ເມື່ອວັນພະຫັດອາທິດຜ່ານມານີ້ ສະພາແຫ່ງຊາດ ຂອງຫວຽດ
ນາມລົງມະຕິເຫັນຊອບໃຫ້ມີການແກ້ໄຂລັດຖະທໍາມະນູນ ແຕ່
ບັນດານັກວິຈານເວົ້າວ່າ ການປ່ຽນແປງຈະເປັນບາດກ້າວຖອຍ
ຫຼັງຫຼາຍກວ່າໄປໜ້າ ສໍາຫຼັບຫວຽດນາມ. Marianne Brown
ຜູ້ສື່ຂ່າວວີໂອເອລາຍງານຈາກນະຄອນຫຼວງຮາໂນ່ຍ ຊຶ່ງທອງ
ປານຈະນໍາມາສະເໜີທ່ານໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
98 ເປີເຊັນ ຂອງພວກຮ່າງກົດໝາຍ ໄດ້ລົງມະຕິຮັບຜ່ານການປ່ຽນແປງລັດຖະທໍາມະ ນູນສະບັບປີ 1992. ທ່ານ Nguyen Sinh Hung ປະທານ ທັງຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະຄະນະກໍາມະການຮ່າງລັດຖະທໍາມະນູນ ເວົ້າວ່າ ເອກກະສານຂັ້ນສຸດທ້າຍແມ່ນ ເປັນຜົນມາຈາກການປຶກສາ ຫາລືກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ແລະອິງຕາມຂໍ້ມູນທີ່ໄດ້ຮັບຈາກພວກຄົນຫຼາຍກຸ່ມ ທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.
ແຕ່ນັ້ນ ກໍປະກົດວ່າຍັງມີຂໍ້ວິຈານຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງກັນຢູ່. ທ່ານ Phil Robertson ຮອງຜູ້ອໍານວຍການກຸ່ມສິ້ງຊອມສິດທິມະນຸດ Human Rights Watch ປະຈໍາພາກພື້ນເອເຊຍ ເວົ້າວ່າ ມັນເປັນການພາດໂອ ກາດສໍາລັບການປະຕິຮູບ ທີ່ອາດນໍາເອົາການປົກຄອງຂອງຫວຽດນາມໃຫ້ຫຍັບເຂົ້າໃກ້ກັບມາດຕະຖານສິດທິມະນຸດສາກົນ ຫຼາຍຂຶ້ນ. ທ່ານ ຟິລ ເວົ້າອີກວ່າ ບັນຫາສໍາຄັນຕ່າງໆ ເຊັ່ນຄວາມເປັນອິດສະຫຼະຂອງຝ່າຍຕຸລາການ ນັ້ນ ກໍບໍ່ໄດ້ຖືກແຕະຕ້ອງ.
ຈຸດນຶ່ງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ກໍຄື ມາດຕາ 4 ຊຶ່ງເປັນມາດຕາ ທີ່ໃຫ້ການຢືນຢັນຕໍ່ບົດບາດແກນກາງ ຂອງພັກຄອມມີວນີສຄືນໃໝ່ ຊຶ່ງບົດແກ້ໄຂດັ່ງກ່າວນັ້ນ ໄດ້ເພີ່ມຂໍ້ກໍາໜົດຕື່ມວ່າ ກອງທັບຈະຕ້ອງຈົ່ງຮັກພັກດີຕໍ່ພັກ.
ທ່ານ Robertson ເວົ້າວ່າ: “ມາດຕາ 4 ແມ່ນສໍາຄັນຫຼາຍ ຍ້ອນວ່າມັນຂັດຕໍ່ສັນ ຍານາໆຊາດວ່າດ້ວຍສິດທິຂອງພົນລະເຮືອນ ແລະສິດທິທາງການເມືອງ ຊຶ່ງກໍາໜົດວ່າ ທຸກຄົນມີສິດປະກອບສ່ວນເຂົ້າຮ່ວມ ໃນການປົກຄອງຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ ແລະເລືອກເອົາການປົກຄອງ ໂດຍຜ່ານການໃຊ້ສິດໃນຊ່ວງເວລາ ຂອງການເລືອກຕັ້ງທີ່ເສລີ.”
ບົດແກ້ໄຂລັດຖະທຳມະນູນຍັງເພີ່ມຂໍ້ກໍາໜົດອີກວ່າ ທີ່ດິນສາມາດຖືກຍຶດເອົາໄດ້ ເພື່ອວັດຖຸປະສົງທາງເສດຖະກິດ ຫຼືໂຄງການພັດທະນາຕ່າງໆ ໂດຍໄດ້ຂະຫຍາຍຖ້ອຍຄໍາເດີມ ທີ່ຢູ່ໃນລັດຖະທໍາມະນູນ ປີ 1992 ແຕ່ພຽງວ່າ “ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ.”
ບັນຫາຂອງການປະຕິຮູບທີ່ດິນ ຖືກຍົກຂຶ້ນມາ ໂດຍພວກປັນຍາຊົນກຸ່ມນຶ່ງ ທີ່ໄດ້ເຊັນໜັງສືຮ້ອງຮຽນສະບັບນຶ່ງເມື່ອຕົ້ນປີນີ້ ໃຫ້ປ່ຽນແປງລັດຖະທໍາມະ ນູນ ທີ່ໃຫ້ໂຮມທັງການເລືອກຕັ້ງແບບເສລີແລະຍຸຕິທໍາ ແລະໃຫ້ເອກກະຊົນເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນໄດ້.
ຄໍາຮ້ອງຮຽນດັ່ງກ່າວ ໄດ້ລົງໃນເວັບໄຊ້ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍໆແຫ່ງ ຫຼັງຈາກລັດຖະບານເປີດໃຫ້ມີການປຶກສາຈາກມະຫາຊົນ ກ່ຽວກັບຮ່າງທີ່ໄດ້ສະເໜີຂຶ້ນ ມານັ້ນ.
ທ່ານ Robertson ເວົ້າອີກວ່າ: “ນີ້ກໍຄ້າຍກັບວ່າ ເປັນການມອບອໍານາດ ໃຫ້ລັດມີສິດຍຶດເອົາທີ່ດິນເພື່ອໂຄງການຕ່າງໆໄດ້ ຊຶ່ງກໍ່ເລີຍເກີດມີຄໍາຖາມຂຶ້ນມາກັນຢ່າງໃຫຍ່ອີກ ວ່າມີຂໍ້ຈໍາກັດຮັດແຄບໃດແດ່ທີ່ຈະນໍາໃຊ້ປະຕິບັດ. ໃນຂອບເຂດ ອັນໃດ ທີ່ປະຊາຊົນຈະມີສິດຂໍຍື່ນອຸທອນ ໃນຂອບເຂດອັນໃດແດ່ທີ່ປະຊາຊົນ ຈະຕໍ່ສູ້ໄດ້ ກັບການຍຶດທີ່ດິນໂດຍລັດຖະບານ ຂະນະທີ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ມັນບໍ່ຢູ່ໃນຜົນປະໂຫຍດສ່ວນໃຫຍ່ຂອງມະຫາຊົນ ຫຼືມີ ຜົນດີຕໍ່ມະຫາຊົນ ຫຼືໃນຂອບເຂດອັນໃດແດ່ ຊຶ່ງໂດຍແທ້ໆແລ້ວ ພວກທີ່ໃກ້ ຊິດກັບຄົນຂອງພັກ ຫຼືຄົນ ລັດຖະບານ ທີ່ຕ້ອງການຢາກໄດ້ທີ່ດິນ ແລະມີໝູ່ເພື່ອນຢູ່ໃນພັກ ແລະລັດ ຊ່ວຍໄດ້.”
ສື່ມວນຊົນທ້ອງຖິ່ນເວົ້າວ່າ ບົດແກ້ໄຂລັດຖະທໍາມະນູນ ຈະສະໜອງໂຄງ ຮ່າງຂອງກົດ ໝາຍຢ່າງຍືນຍົງ ສໍາຫຼັບການລວມຕົວເຂົ້າກັນແລະການພັດ ທະນາທີ່ມີມາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຂອງຫວຽດນາມນັ້ນ. ແຕ່ແນວໃດກໍດີ ຕໍ່ຄວາມ ຜິດຫວັງຂອງຫຼາຍໆຄົນແລ້ວ ກໍຄືການແກ້ໄຂດັ່ງກ່າວໄດ້ໃຫ້ການຢືນຢັນຄືນໃໝ່ວ່າ ລັດຈະຕ້ອງຈະມີບົດບາດເປັນແກນກາງ ໃນດ້ານເສດຖະກິດ ຊຶ່ງເປັນຈຸດນຶ່ງຂອງຮ່າງຂໍ້ສະເໜີ ທີ່ໄດ້ໂອ້ລົມກັນໃນຄໍາປຶກສາຂອງມະຫາຊົນ ທີ່ໄດ້ຖືກຖອນອອກໄປແລ້ວນັ້ນ.
ພາກສ່ວນ ທີ່ບໍລິຫານໂດຍລັດ ຊຶ່ງໄດ້ເຊື່ອມໂຊມລົງໂດຍການບໍລິຫານ ທີ່ບໍ່ຖືກບໍ່ຕ້ອງ ແລະທຸດຈະລິດສໍ້ລາດບັງຫຼວງນັ້ນ ໄດ້ສ້າງໜີ້ສິນຖ້ວມຫົວມູນຄ່າຫຼາຍພັນລ້ານໂດລ່າ ແລະຖືກພິດຈາລະນາໂດຍຫຼາຍໆຄົນວ່າ ເປັນສາເຫດຕົ້ນຕໍສ້າງບັນຫາຕ່າງໆແກ່ເສດ ຖະກິດຂອງຫວຽດນາມຢູ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້.
ທ່ານ Adam Sitkoff ຜູ້ອໍານວຍການສະພາການຄ້າອາເມຣິກັນ ເວົ້າວ່າ ກຸ່ມທຸລະກິດອາເມຣິກັນ ຕ່າງກໍຜິດຫວັງໄປຕາມໆກັນ ກັບຮ່າງບົດແກ້ໄຂ ລັດຖະທໍາມະນູນຂັ້ນສຸດທ້າຍນັ້ນ.
ທ່ານ Sitkoff ເວົ້າວ່າ: “ການທຸດຈະລິດສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະ ບັນຫາຂໍ້ຂັດແຍ້ງ ກັນໃນດ້ານຜົນປະໂຫຍດນັ້ນ ແມ່ນຖືກຝັງຢູ່ໃນໂຄງສ້າງຂອງວິທີການບໍລິຫານງານຢູ່ໃນ ວົງການທຸລະກິດ ທີ່ລັດເປັນເຈົ້າຂອງ ຫຼື SOE ນັ້ນຢ່າງໃດ ຢູ່ໃນຫວຽດນາມ ແລະຖ້າປາດສະຈາກການແກ້ໄຂບັນຫາການປົກຄອງຂັ້ນພື້ນຖານຕ່າງໆໄດ້ແລ້ວ ບັນຫາການປະຕິຮູບກໍຍັງຄົງເປັນສິ່ງທ້າທາຍກັນຢູ່ ຍ້ອນວ່າ ພວກນັກລົງທຶນ ທີ່ເຂົ້າມາລົງທຶນໃນຫວຽດນາມ ຕ່າງກໍພາ ກັນສົງໄສກ່ຽວກັບວ່າກຸ່ມເຄືອຂອງວິສາຫະກິດທີ່ລັດເປັນເຈົ້າຂອງຫຼື SOE ຈະເປັນອີກກຸ່ມນຶ່ງທີ່ລົ້ມແຫຼວໃນຂັ້ນຕໍ່ໄປ ແລະກຸ່ມໃດທີ່ຈະເປັນກຸ່ມນຶ່ງຕໍ່ໄປ ທີ່ຖືກບັງຄັບໃຫ້ໃຊ້ຊັບສິນທີ່ບໍ່ດີເຂົ້າໃສ່ໃນບັນຊີລາຍຮັບລາຍຈ່າຍຂອງເຂົາເຈົ້າ.”
ທ່ານ Sitkoff ເວົ້າຕໍ່ໄປວ່າ ການລວມຄໍາເວົ້າຂອງລັດວິສາຫະກິດນັ້ນອາດ ເປັນອຸບປະ ສັກຕໍ່ການເຈລະຈາກ່ຽວກັບຂໍ້ຕົກລົງທາງການຄ້າ ທີ່ນໍາພາໂດຍສະຫະລັດ ກໍຄື ພາຄີຂ້າມມະຫາສະມຸດແປຊິຟິກ ຫຼື TPP ນັ້ນ.
ທ່ານ Sitkoff ເວົ້າວ່າ: “ນຶ່ງໃນຫຼາຍສິ່ງຢູ່ໃນ TPP ກໍຄືບົດທີ່ກ່າວເຖິງວິສາຫະ ກິດ ທີ່ລັດເປັນເຈົ້າຂອງ ທີ່ຢາກມີລະດັບ ການປະກອບທຸລະກິດ ທີ່ເທົ່າທຽມກັນ ແລະສະນັ້ນຄວາມເປັນຈິງທີ່ຢູ່ໃນບົດສຸດທ້າຍນັ້ນ ກໍປະກົດວ່າ ມີຢ່າງໃດຢ່າງນຶ່ງທີ່ແທບຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າມັນເປັນບາດກ້າວຖອຍຫຼັງຫຼາຍກວ່າ.”
ທ່ານ Sitkoff ເວົ້າຕໍ່ໄປວ່າ ໃນຂະນະທີ່ຫຼາຍໆປະເທດຢູ່ໃນຂົງເຂດກໍປະ ເຊີນກັບບັນ ຫາທໍານອງດຽວກັນນີ້ ຫວຽດນາມຕ້ອງໄດ້ທໍາການປະຕິຮູບເພື່ອ ຈະເປັນຄູ່ແຂ່ງກັບໝູ່ໄດ້ ຊຶ່ງໃນຂະນະທີ່ຫວຽດນາມກໍດໍາເນີນການມາໄດ້ດີ ໃນການດຶງດູດເອົາການລົງທຶນ ແຕ່ທ່ານກໍເວົ້າອີກວ່າ ມີພຽງແຕ່ບາງພາກສ່ວນເທົ່ານັ້ນ ແລະລັດຖະບານບໍ່ສາມາດ ທີ່ ຈະຖືເອົາທຸກໆສິ່ງໃຫ້ເປັນເລຶ່ອງ ທໍາມະດາໄປ.
ນາມລົງມະຕິເຫັນຊອບໃຫ້ມີການແກ້ໄຂລັດຖະທໍາມະນູນ ແຕ່
ບັນດານັກວິຈານເວົ້າວ່າ ການປ່ຽນແປງຈະເປັນບາດກ້າວຖອຍ
ຫຼັງຫຼາຍກວ່າໄປໜ້າ ສໍາຫຼັບຫວຽດນາມ. Marianne Brown
ຜູ້ສື່ຂ່າວວີໂອເອລາຍງານຈາກນະຄອນຫຼວງຮາໂນ່ຍ ຊຶ່ງທອງ
ປານຈະນໍາມາສະເໜີທ່ານໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
98 ເປີເຊັນ ຂອງພວກຮ່າງກົດໝາຍ ໄດ້ລົງມະຕິຮັບຜ່ານການປ່ຽນແປງລັດຖະທໍາມະ ນູນສະບັບປີ 1992. ທ່ານ Nguyen Sinh Hung ປະທານ ທັງຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະຄະນະກໍາມະການຮ່າງລັດຖະທໍາມະນູນ ເວົ້າວ່າ ເອກກະສານຂັ້ນສຸດທ້າຍແມ່ນ ເປັນຜົນມາຈາກການປຶກສາ ຫາລືກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ແລະອິງຕາມຂໍ້ມູນທີ່ໄດ້ຮັບຈາກພວກຄົນຫຼາຍກຸ່ມ ທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.
ແຕ່ນັ້ນ ກໍປະກົດວ່າຍັງມີຂໍ້ວິຈານຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງກັນຢູ່. ທ່ານ Phil Robertson ຮອງຜູ້ອໍານວຍການກຸ່ມສິ້ງຊອມສິດທິມະນຸດ Human Rights Watch ປະຈໍາພາກພື້ນເອເຊຍ ເວົ້າວ່າ ມັນເປັນການພາດໂອ ກາດສໍາລັບການປະຕິຮູບ ທີ່ອາດນໍາເອົາການປົກຄອງຂອງຫວຽດນາມໃຫ້ຫຍັບເຂົ້າໃກ້ກັບມາດຕະຖານສິດທິມະນຸດສາກົນ ຫຼາຍຂຶ້ນ. ທ່ານ ຟິລ ເວົ້າອີກວ່າ ບັນຫາສໍາຄັນຕ່າງໆ ເຊັ່ນຄວາມເປັນອິດສະຫຼະຂອງຝ່າຍຕຸລາການ ນັ້ນ ກໍບໍ່ໄດ້ຖືກແຕະຕ້ອງ.
ຈຸດນຶ່ງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ກໍຄື ມາດຕາ 4 ຊຶ່ງເປັນມາດຕາ ທີ່ໃຫ້ການຢືນຢັນຕໍ່ບົດບາດແກນກາງ ຂອງພັກຄອມມີວນີສຄືນໃໝ່ ຊຶ່ງບົດແກ້ໄຂດັ່ງກ່າວນັ້ນ ໄດ້ເພີ່ມຂໍ້ກໍາໜົດຕື່ມວ່າ ກອງທັບຈະຕ້ອງຈົ່ງຮັກພັກດີຕໍ່ພັກ.
ທ່ານ Robertson ເວົ້າວ່າ: “ມາດຕາ 4 ແມ່ນສໍາຄັນຫຼາຍ ຍ້ອນວ່າມັນຂັດຕໍ່ສັນ ຍານາໆຊາດວ່າດ້ວຍສິດທິຂອງພົນລະເຮືອນ ແລະສິດທິທາງການເມືອງ ຊຶ່ງກໍາໜົດວ່າ ທຸກຄົນມີສິດປະກອບສ່ວນເຂົ້າຮ່ວມ ໃນການປົກຄອງຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ ແລະເລືອກເອົາການປົກຄອງ ໂດຍຜ່ານການໃຊ້ສິດໃນຊ່ວງເວລາ ຂອງການເລືອກຕັ້ງທີ່ເສລີ.”
ບົດແກ້ໄຂລັດຖະທຳມະນູນຍັງເພີ່ມຂໍ້ກໍາໜົດອີກວ່າ ທີ່ດິນສາມາດຖືກຍຶດເອົາໄດ້ ເພື່ອວັດຖຸປະສົງທາງເສດຖະກິດ ຫຼືໂຄງການພັດທະນາຕ່າງໆ ໂດຍໄດ້ຂະຫຍາຍຖ້ອຍຄໍາເດີມ ທີ່ຢູ່ໃນລັດຖະທໍາມະນູນ ປີ 1992 ແຕ່ພຽງວ່າ “ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ.”
ບັນຫາຂອງການປະຕິຮູບທີ່ດິນ ຖືກຍົກຂຶ້ນມາ ໂດຍພວກປັນຍາຊົນກຸ່ມນຶ່ງ ທີ່ໄດ້ເຊັນໜັງສືຮ້ອງຮຽນສະບັບນຶ່ງເມື່ອຕົ້ນປີນີ້ ໃຫ້ປ່ຽນແປງລັດຖະທໍາມະ ນູນ ທີ່ໃຫ້ໂຮມທັງການເລືອກຕັ້ງແບບເສລີແລະຍຸຕິທໍາ ແລະໃຫ້ເອກກະຊົນເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນໄດ້.
ຄໍາຮ້ອງຮຽນດັ່ງກ່າວ ໄດ້ລົງໃນເວັບໄຊ້ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍໆແຫ່ງ ຫຼັງຈາກລັດຖະບານເປີດໃຫ້ມີການປຶກສາຈາກມະຫາຊົນ ກ່ຽວກັບຮ່າງທີ່ໄດ້ສະເໜີຂຶ້ນ ມານັ້ນ.
ທ່ານ Robertson ເວົ້າອີກວ່າ: “ນີ້ກໍຄ້າຍກັບວ່າ ເປັນການມອບອໍານາດ ໃຫ້ລັດມີສິດຍຶດເອົາທີ່ດິນເພື່ອໂຄງການຕ່າງໆໄດ້ ຊຶ່ງກໍ່ເລີຍເກີດມີຄໍາຖາມຂຶ້ນມາກັນຢ່າງໃຫຍ່ອີກ ວ່າມີຂໍ້ຈໍາກັດຮັດແຄບໃດແດ່ທີ່ຈະນໍາໃຊ້ປະຕິບັດ. ໃນຂອບເຂດ ອັນໃດ ທີ່ປະຊາຊົນຈະມີສິດຂໍຍື່ນອຸທອນ ໃນຂອບເຂດອັນໃດແດ່ທີ່ປະຊາຊົນ ຈະຕໍ່ສູ້ໄດ້ ກັບການຍຶດທີ່ດິນໂດຍລັດຖະບານ ຂະນະທີ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ມັນບໍ່ຢູ່ໃນຜົນປະໂຫຍດສ່ວນໃຫຍ່ຂອງມະຫາຊົນ ຫຼືມີ ຜົນດີຕໍ່ມະຫາຊົນ ຫຼືໃນຂອບເຂດອັນໃດແດ່ ຊຶ່ງໂດຍແທ້ໆແລ້ວ ພວກທີ່ໃກ້ ຊິດກັບຄົນຂອງພັກ ຫຼືຄົນ ລັດຖະບານ ທີ່ຕ້ອງການຢາກໄດ້ທີ່ດິນ ແລະມີໝູ່ເພື່ອນຢູ່ໃນພັກ ແລະລັດ ຊ່ວຍໄດ້.”
ສື່ມວນຊົນທ້ອງຖິ່ນເວົ້າວ່າ ບົດແກ້ໄຂລັດຖະທໍາມະນູນ ຈະສະໜອງໂຄງ ຮ່າງຂອງກົດ ໝາຍຢ່າງຍືນຍົງ ສໍາຫຼັບການລວມຕົວເຂົ້າກັນແລະການພັດ ທະນາທີ່ມີມາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຂອງຫວຽດນາມນັ້ນ. ແຕ່ແນວໃດກໍດີ ຕໍ່ຄວາມ ຜິດຫວັງຂອງຫຼາຍໆຄົນແລ້ວ ກໍຄືການແກ້ໄຂດັ່ງກ່າວໄດ້ໃຫ້ການຢືນຢັນຄືນໃໝ່ວ່າ ລັດຈະຕ້ອງຈະມີບົດບາດເປັນແກນກາງ ໃນດ້ານເສດຖະກິດ ຊຶ່ງເປັນຈຸດນຶ່ງຂອງຮ່າງຂໍ້ສະເໜີ ທີ່ໄດ້ໂອ້ລົມກັນໃນຄໍາປຶກສາຂອງມະຫາຊົນ ທີ່ໄດ້ຖືກຖອນອອກໄປແລ້ວນັ້ນ.
ພາກສ່ວນ ທີ່ບໍລິຫານໂດຍລັດ ຊຶ່ງໄດ້ເຊື່ອມໂຊມລົງໂດຍການບໍລິຫານ ທີ່ບໍ່ຖືກບໍ່ຕ້ອງ ແລະທຸດຈະລິດສໍ້ລາດບັງຫຼວງນັ້ນ ໄດ້ສ້າງໜີ້ສິນຖ້ວມຫົວມູນຄ່າຫຼາຍພັນລ້ານໂດລ່າ ແລະຖືກພິດຈາລະນາໂດຍຫຼາຍໆຄົນວ່າ ເປັນສາເຫດຕົ້ນຕໍສ້າງບັນຫາຕ່າງໆແກ່ເສດ ຖະກິດຂອງຫວຽດນາມຢູ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້.
ທ່ານ Adam Sitkoff ຜູ້ອໍານວຍການສະພາການຄ້າອາເມຣິກັນ ເວົ້າວ່າ ກຸ່ມທຸລະກິດອາເມຣິກັນ ຕ່າງກໍຜິດຫວັງໄປຕາມໆກັນ ກັບຮ່າງບົດແກ້ໄຂ ລັດຖະທໍາມະນູນຂັ້ນສຸດທ້າຍນັ້ນ.
ທ່ານ Sitkoff ເວົ້າວ່າ: “ການທຸດຈະລິດສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະ ບັນຫາຂໍ້ຂັດແຍ້ງ ກັນໃນດ້ານຜົນປະໂຫຍດນັ້ນ ແມ່ນຖືກຝັງຢູ່ໃນໂຄງສ້າງຂອງວິທີການບໍລິຫານງານຢູ່ໃນ ວົງການທຸລະກິດ ທີ່ລັດເປັນເຈົ້າຂອງ ຫຼື SOE ນັ້ນຢ່າງໃດ ຢູ່ໃນຫວຽດນາມ ແລະຖ້າປາດສະຈາກການແກ້ໄຂບັນຫາການປົກຄອງຂັ້ນພື້ນຖານຕ່າງໆໄດ້ແລ້ວ ບັນຫາການປະຕິຮູບກໍຍັງຄົງເປັນສິ່ງທ້າທາຍກັນຢູ່ ຍ້ອນວ່າ ພວກນັກລົງທຶນ ທີ່ເຂົ້າມາລົງທຶນໃນຫວຽດນາມ ຕ່າງກໍພາ ກັນສົງໄສກ່ຽວກັບວ່າກຸ່ມເຄືອຂອງວິສາຫະກິດທີ່ລັດເປັນເຈົ້າຂອງຫຼື SOE ຈະເປັນອີກກຸ່ມນຶ່ງທີ່ລົ້ມແຫຼວໃນຂັ້ນຕໍ່ໄປ ແລະກຸ່ມໃດທີ່ຈະເປັນກຸ່ມນຶ່ງຕໍ່ໄປ ທີ່ຖືກບັງຄັບໃຫ້ໃຊ້ຊັບສິນທີ່ບໍ່ດີເຂົ້າໃສ່ໃນບັນຊີລາຍຮັບລາຍຈ່າຍຂອງເຂົາເຈົ້າ.”
ທ່ານ Sitkoff ເວົ້າຕໍ່ໄປວ່າ ການລວມຄໍາເວົ້າຂອງລັດວິສາຫະກິດນັ້ນອາດ ເປັນອຸບປະ ສັກຕໍ່ການເຈລະຈາກ່ຽວກັບຂໍ້ຕົກລົງທາງການຄ້າ ທີ່ນໍາພາໂດຍສະຫະລັດ ກໍຄື ພາຄີຂ້າມມະຫາສະມຸດແປຊິຟິກ ຫຼື TPP ນັ້ນ.
ທ່ານ Sitkoff ເວົ້າວ່າ: “ນຶ່ງໃນຫຼາຍສິ່ງຢູ່ໃນ TPP ກໍຄືບົດທີ່ກ່າວເຖິງວິສາຫະ ກິດ ທີ່ລັດເປັນເຈົ້າຂອງ ທີ່ຢາກມີລະດັບ ການປະກອບທຸລະກິດ ທີ່ເທົ່າທຽມກັນ ແລະສະນັ້ນຄວາມເປັນຈິງທີ່ຢູ່ໃນບົດສຸດທ້າຍນັ້ນ ກໍປະກົດວ່າ ມີຢ່າງໃດຢ່າງນຶ່ງທີ່ແທບຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າມັນເປັນບາດກ້າວຖອຍຫຼັງຫຼາຍກວ່າ.”
ທ່ານ Sitkoff ເວົ້າຕໍ່ໄປວ່າ ໃນຂະນະທີ່ຫຼາຍໆປະເທດຢູ່ໃນຂົງເຂດກໍປະ ເຊີນກັບບັນ ຫາທໍານອງດຽວກັນນີ້ ຫວຽດນາມຕ້ອງໄດ້ທໍາການປະຕິຮູບເພື່ອ ຈະເປັນຄູ່ແຂ່ງກັບໝູ່ໄດ້ ຊຶ່ງໃນຂະນະທີ່ຫວຽດນາມກໍດໍາເນີນການມາໄດ້ດີ ໃນການດຶງດູດເອົາການລົງທຶນ ແຕ່ທ່ານກໍເວົ້າອີກວ່າ ມີພຽງແຕ່ບາງພາກສ່ວນເທົ່ານັ້ນ ແລະລັດຖະບານບໍ່ສາມາດ ທີ່ ຈະຖືເອົາທຸກໆສິ່ງໃຫ້ເປັນເລຶ່ອງ ທໍາມະດາໄປ.
