ນາງເຮັນນາ ຄານ (Hena Khan), ນັກຮຽນຊັ້ນມັດທະຍົມປີທີ 9 ໃນນະຄອນຫຼວງດາກາ ຕ້ອງພົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ຈະສຸມໃສ່ການຮຽນຂອງລາວໃນອາທິດນີ້ ເນື່ອງຈາກອຸນຫະພູມທີ່ສູງກວ່າ 40 ອົງສາເຊລຊຽສ ຢູ່ໃນນະຄອນຫຼວງ.
ນາງກ່າວວ່າ “ບໍ່ມີການສຶກສາທີ່ແທ້ຈິງຢູ່ໃນໂຮງຮຽນໃນຊ່ວງທີ່ຮ້ອນຫຼາຍແບບນີ້, ບັນດາຄູອາຈານ ບໍ່ສາມາດສິດສອນໄດ້ເລີຍ, ພວກນັກຮຽນບໍ່ມີສະມາທິ, ຊີວິດຂອງພວກເຮົານັ້ນ ຢູ່ໃນຄວາມສ່ຽງແທນ.”
ນາງ ຄານ ແມ່ນນຶ່ງໃນຈຳນວນນັກຮຽນຫຼາຍກວ່າ 40 ລ້ານຄົນ ທີ່ໄດ້ຖືກປິດຫ້ອງຮຽນໃນບໍ່ເທົ່າໃດອາທິດທີ່ຜ່ານມາ ເນື່ອງຈາກຄື້ນຄວາມຮ້ອນ ອັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂຮງຮຽນ ຢູ່ບາງພາກສ່ວນໃນຂົງເຂດເອເຊຍ ແລະອາຟຣິກາເໜືອຕ້ອງປິດການຮຽນ.
ເມື່ອສະພາບອາກາດຮ້ອນຂຶ້ນ, ຄື້ນຄວາມຮ້ອນຈະແກ່ຍາວຂຶ້ນ ແລະໄປຮອດຈຸດສູງສຸດເມື່ອອຸນຫະພູມໂດຍສະເລ່ຍເພີ້ມຂຶ້ນ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ບັນດາເຈົ້າໜ້າທີ່ລັດຖະບານ ແລະຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານສຸຂະພາບຢູ່ໃນທົ່ວໂລກ ກໍາລັງໂຕ້ແຍ້ງກັນວ່າ ຈະໃຫ້ພວກນັກຮຽນ ຮຽນຢູ່ໃນຫ້ອງຮຽນທີ່ມີອຸນຫະພູມຮ້ອນ ຫຼືວ່າ ຜັກດັນໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າຢູ່ເຮືອນ ແລະເຢັນສະບາຍ.
ການຕັດສິນໃຈຢ່າງໃດຢ່າງນຶ່ງ ແມ່ນມີຜົນສະທ້ອນ, ເຊິ່ງປະມານ 17 ເປີເຊັນຂອງບັນດາເດັກນ້ອຍໃນໄວຮຽນຢູ່ໃນທົ່ວໂລກແມ່ນ ໄດ້ອອກຈາກໂຮງຮຽນໄປແລ້ວ, ອີງຕາມຂໍ້ມູນຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ. ແຕ່ອັດຕາສ່ວນຊໍ້າພັດມີຫຼາຍກວ່າໃນປະເທດທີ່ກໍາລັງພັດທະນາ, ໂດຍປະມານນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງເດັກນ້ອຍໃນເຂດໃຕ້ຂອງທະເລຊາຍຊາຮາຣາໃນອາຟຣິກາ ອອກຈາກໂຮງຮຽນເມື່ອທຽບກັບພຽງແຕ່ 3 ເປີເຊັນ ຂອງເດັກນ້ອຍນັກຮຽນໃນອາເມຣິກາເຫນືອ. ຄະແນນສອບເສັງຂອງພວກເດັກນ້ອຍຢູ່ໃນປະເທດທີ່ກໍາລັງພັດທະນາ ຍັງລ້າຫຼັງກວ່າປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ.
ຟໍຣັມສະແດງຄວາມຄິດເຫັນ