ແປດປີຫຼັງຈາກຄື້ນຟອງຍັກສຸນາມິຢູ່ມະຫາສະມຸດອິນເດຍ ໄດ້
ເອົາຊີວິດຜູ້ ຄົນໄປ 230,000 ຄົນ ກໍໄດ້ມີການສ້າງຮູບເງົາເລຶ່ອງ
ນຶ່ງຂຶ້ນມາ ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຫດການອັນສະຫຍອງຂວັນຄັ້ງນັ້ນ
ທີ່ໄດ້ທໍາລາຍລ້າງຜານແລະສ້າງຄວາມຊອກຊໍ້າຢ່າງແສນສາຫັດ
ຮູບເງົາເລຶ່ອງນີ້ ທີ່ຊື່ວ່າ The Impossible ຫຼືສິ່ງທີ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ ແມ່ນອິງຕາມເລຶ່ອງຈິງກ່ຽວກັບຄອບຄົວນັກທ່ອງທ່ຽວຫ້າຄົນ ທີ່
ໄດ້ປະສົບກັບໄພທໍາມະຊາດອັນໂຫດຮ້າຍໜ້າສະຫຍອງຂວັນ
ຄັ້ງນັ້ນ ໃນຂະນະທີ່ພາກັນໄປພັກຜ່ອນຕາກອາກາດຢູ່ປະເທດ
ໄທ ໃນເວລາເກີດເຫດ. ຮູບພາບກ່ຽວກັບຄຶ້ນຟອງຍັກທີ່ຊັດເຂົ້າ
ປະທະຝັ່ງແລະທໍາລາຍທຸກສິ່ງທີ່ຂວາງໜ້າ ແລະພາບຄວາມ
ເຈັບປວດແລະການເສຍຊີວິດ ແມ່ນເປັນຕາຢ້ານແລະເບິ່ງໄດ້
ຍາກ ແຕ່ຂະນະດຽວກັນ ຮູບເງົາເລື້ອງນີ້ ກໍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ
ຫຼັງຈາກຄື້ນຟອງຍັກເບົາບາງລົງໄປແລ້ວ ປະຊາຊົນທັງຫຼາຍ
ໄດ້ລຸກຂຶ້ນຮັບມືກັບເຫດການນີ້ແນວໃດ ແລະ ໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອ
ບັນເທົາທຸກຊຶ່ງກັນແລະກັນ.
ເບິ່ງວີດິໂອລາຍງານເລື້ອງນີ້ເປັນພາສາລາວ:
ຮູບເງົາທີ່ກໍາກັບການສະແດງໂດຍ Juan Antonio Bayona ກ່ຽວກັບຄື້ນຟອງຍັກສຸນາມິ
ທີ່ທໍາລາຍທຸກສິ່ງທີ່ຂວາງທາງຂອງມັນນັ້ນ ບໍ່ເປັນເລຶ່ອງທີ່ໃຫ້ຄວາມບັນເທີງ ຫຼືວ່າຊ່ວຍປົດ
ທຸກປົດໂສກໃຫ້ໄດ້. ແຕ່ມັນເປັນຮູບເງົາທີ່ເຕືອນຄວາມຊົງຈໍາ ກ່ຽວກັບເຫດການອັນສະ
ຫຍອງຂວັນທີ່ເກີດຂຶ້ນເມື່ອປີ 2004 ໃນມື້ຫຼັງຈາກວັນ Chrismas ກໍຄືວັນທີ 26 ທັນວາ ເວລາຄື້ນຟອງຍັກສຸນາມິຢູ່ມະຫາສະມຸດອິນເດຍ ໄດ້ຊັດເຂົ້າຝັ່ງຂອງຫລາຍໆປະເທດ
ສ້າງຄວາມຫາຍະນະແລະດັບຊີວິດຜູ້ຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດໃດໆ ຈໍານວນຫຼາຍແສນຄົນ
ຢ່າງບໍ່ຄາດຝັນ.
ຮູບເງົາເລຶ່ອງນີ້ແມ່ນສຸມໃສ່ເລຶ່ອງຈິງ ທີ່ເກີດຂຶ້ນແກ່ຊົນຊັ້ນສູງຄອບຄົວນຶ່ງທີ່ ມີນໍາກັນຫ້າ
ຄົນທີ່ໄດ້ປະເຊີນກັບຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງທໍາມະຊາດຄັ້ງນັ້ນ ຊຶ່ງມາເຣຍ ຜູ້ເປັນແມ່ ແລະ Lucas ລູກຊາຍກົກ ຖືກຄື້ນຟອງຍັກພັດພາ ແຍກອອກຈາກກຸ່ມ ໄປຄົນລະທິດລະທາງ.
Maria ບາດເຈັບສາຫັດແຕ່ລອດຊີວິດ ຍ້ອນການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງຄົນແປກໜ້າ ແລະຍ້ອນ ລູກຊາຍກົກ Lucas ນັ້ນນໍາ ໃນຂະນະທີ່ Henry ຜູ້ເປັນ ພໍ່ແລະນ້ອງຊາຍອີກສອງຄົນ ພາກັນຊອກຫາແມ່ແລະອ້າຍ. ການສະແດງ ໄດ້ດີສົມຈິງສົມຈັງ ໂດຍ Naomi Watts ແລະ Ewan ໃນບົດບາດຂອງຜູ້ເປັນແມ່ແລະພໍ່ ທີ່ເສຍຂວັນ ພ້ອມທັງບົດບາດທີ່ຫ້າວຫານ
ຂອງນັກສະແດງໜ້າໃໝ່ Tom Holland ໃນບົດບາດຂອງ Lucas ນັ້ນ ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຊົມ
ຮູ້ສຶກ ເຖິງຄວາມຢ້ານກົວ ຂວັນເສຍແລະຄວາມເຈັບປວດຂອງຜູ້ເຄາະຮ້າຍໄດ້ເປັນຢ່າງດີ.
ຜູ້ກໍາກັບການສະແດງ Bayona ແລະບັນດານາຍຊ່າງເທັກນິກພິເສດຂອງລາວ ໄດ້ສ້າງ ເຫດການອັນສະຫຍອງຂວັນນັ້ນຄືນໃໝ່ ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນ ເຖິງຄວາມສູນເສຍຈາກທັດ ສະນະຂອງຜູ້ເຄາະຮ້າຍ. ຮູບເງົາດັ່ງກ່າວນີ້ ຍັງສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນສະພາບການທີ່ສັບສົນ ວຸ້ນວາຍ ຢູ່ໂຮງໝໍຈໍາລອງໃນທີ່ຕ່າງໆ ແລະການຊອກຫາຢ່າງສິ້ນຫວັງ ພວກສະມາຊິກ ຄອບຄົວທີ່ພັດພາກຈາກກັນ ແລະການເສຍຊີວິດ. ແຕ່ນອກນັ້ນແລ້ວ ຮູບເງົາເລຶ່ອງນີ້ຍັງ
ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມເມດຕາປານີຂອງຜູ້ຄົນ ໃນຊ່ວງທີ່ເກີດວິກິດການລະດັບໃຫຍ່ໂຕ
ແບບນັ້ນ.
ຜູ້ກໍາກັບການສະແດງ ບາໂຢນາ ເວົ້າວ່າ: “ແທ້ໆແລ້ວ ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າ ມັນເປັນປະສົບ ປະການຢ່າງນຶ່ງ ແລະຂ້ອຍປ່ອຍໃຫ້ຕອນຈົບ ເປີດກວ້າງໄວ້ ເພື່ອວ່າຜູ້ຊົມຈະໄດ້ ເອົາໄປຄິດເຖິງມັນ ເວລາອອກຈາກໂຮງຊິເນໄປ.”
ແຕ່ເຖິງແມ່ນຈະສ້າງໄດ້ດີສໍ່າໃດກໍຕາມ ຮູບເງົາກໍບໍ່ສາມາດສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນ ເຖິງຄວາມ ເຈັບປວດ ແລະຄວາມໂສກເສົ້າເສຍໃຈອັນໃຫຍ່ຫລວງຂອງ ພວກທີ່ສູນເສຍຄົນຮັກແພງ ຂອງຕົນໄປນັ້ນ ໄດ້.
ແປດປີຕໍ່ມາ ທ້າວ Murizal Hamzah ນັກຂ່າວອິດສະຫຼະຄົນນຶ່ງ ທີ່ອາໄສຢູ່ ເມືອງ
Banda Aceh ປະເທດອິນໂດເນເຊຍ ໃນເວລາເກີດເຫດຮ້າຍສຸນາມິພັດຖະຫລົ່ມນັ້ນ ຍັງຈົດຈໍາວັນນັ້ນໄດ້ດີ. ທຸກມື້ນີ້ ລາວກໍຍັງໄວ້ທຸກໃຫ້ນ້ອງສາວຂອງລາວ ທີ່ຫາຍສາບສູນ
ໄປນັ້ນຢູ່.
ນັກຂ່າວຮໍາຊາ ເວົ້າວ່າ: “ຄິດສະເລ່ຍແລ້ວ ຄົນສ່ວນຫຼາຍທີ່ເມືອງ Banda Aceh
ໄດ້ສູນເສຍສະມາຊິກຄອບຄົວໄປຢ່າງໜ້ອຍນຶ່ງຄົນ ໃນເຫດຮ້າຍຄັ້ງນັ້ນ. ເວລາ
ຄື້ນຟອງສຸນາມິຖະຫຼົ່ມບ້ານຂ້ອຍ ຂ້ອຍແລະນ້ອງສາວກໍຖືກຄື້ນ ພັດແຍກໄປຄົນ ລະທິດລະທາງ ຂ້ອຍແລ່ນໄປຍັງເຮືອນເປົ່າວ່າງຫຼັງນຶ່ງ ແລະນ້ອງສາວຂ້ອຍແລ່ນ
ໄປອີກທາງນຶ່ງກັບໝູ່ ຂ້ອຍກໍສູນເສຍພີ່ນ້ອງຈໍານວນນຶ່ງນໍາ ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນໝູ່ບ້ານ
ຖັດກັນໄປນັ້ນ.”
ຫຼາຍໆຄົນໄດ້ຕໍາໜິຕິຕຽນຮູບເງົາເລື້ອງນີ້ ທີ່ຍົກເອົາຄອບຄົວຢູໂຣບຊັ້ນສູງ ຂຶ້ນມາ ເປັນໂຕເອກຂອງເລຶ່ອງ ແທນທີ່ຈະເອົາເລຶ່ອງຂອງຊາວເອເຊຍ ຫຼາຍແສນຄົນ ທີ່ໄດ້ປະສົບເຄາະກໍາແລະເສຍຊີວິດໄປນັ້ນ ແຕ່ວ່າໂດຍການນໍາສະເໜີເລຶ່ອງລາວຂອງຄອບຄົວນີ້ ຜູ້ກໍາກັບການ
ສະແດງ ບາໂຢນາ ແມ່ນໄດ້ແຍງແສງໄຟສ່ອງໃສ່ຄວາມມືດມົນຂອງພວກໄດ້ຮັບເຄາະແລະ
ປະໄວ້ເປັນ ອະນຸສອນ ແກ່ພວກທີ່ສູນເສຍຊີວິດໄປ.
ເບິ່ງວີດິໂອນີ້ ເປັນພາສາອັງກິດ:
ເອົາຊີວິດຜູ້ ຄົນໄປ 230,000 ຄົນ ກໍໄດ້ມີການສ້າງຮູບເງົາເລຶ່ອງ
ນຶ່ງຂຶ້ນມາ ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຫດການອັນສະຫຍອງຂວັນຄັ້ງນັ້ນ
ທີ່ໄດ້ທໍາລາຍລ້າງຜານແລະສ້າງຄວາມຊອກຊໍ້າຢ່າງແສນສາຫັດ
ຮູບເງົາເລຶ່ອງນີ້ ທີ່ຊື່ວ່າ The Impossible ຫຼືສິ່ງທີ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ ແມ່ນອິງຕາມເລຶ່ອງຈິງກ່ຽວກັບຄອບຄົວນັກທ່ອງທ່ຽວຫ້າຄົນ ທີ່
ໄດ້ປະສົບກັບໄພທໍາມະຊາດອັນໂຫດຮ້າຍໜ້າສະຫຍອງຂວັນ
ຄັ້ງນັ້ນ ໃນຂະນະທີ່ພາກັນໄປພັກຜ່ອນຕາກອາກາດຢູ່ປະເທດ
ໄທ ໃນເວລາເກີດເຫດ. ຮູບພາບກ່ຽວກັບຄຶ້ນຟອງຍັກທີ່ຊັດເຂົ້າ
ປະທະຝັ່ງແລະທໍາລາຍທຸກສິ່ງທີ່ຂວາງໜ້າ ແລະພາບຄວາມ
ເຈັບປວດແລະການເສຍຊີວິດ ແມ່ນເປັນຕາຢ້ານແລະເບິ່ງໄດ້
ຍາກ ແຕ່ຂະນະດຽວກັນ ຮູບເງົາເລື້ອງນີ້ ກໍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ
ຫຼັງຈາກຄື້ນຟອງຍັກເບົາບາງລົງໄປແລ້ວ ປະຊາຊົນທັງຫຼາຍ
ໄດ້ລຸກຂຶ້ນຮັບມືກັບເຫດການນີ້ແນວໃດ ແລະ ໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອ
ບັນເທົາທຸກຊຶ່ງກັນແລະກັນ.
ເບິ່ງວີດິໂອລາຍງານເລື້ອງນີ້ເປັນພາສາລາວ:
ຮູບເງົາທີ່ກໍາກັບການສະແດງໂດຍ Juan Antonio Bayona ກ່ຽວກັບຄື້ນຟອງຍັກສຸນາມິ
ທີ່ທໍາລາຍທຸກສິ່ງທີ່ຂວາງທາງຂອງມັນນັ້ນ ບໍ່ເປັນເລຶ່ອງທີ່ໃຫ້ຄວາມບັນເທີງ ຫຼືວ່າຊ່ວຍປົດ
ທຸກປົດໂສກໃຫ້ໄດ້. ແຕ່ມັນເປັນຮູບເງົາທີ່ເຕືອນຄວາມຊົງຈໍາ ກ່ຽວກັບເຫດການອັນສະ
ຫຍອງຂວັນທີ່ເກີດຂຶ້ນເມື່ອປີ 2004 ໃນມື້ຫຼັງຈາກວັນ Chrismas ກໍຄືວັນທີ 26 ທັນວາ ເວລາຄື້ນຟອງຍັກສຸນາມິຢູ່ມະຫາສະມຸດອິນເດຍ ໄດ້ຊັດເຂົ້າຝັ່ງຂອງຫລາຍໆປະເທດ
ສ້າງຄວາມຫາຍະນະແລະດັບຊີວິດຜູ້ຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດໃດໆ ຈໍານວນຫຼາຍແສນຄົນ
ຢ່າງບໍ່ຄາດຝັນ.
ຮູບເງົາເລຶ່ອງນີ້ແມ່ນສຸມໃສ່ເລຶ່ອງຈິງ ທີ່ເກີດຂຶ້ນແກ່ຊົນຊັ້ນສູງຄອບຄົວນຶ່ງທີ່ ມີນໍາກັນຫ້າ
ຄົນທີ່ໄດ້ປະເຊີນກັບຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງທໍາມະຊາດຄັ້ງນັ້ນ ຊຶ່ງມາເຣຍ ຜູ້ເປັນແມ່ ແລະ Lucas ລູກຊາຍກົກ ຖືກຄື້ນຟອງຍັກພັດພາ ແຍກອອກຈາກກຸ່ມ ໄປຄົນລະທິດລະທາງ.
Maria ບາດເຈັບສາຫັດແຕ່ລອດຊີວິດ ຍ້ອນການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງຄົນແປກໜ້າ ແລະຍ້ອນ ລູກຊາຍກົກ Lucas ນັ້ນນໍາ ໃນຂະນະທີ່ Henry ຜູ້ເປັນ ພໍ່ແລະນ້ອງຊາຍອີກສອງຄົນ ພາກັນຊອກຫາແມ່ແລະອ້າຍ. ການສະແດງ ໄດ້ດີສົມຈິງສົມຈັງ ໂດຍ Naomi Watts ແລະ Ewan ໃນບົດບາດຂອງຜູ້ເປັນແມ່ແລະພໍ່ ທີ່ເສຍຂວັນ ພ້ອມທັງບົດບາດທີ່ຫ້າວຫານ
ຂອງນັກສະແດງໜ້າໃໝ່ Tom Holland ໃນບົດບາດຂອງ Lucas ນັ້ນ ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຊົມ
ຮູ້ສຶກ ເຖິງຄວາມຢ້ານກົວ ຂວັນເສຍແລະຄວາມເຈັບປວດຂອງຜູ້ເຄາະຮ້າຍໄດ້ເປັນຢ່າງດີ.
ຜູ້ກໍາກັບການສະແດງ Bayona ແລະບັນດານາຍຊ່າງເທັກນິກພິເສດຂອງລາວ ໄດ້ສ້າງ ເຫດການອັນສະຫຍອງຂວັນນັ້ນຄືນໃໝ່ ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນ ເຖິງຄວາມສູນເສຍຈາກທັດ ສະນະຂອງຜູ້ເຄາະຮ້າຍ. ຮູບເງົາດັ່ງກ່າວນີ້ ຍັງສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນສະພາບການທີ່ສັບສົນ ວຸ້ນວາຍ ຢູ່ໂຮງໝໍຈໍາລອງໃນທີ່ຕ່າງໆ ແລະການຊອກຫາຢ່າງສິ້ນຫວັງ ພວກສະມາຊິກ ຄອບຄົວທີ່ພັດພາກຈາກກັນ ແລະການເສຍຊີວິດ. ແຕ່ນອກນັ້ນແລ້ວ ຮູບເງົາເລຶ່ອງນີ້ຍັງ
ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມເມດຕາປານີຂອງຜູ້ຄົນ ໃນຊ່ວງທີ່ເກີດວິກິດການລະດັບໃຫຍ່ໂຕ
ແບບນັ້ນ.
ຜູ້ກໍາກັບການສະແດງ ບາໂຢນາ ເວົ້າວ່າ: “ແທ້ໆແລ້ວ ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າ ມັນເປັນປະສົບ ປະການຢ່າງນຶ່ງ ແລະຂ້ອຍປ່ອຍໃຫ້ຕອນຈົບ ເປີດກວ້າງໄວ້ ເພື່ອວ່າຜູ້ຊົມຈະໄດ້ ເອົາໄປຄິດເຖິງມັນ ເວລາອອກຈາກໂຮງຊິເນໄປ.”
ແຕ່ເຖິງແມ່ນຈະສ້າງໄດ້ດີສໍ່າໃດກໍຕາມ ຮູບເງົາກໍບໍ່ສາມາດສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນ ເຖິງຄວາມ ເຈັບປວດ ແລະຄວາມໂສກເສົ້າເສຍໃຈອັນໃຫຍ່ຫລວງຂອງ ພວກທີ່ສູນເສຍຄົນຮັກແພງ ຂອງຕົນໄປນັ້ນ ໄດ້.
ແປດປີຕໍ່ມາ ທ້າວ Murizal Hamzah ນັກຂ່າວອິດສະຫຼະຄົນນຶ່ງ ທີ່ອາໄສຢູ່ ເມືອງ
Banda Aceh ປະເທດອິນໂດເນເຊຍ ໃນເວລາເກີດເຫດຮ້າຍສຸນາມິພັດຖະຫລົ່ມນັ້ນ ຍັງຈົດຈໍາວັນນັ້ນໄດ້ດີ. ທຸກມື້ນີ້ ລາວກໍຍັງໄວ້ທຸກໃຫ້ນ້ອງສາວຂອງລາວ ທີ່ຫາຍສາບສູນ
ໄປນັ້ນຢູ່.
ນັກຂ່າວຮໍາຊາ ເວົ້າວ່າ: “ຄິດສະເລ່ຍແລ້ວ ຄົນສ່ວນຫຼາຍທີ່ເມືອງ Banda Aceh
ໄດ້ສູນເສຍສະມາຊິກຄອບຄົວໄປຢ່າງໜ້ອຍນຶ່ງຄົນ ໃນເຫດຮ້າຍຄັ້ງນັ້ນ. ເວລາ
ຄື້ນຟອງສຸນາມິຖະຫຼົ່ມບ້ານຂ້ອຍ ຂ້ອຍແລະນ້ອງສາວກໍຖືກຄື້ນ ພັດແຍກໄປຄົນ ລະທິດລະທາງ ຂ້ອຍແລ່ນໄປຍັງເຮືອນເປົ່າວ່າງຫຼັງນຶ່ງ ແລະນ້ອງສາວຂ້ອຍແລ່ນ
ໄປອີກທາງນຶ່ງກັບໝູ່ ຂ້ອຍກໍສູນເສຍພີ່ນ້ອງຈໍານວນນຶ່ງນໍາ ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນໝູ່ບ້ານ
ຖັດກັນໄປນັ້ນ.”
ຫຼາຍໆຄົນໄດ້ຕໍາໜິຕິຕຽນຮູບເງົາເລື້ອງນີ້ ທີ່ຍົກເອົາຄອບຄົວຢູໂຣບຊັ້ນສູງ ຂຶ້ນມາ ເປັນໂຕເອກຂອງເລຶ່ອງ ແທນທີ່ຈະເອົາເລຶ່ອງຂອງຊາວເອເຊຍ ຫຼາຍແສນຄົນ ທີ່ໄດ້ປະສົບເຄາະກໍາແລະເສຍຊີວິດໄປນັ້ນ ແຕ່ວ່າໂດຍການນໍາສະເໜີເລຶ່ອງລາວຂອງຄອບຄົວນີ້ ຜູ້ກໍາກັບການ
ສະແດງ ບາໂຢນາ ແມ່ນໄດ້ແຍງແສງໄຟສ່ອງໃສ່ຄວາມມືດມົນຂອງພວກໄດ້ຮັບເຄາະແລະ
ປະໄວ້ເປັນ ອະນຸສອນ ແກ່ພວກທີ່ສູນເສຍຊີວິດໄປ.
ເບິ່ງວີດິໂອນີ້ ເປັນພາສາອັງກິດ:
