ອົງການສະຫະປະຊາຊາດກ່າວວ່າ ກຸ່ມຈັດຕັ້ງອາຊະຍາກໍາ ແມ່ນ
ມີສ່ວນພົວພັນນໍາຫລາຍຮອດ 30 ເປີເຊັນ ຂອງການຕັດແລະຄ້າ
ໄມ້ທ່ອນເຖື່ອນຢູ່ໃນທົ່ວໂລກ ແລະຫຼາຍກວ່າເຄິ່ງນຶ່ງ ຢູ່ໃນບາງ
ປະເທດເຂດຮ້ອນທີ່ສໍາຄັນ. ລາຍງານໃໝ່ສະບັບນຶ່ງ ໂດຍໂຄງ
ການສະພາບແວດລ້ອມຂອງສະຫະປະ ຊາຊາດ ຫຼື UNEP ແລະ
ອົງການຕໍາຫຼວດສາກົນ ຫຼື INTERPOL ເວົ້າວ່າ ກິດຈະກໍາທີ່ຜິດ
ກົດໝາຍອັນນີ້ ກໍາລັງຫັນເຫເອົາລາຍໄດ້ຈໍານວນ ຫຼາຍພັນລ້ານ
ໂດລາອອກໄປຈາກງົບປະມານການພັດທະນາສ້າງສາປະເທດ.
ລາຍງານຮ່ວມສະບັບດັ່ງກ່າວ ທີ່ມີຊື່ວ່າ “ຄາບອນສີຂຽວ/ການ
ຄ້າມືດ” ເວົ້າວ່າ ເງິນຈໍານວນລະຫວ່າງ 30 ແລະ 100 ພັນລ້ານ
ໂດລາ ຕ້ອງສູນເສຍໄປໃນແຕ່ລະປີ ຍ້ອນການຕັດແລະຄ້າໄມ້
ຜິດກົດໝາຍ. ການສູນເສຍດັ່ງກ່າວນີ້ ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນລວມຢູ່ໃນ
ບັນດາປະເທດທີ່ມີການຕັດໄມ້ທ່ອນລາຍໃຫຍ່ໆ ໃນຂົງເຂດອາຟຣິກາກາງ ເຂດອ່າງແມ່ນໍ້າ
ອະມາຊອນ ແລະເຂດເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.
ນອກຈາກຍາດແຍ່ງເອົາລາຍໄດ້ໄປຈາກການພັດທະນາແລ້ວ ການຕັດແລະຄ້າໄມ້ເຖື່ອນຍັງສ້າງຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ແກ່ຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອລົດຜ່ອນສະພາບດິນຟ້າອາກາດປ່ຽນແປງ ແລະຍັງນໍາໄປສູ່ການຂາດສະຖຽນລະ ພາບທາງການເມືອງອີກດ້ວຍ. ອົງການ ຢູເນັບ (UNEP) ກ່າວວ່າ ການຕັດໄມ້ທໍາລາຍປ່າ ຊຶ່ງສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຈາກການຕັດໄມ້ທ່ອນຢູ່ໃນພວກປ່າດົງດິບເຂດຮ້ອນ ແມ່ນເປັນຕົວການຮັບຜິດຊອບເກືອບ 20 ເປີເຊັນຂອງການປ່ອຍ
ແກສພິດຄາບອນທັງໝົດ ຫຼື 50 ເປີເຊັນຫຼາຍກວ່າປະລິມານທີ່ປ່ອຍອອກມາຈາກກໍ່າປັ່ນ ເຮືອບິນ ແລະການຂົນສົ່ງທາງພາກພື້ນດິນລວມກັນ.
ລາຍໄດ້ຈາກການຄ້າໄມ້ທ່ອນຜິດກົດໝາຍ ແມ່ນໄດ້ຖືກນໍາເອົາໄປໃຊ້ໂດຍກຸ່ມກະບົດແລະ
ກຸ່ມກໍ່ການຮ້າຍຕ່າງໆ ຈາກຕັ້ງແຕ່ກຸ່ມຂະເໝນແດງໃນກໍປູເຈຍ ໃນຊຸມປີ 1970 ໄປຈົນເຖິງ
ກຸ່ມກອງທັບຕໍ່ຕ້ານຂອງພະເຈົ້າ ຫລື Lord’s Resistance Army ໃນປະເທດຢູກັນດາ.
ບາງກຸ່ມ ເຊັ່ນ ກຸ່ມທະຫານບ້ານ ໃນເຂດ Kivu ເໜືອ ປະເທດສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະ
ໄຕຄອງໂກ ແມ່ນໄດ້ພົວພັນໃນກິດຈະກໍາຜິດກົດໝາຍຫຼາຍຢ່າງ ທີ່ສົ່ງຜົນສະທ້ອນໃນລະດັບສາກົນ ອັນໂຮມທັງການລັກລອບຂ້າແຮດ ຊ້າງ ແລະສັດສາວາສິ່ງອື່ນໆ ພ້ອມທັງການຕັດແລະຄ້າໄມ້ທ່ອນຜິດກົດໝາຍອີກດ້ວຍ.
Christian Nellemann ເຈົ້າໜ້າທີ່ອາວຸໂສປະຈໍາໜ່ວຍຕອບສະໜອງທັນທີຂອງ ຢູເນັບ UNEP ແລະເປັນບັນນາທິການຂອງລາຍງານດັ່ງກ່າວ ເວົ້າວ່າ ໃນເຂດຕາເວັນອອກສຽງເໜືອຂອງຄອງໂກນັ້ນ ພວກທະຫານບ້ານ ມັກຈະເຮັດຂໍ້ຕົກລົງສັນຕິພາບກັບຝ່າຍລັດຖະບານ ທີ່ໂຮມທັງໃຫ້ຖອນດ່ານ ກວດລົດຕ່າງໆ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ການຂົນສົ່ງໄມ້ສະດວກງ່າຍຂຶ້ນ. ນອກນີ້ແລ້ວ ພວກທະຫານບ້ານຍັງໄດ້ຖາງປ່າ ເພື່ອເອົາໄມ້ໄປເຮັດຖ່ານດັງໄຟ ສໍາລັບການຄ້າຖ່ານ ທີ່ຈະເຣີນງອກງາມ ທີ່ຢູເອັນປະເມີນວ່າ ມີມູນຄ່າ 28 ລ້ານກວ່າໂດລາຕໍ່ປີ.
ທ່ານ ເນລແມນ ອະທິບາຍວ່າ: “ໃນລະຫວ່າງການຕໍ່ສູ້ກັນນັ້ນ ພວກທະຫານບ້ານຈະຂັບໄລ່ພວກປະຊາຊົນຫຼາຍແສນຄົນໃຫ້ເຂົ້າໄປອາໄສຢູ່ໃນຄ້າຍແຫ່ງຕ່າງໆ. ຊາວອົບພະຍົບເຫຼົ່ານີ້ ເວລາພວກເຂົາເຈົ້າຄົວຢູ່ຄົວກິນ ພວກເຂົາກໍຕ້ອງມີຖ່ານດັງໄຟ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກທະຫານບ້ານ ຫຼັງຈາກໄດ້ຂັບໄລ່ພວກຄົນເຫຼົ່ານີ້ ເຂົ້າໄປອາໄສຢູ່ໃນຄ້າຍອົບພະຍົບແລ້ວ ກໍພາກັນຕັດໄມ້ ເອົາມາເຜົາເຮັດຖ່ານດັງໄຟ ແລ້ວກໍນໍາເອົາໄປຂາຍໃຫ້ຊາວອົບພະຍົບເຫຼົ່ານັ້ນ. ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຍັງເຫັນອີກຢ່າງນຶ່ງຢູ່ໃນຂົງເຂດເຫຼົ່ານີ້ ກໍຄືພວກກຸ່ມທະຫານ ຕ່າງໆເຫລົ່ານັ້ນ ໂຮມທັງກອງທັບຢູ່ໃນຂົງເຂດ ຍັງພາກັນເກັບພາສີສໍາລັບຖ່ານດັງໄຟທີ່ຂົນໄປຍັງຄ້າຍອົບພະຍົບແຫ່ງຕ່າງໆນັ້ນອີກ.”
ທ່ານ Nellemann ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ກະບວນການກໍ່ອາຊະຍາກໍາທີ່ມີການຈັດຕັ້ງ ໄດ້ຫັນມາໃຊ້ວິທີການທີ່ກ້າວໜ້າທັນສະໄໝຫຼາຍຂຶ້ນຕະຫຼອດໄລຍະສິບປີຜ່ານມາ.
ພວກອາຊະຍາກອນມັກຈະເຈາະເຂົ້າເວັບໄຊ້ຂອງລັດຖະບານ ເພື່ອຄັດເອົາສໍາເນົາໃບອະນຸ
ຍາດຕັດແລະຄ້າໄມ້ທ່ອນ ແລະກໍໄດ້ປອມແປງເອກະສານຕ່າງໆ ທີ່ປະກາດວ່າໄມ້ທີ່ພວກເຂົາສົ່ງຂາຍນັ້ນ ແມ່ນໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຕັດໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ. ທ່ານເນລແມນ ກ່າວອີກວ່າ ໃນບາງແຫ່ງນັ້ນ ເຊັ່ນ ທີ່ປະເທດບຣາຊິລ ກຸ່ມຄ້າໄມ້ໃຫຍ່ໆທັງຫຼາຍຮອດຮູ້ຈັກ ເນື້ອໃນຂອງສັນຍາສອງຝ່າຍຕ່າງໆລະຫວ່າງລັດຖະບານ ກ່ອນມີການລົງນາມກັນດ້ວຍຊໍ້າ.
ທ່ານ ເນລແມນ ກ່າວຕື່ມວ່າ: “ນຶ່ງໃນຫຼາຍວິທີໂກງໃຫຍ່ໆ ທີ່ພວກເຮົາເຫັນໃນປັດຈຸບັນນີ້
ກໍຄືການຟອກໄມ້ໃນລະດັບກວ້າງຂວາງທີ່ສຸດ ຄືກຸ່ມຄ້າໄມ້ຜິດກົດໝາຍທັງຫຼາຍ ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ ແມ່ນຟອກໄມ້ເຖື່ອນນັ້ນຂາຍ ຜ່ານກຸ່ມປູກຝັງ ຊຶ່ງຕາມຈິງແລ້ວເປັນພຽງສາກບັງໜ້າ ມີຊື່ແຕ່ຢູ່ໃນເຈັ້ຍເທົ່ານັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ໃນປະເທດບຣາຊິລ ແລະໃນຂົງເຂດເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ຈຶ່ງມີໜັງສືສໍາປະທານ ຫຼາຍຮ້ອຍຫຼາຍພັນໃບ ສໍາລັບສວນເພາະປູກຕົ້ນປາມນໍ້າມັນ ສວນກະເສດ ແລະປູກຕົ້ນໄມ້ ທີ່ມີແຕ່ໃນເຈັ້ຍເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ກໍຜະລິດໄມ້ທ່ອນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ທີ່ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງການຟອກໄມ້ດັ່ງກ່າວ.”
ລາຍງານຮ່ວມຂອງອົງການ ຢູເນັບ ແລະ ອິນເຕີໂພລ ກ່າວວ່າ ຢູ່ໃນອິນໂດເນເຊຍນັ້ນ ປະລິມານໄມ້ທີ່ຄິດກັນວ່າ ຕັດມາຈາກສວນເຫລົ່ານັ້ນ ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ ບໍ່ຮອດ 4 ລ້ານແມັດກ້ອນ ເປັນຫລາຍກ່ວາ 22 ລ້ານແມັດກ້ອນ ໃນປີ 2008.
ຊ່ຽວຊານກ່າວວ່າ ຢູ່ກໍາປູເຈຍ ຍັງເຫລືອປ່າແຕ່ພຽງ 30% ຍ້ອນການຕັດໄມ້ເຖື່ອນແບບນີ້.
ທ່ານ Nellemann ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ເວລານີ້ ແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນ
ສໍາລັບການຮ່ວມມືລະຫວ່າງປະເທດຫລາຍຂຶ້ນ ເພື່ອປາບປາມ
ການຕັດໄມ້ທ່ອນຜິດກົດໝາຍ ແລະອາຊະຍາກໍາຂ້າມຊາດອື່ນໆ
ແລະວ່າ ອົງການ ຢູເນັບ ກໍາລັງປະຕິບັດງານກັບອົງການຕໍາຫຼວດ
ສາກົນ ກ່ຽວກັບໂຄງການນຶ່ງ ທີ່ເອີ້ນວ່າ LEAF ຫຼື ການຊ່ວຍເຫຼືອ
ດ້ານປະຕິບັດກົດໝາຍແກ່ປ່າໄມ້ ຊຶ່ງ ໄດ້ຮັບທຶນຊ່ວຍເຫລືອຈາກ
ລັດຖະບານ Norway ແລະອົງການການຮ່ວມມືເພື່ອການພັດທະ
ນາຂອງນໍເວ.
ໂຄງການທີ່ວ່ານີ້ແມ່ນປະຕິບັດຮ່ວມກັນກັບ ກໍາລັງຕໍາຫຼວດແຫ່ງ
ຊາດ ເພື່ອກວາດລ້າງກຸ່ມອາຊະຍາກໍາຄ້າໄມ້ ແລະເກັບກໍາຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບອົງການຈັດຕັ້ງ
ຂອງພວກອາຊະຍາກອນ ແລະຄູ່ຄ້າຂາຍຂອງພວກເຂົາ ຊຶ່ງສ່ວນຫຼາຍ ມີຖານປະຕິບັດການ ຢູ່ຂົງເຂດອາເມຣິກາເໜືອ, ຢູໂຣບ ແລະ ຈີນ.
ທ່ານ ເນລແມນ ກ່າວອີກວ່າ ໃນບາງກໍລະນີນັ້ນ ກໍຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ກໍາລັງທະຫານ.
ທ່ານ ເນລແມນ ກ່າວວ່າ “ພວກເຮົາເຄີຍເຫັນການເຂົ້າໄປແຊກແຊງໂດຍກົງຂອງກອງທັບເຮືອແລະກອງທັບບົກຂອງອິນໂດເນເຊຍ ຍ້ອນວ່າລະດັບການປະກອບອາວຸດຂອງພວກ
ແກ໊ງຄ້າຜິດກົດໝາຍເຫຼົ່ານີ້. ໃນປະເທດບຣາຊິລນັ້ນ ຕໍາຫຼວດລັດຖະບານກາງ ໄດ້ປະຕິບັດງານຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໃນການຊີ້ນໍາການປະຕິບັດການຂອງໜ່ວຍ SWAT. ພວກເຮົາຮູ້ດີວ່າ ເພື່ອຈະປາບປາມອົງການອາຊະຍາກໍາຂ້າມຊາດນັ້ນ ພວກເຮົາຈໍາເປັນຕ້ອງມີ ການດໍາເນີນຄວາມພະຍາຍາມໃນການບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍຢ່າງເຕັມອັດຕາ.”
ທ່ານ ເນລແມນ ກ່າວມ້ວນທ້າຍວ່າ ພາຍໃຕ້ໂຄງການ LEAF ຫຼື ການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານປະຕິບັດກົດໝາຍແກ່ປ່າໄມ້ນັ້ນ ບັນດາເຈົ້າໜ້າທີ່ລະດັບຊາດສາມາດວາງຂໍ້ຈໍາກັດຕໍ່ການສົ່ງອອກໄມ້ທ່ອນ ຢູ່ໃນເຂດທີ່ມີການປະຕິບັດ ການຜິດກົດໝາຍສູງທີ່ສຸດ. ອົງການຕໍາຫຼວດສາກົນ ຫຼື INTERPOL ຈະຊີ້ຕົວແລະລະບຸຊື່ພວກບໍລິສັດ ທີ່ປະຕິບັດການ ຫລືຮັບຊື້ຈາກຂົງເຂດທີ່ມີການຕັດແລະຂາຍໄມ້ທ່ອນຜິດກົດໝາຍ ແລະຊຸກຍູ້ບໍ່ໃຫ້ມີການລົງທຶນເພີ່ມຕື່ມຢູ່ໃນເຂດເຫລົ່ານັ້ນ.
ມີສ່ວນພົວພັນນໍາຫລາຍຮອດ 30 ເປີເຊັນ ຂອງການຕັດແລະຄ້າ
ໄມ້ທ່ອນເຖື່ອນຢູ່ໃນທົ່ວໂລກ ແລະຫຼາຍກວ່າເຄິ່ງນຶ່ງ ຢູ່ໃນບາງ
ປະເທດເຂດຮ້ອນທີ່ສໍາຄັນ. ລາຍງານໃໝ່ສະບັບນຶ່ງ ໂດຍໂຄງ
ການສະພາບແວດລ້ອມຂອງສະຫະປະ ຊາຊາດ ຫຼື UNEP ແລະ
ອົງການຕໍາຫຼວດສາກົນ ຫຼື INTERPOL ເວົ້າວ່າ ກິດຈະກໍາທີ່ຜິດ
ກົດໝາຍອັນນີ້ ກໍາລັງຫັນເຫເອົາລາຍໄດ້ຈໍານວນ ຫຼາຍພັນລ້ານ
ໂດລາອອກໄປຈາກງົບປະມານການພັດທະນາສ້າງສາປະເທດ.
ລາຍງານຮ່ວມສະບັບດັ່ງກ່າວ ທີ່ມີຊື່ວ່າ “ຄາບອນສີຂຽວ/ການ
ຄ້າມືດ” ເວົ້າວ່າ ເງິນຈໍານວນລະຫວ່າງ 30 ແລະ 100 ພັນລ້ານ
ໂດລາ ຕ້ອງສູນເສຍໄປໃນແຕ່ລະປີ ຍ້ອນການຕັດແລະຄ້າໄມ້
ຜິດກົດໝາຍ. ການສູນເສຍດັ່ງກ່າວນີ້ ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນລວມຢູ່ໃນ
ບັນດາປະເທດທີ່ມີການຕັດໄມ້ທ່ອນລາຍໃຫຍ່ໆ ໃນຂົງເຂດອາຟຣິກາກາງ ເຂດອ່າງແມ່ນໍ້າ
ອະມາຊອນ ແລະເຂດເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.
ນອກຈາກຍາດແຍ່ງເອົາລາຍໄດ້ໄປຈາກການພັດທະນາແລ້ວ ການຕັດແລະຄ້າໄມ້ເຖື່ອນຍັງສ້າງຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ແກ່ຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອລົດຜ່ອນສະພາບດິນຟ້າອາກາດປ່ຽນແປງ ແລະຍັງນໍາໄປສູ່ການຂາດສະຖຽນລະ ພາບທາງການເມືອງອີກດ້ວຍ. ອົງການ ຢູເນັບ (UNEP) ກ່າວວ່າ ການຕັດໄມ້ທໍາລາຍປ່າ ຊຶ່ງສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຈາກການຕັດໄມ້ທ່ອນຢູ່ໃນພວກປ່າດົງດິບເຂດຮ້ອນ ແມ່ນເປັນຕົວການຮັບຜິດຊອບເກືອບ 20 ເປີເຊັນຂອງການປ່ອຍ
ແກສພິດຄາບອນທັງໝົດ ຫຼື 50 ເປີເຊັນຫຼາຍກວ່າປະລິມານທີ່ປ່ອຍອອກມາຈາກກໍ່າປັ່ນ ເຮືອບິນ ແລະການຂົນສົ່ງທາງພາກພື້ນດິນລວມກັນ.
ລາຍໄດ້ຈາກການຄ້າໄມ້ທ່ອນຜິດກົດໝາຍ ແມ່ນໄດ້ຖືກນໍາເອົາໄປໃຊ້ໂດຍກຸ່ມກະບົດແລະ
ກຸ່ມກໍ່ການຮ້າຍຕ່າງໆ ຈາກຕັ້ງແຕ່ກຸ່ມຂະເໝນແດງໃນກໍປູເຈຍ ໃນຊຸມປີ 1970 ໄປຈົນເຖິງ
ກຸ່ມກອງທັບຕໍ່ຕ້ານຂອງພະເຈົ້າ ຫລື Lord’s Resistance Army ໃນປະເທດຢູກັນດາ.
ບາງກຸ່ມ ເຊັ່ນ ກຸ່ມທະຫານບ້ານ ໃນເຂດ Kivu ເໜືອ ປະເທດສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະ
ໄຕຄອງໂກ ແມ່ນໄດ້ພົວພັນໃນກິດຈະກໍາຜິດກົດໝາຍຫຼາຍຢ່າງ ທີ່ສົ່ງຜົນສະທ້ອນໃນລະດັບສາກົນ ອັນໂຮມທັງການລັກລອບຂ້າແຮດ ຊ້າງ ແລະສັດສາວາສິ່ງອື່ນໆ ພ້ອມທັງການຕັດແລະຄ້າໄມ້ທ່ອນຜິດກົດໝາຍອີກດ້ວຍ.
Christian Nellemann ເຈົ້າໜ້າທີ່ອາວຸໂສປະຈໍາໜ່ວຍຕອບສະໜອງທັນທີຂອງ ຢູເນັບ UNEP ແລະເປັນບັນນາທິການຂອງລາຍງານດັ່ງກ່າວ ເວົ້າວ່າ ໃນເຂດຕາເວັນອອກສຽງເໜືອຂອງຄອງໂກນັ້ນ ພວກທະຫານບ້ານ ມັກຈະເຮັດຂໍ້ຕົກລົງສັນຕິພາບກັບຝ່າຍລັດຖະບານ ທີ່ໂຮມທັງໃຫ້ຖອນດ່ານ ກວດລົດຕ່າງໆ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ການຂົນສົ່ງໄມ້ສະດວກງ່າຍຂຶ້ນ. ນອກນີ້ແລ້ວ ພວກທະຫານບ້ານຍັງໄດ້ຖາງປ່າ ເພື່ອເອົາໄມ້ໄປເຮັດຖ່ານດັງໄຟ ສໍາລັບການຄ້າຖ່ານ ທີ່ຈະເຣີນງອກງາມ ທີ່ຢູເອັນປະເມີນວ່າ ມີມູນຄ່າ 28 ລ້ານກວ່າໂດລາຕໍ່ປີ.
ທ່ານ ເນລແມນ ອະທິບາຍວ່າ: “ໃນລະຫວ່າງການຕໍ່ສູ້ກັນນັ້ນ ພວກທະຫານບ້ານຈະຂັບໄລ່ພວກປະຊາຊົນຫຼາຍແສນຄົນໃຫ້ເຂົ້າໄປອາໄສຢູ່ໃນຄ້າຍແຫ່ງຕ່າງໆ. ຊາວອົບພະຍົບເຫຼົ່ານີ້ ເວລາພວກເຂົາເຈົ້າຄົວຢູ່ຄົວກິນ ພວກເຂົາກໍຕ້ອງມີຖ່ານດັງໄຟ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກທະຫານບ້ານ ຫຼັງຈາກໄດ້ຂັບໄລ່ພວກຄົນເຫຼົ່ານີ້ ເຂົ້າໄປອາໄສຢູ່ໃນຄ້າຍອົບພະຍົບແລ້ວ ກໍພາກັນຕັດໄມ້ ເອົາມາເຜົາເຮັດຖ່ານດັງໄຟ ແລ້ວກໍນໍາເອົາໄປຂາຍໃຫ້ຊາວອົບພະຍົບເຫຼົ່ານັ້ນ. ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຍັງເຫັນອີກຢ່າງນຶ່ງຢູ່ໃນຂົງເຂດເຫຼົ່ານີ້ ກໍຄືພວກກຸ່ມທະຫານ ຕ່າງໆເຫລົ່ານັ້ນ ໂຮມທັງກອງທັບຢູ່ໃນຂົງເຂດ ຍັງພາກັນເກັບພາສີສໍາລັບຖ່ານດັງໄຟທີ່ຂົນໄປຍັງຄ້າຍອົບພະຍົບແຫ່ງຕ່າງໆນັ້ນອີກ.”
ທ່ານ Nellemann ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ກະບວນການກໍ່ອາຊະຍາກໍາທີ່ມີການຈັດຕັ້ງ ໄດ້ຫັນມາໃຊ້ວິທີການທີ່ກ້າວໜ້າທັນສະໄໝຫຼາຍຂຶ້ນຕະຫຼອດໄລຍະສິບປີຜ່ານມາ.
ພວກອາຊະຍາກອນມັກຈະເຈາະເຂົ້າເວັບໄຊ້ຂອງລັດຖະບານ ເພື່ອຄັດເອົາສໍາເນົາໃບອະນຸ
ຍາດຕັດແລະຄ້າໄມ້ທ່ອນ ແລະກໍໄດ້ປອມແປງເອກະສານຕ່າງໆ ທີ່ປະກາດວ່າໄມ້ທີ່ພວກເຂົາສົ່ງຂາຍນັ້ນ ແມ່ນໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຕັດໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ. ທ່ານເນລແມນ ກ່າວອີກວ່າ ໃນບາງແຫ່ງນັ້ນ ເຊັ່ນ ທີ່ປະເທດບຣາຊິລ ກຸ່ມຄ້າໄມ້ໃຫຍ່ໆທັງຫຼາຍຮອດຮູ້ຈັກ ເນື້ອໃນຂອງສັນຍາສອງຝ່າຍຕ່າງໆລະຫວ່າງລັດຖະບານ ກ່ອນມີການລົງນາມກັນດ້ວຍຊໍ້າ.
ທ່ານ ເນລແມນ ກ່າວຕື່ມວ່າ: “ນຶ່ງໃນຫຼາຍວິທີໂກງໃຫຍ່ໆ ທີ່ພວກເຮົາເຫັນໃນປັດຈຸບັນນີ້
ກໍຄືການຟອກໄມ້ໃນລະດັບກວ້າງຂວາງທີ່ສຸດ ຄືກຸ່ມຄ້າໄມ້ຜິດກົດໝາຍທັງຫຼາຍ ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ ແມ່ນຟອກໄມ້ເຖື່ອນນັ້ນຂາຍ ຜ່ານກຸ່ມປູກຝັງ ຊຶ່ງຕາມຈິງແລ້ວເປັນພຽງສາກບັງໜ້າ ມີຊື່ແຕ່ຢູ່ໃນເຈັ້ຍເທົ່ານັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ໃນປະເທດບຣາຊິລ ແລະໃນຂົງເຂດເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ຈຶ່ງມີໜັງສືສໍາປະທານ ຫຼາຍຮ້ອຍຫຼາຍພັນໃບ ສໍາລັບສວນເພາະປູກຕົ້ນປາມນໍ້າມັນ ສວນກະເສດ ແລະປູກຕົ້ນໄມ້ ທີ່ມີແຕ່ໃນເຈັ້ຍເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ກໍຜະລິດໄມ້ທ່ອນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ທີ່ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງການຟອກໄມ້ດັ່ງກ່າວ.”
ລາຍງານຮ່ວມຂອງອົງການ ຢູເນັບ ແລະ ອິນເຕີໂພລ ກ່າວວ່າ ຢູ່ໃນອິນໂດເນເຊຍນັ້ນ ປະລິມານໄມ້ທີ່ຄິດກັນວ່າ ຕັດມາຈາກສວນເຫລົ່ານັ້ນ ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ ບໍ່ຮອດ 4 ລ້ານແມັດກ້ອນ ເປັນຫລາຍກ່ວາ 22 ລ້ານແມັດກ້ອນ ໃນປີ 2008.
ທ່ານ Nellemann ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ເວລານີ້ ແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນ
ສໍາລັບການຮ່ວມມືລະຫວ່າງປະເທດຫລາຍຂຶ້ນ ເພື່ອປາບປາມ
ການຕັດໄມ້ທ່ອນຜິດກົດໝາຍ ແລະອາຊະຍາກໍາຂ້າມຊາດອື່ນໆ
ແລະວ່າ ອົງການ ຢູເນັບ ກໍາລັງປະຕິບັດງານກັບອົງການຕໍາຫຼວດ
ສາກົນ ກ່ຽວກັບໂຄງການນຶ່ງ ທີ່ເອີ້ນວ່າ LEAF ຫຼື ການຊ່ວຍເຫຼືອ
ດ້ານປະຕິບັດກົດໝາຍແກ່ປ່າໄມ້ ຊຶ່ງ ໄດ້ຮັບທຶນຊ່ວຍເຫລືອຈາກ
ລັດຖະບານ Norway ແລະອົງການການຮ່ວມມືເພື່ອການພັດທະ
ນາຂອງນໍເວ.
ໂຄງການທີ່ວ່ານີ້ແມ່ນປະຕິບັດຮ່ວມກັນກັບ ກໍາລັງຕໍາຫຼວດແຫ່ງ
ຊາດ ເພື່ອກວາດລ້າງກຸ່ມອາຊະຍາກໍາຄ້າໄມ້ ແລະເກັບກໍາຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບອົງການຈັດຕັ້ງ
ຂອງພວກອາຊະຍາກອນ ແລະຄູ່ຄ້າຂາຍຂອງພວກເຂົາ ຊຶ່ງສ່ວນຫຼາຍ ມີຖານປະຕິບັດການ ຢູ່ຂົງເຂດອາເມຣິກາເໜືອ, ຢູໂຣບ ແລະ ຈີນ.
ທ່ານ ເນລແມນ ກ່າວອີກວ່າ ໃນບາງກໍລະນີນັ້ນ ກໍຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ກໍາລັງທະຫານ.
ທ່ານ ເນລແມນ ກ່າວວ່າ “ພວກເຮົາເຄີຍເຫັນການເຂົ້າໄປແຊກແຊງໂດຍກົງຂອງກອງທັບເຮືອແລະກອງທັບບົກຂອງອິນໂດເນເຊຍ ຍ້ອນວ່າລະດັບການປະກອບອາວຸດຂອງພວກ
ແກ໊ງຄ້າຜິດກົດໝາຍເຫຼົ່ານີ້. ໃນປະເທດບຣາຊິລນັ້ນ ຕໍາຫຼວດລັດຖະບານກາງ ໄດ້ປະຕິບັດງານຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໃນການຊີ້ນໍາການປະຕິບັດການຂອງໜ່ວຍ SWAT. ພວກເຮົາຮູ້ດີວ່າ ເພື່ອຈະປາບປາມອົງການອາຊະຍາກໍາຂ້າມຊາດນັ້ນ ພວກເຮົາຈໍາເປັນຕ້ອງມີ ການດໍາເນີນຄວາມພະຍາຍາມໃນການບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍຢ່າງເຕັມອັດຕາ.”
ທ່ານ ເນລແມນ ກ່າວມ້ວນທ້າຍວ່າ ພາຍໃຕ້ໂຄງການ LEAF ຫຼື ການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານປະຕິບັດກົດໝາຍແກ່ປ່າໄມ້ນັ້ນ ບັນດາເຈົ້າໜ້າທີ່ລະດັບຊາດສາມາດວາງຂໍ້ຈໍາກັດຕໍ່ການສົ່ງອອກໄມ້ທ່ອນ ຢູ່ໃນເຂດທີ່ມີການປະຕິບັດ ການຜິດກົດໝາຍສູງທີ່ສຸດ. ອົງການຕໍາຫຼວດສາກົນ ຫຼື INTERPOL ຈະຊີ້ຕົວແລະລະບຸຊື່ພວກບໍລິສັດ ທີ່ປະຕິບັດການ ຫລືຮັບຊື້ຈາກຂົງເຂດທີ່ມີການຕັດແລະຂາຍໄມ້ທ່ອນຜິດກົດໝາຍ ແລະຊຸກຍູ້ບໍ່ໃຫ້ມີການລົງທຶນເພີ່ມຕື່ມຢູ່ໃນເຂດເຫລົ່ານັ້ນ.
