ການປະທະກັນເປັນເວລາ 17 ເດືອນ ລະຫວ່າງອິນເດຍແລະຈີນໃນເຂດລາດັກ (Ladakh) ທີ່ເປັນເຂດຊາຍແດນຢູ່ເທິງພູຫິມະໄລ ກໍາລັງເຮັດໃຫ້ອຸດສາຫະກໍາຜະລິດຜ້າແພສມີນາ (Pashmina) ທີ່ເຮັດດ້ວຍຂົນແບ້ທີ່ມີມາໄດ້ 6 ສັດຕະວັດ ແລະໃຫ້ການຈ້າງງານແກ່ປະຊາຊົນເກືອບຮອດ 7 ແສນ 50 ພັນຄົນນັ້ນຕົກຢູ່ໃນສະພາບອັນຕະລາຍ, ອີງຕາມບັນດາຜູ້ນໍາດ້ານອຸດສາຫະກໍານີ້.
ທະຫານຂອງທັງສອງປະເທດແມ່ນກຽມພ້ອມທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ກັນຢູ່ໃນຂົງເຂດມີການຂັດ ແຍ້ງກັນທີ່ແກ່ຍາວມາເປັນເວລານານກວ່າ 1 ປີ ແລ້ວນັ້ນ ຫລັງຈາກມີການປະທະກັນ ໃນເດືອນມິຖຸນາປີ 2020 ຢູ່ທີ່ຮ່ອມພູກາລວານ (Galwan) ທາງພາກຕາເວັນອອກຂອງເຂດລາດັກ (Ladakh) ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ທະຫານອິນເດຍ 20 ຄົນ ແລະທະຫານຈີນ 4 ຄົນເສຍຊີວິດ, ອີງຕາມການລາຍງານ ແລະຄວາມເຄັ່ງຕຶງ ກໍຍັງສູງຢູ່.
ການຂັດແຍ້ງດັ່ງກ່າວໄດ້ຕັດເສັ້ນທາງເກືອບທັງໝົດທີ່ເຂົ້າໄປຫາທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດ ທີ່ຢູ່ບໍລິເວນ ທີ່ພວກລ້ຽງສັດເຄື່ອນທີ່ ໃນເຂດລາດັກໄດ້ລ້ຽງແບ້ຈາງທານີ (Changthani) ທີ່ຜະລິດຂົນແພສມີນາປະມານ 250,000 ໂຕຢູ່ໃນເຂດທີ່ມີ ລະດັບຄວາມສູງເໜືອກວ່າ 4,200 ແມັດ.
ກອງທັບອິນເດຍ "ບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຄົນລ້ຽງແບ້ ໄປຫາເຂດທີ່ຢູ່ສູງ ເພື່ອລ້ຽງສັດແລະເພາະສະນັ້ນແຫລະ ມັນຈຶ່ງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການຜະລິດຂົນສັດ", ນັ້ນຄືຄຳເວົ້າຂອງທ່ານຊາເຄຍ ຮັດເຊນ ໄຊດີ (Zakir Hussain Zaidi), ນັກທຸລະກິດ ທີ່ມີຫ້ອງການຕັ້ງຢູ່ໃນເມືອງເລຊຶ່ງເປັນເມືອງນຶ່ງໃນລັດຮິມະຊອລປຣະເທດ (Himachal Pradesh) ທີ່ຢູ່ໃນເຂດຂອງອິນເດຍຜູ້ທີ່ໄດ້ຈັດຊື້ຂົນສັດໂດຍກົງຈາກຈາກພວກນໍແມດ ຫລືພວກລ້ຽງສັດເຄື່ອນທີ່.
ຂົນແພສມີນາ (Pashmina) ເປັນຂົນແບ້ ຫລືແຄສເມຍ (cashmere) ປະເພດດີທີ່ສຸດ, ມັນບາງກວ່າເສັ້ນຜົມຂອງມະນຸດເຖິງ 6 ເທົ່າ ແລະມີລາຄາສູງໃນ ຕະຫຼາດສາກົນ. ເຖິງແມ່ນວ່າຜ້າແຄສເມຍ (cashmere) ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງໂລກ ມາຈາກມົງໂກເລຍກໍຕາມ, ຜ້າພັນຄໍແຄສມີຣີທີ່ເຮັດດ້ວຍຂົນແພສມີນາຖັກແສ່ວດ້ວຍມືແທ້ໆ ອາດຂາຍໄດ້ຫຼາຍພັນໂດລາໃນສະຫະລັດ ແລະຢູໂຣບ.
ຜູ້ສົ່ງອອກຂົນແພສມີນາ, ທ່ານອັບດູລ ຮາມິດ ປັນຈາບີ (Abdul Hamid Punjabi), ອະດີດປະທານສະພາການຄ້າ ແລະອຸດສາຫະກຳໃນເຂດແຄສເມຍ (Kashmir) ກ່າວຕໍ່ວີໂອເອວ່າ ຄວາມຂັດແຍ້ງກັນທາງຊາຍແດນເປັນພຽງບັນຫາຫລ້າສຸດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ການຜະລິດເສັ້ນໄຍແພສມີນາຖືກກະທົບ.
ປັດໄຈອື່ນໆ ຊຶ່ງລວມມີການປິດປະເທດຍ້ອນການລະບາດຂອງ COVID-19 ແລະການເຄື່ອນໄຫວຢ່າງກະທັນຫັນຂອງອິນເດຍໃນປີ 2019 ທີ່ຍົກເລີກມາດ ຕາ 370 ທີ່ໄດ້ໃຫ້ສິດປົກຄອງຕົນເອງ ໃນລະດັບໃດນຶ່ງໃຫ້ແກ່ເຂດຈາມມູ (Jammu) ແລະແຄສເມຍ (Kashmir) ທີ່ມີການຂັດແຍ້ງກັນຊຶ່ງເປັນບ່ອນທີ່ ທຳການຜະລິດຜ້າຂົນສັດເປັນສ່ວນໃຫຍ່ນັ້ນ. ການເຄື່ອນໄຫວດັ່ງກ່າວໄດ້ຕາມມາດ້ວຍການໃຊ້ຂໍ້ຈຳກັດອັນຫລວງຫລາຍໃນດ້ານການຮັກສາຄວາມປອດໄພ ແລະລະບຽບການຫ້າມອອກບ້ານອອກເຮືອນເກີນເວລາກຳນົດໄວ້ທີ່ແກ່ຍາວມາເປັນເວລາດົນນານ.
