ບັນດາຜູ້ຂໍລີ້ໄພ ຢູ່ໃນຄຸ້ມບ້ານໃໝ່ “Little Kabul” ຂອງນະຄອນຫຼວງ
ນິວເດລີ ກ່າວວ່າ ພວກເຂົາເຈົ້າກໍາລັງຕໍ່ສູ້ ເພື່ອການດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນອິນເດຍ, ເຊິ່ງເປັນສະຖານທີ່ທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຕິດຢູ່ກັບຄວາມລໍາບາກ ໃນຂະນະທີ່ພວກຕາລີບານຍັງຄົງກໍາອຳນາດ ຢູ່ໃນບ້ານເກີດອັຟການິສຖານຂອງພວກເຂົາ ເຈົ້າ. ການຍອມຮັບຂອງສາກົນ ທີ່ກໍາລັງຂະຫຍາຍໂຕ ໃນຂະນະທີ່ ບັນດາປະ ເທດສ່ວນໃຫຍ່ຂອງໂລກຕ້ອງປະຕິບັດຕາມເງື່ອນໄຂຂອງອຳນາດການປົກຄອງ ຂອງພວກທີ່ເຄັ່ງຄັດສາສະໜາໃນນະຄອນຫຼວງກາບູລ ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງພວກເຂົາເຈົ້າສະບາຍຂຶ້ນແນວໃດເລີຍ. ເຮັນຣີ ວີລກິນສ໌ ມີລາຍງານຈາກ ນະ ຄອນຫຼວງນິວເດລີ, ເຊິ່ງ ທິບສຸດາ ມີລາຍລະອຽດມາສະເໜີທ່ານໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
ໃນນະຄອນຫຼວງນິວເດລີ, ປະຊາຊົນ ຢູ່ທີ່ "Little Kabul", ເຊິ່ງເປັນເຂດໃຈ ກາງຂອງຊຸມຊົນຜູ້ຊອກຫາບ່ອນລີ້ໄພອັຟການິສຖານໃນອິນເດຍ, ມີຄວາມຮູ້ສຶກເຖິງຜົນກະທົບກ່ຽວກັບການພົວພັນທີ່ກໍາລັງເຮັດໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງຂອງກຸ່ມຕາລີບານ ກັບບັນດາປະເທດເພື່ອນບ້ານຢູ່ໃນພາກພື້ນ.
ມາຮອດທ້າຍປີ 2023, ສະຖານທູດອັຟການິສຖານປະຈຳນະຄອນຫຼວງນິວເດລີໄດ້ດຳເນີນການໂດຍພະນັກງານ ຈາກລະບອບການປົກຄອງເກົ່າ ແບບປະຊາທິປະໄຕ, ແຕ່ວ່າ ພາຍຫຼັງນັກການທູດທັງໝົດທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ທີ່ນັ້ນ ໄດ້ຂໍລີ້ໄພໄປຢູ່ປະເທດອື່ນ, ພະນັກງານຂອງກຸ່ມຕາລີບານກໍໄດ້ມາຮັບໜ້າທີ່ແທນ. ປັດຈຸບັນນີ້ ບັນດາຜູ້ຂໍລີ້ໄພບໍ່ມີທາງເລືອກ ແຕ່ຕ້ອງພົວພັນກັບອໍານາດການປົກຄອງທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າໜີມາ ເພື່ອຕໍ່ໜັງສືຜ່ານແດນຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ.
ທ້າວມູຮໍາມາດ ຊາລີມ (Muhammad Saleem), ຜູ້ຂໍລີ້ໄພຊາວອັຟການິສຖານ ກ່າວເປັນພາສາດາລີວ່າ:
"ເພາະວ່າຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ມີຫນັງສືຜ່ານແດນ, ພວກເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ມີເອກະສານປະຈໍາໂຕ. ມັນຈະມີຫຼາຍບັນຫາ. ຖ້າບໍ່ມີໜັງສືຜ່ານແດນ, ຕຳຫຼວດສາມາດເນລະເທດພວກເຈົ້າອອກນອກປະເທດໄດ້.”
ລາວກ່າວວ່າ ນັບຕັ້ງແຕ່ກຸ່ມຕາລີບານເຂົ້າຢຶດເອົາສະຖານທູດ, ພວກເຂົາກໍໄລ່ຄ່າບໍລິການດ້ານກົງສຸນແພງຂຶ້ນອີກ.
ອິນເດຍ ບໍ່ແມ່ນປະເທດດຽວ ທີ່ນັກການທູດຕາລີບານໄດ້ຮັບການຢືນຢັນ ເຖິງແມ່ນວ່າປະຊາຄົມສາກົນບໍ່ຍອມຮັບຮູ້ຢ່າງເປັນທາງການຕໍ່ລັດຖະບານຂອງເຂົາກໍຕາມ. ໃນທ້າຍເດືອນມັງກອນນີ້, ຈີນຮັບສານຕາຕັ້ງຈາກທູດຂອງກຸ່ມຕາລີບານຢູ່ນະຄອນຫຼວງປັກກິ່ງ, ເຊິ່ງໄດ້ເຮັດໃຫ້ປະເທດສໍາຄັນແຫ່ງນີ້ກາຍເປັນປະເທດທຳອິດທີ່ໃຫ້ຄວາມຮັບຮູ້ໄປໃນໂຕແກ່ກຸ່ມດັ່ງກ່າວ.
ເຊັ່ນກັນ ໃນທ້າຍເດືອນມັງກອນນີ້ ກອງປະຊຸມທີ່ຈັດຂຶ້ນໂດຍກຸ່ມຕາລີບານຢູ່ນະຄອນຫຼວງກາບູລກ່ຽວກັບການຮ່ວມມືຢູ່ໃນພາກພື້ນ ມີບັນດານັກການທູດຈາກຣັດເຊຍ, ຈີນ, ອີຣ່ານ, ປາກີສະຖານ ແລະ ເທີກີ ເຂົ້າຮ່ວມ, ໃນບົດລາຍງານສະບັບໃໝ່ຂອງກຸ່ມວິກິດການສາກົນກ່າວວ່າ ປະເທດເພື່ອນບ້ານໃນພາກພື້ນຂອງອັຟການິສຖານ ຈໍາເປັນຕ້ອງມີການພົວພັນກັບກຸ່ມຕາລີບານຂອງອັຟການິສຖານ.
ທ່ານແກຣມ ສມິດທ໌ (Graeme Smith), ຈາກກຸ່ມວິກິດການສາກົນ ກ່າວຜ່ານຊູມວ່າ:
“ບັນດາປະເທດຕ່າງໆຢູ່ໃນພາກພື້ນບໍ່ມີທາງເລືອກໃນການຖອນໂຕ. ທຸກສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນອັຟການິສຖານ ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ພວກເຂົາໂດຍກົງ, ທັງທາງດ້ານການຄ້າ ແລະຄວາມໝັ້ນຄົງ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນຢ່າງແທ້ຈິງທີ່ພາກພື້ນຈະດໍາເນີນການຮ່ວມມືກັບກຸ່ມຕາລີບານ, ເຊິ່ງມັນມີຄວາມຍາກດັ່ງທີ່ມັນເປັນຢູ່."
ຢູ່ນອກພາກພື້ນ, ບັນດາປະເທດຕາເວັນຕົກ ໄດ້ປະຕິບັດມາດຕະການລົງໂທດຕໍ່ກຸ່ມຕາລີບານ ແລະອັຟການິສຖານ ທີ່ຍັງຄົງຖືກປິດຈາກລະບົບການທະນາຄານສາກົນ, ສ່ວນນຶ່ງແມ່ນ ຍ້ອນບັນທຶກອັນໜ້າຕົກໃຈຂອງກຸ່ມຕາລີບານ ກ່ຽວກັບສິດທິໂດຍລວມຂອງພວກແມ່ຍິງ ແລະສິດທິມະນຸດ.
ສຳລັບປະເທດປະຊາທິປະໄຕຢູ່ໃນພາກພື້ນເຊັ່ນ ອິນເດຍ, ທີ່ໄດ້ໃຫ້ທຶນສະໜັບສະໜຸນ ອາຄານຫໍລັດຖະສະພາ ກ່ອນທີ່ກຸ່ມຕາລີບານກັບຄືນສູ່ອຳນາດ ໃນປີ 2021 ທີ່ຍັງບໍ່ມີການນຳໃຊ້ ຢູ່ນະຄອນຫຼວງກາບູລ, ນັກວິເຄາະກ່າວວ່າ ການ ເປັນພາຄີກັບກຸ່ມຕາລີບານແມ່ນບໍ່ສະດວກສະບາຍເລີຍ, ແຕ່ກໍຈະໄດ້ຮັບຜົນໃນທາງທີດີ.
ທ່ານມູນີບ ອາເມັດ (Muneeb Ahmed), ຈາກມະຫາວິທະຍາໄລຈາເມຍ ມີລເລຍ ອິສລາເມຍ (Jamia Millia Islamia) ກ່າວຜ່ານຊູມວ່າ:
“ອິນເດຍຢາກເຂົ້າເຖິງບັນດາປະເທດໃນຂົງເຂດເອເຊຍກາງ ເນື່ອງຈາກຊັບພະຍາກອນ ເຊັ່ນນ້ຳມັນ. ພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ກຸ່ມຕາລີບານເຮັດໃຫ້ອັຟການິສຖານເປັນພື້ນທີ່ສໍາລັບກຸ່ມກໍ່ການຮ້າຍ, ເຊິ່ງຕໍ່ໄປຈະແນເປົ້າໝາຍໃສ່ ນິວເດລີ."
ທ່ານແກຣມ ສມິດທ໌ ກ່າວຜ່ານຊູມວ່າ:
“ມີການຫຍັບໃກ້ເຂົ້າມາໄວຂຶ້ນ, ເຊິ່ງເປັນຂອບເຂດໄລຍະກາງ ທີ່ທຸກຄົນຮູ້ວ່າ
ອັຟການິສຖານແມ່ນອຸດົມສົມບູນດ້ວຍແຮ່ທາດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ແລະທຸກຄົນຮູ້ ວ່າອະນາທາງເສດຖະກິດຢູ່ໃນພາກພື້ນແມ່ນການເຊື່ອມຕໍ່ກັນ.”
ແຕ່ສໍາລັບຊາວເມືອງ "Little Kabul" ຈໍານວນນຶ່ງ, ແນວຄວາມຄິດຂອງການເຊື່ອມຕໍ່ຄືນໃຫມ່ ກັບອັຟການິສຖານ ແມ່ນຍັງຄົງບໍ່ສາມາດຄິດອອກໄດ້, ເຖິງແມ່ນວ່າຊີວິດການເປັນຢູ່ໃນນະຄອນຫຼວງນິວເດລີ ຈະມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກກໍຕາມ.
ທ້າວອາເມັດ ປາວິສ (Ahmed Parwiz) ເຄີຍເຮັດວຽກເປັນຄູຝຶກແອບກິລາກ່ອນທີ່ລາວຈະຫນີອອກຈາກອັຟການິສຖານ ກ່າວວ່າ
"ພວກເຮົາທຸກຄົນມີບັນຫາ ເພາະວ່າພວກເຮົາບໍ່ມີວຽກເຮັດງານທໍາ. ພວກເຮົາບໍ່ມີເງິນຊື້ອາຫານ, ບໍ່ມີເງິນຈ່າຍຄ່າບ່ອນພັກເຊົາ, ແລະ ບໍ່ມີເງິນຄ່າເຊົ່າ. ພວກເຮົາຢູ່ໃນສະຖານະພາບທີ່ຊຶມເສົ້າຢ່າງຮຸນແຮງ.”
ລາວກ່າວວ່າ ລາວໄດ້ຮັບການຂົ່ມຂູ່ຈາກກຸ່ມຕາລີບານເລື້ອຍໆຍ້ອນບໍ່ຈົ່ງຫນວດຈົ່ງເຄົາ ເຊິ່ງລາວບໍ່ສາມາດກັບຄືນເມືອໄດ້ອີກແລ້ວ.
Asylum-seekers in New Delhi’s “Little Kabul” neighborhood say they are struggling to make a living in India, where they feel trapped as long as the Taliban remain in power their Afghan homeland. Growing international acceptance that the rest of the world must come to terms with the fundamentalist regime in Kabul is not making their lives any easier. Henry Wilkins reports from New Delhi.
In New Delhi, the residents of “Little Kabul,” a neighborhood at the heart of India’s Afghan asylum-seeker community, are feeling the effects of the Taliban’s shifting relationships with its regional neighbors.
Until late 2023, Afghanistan’s embassy in Delhi had been run by staff from the old democratic regime, but after all the diplomats working there claimed asylum in other countries, Taliban staff took over. Now the asylum-seekers have no choice but to engage with the regime they fled to renew their passports.
Muhammad Saleem, Afghan Asylum-Seeker, in Dari.
“Because if you don’t have a passport, you don’t have an identity document. There’ll be many problems. Without a passport, the police can deport you.”
He said that since the Taliban took over the embassy, they have been charging more for consulate services, too.
India is not the only country where Taliban diplomats are gaining a foothold in spite of the international community’s refusal to grant formal recognition to their government. In late January, China received the credentials of the Taliban’s envoy in Beijing, making it the first major nation to give tacit recognition to the group.
Also in late January, a Taliban-organized meeting in Kabul on regional cooperation was attended by diplomats from Russia, China, Iran, Pakistan and Turkey, among others, and a new report by the International Crisis Group says Afghanistan’s regional neighbors must engage with the Taliban.
Graeme Smith, International Crisis Group, in English, Zoom.
“Regional countries don’t have an option of disengaging. Everything that happens in Afghanistan affects them intimately, so both on trade and on security, it’s absolutely vital that the region cooperate with the Taliban, as difficult as that is.”
Outside the region, Western countries have implemented sanctions on the Taliban and Afghanistan remains locked out of the international banking system, in
part due to the Taliban’s appalling record on women’s rights and human rights, more generally.
For regional democratic countries like India, which funded Kabul’s now-unused parliament building before the Taliban returned to power in 2021, partnership
with the Taliban is uncomfortable, say analysts, but there are gains to be made.
Muneeb Ahmed, Jamia Millia Islamia University, in English, Zoom.
“India wants to reach out to Central Asian countries for resources, for oil. It does not want the Taliban to make Afghanistan as a ground for terrorist groups, which would later come to target New Delhi.”
Graeme Smith, International Crisis Group, in English, Zoom.
“There’s a fast-approaching, medium-term horizon where everybody knows that Afghanistan is tremendously rich with mineral deposits, and everybody knows that
the economic future of the region is connectivity.”
But for some residents of “Little Kabul,” the idea of reconnecting with Afghanistan remains unthinkable, even though life in Delhi is hard.
Ahmed Parwiz worked as a sports coach before he fled Afghanistan.
Ahmed Parwiz, Afghan Asylum-Seeker, in English.
“We all have problems because we don’t have jobs. We don’t have money for food, for home, rent. We are in deep depression in this situation.”
He says he was regularly threatened by the Taliban for not growing a beard and cannot return.
ຟໍຣັມສະແດງຄວາມຄິດເຫັນ