ນັກຊ່ຽວຊານກ່ຽວການຂູດຮີດແຮງງານ ແລະການລັກລອບຄ້າຂາຍເດັກນ້ອຍຂອງ
ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ພວມຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລັດຖະບານລາວປັບປຸງຊ່ອຍເຫຼືອ
ດ້ານສະຫວັດດີການແກ່ພວກເດັກນ້ອຍ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບເຄາະທັງຫຼາຍ ທັງໃຫ້ເພີ່ມການ
ຮ່ວມມືຫຼາຍຂຶ້ນໃນຂົງເຂດ ເພື່ອຮັບມືກັບການຄ້າມະນຸດ. ນັກຂ່າວຂອງວີໂອເອ ຣອນ
ຄໍເບັນ ມີລາຍງານກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ ຊຶ່ງວັນນະສອນ ຈະມີລາຍລະອຽດ ມາສະເໜີທ່ານ
ໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
ທ່ານນາງ ໂມດ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກອີໂອ ນັກຂ່າວພິເສດຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ
ກ່ຽວກັບການຄ້າຂາຍແລະການຂູດຮີດທາງເພດພວກເດັກນ້ອຍ ໄດ້ຮຽກຮ້ອງ ລຸນຫຼັງ
ການຢ້ຽມຢາມຢ່າງເປັນທາງການ ໃນຂະນະທີ່ລັດຖະບານລາວ ເອົາບາດກ້າວທາງ
ກົດໝາຍແລະທຳການເຜີຍແຜ່ ເພື່ອຮັບມືກັບການປະຕິບັດຜິດຕໍ່ພວກເດັກນ້ອຍແລະ
ການຄ້າຂາຍມະນຸດ.
ທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກອີໂອ ສະໜັບສະໜູນບາດກ້າວຕ່າງໆຂອງກະຊວງແຮງ
ງານແລະປະຊາສົງເຄາະ ດ້ວຍການອູ້ມຊູຂອງກອງທຶນເພື່ອພວກເດັກນ້ອຍຂອງ ສະຫະປະຊາຊາດ ຫຼື ຢູນີເຊບ ແລະອົງການທີ່ບໍ່ຂຶ້ນກັບລັດຖະບານ ຫຼືແອັນຈີໂອ
ເພື່ອສ້າງຕາໜ່າງປົກປ້ອງຄຸ້ມຄອງພວກເດັກນ້ອຍຢູ່ໃນໝູ່ບ້ານແລະຫົວເມືອງຕ່າງໆ.
ແຕ່ທ່ານນາງກ່າວວ່າ ທັງນີ້ແມ່ນຍັງມີຢູ່ຢ່າງກະຈັດກະຈາຍ ທັງເປັນແບບອາສາສະໝັກຢູ່.
ທ່ານນາງໄດ້ຮຽກຮ້ອງ ໃຫ້ມີ “ຄວາມພະຍາຍາມເພີ່ມຂຶ້ນຕື່ມ” ໃນການມອງເຫັນ
ບັນຫາແລະການປ້ອງກັນບັນຫາລະດັບສູງຂຶ້ນໄປຕື່ມໃນດ້ານການຂູດຮີດທາງເພດ
ພວກຍິງສາວແລະຂູດຮີດແຮງງານເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍ.
ທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກອີໂອ ໄດ້ເວົ້າສູ່ວີໂອເອຟັງວ່າ “ອີງຕາມການສຳພາດຂອງ
ຂ້າພະເຈົ້າ ກັບພວກເຄາະຮ້າຍແລະກຸ່ມປົກປ້ອງພວກເດັກນ້ອຍ ແລະພວກທີ່ມີ
ຫຼັກຖານທັງຫຼາຍແລ້ວ ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ມັນຍັງມີບັນຫາຫຼາຍຢູ່ ໃນ
ທຸກໆພາກສ່ວນຂອງການຄ້າມະນຸດ.”
ສປປ ລາວ ຍັງຖືກຈັດຢູ່ໃນບັນຊີຂອງກຸ່ມທີ 2 ຂອງການສິ້ງຊອມເບິ່ງ ໂດຍສະຫະລັດ
ທີ່ເຝົ້າກວດກາ ແລະຮັບມືກັບການຄ້າມະນຸດ ໃນທາງສ່ວນຕົວ ແລະໃນເວລາທີ່ຍັງບໍ່
ຜ່ານລະບຽບການມາດຕະຖານຂັ້ນຕໍ່າສຸດໃນການກຳຈັດການຄ້າມະນຸດຢູ່ນີ້ ຈຶ່ງຕ້ອງ
ໄດ້ໃຊ້ “ຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງແຂງຂັນ” ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວ.
ລັດຖະບານລາວ ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມຄິດເຫັນໃດໆ ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້, ແຕ່ວ່າ ຫ້ອງການ
ການຄ້າມະນຸດທີ່ກຳກັບດ້ວຍຕົວຂອງສະຫະລັດ ປີ 2017 ໄດ້ລາຍງານເນັ້ນໃສ່
“ຄວາມພະຍາຍາມທີ່ພໍສົມຄວນ ຂອງກົດໝາຍຂອງປະເທດ,” ການຮັບຜ່ານຂອງ
ກົດໝາຍຕໍ່ຕ້ານການຄ້າມະນຸດໃນປີ 2015 ແລະການຈັບກຸມ ແລະການຕັດສິນລົງ
ໂທດພວກຄ້າຂາຍມະນຸດຫຼາຍຄົນ.
ລາຍງານນັ້ນເວົ້າວ່າ ສປປ ລາວ ສຸມໃຈໃສ່ “ການປ້ອງກັນ” ໂດຍສົ່ງເສີມໃຫ້ມີຄວາມຮູ້
ກ່ຽວກັບໂຄງການຕໍ່ຕ້ານການຄ້າມະນຸດມະນຸດ ຜ່ານທາງສື່ມວນຊົນຂອງລັດຖະບານ
ແລະຕິດຕໍ່ກັບບັນດາຜູ້ນຳໃນລະດັບແຂວງແລະສະມາຊິກປະຊາຄົມເຂດທ້ອງຖິ່ນນຳ
ກ່ຽວກັບໄພອັນຕະລາຍຂອງການຄ້າມະນຸດ.
ທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກອີໂອ ກ່າວວ່າ ການເຊື້ອເຊີນໃຫ້ທ່ານນາງໄປຢ້ຽມຢາມລາວ
ແລະສືບສວນນີ້ ສະແດງໃຫ້ເຫັນ “ສັນຍານຂອງຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈະເປີດກ້ວາງແລະພັດທະນາສາຍພົວພັນກັບປະຊາຄົມນາໆຊາດ. ທ່ານນາງກ່າວວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າ
ເຫັນວ່າ ມັນເປັນບາດກ້າວໃນທາງສ້າງສັນຢ່າງໃຫຽ່.”
ພວກທີ່ເປັນປາກເປັນສຽງສຳລັບສິດທິຂອງພວກເດັກນ້ອຍ ກ່າວວ່າ ສປປ ລາວ
ແມ່ນແຫຼ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງການຄ້າມະນຸດ ໂດຍສະເພາະ ສຳລັບການນຳສົ່ງພວກເດັກນ້ອຍ
ເຂົ້າໄປຍັງປະເທດເພື່ອນບ້ານ ໃນປະເທດໄທ ເພື່ອເຮັດວຽກໃນຮ້ານອາຫານ ຕາມບາຂາຍເຫຼົ້າຕ່າງໆ ແລະອຸດສາຫະກຳຂອງການຄ້າປະເວນີ.
ແຕ່ ທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກອີໂອ ກ່າວວ່າ ການສືບສວນຂອງທ່ານນາງຍັງໄດ້ເນັ້ນ
ໃສ່ການປະຕິບັດຜິດຕໍ່ພວກເດັກນ້ອຍ ຜ່ານຂະບວນການຄ້າມະນຸດພາຍໃນສປປ ລາວ,
ການຂູດຮີດທາງເພດ “ໃນຫົວເມືອງໃຫຍ່ທັງຫຼາຍ” ແລະໃນເຂດເສດຖະກິດພິເສດ
ໃນທົ່ວປະເທດ.
ເຂດເສດຖະກິດພິເສດ ດຶງດູງເອົາການລົງທຶນຕ່າງປະເທດເຂົ້າໄປ ໂດຍສະເພາະ
ໄປຈາກບັນດານັກທຸລະກິດຊາວຈີນ ໃນເຂດຊາຍແດນທີ່ຕິດກັບປະເທດຈີນ ທີ່ຮູ້ກັນດີວ່າເປັນແຫຼ່ງກາຊີໂນ, ການຟອກເງິນ ການຄ້າປະເວນີ ແລະການພະນັນອື່ນໆ.
ທ່ານນາງ ໄດ້ກ່າວອີກວ່າ ພວກເດັກນ້ອຍ ຍັງໄດ້ກາຍເປັນແຫຼ່ງທີ່ມາຂອງຄຳວ່າ
ເຈົ້າສາວເດັກນ້ອຍ ສຳລັບພວກນັກທຸລະກິດຊາວຈີນນຳ ຢູ່ໃນລາວ.
ທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກອີໂອ ກ່າວວ່າ “ເມື່ອເວົ້າເຖິງຂະບວນການຄ້າມະນຸດ
ຂ້າມຊາຍແດນແລ້ວ ມັນກໍກ່ຽວພັນກັບການບັງຄັບໃຫ້ແຕ່ງງານຫຼາຍກໍລະນີຂອງ
ຈະດ້ວຍການຮັບຮູ້ຂອງຄອບຄົວ ຫຼືບໍ່ ກໍຕາມ ໂດຍສະເພາະໃນຈຳພວກນັກທຸລະກິດ, ພວກນັກທຸລະກິດຊາວຈີນ ໂດຍສະເພາະຢູ່ທາງພາກເໜືອຂອງປະເທດ,”
ສປປ ລາວ ຍັງຖືກຈັດຢູ່ໃນລາຍຊື່ຂອງບັນດາປະເທດທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດ ໃນເຂດເອເຊຍ
ອາຄະເນ ໂດຍທີ່ພວກໜຸ່ມນ້ອຍແມ່ນມີພາລະໜ້າທີ່ຕ້ອງໄດ້ລ້ຽງຄອບຄົວ ດ້ວຍການ
ເຮັດວຽກ ຫຼືບໍ່ ກໍແຕ່ງງານໄປ ເພື່ອແລກກັບຄ່າດອງ.
ທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກອີໂອ ກ່າວວ່າ ເດັກນ້ອຍທີ່ຍັງມີອາຍຸຕ່ຳ ພຽງແຕ່ 11 ປີ
ກໍຕົກໄປເປັນຜູ້ເຄາະຮ້າຍ ເປັນເຫຽື່ອຂອງພວກຄ້າຂາຍມະນຸດ ແລະເປັນເຈົ້າສາວເດັກ
ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຄາະຮ້າຍນີ້ ຍິ່ງມີອາຍຸຕ່ຳລົງໄປອີກ ຈາກປີທີ່ຜ່ານມາ.
ທ່ານນາງກ່າວວ່າ. “ປັດຈຸບັນນີ້ ແມ່ນແຮງມີພວກອາຍຸຕ່ຳກວ່ານັ້ນອີກ. ເຖິງແມ່ນວ່າ
ມັນຈະມີການຄ້າມະນຸດຂ້າມຜ່ານຊາຍແດນໜ້ອຍລົງ ແຕ່ພວກເຄາະຮ້າຍກໍແມ່ນມີ
ອາຍຸຕ່ຳຫຼາຍກວ່າທີ່ເຄີຍເປັນມາ ຊຶ່ງ ມັນເປັນແນວໂນ້ມທີ່ໜັກໃຈຫຼາຍ,”
ກະຊວງການຕ່າງປະເທດຂອງສະຫະລັດ ລາຍງານໃນແບບບຸກຄົນ ນັ້ນເຕືອນວ່າ
“ການຄ້າປະເວນີກັບພວກນັກທ່ອງທ່ຽວ” ຈາກສະຫະລາດຊະອານາຈັກອັງກິດ,
ອອສເຕຣເລຍ ແລະສະຫະລັດ ແມ່ນເຂົ້າໄປຍັງສປປ ລາວ ເພື່ອແນ່ໃສ່ພວກເດັກ
ນ້ອຍເຫຼົ່ານັ້ນ.
ຂະບວນການຄ້າມະນຸດ ຈາກລາວ ແມ່ນສ່ວນໃຫຍ່ແນ່ໃສ່ປະເທດເພື່ອນບ້ານ ຄືປະ
ເທດໄທ ຍ້ອນການມີປະເທນີເຊື່ອມໂຍງກັນລະຫວ່າງສອງປະເທດນີ້.
ປະເທດໄທ ແລະ ສປປ ລາວ ໄດ້ຊອກຫາຊ່ອງທາງແກ້ໄຂບັນຫານີ້ ໂດຍຜ່ານການ
ຕົກລົງສອງຝ່າຍ ແລະບົດບັນທຶກຄວາມເຂົ້າໃຈກັນ. ແຕ່ ທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກ
ຊິໂອກ່າວວ່າ ມາດຕະການເຫຼົ່ານີ້ ຍັງບໍ່ເປັນການພຽງພໍ.
ຄວາມເຫັນຂອງທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກຊິໂອກໍຄື “ກົດໝາຍການຄ້າມະນຸດ ໄດ້
ມີການຮັບຜ່ານແລ້ວ. ມັນມີບົດບັນທຶກຄວາມເຂົ້າໃຈກັນ ແຕ່ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ
ກົດໝາຍ ແລະການປ້ອງກັນແບບມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ການໃຫ້ຄວາມຊ່ອຍເຫຼືອ
ໂດຍສະເພາະແມ່ນຍັງບໍ່ພຽງພໍ.”
ທ່ານນາງ ກ່າວອີກວ່າ ພວກເດັກນ້ອຍທີ່ຄາດວ່າ ຈະເຮັດວຽກໃນຮ້ານອາຫານ ຫຼືໃນ
ບ້ານເຮືອນ ຊຶ່ງສ່ວນໃຫຍ່ແລ້ວ ແມ່ນບໍ່ໄດ້ຄຳນຶງເຖິງບັນຫາທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນຕໍ່ໜ້າ
ເວລາໃດທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຂ້າມເຂົ້າໄປໃນປະເທດໄທແລ້ວ.
ທ່ານນາງ ກ່າວວ່າ “ພວກຄ້າຂາຍມະນຸດ ຮູ້ດີ ເຖິງຄວາມຫຼໍ່ແຫຼມ ຂອງພວກເດັກ
ນ້ອຍ ໃນທາງທີ່ວ່າ ພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ຮູ້ກົດລະບຽບຕ່າງໆ ໃນການຂ້າມຊາຍແດນ,
ແລະພວກເຂົາເຈົ້າ ກໍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ໄປເຮັດບັດປະຈຳຕົວ ເຖິງຈຸດນີ້ແລ້ວ ມັນ
ກໍເປັນການງ່າຍທີ່ສຸດ ທີ່ວ່າ ພວກເດັກນ້ອຍທັງຫຼາຍຈະຕົກເປັນເຫຍື່ອຂອງພວກ
ຄ້າຂາຍມະນຸດ ເປັນເຫຍື່ອທີ່ງ່າຍໆ ແລະງ່າຍຫຼາຍ.”
ຢູ່ໃນປະເທດໄທ ບັນດາເຈົ້າໜ້າທີ່ ກັກຂັງພວກເຂົ້າເມືອງ ຜິດກົດໝາຍ ຊຶ່ງຮວມທັງ
ພວກເດັກນ້ອຍນຳໃນລະຫວ່າງການກວດຄົ້ນຕາມຮ້ານອາຫານ ໂຮງໂສເພນີຕ່າງໆ
ໂດຍຈະກັກຂັງພວກເຂົາເຈົ້າໄວ້ ຢູ່ບ່ອນຄຸມຂັງພວກຄົນເຂົ້າເມືອງ ກ່ອນທີ່ຈະສົ່ງກັບ
ຄືນໄປລາວ.
ທ່ານນາງ ເດີ ໂບເອີ-ບູຄິກຊີໂອ ໄດ້ກ່າວວ່າ ໂຄງການສົ່ງກັບຄືນປະເທດແມ່ນບໍ່ພຽງ
ພໍໃນການປົກປ້ອງແລະຊ່ອຍເຫຼືອພວກເດັກນ້ອຍ.
ທ່ານນາງກ່າວວ່າ “ເມື່ອເວົ້າເຖິງ ການສົ່ງກັບຄືນປະເທດ ຊຶ່ງມັນເກີດຂຶ້ນແທ້, ແຕ່
ມັນກໍມີຊ່ອງຫວ່າງ ທີ່ໃຫຍ່ແທ້ໆ ໃນການໃຫ້ການຊ່ອຍເຫຼືອ ເວລາພວກເຂົາເຈົ້າ
ກັບຄືນໄປ ສປປ ລາວ ແລ້ວ ຍ້ອນວ່າ ອີກຄັ້ງນີ້ ພວກເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ ບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະ
ໄປຫາຜູ້ໃດ ພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ຮູ້ເຖິງສິດທິຂອງຕົນ ບາງຄັ້ງ ມັນກໍມີການສໍ້ລາດບັງ
ຫຼວງຕາມຊາຍແດນ ສະນັ້ນການກັບຄືນໄປຮວມຕົວກັບຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ
ເຈົ້າ ກໍແມ່ນມີບັນຫາໜັກຫຼາຍ.”
ການເຈລະຈາກັນສອງຝ່າຍ ກັບປະເທດໄທ ກ່ຽວກັບການຄ້າມະນຸດ ໃນເດືອນກໍລະ
ກົດຜ່ານມາ ຫົວໜ້າກົມຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ຂອງກະຊວງແຮງງານແລະສະຫວັດດີການ
ສັງຄົມ ທ່ານ ຄຳຂານ ພິນສະຫວັນ ໄດ້ປະຕິຍານວ່າ ຈະຕິດຕາມພວກເຄາະຮ້າຍທີ່
ຖືກສົ່ງກັບຄືນໄປລາວ ເພື່ອຊ່ອຍເຫຼືອພວກເຂົາເຈົ້າ ກັບໄປໃຊ້ຊີວິດ ແບບປົກກະຕິ
ໃນສັງຄົມແລະກັບຄືນໄປຢູ່ກິນກັບຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ.
