານັ້ນ ສະຫະລັດ ຕົກຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກ ຄອງຂອງ Abraham
Lincoln ປະທານາທິບໍດີ ຄົນທີ່ 16 ຂອງ ສະຫະລັດ (1861-1865) ຊຶ່ງທ່ານໄດ້ເປັນ
ຜູ້ປົດປ່ອຍຂ້າທາດ. ຍ້ອນປົດປ່ອຍເປັນຂ້າທາດນີ້ເອງຈຶ່ງໄດ້ເກີດ ສົງຄາມກາງເມືອງຂື້ນ
ລະຫວ່າງຝ່າຍ ເໜືອ ທີ່ຢາກປົດປ່ອຍຂ້າທາດ ແລະຝ່າຍໃຕ້ຄັດຄ້ານນັ້ນ ຢູ່ເປັນ ເວລາ
ຫລາຍປີ ແລະ ຊາວອາເມຣິກັນ ໄດ້ລົ້ມຫາຍຕາຍໄປຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ໃນທີ່ສຸດຝ່າຍເໜືອກໍໄດ້ໄຊຊະນະ ແລະຫລັງຈາກນັ້ນມາ ປະທານາທິບໍດີLincoln ໄດ້ຖືກລອບສັງຫານ ຍ້ອນໄດ້ປະກາດ ປົດປ່ອຍຂ້າທາດ ຊາວຜີວດຳ ໃຫ້ເປັນອິດສະລະ.
ເຖິງແມ່ນວ່າ ຊາວຜິວດຳໄດ້ເປັນ ອິດສະລະ ໃນການທໍາມາຫາຢູ່ຫາກິນດ້ວຍຕົນເອງແລ້ວ
ກໍຕາມ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງຖືກກີດກັ້ນມາຕະຫລອດ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບສິດທິຂອງການເປັນພົນລະ
ເມືອງ ສະຫະລັດ ຢ່າງສົມບຸນ. ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີສິດປ່ອນບັດ ຖືກແບ່ງ
ແຍກໃນການດຳລົງຊີວິດປະຈຳວັນ ແລະຫ້າມບໍ່ໃຫ້ຢູ່ປະປົນກັບຄົນຜິວຂາວ ໃນທີ່ສາທາ
ລະນະ. ການເຄື່ອນໄຫວ ຮຽກຮ້ອງເອົາສິດທິຂອງ ຊາວຜີວດຳ ໄດ້ດຳເນີນມາຈົນເຖິງປີ
1963 ໂດຍການນຳພາຂອງ ຄຸ່ນພໍ່ Martin Luther King ທີ່ Jr.
ຢູ່ໃນການເດີນຂະບວນຄັ້ງໃຫຍ່ດັ່ງກ່າວ ຄຸ່ນພໍ່ Martin Luther King ໄດ້ກ່າວຢູ່ຕໍ່ໜ້າຝູງຊົນຫລາຍກວ່າ 250.000 ຄົນວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າ ມີ ຄວາມຝັນ ຫລື I have a dream” ທີ່
ມີຄວາມໝາຍວ່າ ທ່ານ ມີຄວາມຝັນທີ່ຢາກເຫັນຄວາມສະເມີພາບເທົ່າທຽມກັນ ແລະ
ທ່ານຍັງ ກ່າວອີກວ່າໂຕທ່ານເອງ ອາດຈະບໍ່ເຫັນ ຫລືໄປເຖິງຈຸດໜາຍນັ້ນ. ຄໍາເວົ້າດັ່ງ
ກ່າວນີ້ ໄດ້ເປັນຂີດໝາຍ ຈຸດຫັນປ່ຽນໃນປະຫວັດສາດ ສະຫະລັດ.
ການເດີນຂະບວນໃນເດືອນສິງຫາ ປີ 1963 ທີ່ນະຄອນຫລວງວໍຊິງຕັນທ່າມກາງທີ່ເກີດ
ຄວາມວຸ້ນວາຍທາງດ້ານເຊື້ອຊາດຜີວພັນ ຊຶ່ງໃນເວລານັ້ນ ສະຫະລັດໄດ້ຊອກຫາຊ່ອງ
ທາງ ເຮັດໃຫ້ກົດໝາຍຕ່າງໆ ທີ່ຈຳແນກກີດກັນຕໍ່ຊາວອາເມຣິກັນເຊື້ອສາຍອາຟຣິກາ
ນັ້ນ ສິ້ນສຸດລົງ.
ທ່າມກາງບັນຍາກາດຄົບຮອບ 50 ປີ ຢູ່ຕໍ່ໜ້າ ອານຸສາວະຣີ ປະທານາທິບໍດີ Abrahm
Lincoln ທີ່ ນະຄອນຫລວງ ວໍຊິງຕັນ ພາຍໃຕ້ດິນຟ້າອາກາດອັນແຈ່ມໃສຂອງ ວັນເສົາ
ທີ 24 ສິງຫາ ທີ່ຜ່ານມານີ້ ປະຊາກອນຊາວອາຟຣິກັນ-ອາເມຣິກັນ ຫລາຍພັນຄົນ ໄດ້
ເດີນທາງມາຈາກທົ່ວປະເທດ ພ້ອມດ້ວຍປະຊາກອນ ທີ່ມີເຊື້ອສາຍມາຈາກ ທະວີບ
ຕ່າງໆເຊ່ນວ່າ ຊາວເອເຊຍ-ອາເມຣິກັນ ອັນມີ ຈີນ ຍີ່ປຸ່ນ ເກົາຫລີ ແລະລາວ ຫລາຍ
ຮ້ອຍຄົນ ໄດ້ມາສົມທົບເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອສະຫລອງ ຄວາມຝັນ ຂອງ ຄຸ່ນພໍ່ Martin
Luther King ເພື່ອຍ້ອນຄືນເຖິງຮ່ອງຮອຍ ການເດີນຂະບວນຮຽກຮ້ອງເອົາສິດທິສະ
ເໝີພາບພົນລະເມືອງ ທີ່ຮູ້ກັນໃນນາມ “ການເດີນຂະບວນທີ່ນະຄອນຫຼວງ ວໍຊິງຕັນ
ຫລື March on Washington.”
ເຖິງແມ່ນວ່າເລື້ອງລາວດັ່ງກ່າວໄດ້ຜ່ານພົ້ນມາເປັນເວລາ 50 ປີແລ້ວກໍຕາມ ແຕ່ ຊາວ
ອາຟຣິກັນ-ອາເມຣິກັນ ຍັງເຫັນວ່າ ພາລະກິດການເຄື່ອນໄຫວຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະຊົນ
ຊາດກຸ່ມນ້ອຍອຶ່ນໆນັ້ນຍັງບໍ່ເປັນທີ່ເສດສີ້ນເທື່ອ. ເພາະສະນັ້ນປະຊາກອນ ອາຟຣິກັນ
ອາເມຣິກັນ ຈຶ່ງໄດ້ມີພາກສ່ວນອັນສຳຄັນໃນການເປັນປາກກະບອກສຽງເບີກທາງວາງ
ບົດບາດໃຫ້ແກ່ບັນດາປະຊາຄົມກຸ່ມນ້ອຍຕ່າງໆທີ່ຢູ່ໃນ ສະຫະລັດ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນ
ປະໂຫຍດເຊັ່ນດຽວກັນ.
ຮ່ວມຢູ່ໃນການເດີນຂະບວນຄັ້ງນີ້ ມີສະມາຊິກປະຊາຄົມລາວອາເມຣິກັນ ຄື ທ່ານວິໄລ
ຈະເລີນຣາດ ອະດີດຫົວໜ້າ ສູນກາງບໍລິການ ຊາວຕ່າງດ້າວ ທີ່ເຂົ້າມາຢູ່ ສະຫະລັດ
ໃໝ່ ຫລື New Comers Service Center (NCSC) ທີ່ ນະຄອນຫລວງ ວໍຊິງຕັນ.
ທ່ານວິໄລ ໄດ້ໃຫ້ຄຳເຫັນຕໍ່ ວີໂອເອວ່າ :
ຮ່ວມກ່າວຄໍາປາໄສ ຢູ່ໃນພິທີກໍມີ ທ່ານນາງ Mee Moua
ລາວມົ້ງອາເມຣິກັນ ທີ່ເຄີຍເປັນຜູ້ແທນ ລັດມິນນິໂຊຕາ.
ທ່ານນາງເປັນປະທານ ແລະຜູ້ອໍານວຍການ Asian
Americans Advancing Justice (AAJC). ນອກນັ້ນ ກໍມີບຸກຄົນສໍາຄັນເຊ່ນວ່າ ຊາວອາເມຣິກາ-ເຊື້ອສາຍອາຟຣິກາ ຄືຄຸນພໍ່ Al Sharpton ພ້ອມດ້ວຍລູກຊາຍຂອງ Dr. King ຄືທ່ານMartin Lurther King Jrໃ ແລະ ທ່ານ Eric
Holder ລັດຖະມົນຕີກະຊວງຍຸຕິທໍາສະຫະລັດ ແລະອີກຫລາຍໆທ່ານ.
ການເດີນຂະບວນໂຮມຊຸມນຸມໃນວັນດັ່ງກ່າວນີ້ ໄດ້ເປີດກວ້າງໃຫ້ ປະຊາກອນອາເມຣິກັນ
ທຸກຖ້ວນໜ້າ ທຸກໆການຈັດຕັ້ງ ທຸກໆເຊື້ອຊາດ ທຸກໆສາສະໜາ ແລະທຸກໆຄວາມເຊື່ອຖື
ແມ່ນກະທັ້ງພວກທີ່ເຊື່ອຖືໃນລະບອບ ສັງຄົມນິຍົມ ແລະຄອມມິວນິສ ກໍໄດ້ມີໂອກາດ ມາ
ສະແດງຄວາມຄິດຄວາມເຫັນຂອງເຂົາເຈົ້າ ຢ່າງມີເສຣີພາບ ແລະສະເໝີພາບ. ດ້ອກເຕີ
Stephanie Myers ປະທານຮ່ວມ ຂອງອົງການຜູ້ຍິງດໍາ ເພື່ອການປ່ຽນແປງໃນທາງບວກ ແຫ່ງຊາດ ຫລື National Co-chair of Black Woman for Positive Change ກ່າວຕໍ່ ວີໂອເອ ວ່າ:
"ຂ້າພະເຈົ້າຊື່ວ່າ Dr. Stephanie Myers, ປະທານຮ່ວມ ຂອງ
ອົງການແມ່ຍິງຜິວດໍາເພື່ອການປ່ຽນແປງໃນທາງບວກແຫ່ງຊາດ
ຫລື National Co-chair of Black Woman for Positive
Change. ພວກເຮົາເປັນຄູ່ຮ່ວມງານ ຈັດງານສະຫລອງຄົບ
ຮອບ 50 ປີຂອງ ການເດີນຂະບວນ ທີ່ນະຄອນຫລວງວໍຊິງຕັນ ຄັ້ງນີ້ ພວກເຮົາຮູ້ສຶກເປັນ
ກຽດແທ້ໆ ທີ່ໄດ້ມາທີ່ນີ້ໄດ້ເປັນພາກສ່ວນນຶ່ງຂອງ ຄວາມຝັນຂອງ ດ້ອກເຕີ Martin Luther
King Jr. ແລະ ການມາທີ່ນີ້ຂອງພວກເຮົາກໍແມ່ນເພື່ອເຕືອນຄວາມຊົງຈໍາຂອງທຸກໆຄົນວ່າ
ຄວາມຝັນຂອງ ດ້ອກເພີນ. ທ່ານ ຕ້ອງການຢາກໃຫ້ມະນຸດຢູ່ຮ່ວມກັນດ້ວຍຄວາມປອງດອງ
ສາມັກຄີກັນ ແລະນັ້ນແມ່ນພາລະກິດ ແລະສະເໝີພາບຂອງພວກເຮົາ. ເຮົາຕ້ອງການຢາກ
ປ່ຽນແປງ ວັດທະນາທໍາຂອງຄວາມຮຸນແຮງຢູ່ໃນ ອາເມຣິກາ ເພື່ອໃຫ້ອານາຄົດຂອງພວກ
ເຮົາ ແລະລູກໆ ຜູ້ອາວຸໂສຂອງພວກ ເຮົາ ແລະປະຊາຊົນຜູ້ອ່ອນແອທັງຫລາຍ ເປັນອານາ
ຄົດທີ່ມີແຕ່ຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະປາດສະຈາກຄວາມຮຸນແຮງ.
ທ່ານ ໄດ້ມາຮ່ວມໃນປີ 1963 ບໍ່?
"ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ມາຮ່ວມ ໃນການເດີນຂະບວນເມື່ອປີ 1963 ແຕ່ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າ ຮູ້ຈັກດີກ່ຽວກັບເລື້ອງນີ້ ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ຍ່າງໄປ ຍ່າງມາຢູ່ໃນເຮືອນ ແລະ ເວົ້າແລ້ວເວົ້າອີກວ່າ ຂ້ອຍມີຄວາມຝັນ ຢູ່ເປັນເວລາຢ່າງໜ້ອຍສອງອາທິດ ເພາະສະນັ້ນ ຄອບຄົວຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ເປັນພາກສ່ວນອັນສໍາຄັນ ຢູ່ໃນເຫດການດັ່ງກ່າວ."
ທ່ານ ເຫັນມີການປ່ຽນແປງຫຍັງບໍ່ໃນ 50 ປີທີ່ຜ່ານມາ?
"ແນ່ນອນ ເວລານີ້ທ່ານ Barack Obama ໄດ້ເປັນປະທານາທິບໍດີ ຂອງ ສະຫະລັດ ແລະ
ນັ້ນກໍເປັນການປ່ຽນແປງຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງໃນປະເທດນີ້ ແລະພວກເຮົາມີຄວາມພາກພູມ
ໃຈນໍາທ່ານ ແລະພວກເຮົາມີນັກວິຊາຊີບຕ່າງໆ ແລະໂອກາດຢູ່ໃນສະຫະລັດ. ສໍາລັບ
ໂຕຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍ ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງຈາກ ປະທານາທິບໍດີ ໃຫ້ຮັບຕໍາແໜ່ງນີ້ ແລະ
ພວກເຮົາໄດ້ເຂົ້າຢູ່ປະຈໍາໜ້າທີ່ ອັນທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ແຕ່ກໍຍັງມີອີກຫລາຍຢ່າງທີ່ຈະ
ຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດໃນຂ້າງໜ້າ ເປັນຕົ້ນພວກເຮົາເປັນຫ່ວງນໍາ ການຫວ່າງງານ ຂອງພວກ
ໜຸ່ມນ້ອຍ ພວກເຮົາເປັນຫວ່ງນໍາເລື້ອງ ແຜນປະກັນໄພສຸຂະພາບ ແລະພວກເຮົາດີໃຈ
ທີ່ ແຜນປະໄພສຸຂະພາບຂອງ Obama ຈະເລີ້ມມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ໃນ ວັນທີ່ 1 ເດືອນຕຸລາ
ຈະມາເຖິງນີ້. ພວກເຮົາໄດ້ບັນລຸຜົນສໍາເລັດຫລາຍຢ່າງ ແລະອີກຫລາຍໆຢ່າງ ທີ່ຍັງບໍ່
ທັນບັນລຸຜົນ.”
ພິທີ່ຄົບຮອບ 50 ປີຄັ້ງທີສອງ ໄດ້ຈັດຂື້ນໃນວັນພຸດ ທີ 28 ສິງຫາມື້ວານນີ້ ຊຶ່ງເປັນວັນຄົບ
ຮອບທີ່ແທ້ຈິງ ບັນດາຜູ້ກ່າວຄໍາປາໄສໃນງານນີຕ້ ຮ່ວມທັງປະທານາທິບໍດີ Barack
Obama ພ້ອມດ້ວຍອະດີດ ປະທານາທິບໍດີ Jimmy Carter ແລະ Bill Clinton.
ສຸດຂອງ ຄຸນພໍ່ Martin Luther King Jr. ຊຶ່ງໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້
ໃນປະຫວັດສາດຂອງ ຊາວອາເມຣິກັນຜີວດຳ ທີ່ຍັງດຳເນີນຕໍ່ສູ້
ເອົາສິດທິ ພົນລະເມືອງ ຄວາມເປັນທຳ ເສຣີພາບ ແລະຄວາມ
ສະເໝີພາບຢູ່ໃນ ສະຫະລັດ ຈົນເທົ້າທຸກວັນນີ້. ຊາວຜີດຳ ຢູ່ໃນ
ສະຫະລັດ ອາເມຣິກາ ຊຶ່ງບັດນີ້ຮ້ອງກັນເປັນທາງການວ່າ ອາ
ຟຣິກັນ-ອາເມຣິກັນ ຫລືຄົນອາເມຣິກັນເຊື້ອສາຍ ອາຟຣິການັ້ນ
ໄດ້ຖືກນຳເຂົ້າມາສູ່ແຜ່ນດິນໃໝ່ແຫ່ງນີ້ໃນປີ 1619 ເກືອບ 400
ປີແລ້ວ ໂດຍຊາວຜີວຂາວຊຶ່ງເປັນພວກຄ້າຂ້າທາດ.
ຊາວຜີວດຳເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ຖືກບັງຂັບນຳເອົາລົງໃສ່ເຮືອ ມາຈາກ
ທະວີບອາຟຣິກາ ເພື່ອນໍາມາເປັນ ຂ້າທາດ ເຮັດວຽກປູກຝັງ
ແລະຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນເຮືອນຊານຂອງຄົນຜີວຂາວ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີສິດ
ທິໃດໆທັງໜົດ ນອກຈາກມີໜ້າທີ່ເປັນຂ້ອຍຂ້າຮັບໃຊ້ເທົ່ານັ້ນ.
ຊາວຜີວດຳໄດ້ສູ້ທົນກັບຄວາມທຸກທໍລະມານມາຫລາຍເຊນຄົນ ເປັນລຳດັບຈົນຮອດປີ 1865ຊຶ່ງເວລານັ້ນ ສະຫະລັດ ຕົກຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກ ຄອງຂອງ Abraham
Lincoln ປະທານາທິບໍດີ ຄົນທີ່ 16 ຂອງ ສະຫະລັດ (1861-1865) ຊຶ່ງທ່ານໄດ້ເປັນ
ຜູ້ປົດປ່ອຍຂ້າທາດ. ຍ້ອນປົດປ່ອຍເປັນຂ້າທາດນີ້ເອງຈຶ່ງໄດ້ເກີດ ສົງຄາມກາງເມືອງຂື້ນ
ລະຫວ່າງຝ່າຍ ເໜືອ ທີ່ຢາກປົດປ່ອຍຂ້າທາດ ແລະຝ່າຍໃຕ້ຄັດຄ້ານນັ້ນ ຢູ່ເປັນ ເວລາ
ຫລາຍປີ ແລະ ຊາວອາເມຣິກັນ ໄດ້ລົ້ມຫາຍຕາຍໄປຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ໃນທີ່ສຸດຝ່າຍເໜືອກໍໄດ້ໄຊຊະນະ ແລະຫລັງຈາກນັ້ນມາ ປະທານາທິບໍດີLincoln ໄດ້ຖືກລອບສັງຫານ ຍ້ອນໄດ້ປະກາດ ປົດປ່ອຍຂ້າທາດ ຊາວຜີວດຳ ໃຫ້ເປັນອິດສະລະ.
ເຖິງແມ່ນວ່າ ຊາວຜິວດຳໄດ້ເປັນ ອິດສະລະ ໃນການທໍາມາຫາຢູ່ຫາກິນດ້ວຍຕົນເອງແລ້ວ
ກໍຕາມ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງຖືກກີດກັ້ນມາຕະຫລອດ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບສິດທິຂອງການເປັນພົນລະ
ເມືອງ ສະຫະລັດ ຢ່າງສົມບຸນ. ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີສິດປ່ອນບັດ ຖືກແບ່ງ
ແຍກໃນການດຳລົງຊີວິດປະຈຳວັນ ແລະຫ້າມບໍ່ໃຫ້ຢູ່ປະປົນກັບຄົນຜິວຂາວ ໃນທີ່ສາທາ
ລະນະ. ການເຄື່ອນໄຫວ ຮຽກຮ້ອງເອົາສິດທິຂອງ ຊາວຜີວດຳ ໄດ້ດຳເນີນມາຈົນເຖິງປີ
1963 ໂດຍການນຳພາຂອງ ຄຸ່ນພໍ່ Martin Luther King ທີ່ Jr.
ຢູ່ໃນການເດີນຂະບວນຄັ້ງໃຫຍ່ດັ່ງກ່າວ ຄຸ່ນພໍ່ Martin Luther King ໄດ້ກ່າວຢູ່ຕໍ່ໜ້າຝູງຊົນຫລາຍກວ່າ 250.000 ຄົນວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າ ມີ ຄວາມຝັນ ຫລື I have a dream” ທີ່
ມີຄວາມໝາຍວ່າ ທ່ານ ມີຄວາມຝັນທີ່ຢາກເຫັນຄວາມສະເມີພາບເທົ່າທຽມກັນ ແລະ
ທ່ານຍັງ ກ່າວອີກວ່າໂຕທ່ານເອງ ອາດຈະບໍ່ເຫັນ ຫລືໄປເຖິງຈຸດໜາຍນັ້ນ. ຄໍາເວົ້າດັ່ງ
ກ່າວນີ້ ໄດ້ເປັນຂີດໝາຍ ຈຸດຫັນປ່ຽນໃນປະຫວັດສາດ ສະຫະລັດ.
ການເດີນຂະບວນໃນເດືອນສິງຫາ ປີ 1963 ທີ່ນະຄອນຫລວງວໍຊິງຕັນທ່າມກາງທີ່ເກີດ
ຄວາມວຸ້ນວາຍທາງດ້ານເຊື້ອຊາດຜີວພັນ ຊຶ່ງໃນເວລານັ້ນ ສະຫະລັດໄດ້ຊອກຫາຊ່ອງ
ທາງ ເຮັດໃຫ້ກົດໝາຍຕ່າງໆ ທີ່ຈຳແນກກີດກັນຕໍ່ຊາວອາເມຣິກັນເຊື້ອສາຍອາຟຣິກາ
ນັ້ນ ສິ້ນສຸດລົງ.
ທ່າມກາງບັນຍາກາດຄົບຮອບ 50 ປີ ຢູ່ຕໍ່ໜ້າ ອານຸສາວະຣີ ປະທານາທິບໍດີ Abrahm
Lincoln ທີ່ ນະຄອນຫລວງ ວໍຊິງຕັນ ພາຍໃຕ້ດິນຟ້າອາກາດອັນແຈ່ມໃສຂອງ ວັນເສົາ
ທີ 24 ສິງຫາ ທີ່ຜ່ານມານີ້ ປະຊາກອນຊາວອາຟຣິກັນ-ອາເມຣິກັນ ຫລາຍພັນຄົນ ໄດ້
ເດີນທາງມາຈາກທົ່ວປະເທດ ພ້ອມດ້ວຍປະຊາກອນ ທີ່ມີເຊື້ອສາຍມາຈາກ ທະວີບ
ຕ່າງໆເຊ່ນວ່າ ຊາວເອເຊຍ-ອາເມຣິກັນ ອັນມີ ຈີນ ຍີ່ປຸ່ນ ເກົາຫລີ ແລະລາວ ຫລາຍ
ຮ້ອຍຄົນ ໄດ້ມາສົມທົບເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອສະຫລອງ ຄວາມຝັນ ຂອງ ຄຸ່ນພໍ່ Martin
Luther King ເພື່ອຍ້ອນຄືນເຖິງຮ່ອງຮອຍ ການເດີນຂະບວນຮຽກຮ້ອງເອົາສິດທິສະ
ເໝີພາບພົນລະເມືອງ ທີ່ຮູ້ກັນໃນນາມ “ການເດີນຂະບວນທີ່ນະຄອນຫຼວງ ວໍຊິງຕັນ
ຫລື March on Washington.”
ເຖິງແມ່ນວ່າເລື້ອງລາວດັ່ງກ່າວໄດ້ຜ່ານພົ້ນມາເປັນເວລາ 50 ປີແລ້ວກໍຕາມ ແຕ່ ຊາວ
ອາຟຣິກັນ-ອາເມຣິກັນ ຍັງເຫັນວ່າ ພາລະກິດການເຄື່ອນໄຫວຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະຊົນ
ຊາດກຸ່ມນ້ອຍອຶ່ນໆນັ້ນຍັງບໍ່ເປັນທີ່ເສດສີ້ນເທື່ອ. ເພາະສະນັ້ນປະຊາກອນ ອາຟຣິກັນ
ອາເມຣິກັນ ຈຶ່ງໄດ້ມີພາກສ່ວນອັນສຳຄັນໃນການເປັນປາກກະບອກສຽງເບີກທາງວາງ
ບົດບາດໃຫ້ແກ່ບັນດາປະຊາຄົມກຸ່ມນ້ອຍຕ່າງໆທີ່ຢູ່ໃນ ສະຫະລັດ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນ
ປະໂຫຍດເຊັ່ນດຽວກັນ.
ຮ່ວມຢູ່ໃນການເດີນຂະບວນຄັ້ງນີ້ ມີສະມາຊິກປະຊາຄົມລາວອາເມຣິກັນ ຄື ທ່ານວິໄລ
ຈະເລີນຣາດ ອະດີດຫົວໜ້າ ສູນກາງບໍລິການ ຊາວຕ່າງດ້າວ ທີ່ເຂົ້າມາຢູ່ ສະຫະລັດ
ໃໝ່ ຫລື New Comers Service Center (NCSC) ທີ່ ນະຄອນຫລວງ ວໍຊິງຕັນ.
ທ່ານວິໄລ ໄດ້ໃຫ້ຄຳເຫັນຕໍ່ ວີໂອເອວ່າ :
ຮ່ວມກ່າວຄໍາປາໄສ ຢູ່ໃນພິທີກໍມີ ທ່ານນາງ Mee Moua
ລາວມົ້ງອາເມຣິກັນ ທີ່ເຄີຍເປັນຜູ້ແທນ ລັດມິນນິໂຊຕາ.
ທ່ານນາງເປັນປະທານ ແລະຜູ້ອໍານວຍການ Asian
Americans Advancing Justice (AAJC). ນອກນັ້ນ ກໍມີບຸກຄົນສໍາຄັນເຊ່ນວ່າ ຊາວອາເມຣິກາ-ເຊື້ອສາຍອາຟຣິກາ ຄືຄຸນພໍ່ Al Sharpton ພ້ອມດ້ວຍລູກຊາຍຂອງ Dr. King ຄືທ່ານMartin Lurther King Jrໃ ແລະ ທ່ານ Eric
Holder ລັດຖະມົນຕີກະຊວງຍຸຕິທໍາສະຫະລັດ ແລະອີກຫລາຍໆທ່ານ.
ການເດີນຂະບວນໂຮມຊຸມນຸມໃນວັນດັ່ງກ່າວນີ້ ໄດ້ເປີດກວ້າງໃຫ້ ປະຊາກອນອາເມຣິກັນ
ທຸກຖ້ວນໜ້າ ທຸກໆການຈັດຕັ້ງ ທຸກໆເຊື້ອຊາດ ທຸກໆສາສະໜາ ແລະທຸກໆຄວາມເຊື່ອຖື
ແມ່ນກະທັ້ງພວກທີ່ເຊື່ອຖືໃນລະບອບ ສັງຄົມນິຍົມ ແລະຄອມມິວນິສ ກໍໄດ້ມີໂອກາດ ມາ
ສະແດງຄວາມຄິດຄວາມເຫັນຂອງເຂົາເຈົ້າ ຢ່າງມີເສຣີພາບ ແລະສະເໝີພາບ. ດ້ອກເຕີ
Stephanie Myers ປະທານຮ່ວມ ຂອງອົງການຜູ້ຍິງດໍາ ເພື່ອການປ່ຽນແປງໃນທາງບວກ ແຫ່ງຊາດ ຫລື National Co-chair of Black Woman for Positive Change ກ່າວຕໍ່ ວີໂອເອ ວ່າ:
"ຂ້າພະເຈົ້າຊື່ວ່າ Dr. Stephanie Myers, ປະທານຮ່ວມ ຂອງ
ອົງການແມ່ຍິງຜິວດໍາເພື່ອການປ່ຽນແປງໃນທາງບວກແຫ່ງຊາດ
ຫລື National Co-chair of Black Woman for Positive
Change. ພວກເຮົາເປັນຄູ່ຮ່ວມງານ ຈັດງານສະຫລອງຄົບ
ຮອບ 50 ປີຂອງ ການເດີນຂະບວນ ທີ່ນະຄອນຫລວງວໍຊິງຕັນ ຄັ້ງນີ້ ພວກເຮົາຮູ້ສຶກເປັນ
ກຽດແທ້ໆ ທີ່ໄດ້ມາທີ່ນີ້ໄດ້ເປັນພາກສ່ວນນຶ່ງຂອງ ຄວາມຝັນຂອງ ດ້ອກເຕີ Martin Luther
King Jr. ແລະ ການມາທີ່ນີ້ຂອງພວກເຮົາກໍແມ່ນເພື່ອເຕືອນຄວາມຊົງຈໍາຂອງທຸກໆຄົນວ່າ
ຄວາມຝັນຂອງ ດ້ອກເພີນ. ທ່ານ ຕ້ອງການຢາກໃຫ້ມະນຸດຢູ່ຮ່ວມກັນດ້ວຍຄວາມປອງດອງ
ສາມັກຄີກັນ ແລະນັ້ນແມ່ນພາລະກິດ ແລະສະເໝີພາບຂອງພວກເຮົາ. ເຮົາຕ້ອງການຢາກ
ປ່ຽນແປງ ວັດທະນາທໍາຂອງຄວາມຮຸນແຮງຢູ່ໃນ ອາເມຣິກາ ເພື່ອໃຫ້ອານາຄົດຂອງພວກ
ເຮົາ ແລະລູກໆ ຜູ້ອາວຸໂສຂອງພວກ ເຮົາ ແລະປະຊາຊົນຜູ້ອ່ອນແອທັງຫລາຍ ເປັນອານາ
ຄົດທີ່ມີແຕ່ຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະປາດສະຈາກຄວາມຮຸນແຮງ.
ທ່ານ ໄດ້ມາຮ່ວມໃນປີ 1963 ບໍ່?
"ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ມາຮ່ວມ ໃນການເດີນຂະບວນເມື່ອປີ 1963 ແຕ່ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າ ຮູ້ຈັກດີກ່ຽວກັບເລື້ອງນີ້ ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ຍ່າງໄປ ຍ່າງມາຢູ່ໃນເຮືອນ ແລະ ເວົ້າແລ້ວເວົ້າອີກວ່າ ຂ້ອຍມີຄວາມຝັນ ຢູ່ເປັນເວລາຢ່າງໜ້ອຍສອງອາທິດ ເພາະສະນັ້ນ ຄອບຄົວຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ເປັນພາກສ່ວນອັນສໍາຄັນ ຢູ່ໃນເຫດການດັ່ງກ່າວ."
ທ່ານ ເຫັນມີການປ່ຽນແປງຫຍັງບໍ່ໃນ 50 ປີທີ່ຜ່ານມາ?
"ແນ່ນອນ ເວລານີ້ທ່ານ Barack Obama ໄດ້ເປັນປະທານາທິບໍດີ ຂອງ ສະຫະລັດ ແລະ
ນັ້ນກໍເປັນການປ່ຽນແປງຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງໃນປະເທດນີ້ ແລະພວກເຮົາມີຄວາມພາກພູມ
ໃຈນໍາທ່ານ ແລະພວກເຮົາມີນັກວິຊາຊີບຕ່າງໆ ແລະໂອກາດຢູ່ໃນສະຫະລັດ. ສໍາລັບ
ໂຕຂອງ ຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍ ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງຈາກ ປະທານາທິບໍດີ ໃຫ້ຮັບຕໍາແໜ່ງນີ້ ແລະ
ພວກເຮົາໄດ້ເຂົ້າຢູ່ປະຈໍາໜ້າທີ່ ອັນທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ແຕ່ກໍຍັງມີອີກຫລາຍຢ່າງທີ່ຈະ
ຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດໃນຂ້າງໜ້າ ເປັນຕົ້ນພວກເຮົາເປັນຫ່ວງນໍາ ການຫວ່າງງານ ຂອງພວກ
ໜຸ່ມນ້ອຍ ພວກເຮົາເປັນຫວ່ງນໍາເລື້ອງ ແຜນປະກັນໄພສຸຂະພາບ ແລະພວກເຮົາດີໃຈ
ທີ່ ແຜນປະໄພສຸຂະພາບຂອງ Obama ຈະເລີ້ມມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ໃນ ວັນທີ່ 1 ເດືອນຕຸລາ
ຈະມາເຖິງນີ້. ພວກເຮົາໄດ້ບັນລຸຜົນສໍາເລັດຫລາຍຢ່າງ ແລະອີກຫລາຍໆຢ່າງ ທີ່ຍັງບໍ່
ທັນບັນລຸຜົນ.”
ພິທີ່ຄົບຮອບ 50 ປີຄັ້ງທີສອງ ໄດ້ຈັດຂື້ນໃນວັນພຸດ ທີ 28 ສິງຫາມື້ວານນີ້ ຊຶ່ງເປັນວັນຄົບ
ຮອບທີ່ແທ້ຈິງ ບັນດາຜູ້ກ່າວຄໍາປາໄສໃນງານນີຕ້ ຮ່ວມທັງປະທານາທິບໍດີ Barack
Obama ພ້ອມດ້ວຍອະດີດ ປະທານາທິບໍດີ Jimmy Carter ແລະ Bill Clinton.