ບັນດານັກສິ່ງແວດແລ້ວໃນພາກພື້ນເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ລວມທັງຄູ່ຮ່ວມໄວໜຸ່ມ ແລະ ນັກເຄື່ອນໄຫວຊາວໜຸ່ມ ແລະ ບຸກຄົນແຫ່ງປີຂອງວາລະສານ Time ນາງ ເກຣຕ້າ ທູນເບີກ ໄດ້ມີຄວາມເປັນຫ່ວງວ່າ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈພຽງພໍ ທີ່ຄວາມສຸກເສີນຂອງສະພາອາກາດຄວນໄດ້ຮັບ, ໂດຍຕຳໜິວ່າ ບັນດາເຈົ້າໜ້າທີ່ຂອງພາກພື້ນ ແມ່ນກຳລັງອອກຈາກການເຈລະຈາສະພາບອາກາດຂອງເດືອນນີ້ໃນນະຄອນຫຼວງ ມາດຣິດ ປະເທດ ສເປນ, ເຊິ່ງຮູ້ຈັກກັນດັ່ງກັບ COP25, ໂດຍບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາຕໍ່ແຜນປະຕິບັດການສະພາບອາກາດສະບັບໃໝ່ສຳລັບປີ 2020, ຄືກັບປະເທດອື່ນໆໄດ້ເຮັດ.
ການເຈລະຈາກຕ່າງໆແມ່ນຄວນທີ່ຈະຫາວິທີທາງ ເພື່ອດຳເນີນແຜນການທັງ ຫຼາຍ ທີ່ໄດ້ຕົກລົງກັນໃນນະຄອນຫຼວງ ປາຣີ ໃນປີ 2015, ເພື່ອຕັດການປ່ອຍແກັສເຮືອນແກ້ວທົ່ວໂລກລົງ. ແນວໃດກໍຕາມເຂົາເຈົ້າໄດ້ປະສົບຄວາມລົ້ມແຫຼວໃນຂະນະທີ່ບັນດານັກເຈລະຈາບໍ່ສາມາດທີ່ຈະຕົກລົງວ່າ ປະເທດທີ່ຮັ່ງມີຄວນໃຊ້ເງິນເພື່ອຊ່ວຍປະເທດທີ່ທຸກຍາກ ເພື່ອປະກາດໃຊ້ແຜນການຕ່າງໆແນວໃດ. ລັດຖະບານເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ຫຼາຍປະເທດ ຢາກໄດ້ທຶນຊ່ວຍເຫຼືອດັ່ງກ່າວ ແຕ່ປະຊາຊົນຂອງເຂົາເຈົ້າຍັງໄດ້ກ່າວວ່າ ລັດຖະບານຕ່າງໆຕ້ອງໃຫ້ຄຳສັນຍາ ກ່ຽວກັບ ການຫຼຸດການປ່ອຍຄວັນພິດຫຼາຍຕື່ມອີກ.
ສະມາຊິກສະພາຕ່ຳຂອງ ຟີລິບປິນ ທ່ານນາງ ຊາຣາ ເອລາໂກ ໄດ້ກ່າວວ່າ “ສະຖານະການດັ່ງກ່າວຮຸນແຮງຫຼາຍ. ຊາວໜຸ່ມຂອງພວກເຮົາແມ່ນກຳລັງເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ປະທ້ວງຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າ ມັນເຫຼືອພຽງ 10 ປີເທົ່ານັ້ນສຳລັບລັດຖະບານທີ່ຈະລົງມືປະຕິບັດສຳລັບເຂົາເຈົ້າ ເພື່ອໃຫ້ມີອະນາຄົດທີ່ດີ. ເປັນຫຍັງເດັກນ້ອຍຈຶ່ງເຮັດຫຼາຍກວ່າຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ປົກຄອງປະເທດ?”
ຄືກັບປະເທດ ຟີລິບປິນ, ເກືອບທຸກປະເທດໃນເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ມີເກາະ ຫຼື ເສັ້ນຊາຍຝັ່ງທີ່ຍາວ, ເຮັດໃຫ້ມັນມີຄວາມສ່ຽງເປັນພິເສດ ຕໍ່ຜົນກະທົບຂອງສະພາບອາກາດປ່ຽນແປງ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ບັນດານັກເຄື່ອນໄຫວຂອງພາກພື້ນ ແມ່ນມີຄວາມເປັນຫ່ວງຢ່າງພິເສດວ່າ ລັດຖະບານຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສະເໜີແຜນປະຕິບັດການທີ່ເຂັ້ມແຂງພໍຢູ່ກອງປະຊຸມ COP25, ເຊິ່ງຮູ້ຈັກກັນຢ່າງເປັນທາງການວ່າ ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ ກ່ຽວກັບ ສະພາບອາກາດປ່ຽນແປງ ສະຫະປະຊາຊາດ, ເຊິ່ງຄວນທີ່ຈະປິດໃນວັນທີ 13 ທັນວາ ແຕ່ໄດ້ດຳເນີນຕໍ່ໃນຂະນະທີ່ບໍ່ມີເວລາພໍ.
ບັນດານັກເຄື່ອນໄຫວໄດ້ທຳຄວາມກົດດັນຕໍ່ລັດຖະບານໃນພາກພື້ນ ເພື່ອສະເໜີແຜນປະຕິບັດການ ສະພາບອາກາດ ແຕ່ລັດຖະບານທີ່ວ່ານັ້ນເວົ້າວ່າ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ດີທີ່ສຸດແລ້ວ, ໃນຂະນະທີ່ບັນດາປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາບໍ່ໄດ້ສ້າງບັນຫາດັ່ງກ່າວ.
ບາງຄົນເວົ້າວ່າ ມັນມີຄວາມສຳຄັນພຽງນ້ອຍດຽວ ໃນການສະເໜີແຜນດຳເນີນການ ເມື່ອມັນບໍ່ມີໃຜຈາກ ສະຫະລັດ ໄດ້ເຮັດ, ເຊິ່ງແມ່ນແຫຼ່ງທີ່ມາທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງການປ່ອຍແກັສເຮືອນແກ້ວ ເຊິ່ງຖືກ ຈີນ ແຊງກາຍ ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້.
ປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາຢູ່ອ້ອມເຂດ ເອເຊຍປາຊີຟິກ ແລະ ບ່ອນອື່ນໆແມ່ນກຳລັງໄດ້ຮັບຜົນກະທົບທີ່ຕາມມາ ຍ້ອນປະເທດອຸດສາຫະກຳທີ່ສ້າງມົນລະພິດນັ້ນ, ອີງຕາມການກ່າວຂອງທ່ານ ບາສຊາຟ ເຊັນ, ຜູ້ອຳນວຍການນະໂຍບາຍສະພາອາກາດ ຢູ່ສະຖາບັນເພື່ອການສຶກສານະໂຍບາຍ ທີ່ມີຫ້ອງການຕັ້ງຢູ່ນະຄອນຫຼວງ ວໍຊິງຕັນ.
