ສະຕີໝາຍເລກນຶ່ງ ເມລາເນຍ ທຣຳ (Melania Trump) ແລະ ທ່ານໄມຄ໌ ພອມພຽວ (Mike Pompeo), ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດສະຫະລັດ ໃນວັນພະຫັດຜ່ານມານີ້ ໄດ້ກ່າວສັນລະເສີນແມ່ຍິງ 10 ຄົນ ຈາກທົ່ວໂລກຢູ່ໃນງານມອບລາງວັນແກ່ແມ່ຍິງທີ່ກ້າຫານສາກົນປີນີ້. ຜູ້ໄດ້ຮັບລາງວັນຄົນນຶ່ງຄື ທ່ານນາງ ນໍ ຄິນຍາ ພໍ (Naw K'nyaw Paw) ຈາກມຽນມາ ຊຶ່ງເອີ້ນອີກຊື່ນຶ່ງວ່າ ພະມ້າ ໄດ້ພັນລະນາເຖິງປະສົບການໃນຊີວິດຂອງທ່ານນາງເອງ ໃນ ນາມທີ່ເປັນຄົນນຶ່ງໃນຈຳນວນຫລາຍໆຄົນ, ອີງຕາມທ່ານນາງຕ້ອງໄດ້ທົນທຸກຕໍ່ຄວາມປ່າເຖື່ອນຂອງນ້ຳມືຂອງກຳລັງທະຫານຢູ່ໃນປະເທດຂອງທ່ານນາງ. Cindy Saine, ນັກຂ່າວດ້ານການທູດຂອງວີໂອເອ ມີລາຍງານມາຈາກກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ສະຫະລັດ, ຊຶ່ງບົວສະຫວັນຈະນຳມາສະເໜີທ່ານໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
ແມ່ຍິງ 10 ຄົນໄດ້ຮັບລາງວັນແມ່ຍິງທີ່ກ້າຫານສາກົນຢ່າງສົມກຽດຢູ່ກະຊວງການຕ່າງປະເທດສະຫະລັດ ແລະໄດ້ຮັບຄຳຂອບອົກ ຂອບໃຈຈາກສະຕີໝາຍເລກນຶ່ງ ເມລາເນຍ ທຣຳ (Melania Trum) ຊຶ່ງທ່ານນາງກ່າວດັ່ງນີ້
"ພວກຜູ້ຍິງທີ່ພວກເຮົາກຳລັງໃຫ້ກຽດຢູ່ໃນມື້ນີ້, ເປັນສັນຍາລັກແຫ່ງຄວາມກ້າຫານ. ພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນຜູ້ສະແຫວງຫາທາງສະໜັບສະໜຸນດ້ານສິດທິມະນຸດ ຢູ່ໃນພາກພື້ນທີ່ກັນດານໃນບາງແຫ່ງຂອງໂລກ. ແລະພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ພັກດັນ ມ້າງເພຄວາມຄິດດັ້ງເດີມກ່ຽວກັບແມ່ຍິງ ເພື່ອຮັບໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດສ່ວນລວມທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ."
ທ່ານໄມຄ໌ ພອມພຽວ (Mike Pompeo) ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດສະຫະລັດ ກໍໄດ້ກ່າວຄຳສັນລະເສີນເຊັ່ນກັນ ໂດຍເວົ້າວ່າ ມີແມ່ຍິງຫລາຍຄົນອີກ ທີ່ຄ້າຍຄືກັນກັບຜູ້ຊະນະລາງວັນນີ້ ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບລາງວັນຍ້ອນຄວາມກ້າຫານຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ. ທ່ານກ່າວດັ່ງນີ້
"ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍເປັນແມ່ຍິງທີ່ກ້າຫານຄົນນຶ່ງເຊັ່ນກັນ ແລະເພິ່ນເກີດຢູ່ເຂດ ຊົນນະບົດຂອງລັດເຄນຊັສ. ເພິ່ນຊ່ວຍຫາເງິນມາລ້ຽງຄອບຄົວໃນຂະນະທີ່ລ້ຽງລູກສາມຄົນຢູ່. ເພິ່ນບໍ່ເຄີຍໄດ້ໄປເຂົ້າມະຫາວິທະຍາໄລ ແຕ່ເພິ່ນກໍຮັບປະກັນວ່າ ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນໄດ້ຮັບໂອກາດຢ່າງມະຫາສານ."
ຜູ້ໄດ້ຮັບລາງວັນຄົນນຶ່ງໄດ້ອຸທິດຊີວິດຂອງຕົນເຮັດວຽກເພື່ອສະໜັບສະໜຸນປະຊາຄົມຕ່າງໆ ຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍທີ່ຍັງສືບຕໍ່ອົບພະຍົບຫລົບໄພຢູ່ ຍ້ອນສົງຄາມກາງເມືອງໃນພະມ້າ ຊຶ່ງດຽວນີ້ແມ່ນມຽນມາ, ທີ່ດຳເນີນມາໄດ້ຫລາຍທົດສະວັດແລ້ວ.
ທ່ານນາງເວົ້າວ່າ ທ່ານນາງເກີດມາກັບການອົບພະຍົບຫລົບໄພ ແລະຕອນຍັງເຍົາໄວ ກໍດຳລົງຊີວິດກັບການຫລົບໜີ ຫລືບໍ່ ກໍຢູ່ໃນສູນອົບພະຍົບ.
ທ່ານນາງ ນໍ ຄິນຍາ ພໍ (Naw K'nyaw Paw) ເລົ່າສູ່ຟັງດັ່ງນີ້
"ຂໍໃຫ້ທ່ານວາດພາບເບິ່ງວ່າ ການສົ່ງລູກສາວ ອາຍຸ 6 ປີຂອງຕົນ ໄປຢູ່ໃນໝູ່ບ້ານນຶ່ງຂອງໄທ ເພື່ອເຂົ້າໂຮງຮຽນ ຍ້ອນວ່າຢູ່ບ້ານຂອງຕົນເອງ ບໍ່ມີຄວາມປອດໄພ. ຈົ່ງວາດພາບເບິ່ງເດັກຍິງອາຍຸ 11 ປີ ກັບມາບ້ານເຫັນແຕ່ບ້ານເປົ່າແປນ, ບໍ່ເຫັນຄອບຄົວຢູ່ຫັ້ນແລ້ວ, ຫລົບໜີໄປແລ້ວ. ແລະຈາກນັ້ນ ກໍໃຊ້ເວລາຕັ້ງ ຫລາຍມື້ ເລ້ລ້ອນໄປຊອກຫາຄອບຄົວຂອງຕົນຢູ່ບ່ອນຕັ້ງຖິ່ນຖານ ຈາກບ່ອນນີ້ ແລ້ວກໍໄປຫາບ່ອນນັ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນເດັກນ້ອຍອາຍຸ 6 ປີຄົນນັ້ນ ແລະກໍແມ່ນເດັກຍິງອາຍຸ 11 ປີຄົນນັ້ນ ເຊັ່ນກັນ. ຕອນນັ້ນ ທະຫານພະມ້າໄດ້ຈູດເຜົາ ແລະທຳລາຍບ້ານຢູ່ອາໄສ ຫລາຍກວ່າ 3,500 ແຫ່ງຢູ່ ເຂດຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ຂອງພະມ້າ ແລະກໍໄດ້ເຂັ່ນຂ້າຫລາຍພັນຄົນ."
ທ່ານນາງ ຄິນຍາ ພໍ (Naw K'nyaw Paw) ເວົ້າວ່າ ທະຫານມຽນມາ ຍັງຕ້ອງເປັນຄົນຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການກໍ່ຄວາມຮຸນແຮງອັນປ່າເຖື່ອນຕໍ່ປະຊາຊົນຊາວໂຣຮິງຢາ ແລະຊົນເຜົ່າອື່ນໆ ແລະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະຊາຄົມສາກົນພາກັນເອົາມາດຕະການໃສ່ພວກເຂົາ ແລະບໍ່ໃຫ້ລືມເລື້ອງນີ້ໄປ.
