ທ່ານບໍ່ວຽງຄໍາ ວົງດາລາ ໂຄສົກລັດຖະບານລາວ ໄດ້ຖະແຫຼງຜົນການປະຊຸມປະຈໍາ
ເດືອນກຸມພາຂອງຄະນະລັດຖະບານລາວພາຍໃຕ້ການເປັນປະທານໂດຍທ່ານທອງສິງ
ທໍາມະວົງນາຍຍົກລັດຖະມົນຕີລາວ ວ່າໝາກຜົນທີ່ສໍາຄັນປະການນຶ່ງທີ່ຜ່ານການຮັບຮອງ
ຂອງຄະນະລັດຖະບານລາວ ໃນກອງປະຊຸມຄັ້ງຫຼ້າສຸດກໍຄືຮ່າງແຜນການຍຸດທະສາດວ່າ
ດ້ວຍການສໍ້ລາດບັງຫລວງ.
ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມ ຮ່າງແຜນການຍຸດທະສາດດັ່ງກ່າວນີ້ຈະ
ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ຢ່າງເປັນທາງການນັ້ນກໍຕໍ່ເມື່ອວ່າ ໄດ້ຜ່ານ
ການຮັບຮອງຈາກສະພາແຫ່ງຊາດລາວ ແລະປະທານປະ
ເທດລາວໄດ້ອອກລັດດໍາລັດວ່າດ້ວຍການປະກາດບັງຄັບ
ໃຊ້ຢ່າງເປັນທາງການແລ້ວເທົ່ານັ້ນ ຊຶ່ງກໍໝາຍຄວາມວ່າ
ຄະນະລັດຖະບານລາວຈະ ຕ້ອງລໍຖ້າໄປຈົນເຖິງການປະ
ຊຸມສະໄໝສາມັນຄັ້ງປະຖົມມະເລີກຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ
ລາວຊຸດທີ 7 ທີ່ມາຈາກການເລືອກຕັ້ງຂອງປະຊາຊົນລາວ
ໃນທົ່ວປະເທດໃນວັນທີ 30 ເມສາທີ່ຈະເຖິງນີ້ນັ້ນເອງ.
ພາຍຫຼັງຈາກທີ່ຜ່ານການຮັບຮອງຈາກສະພາແຫ່ງຊາດ
ແລະປະທານປະເທດໄດ້ອອກລັດດໍາລັດເພື່ອປະກາດບັງ
ຄັບໃຊ້ຢ່າງເປັນທາງການແລ້ວນັ້ນ ແຜນຍຸດທະສາດດັ່ງກ່າວນີ້ ກໍຈະມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ເປັນ
ເວລາເຖິງ 10 ປີກໍຄືນັບຈາກປີ 2011 ໄປຈົນເຖິງປີ 2020 ໂດຍມີເປົ້າໝາຍເພື່ອຍົກ
ລະດັບປະສິດທິພາບໃນການປ້ອງກັນ ແລະປາບປາມການສໍ້ລາດບັງຫຼວງໃຫ້ສູງຂຶ້ນດ້ວຍ
ຫວັງວ່າຈະເຮັດໃຫ້ການຈັດເກັບລາຍຮັບ ແລະການນໍາໃຊ້ງົບປະມານລາຍຈ່າຍຂອງລັດ
ຖະບານມີປະສິດທິຜົນຫຼາຍຂຶ້ນ.
ທາງການລາວໄດ້ໃຫ້ການຍອມຮັບມາໂດຍຕະຫຼອດວ່າ ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງໃນວົງການ
ລັດຖະບານ ແລະພະນັກງານຂອງລັດຖະບານໃນທຸກລະດັບນັ້ນ ນັບເປັນສາເຫດສໍາຄັນ ທີ່ສຸດທີ່ເຮັດໃຫ້ການດໍາເນີນໂຄງ ການພັດທະນາຕ່າງໆຂອງລັດຖະບານບໍ່ສາມາດທີ່ຈະ ບັນລຸຜົນຕາມເປົ້າໝາຍແຜນການທີ່ວາງເອົາໄວ້. ນອກຈາກນີ້ຄວາມດ້ວຍປະສິດທິພາບ ໃນການບໍລິຫານງານຂອງພະນັກງານແລະໜ່ວຍງານຂອງລັດຖະບານ ກໍຖືເປັນສາເຫດ
ທີ່ສໍາຄັນປະການນຶ່ງ ດັ່ງທີ່ທ່ານ ທອງສິງ ໄດ້ຖະແຫຼງຍອມຮັບໃນຕອນນຶ່ງວ່າ:
“ການປະຕິບັດການພາລະບົດບາດຂອງອົງການລັດ
ເວົ້າເຖິງການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານລັດ ເວົ້າລວມຍັງຂາດ
ຄວາມສັກສິດ, ຂາດຄວາມເຂັ້ມງວດໃນການປະຕິບັດ
ກົດໝາຍ, ຍັງບໍ່ທັນແຖບເຖິງ. ຍັງຫຼາຍບັນຫາທີ່ອືດ
ອາດ ຊັກຊ້າ ຖ່ວງດຶງ ຫຼາຍບັນຫາທີ່ບໍ່ຈໍາເປັນທີ່ເຮັດ
ໃຫ້ລະບົບການຄຸ້ມຄອງຂອງພວກເຮົານີ້ຍັງມີບັນຫາ.”
ກ່ອນໜ້ານີ້ ທ່ານຈູມມະລີ ໄຊຍະສອນ ປະທານປະເທດ
ແລະເລຂາທິການໃຫຍ່ພັກປະຊາຊົນປະຕິວັດລາວກໍໄດ້
ຖະແຫລງຍອມຮັບໃນກໍລະນີດຽວກັນນີ້ວ່າ ມີພະນັກງານຂອງພັກແລະລັດຖະບານຈໍານວນ
ບໍ່ໜ້ອຍທີ່ຍັງປະຕິບັດໜ້າທີ່ໃນຄວາມຮັບຜິດຊອບໄດ້ຢ່າງມີ ປະສິດທິຜົນຕໍ່າ.
ເຖິງແມ່ນວ່າບັນດາພະນັກງານເຫລົ່ານີ້ຈະມີຄວາມເຂົ້າໃຈ
ຕໍ່ທິດທາງແລະແນວທາງນະໂຍບາຍທີ່ພັກແລະລັດຖະບານ
ໄດ້ວາງອອກເປັນຢ່າງດີກໍ່ຕາມ ຫາກແຕ່ກໍປາກົດວ່າໄດ້ມີ
ການຂາດການຜັນຂະຫຍາຍໄປສູ່ການປະຕິບັດວຽກງານ
ຕ່າງໆຢ່າງເປັນຮູບປະທໍາ.
ສ່ວນໃນຫຼາຍໆກໍລະນີທີ່ໄດ້ມີການນໍາໄປສູ່ການປະຕິບັດທີ່
ເປັນຮູບປະທຳແລ້ວນັ້ນກໍກັບປາກົດວ່າ ຂາດການເສີມຂະ
ຫຍາຍໄປສູ່ການປະຕິບັດໃນສັງຄົມທີ່ກວ້າງຂວາງຂຶ້ນ ເນື່ອງ
ຈາກວ່າພະນັກງານຂອງພັກ ແລະລັດຖະບານຈຳນວນບໍ່
ໜ້ອຍຕ່າງກໍ່ບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ການນຳພາເພື່ອດຶງເອົາການ
ມີສ່ວນຮ່ວມຈາກປະຊາຊົນລາວບັນດາເຜົ່າຢ່າງແທ້ຈິງນັ້ນເອງ.
