ລິ້ງ ສຳຫລັບເຂົ້າຫາ

ວັນພຸດ, ໐໙ ຕຸລາ ໒໐໒໔

ຄວາມຢ້ານກົວ, ຄວາມຫວັງ ແລະ ຄວາມຜິດຫວັງ ເຊື່ອມໂຍງກັບໂຄງການທາງລົດໄຟ ອິນໂດເນເຊຍ-ຈີນ


BRI China Indonesia Rail
please wait

No media source currently available

0:00 0:03:24 0:00

ໂຄງ​ການ​ສ້າງ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ຂອງ​ຈີນ​ໃນ​ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ

ໂຄງ​ການ​ນຶ່ງ​ແລວ​ທາງ​ນຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ​ຂອງ​ຈີນ ໄດ້​ສັນ​ຍາ​ທີ່​ຈະ​ເຊື່ອມ​ຕໍ່​ພື້ນ​ຖານ​ໂຄງ​ລ່າງ​ທີ່ກວ້າງ​ຂວາງ ກັບ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ໃນ​ບັນ​ດາ​ປະ​ເທດ​ທີ່​ກຳ​ລັງ​ພັດ​ທະ​ນາ​ທັງຫຼາຍ ແລະ ສົ່ງ​ເສີມ​ການ​ຄ້າ. ແຕ່ນອກ​ຈາກ​ລາຍ​ງານ ​ການ​ຊັກ​ຊ້າງ​ຢ່າງ ກວ້າງ​ຂວາງ​ນັ້ນ, ບາງ​ໂຄງ​ການ​ແມ່ນ​ມີ​ການ​ໃຊ້​ຈ່າຍ​ທີ່​ບໍ່​ລວມ​ຢູ່​ໃນລາ​ຄາ ແລະ ​ມີຜົນ​ກະ​ທົບ​ທີ່ບໍ່​ໄດ້​ຕັ້ງ​ໃຈ​ຕໍ່​ທ້ອງ​ຖິ່ນ, ດັ່ງ​ທີ່​ຖືກ​ລາຍ​ງານ​ໂດຍ​ນັກ​ຂ່າວ​ວີ​ໂອ​ເອ ອາ​ຮາ​ດຽນ ອູ​ຕາ​ມາ ຈາກ​ນະ​ຄອນຫຼວງ ຈາ​ກາ​ຕ້າ, ປະ​ເທດ ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ, ເຊິ່ງ ພຸດ​ທະ​ສອນ ຈະ​ນຳ​ລາຍ​ລະ​ອຽດ​ມາ​ສະ​ເໜີ​ທ່ານ​ໃນ​ອັນ​ດັບ​ຕໍ່​ໄປ.

ທຸກໆ​ວັນ​ສຳ​ລັບ​ສອງ​ປີ​ທີ່​ຜ່ານ​ມາ, ທ້າວ ເຮ​ຣູ ຊູ​ຕັນ​ໂຕ ເວົ້າ​ວ່າ​ລາວ​ຮູ້​ສຶກ​ກັງ​ວົນ. ລາວ​ອາ​ໄສ​ຢູ່​ເມືອງ ປາ​ດາ​ລາ​ຣາງ, ເຊິ່ງ​ແມ່ນ​ເມືອງ​ໃນ​ແຂວງ ຕາ​ວາ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ ຂອງ​ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ, ຕັ້ງ​ຢູ່​ປະ​ມານ 136 ກິ​ໂລ​ແມັດ​ຈາກ​ນະ​ຄອນຫຼວງ ຈາ​ກາ​ຕ້າ ຂອງ​ປະ​ເທດ.

ທ້າວ ເຮ​ຣູ ຊູ​ຕັນ​ໂຕ ກ່າວ​ວ່າ “ນີ້​ແມ່ນ​ສິ່ງ​ທີ່​ຂ້ອຍ​ເປັນ​ຫ່ວງ​ແທ້​ໆ, ຖ້າ​ມັນ​ເຄື່ອນ​ຍ້າຍ, ຫຼັງ​ຄາ​ກໍ​ຈະ​ຕົກ​ລົງ​ມາ​ດ້ວຍ, ຍ້ອນ​ແນວ​ນັ້ນ​ພວກ​ເຮົາ​ຈຶ່ງບໍ່​ໃຊ້​ຫ້ອງນີ້. ຂ້ອຍ​ມີ​ສອງ​ຫ້ອງ​ທີ່ບໍ່​ໄດ້​ຖືກ​ໃຊ້​ສຳ​ລັບ​ຫ້ອງນອນ​ລູກ​ຂອງ​ຂ້ອຍ. ແທນ​ທີ່​ຈະ​ຢູ່​ໃນ​ຄວາມ​ສ່ຽງ, ມັນ​ດີກວ່າ​ທີ່​ຈະ​ນອນ​ຢູ່​ໃນ​ຫ້ອງ​ຮັບ​ແຂກ.”

ເຮືອນ​ຂອງ​ທ້າວ ຊູ​ຕັນ​ໂຕ ແມ່ນ​ຕັ້ງ​ຢູ່​ປະ​ມານ 150 ແມັດ​ຈາກ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ອຸ​ໂມງ. ເຊິ່ງ​ມັນ​ຍາວ​ກວ່າ​ເດີນ​ເຕະ​ບານ​ໜ້ອຍ​ນຶ່ງ. ອຸ​ໂມງ​ດັ່ງ​ກ່າວ​ແມ່ນ​ສ່ວນ​ນຶ່ງ​ຂອງ​ໂຄງ​ການ​ເສັ້ນ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ຄວາມ​ໄວ​ສູງ ຈາ​ກາ​ຕ້າ-ບັນ​ດຸງ, ເຊິ່ງ​ແມ່ນ​ໂຄງ​ການ​ທີ່​ສຳ​ຄັນ​ສຳ​ລັບ​ໂຄງ​ການ​ລິ​ເລີ່ມ​ນຶ່ງ​ແລວ​ທາງ​ນຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ​ຂອງ​ຈີນ. ໂຄງ​ການ​ດັ່ງ​ກ່າວ​ແນ​ເປົ້າ​ທີ່​ຈະ​ເຊື່ອມ​ຕໍ່​ສອງ​ໃນ​ບັນ​ດາ​ສູນ​ກາງ​ປະ​ຊາ​ກອນ​ຂອງ​ພາກ​ພື້ນຄື, ຈາ​ກາ​ຕ້າ ແລະ ບັນ​ດຸງ, ຜ່ານ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ຄວາມ​ໄວ​ສູງ.

ສະ​ຖານ​ທີ່​ຢູ່​ອາ​ໄສ​ບ່ອນ​ທີ່​ທ້າວ ຊູ​ຕັນ​ໂຕ ອາ​ໄສ​ຢູ່​ແມ່ນຕັ້ງ​ຢູ່ບໍ່​ໄກ​ທາງ​ພາກ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ຂອງ​ເມືອງ ບັນ​ດຸງ. ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ອຸ​ໂມງ​ນັ້ນ​ໄດ້​ສົ່ງ​ຜົນ​ກະ​ທົບ​ຕໍ່​ລາວ ແລະ ອີກຫຼາຍກວ່າ 100 ຄອບ​ຄົວ​ ທີ່​ອາ​ໄສ​ຢູ່​ໃນ​ສະ​ຖານ​ທີ່ນີ້.

ທ່ານ ເມ​ກີ ດັບ​ເບິນ​ຢູ ແພນ​ດົງ, ນັກ​ສະ​ໜັບ​ສະ​ໜູນ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ກ່າວ​ວ່າ “ຂະ​ບວນ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ດັ່ງ​ກ່າວ ​ໃຊ້​ເຕັກ​ນິກ​ການ​ລະ​ເບີດ ສະ​ນັ້ນ​ມັນ​ຈຶ່ງ​ມີ​ຜົນ​ກະ​ທົບ​ໃນ​ການ​ສ້າງ​ຄວາມ​ເສຍ​ຫາຍ​ຕໍ່​ບ້ານ​ພັກ​ທີ່​ຢູ່​ອາ​ໄສ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ.”

ປະ​ຊາ​ຊົນ​ໄດ້​ພະ​ຍາ​ຍາມຫຼາຍ​ຄັ້ງ​ເພື່ອ​ສະ​ແດງ​ຄວາມ​ເປັນ​ຫ່ວງ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຕໍ່​ບັນ​ດາ​ເຈົ້າ​ໜ້າ​ທີ່ ກ່ຽວ​ກັບ ໂຄງ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ທາ​ງ​ລົດ​ໄຟ​ຄວາມ​ໄວ​ສູງ​ຈີນ, ເຊິ່ງ​ຮູ້​ຈັກ​ກັນ​ໃນ​ຊື່​ຫຍໍ້​ພາ​ສາ​ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ​ວ່າ KCIC, ເປັນ​ສະ​ມາ​ຄົມ ​ທີ່​ຖືກ​ຕັ້ງ​ຂຶ້ນ​ໂດຍ​ບໍ​ລິ​ສັດ​ທີ່​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຂອງ​ໂດຍລັດ​ຖະ​ບານ ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ ແລະ ຈີນ. ແຕ່​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ເວົ້າ​ວ່າ​ KCIC ແມ່ນບໍ່​ໄດ້​ທຳ​ການ​ຕິດ​ຕາມໂຄງ​ການ. ສະ​ມາ​ຄົມ​ດັ່ງ​ກ່າວ​ຍັງ​ບໍ່​ໄດ້​ຕອບ​ຕໍ່​ການ​ຂໍ​ຄຳ​ເຫັນ​ຂອງວີ​ໂອ​ເອ.

ໃນ​ຕອນ​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ຂອງ​ໂຄງ​ການ​ໃນ​ປີ 2016 ນັ້ນ, ຄ່າ​ໃຊ້​ຈ່າຍ​ເບື້ອງ​ຕົນ​ແມ່ນ ​5.5 ຕື້​ໂດ​ລາ. 75 ເປີ​ເຊັນ​ຂອງ​ຈຳ​ນວນ​ເງິນ​ນັ້ນ​ຖືກ​ກູ້​ຢືມ​ມາ​ຈາກ​ທະ​ນາ​ຄານ​ພັດ​ທະ​ນາ ຈີນ, ບໍ​ລິ​ສັດ​ທີ່​ລັດ​ຖະ​ບານ ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ ເປັນ​ເຈົ້າ​ຂອງ​ຮັບ​ເອົາ​ຄ່າ​ໃຊ້​ຈ່າຍ 15 ເປີ​ເຊັນ ແລະ ທີ່​ເຫຼືອ​ແມ່ນ​ຖືກ​ສະ​ໜອງ​ໃຫ້​ໂດຍ​ສະ​ມາ​ຄົມ​ຂອງ​ບັນ​ດາ​ບໍ​ລິ​ສັດ​ທີ່​ລັດ​ຖະ​ບານ​ຈີນ​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຂອງ.

ແນວ​ໃດ​ກໍ່​ຕາມ, ຄ່າ​ໃຊ້​ຈ່າຍ​ແມ່ນ​ໄດ້​ເພີ່​ມ​ຂຶ້ນຫຼາຍກວ່າ 6 ຕື້​ໂດ​ລາ ແລະ ຄາດ​ວ່າ​ຈະ​ເພີ່​ມ​ຂຶ້ນ​ອີກ​ເປັນ​ຕ່ຳ​ກວ່າ 8 ຕື້​ໂດ​ລາ ຍ້ອນ​ຄ່າ​ໃຊ້​ຈ່າຍ​ສ່ວນ​ເກີນ, ອີງ​ຕາມ​ເຈົ້າ​ໜ້າ​ທີ່​ຈາກຫ້ອງ​ການ​ປະ​ສານ​ງານກະ​ຊວງພົວ​ພັນ​ເສດ​ຖະ​ກິດ​ຂອງ ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ.

ບັນ​ດາ​ນັກ​ວິ​ເຄາະ​ການ​ຂົນ​ສົ່ງ​ກ່າວ​ວ່າ, ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ນີ້​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ລັດ​ຖະ​ບານ​ຂອງ​ປະ​ທາ​ນາ​ທິ​ບໍ​ດີ ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ ທ່ານ ໂຈ​ໂກ ວິ​ໂດ​ໂດ ຢູ່​ໃນ​ສະ​ພາບ​ທີ່ບໍ່​ສະ​ດວກ​ສະ​ບາຍ.

ທ່ານ ດາ​ມາ​ນິງ​ເທຍ​ສ໌ ນັກ​ວິ​ເຄາະ​ການ​ຂົນ​ສົ່ງ​ກ່າວ​ວ່າ “ທາງ​ເລືອກ​ສຳ​ລັບ​ລັດ​ຖະ​ບານ​ແມ່ນ​ເຮັດ​ໃຫ້​ມັນ​ແລ້ວ​ສຳ​ເລັດ ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າຜົນ​ຕາມ​ທາງ​ເສດ​ຖະ​ກິດ​ຈະ​ເປັນ​ພາ​ລະ​ຕໍ່​ງົບ​ປະ​ມານ​ຕະຫຼອດ​ຊີ​ວິດ​ກໍ່​ຕາມ, ຖ້າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຢຸດ, ມັນ​ກໍຄົງ​ຈະ​ກາຍ​ເປັນ​ໂຄງ​ການ​ທີ່​ຖືກ​ປະ​ຖິ້ມ​ຕະຫຼອດ​ຊີ​ວິດ​ເຊັ່ນ​ກັນ.”

ປະ​ຊາ​ຊົນ​ບາງ​ຄົນ​ແມ່ນ​ກຳ​ລັງ​ທຳ​ການ​ຜັກ​ດັນ​ສຳ​ລັບ​ໂຄງ​ການ​ດັ່ງ​ກ່າວ ເພາະ​ວ່າ​ມັນ​ຈະ​ຕັດ​ໄລ​ຍະ​ການ​ເດີນ​ທາງ​ລະ​ຫວ່າງ​ນະ​ຄອນຫຼວງ ຈາ​ກາ​ຕ້າ ແລະ ບັນ​ດຸງ​ລົງ​ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.

ທ້າວ ອາດ​ມັດ ຣາ​ສ​ຢາດ ອາ​ໄສ​ຢູ່​ເຂດ​ຊານ​ເມືອງ​ຂອງ​ນະ​ຄອນຫຼວງ ຈາ​ກາ​ຕ້າ, ແລະ ຈະ​ເດີນ​ທາງ​ກັບ​ໄປ​ກັບ​ມາ​ຈາກ​ແຂວງ​ບັນ​ດຸງ​ທຸກ​ທິດ​ສຳ​ລັບ​ວຽກ​ງານ.

ທ້າວ ອາດ​ມັດ ມຸ​ສ​ຕາ​ຟາ ຣາ​ສ​ຢາດ, ຜູ້​ສະ​ໜັບ​ສະ​ໜູນ​ໂຄງ​ການ​ທາ​ງລົດ​ໄຟ​ຄວາມ​ໄວ​ສູງ​ກ່າວ​ວ່າ “ປົກ​ກະ​ຕິ​ມັນ​ຈະ​ໃຊ້​ເວ​ລາ​ເຖິງ 4 ຊົ່ວ​ໂມງ, ແຕ່​ດ້ວຍ​ລົດ​ໄຟ​ຄວາມ​ໄວ​ສູງ, ຂ້ອຍ​ຫວັງ​ວ່າ​ມັນ​ຈະຫຼຸດ​ລົງ 1 ຫາ 2 ຊົ່ວ​ໂມງ.”

ແຕ່​ແມ່ນ​ກະ​ທັ້ງ​ຜູ້​ສະ​ໜັບ​ສະ​ໜູນ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ກໍບໍ່​ພໍ​ໃຈ​ກັບ​ການ​ຊັກ​ຊ້າ​ຂອງ​ໂຄງ​ການ​. ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ຄວາມ​ໄວ​ສູງ​ດັ່ງ​ກ່າວ​ແມ່ນ​ໄດ້​ເລີ່ມ​ດຳ​ເນີນ​ການ​ໃນ​ປີ 2019, ແຕ່​ມັນ​ຖືກ​ເລື່ອນ​ໄປ​ເປັນ​ປີ 2023.

ກັບ​ໄປ​ເມືອງ ປາ​ດາ​ລາ​ຣາງ, ທ້າວ ຊູ​ຕັນ​ໂຕ ແລະ ຄົນ​ຢູ່​ຂ້າງ​ບ້ານຂອງ​ລາວ​ແມ່ນ​ມີ​ຄວາມສົງ​ໄສວ່າ ​ເຮືອນ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຕ້ານ​ທານ​ກັບ​ການ​ຂຸດ​ເຈາະ​ຢ່າງ​ຕໍ່​ເນື່ອງ​ໄດ້​ດົນ​ປານ​ໃດ.

Every day for the past two years, Heru Sutanto says he has felt anxious. He lives in Padalarang, a city in the Indonesian Province of West Java, situated some 136 kilometers (85 miles) from the nation’s capital, Jakarta.

“This is what I'm really worried about… (Heru shows the damage in his house)… if it shifts, the roof will also fall… that's why we don’t use this room, I have two rooms that are not being used for my children’s bedrooms. Rather than being at risk, it's better to sleep in the living room…"

Sutanto’s house is about 150 meters from the construction of a tunnel. That’s slightly longer than a soccer field. The tunnel is a part of the Jakarta-Bandung high-speed rail project, a landmark project for China’s Belt and Road Initiative. The project aims to connect two of the region’s population centers, Jakarta and Bandung, through high-speed rail.

The housing complex where Sutanto lives is just west of Bandung. The tunnel construction impacts him and more than 100 other families who live in this complex.

"The construction process uses blasting techniques so that it has an impact on the damage to their residential houses."

Residents have tried several times to voice their concerns to officials with the Indonesia-China High-Speed Rail Project, known by their Indonesian acronym KCIC, a consortium formed by Indonesian and Chinese state-owned enterprises. But the residents say the KCIC has not followed up. The consortium also did not respond to VOA’s request for comment.

At the beginning of the project in 2016, the initial cost was $5.5 billion US dollars. 75 percent of that amount was borrowed from the China Development Bank, Indonesian state-owned enterprises took on 15% of the cost, and the rest was provided by the Chinese consortium of state-owned enterprises.

However, costs swelled to more than $6 billion and is expected to increase again to just under $8 billion due to overrun costs according to an official with Indonesia’s Coordinating Ministry of Economic Affairs.

Transportation analysts say, this development has put Indonesian President Joko Widodo’s government in an uncomfortable position.

"The choice for the government is to keep completing it even though the economic consequences will be a lifetime budget burden... if they stopped, it would probably become an abandoned project for life as well."

Some residents are pushing for the project because it will drastically cut the travel time between Jakarta and Bandung.

Achmad Rasyad lives on the outskirts of Jakarta, and travels to and from Bandung weekly for work.

"It normally takes up to 4 hours, but with high-speed train, I hope it can reduce to 1-2 hours.”

But even rail supporters are disappointed by project delays. The high-speed train was to begin operating in 2019, but that has been moved back to 2023.

Back in Padalarang, Sutanto and his neighbors wonder how much longer their homes can withstand the constant drilling.

XS
SM
MD
LG