ບັນດາປະເທດສະມາຊິກຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ໄດ້ລົງຄະແນນສຽງໃນວັນອັງຄານວານນີ້ ເພື່ອໃຫ້ສະມາຊິກສະພາຄວາມໝັ້ນຄົງຖາວອນ 5 ປະເທດ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຫລາຍຂຶ້ນ ເມື່ອພວກເຂົາເຈົ້າໃຊ້ສິດໃນຢັບຢັ້ງ.
ກອງປະຊຸມສະມັດຊາໃຫຍ່ສະຫະປະຊາຊາດ ໄດ້ຮັບຮອງເອົາຮ່າງມະຕິໂດຍການເຫັນດີເປັນເອກະສັນກັນ - ຫຼືບໍ່ ກໍບໍ່ລົງຄະແນນສຽງເລີຍ. ມັນຖືກນໍາຂຶ້ນ ມາສະເໜີ ໂດຍປະເທດແລັກເຊັນສໄຕນ໌ ແລະໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນ ຈາກຫຼາຍກ່ວາ 100 ປະເທດ.
ມະຕິນັ້ນ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະທານສະມັດຊາໃຫຍ່ສະຫະປະຊາຊາດ ເປີດກອງປະ ຊຸມຂອງ 193 ປະເທດສະມາຊິກຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດໃນທຸກຄັ້ງ ທີ່ ມີສະມາຊິກສະພາຄວາມໝັ້ນຄົງຖາວອນປະເທດນຶ່ງ ຫຼືຫຼາຍປະເທດໃຊ້ສິດໃນການຢັບຢັ້ງ. ຈາກນັ້ນ, ສະມັດຊາໃຫຍ່ສະຫະປະຊາຊາດ ຈະດຳເນີນການອະ
ພິປາຍກັນ ກ່ຽວກັບສະຖານະການທີ່ໄດ້ຮັບການຢັບຢັ້ງນັ້ນ ແລະຜູ້ທີ່ໃຊ້ສິດຢັບຢັ້ງຈະໄດ້ຖືກເຊື້ອເຊີນ ໃຫ້ຂຶ້ນກ່າວຕໍ່ສະມັດຊາໃຫຍ່ເພື່ອອະທິບາຍເຖິງການກະທຳເຊັ່ນນັ້ນຂອງຕົນ.
ສະມາຊິກສະພາຄວາມໝັ້ນຄົງຖາວອນ ລວມມີອັງກິດ, ຈີນ, ຝຣັ່ງ, ຣັດເຊຍແລະສະຫະລັດ. ສະຫະລັດແລະອັງກິດ ແມ່ນນອນຢູ່ບັນດາປະເທດທີ່ຮ່ວມກັນສະໜັບສະໜູນການສະເໜີມາດຕະການດັ່ງກ່າວ. ຜູ້ຕາງໜ້າຂອງຣັດເຊຍກ່າວຫຼັງຈາກມີການຮັບຮອງເອົາມະຕິນີ້ວ່າ ຄະນະຜູ້ແທນຂອງທ່ານ "ບໍ່ມີຄວາມປາຖະໜາທີ່ ຈະເປັນເອກະສັນຮ່ວມກັບປະເທດອື່ນ."
"ອຳນາດໃນການໃຊ້ສິດຢັບຢັ້ງ ຕ້ອງມາພ້ອມກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນ ການ ເຮັດວຽກເພື່ອບັນລຸຈຸດປະສົງ ແລະຫຼັກການຂອງກົດບັດສະຫະປະຊາຊາດຢູ່ ສະເໝີ," ນັ້ນຄືຄຳເວົ້າຂອງທ່ານຄຣິສຕຽນ ເວນາເວດເຊີ (Christian Wenaweser), ເອກອັກຄະລັດຖະທູດຂອງແລັກເຊັນສໄຕນ໌ ທີ່ກ່າວໃນຂະນະທີ່ນໍາເອົາເນື້ອໃນຂອງມະຕິດັ່ງກ່າວຂຶ້ນມາສະເໜີ. ທ່ານກ່າວວ່າ ສະມາຊິກທັງໝົດ ຄວນໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ອອກສຽງ ໃນເວລາທີ່ສະພາຄວາມໝັ້ນຄົງບໍ່ສາ ມາດປະຕິບັດໜ້າທີ່ໄດ້.
ການຢັບຢັ້ງໄດ້ມີຂຶ້ນ 295 ຄັ້ງ ນັບຕັ້ງແຕ່ອົງການສະຫະປະຊາຊາດສ້າງໄດ້ຕັ້ງຂຶ້ນມາໃນປີ 1945. ສະຫະພາບໂຊວຽດ/ຣັດເຊຍ ເປັນຜູ້ໃຊ້ສິດຢັບຢັ້ງຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນສ່ວນໃຫຍ່ໃນນັ້ນ. ອັງກິດ ແລະຝຣັ່ງ ໃຊ້ມັນຫນ້ອຍທີ່ສຸດ, ຊຶ່ງໃຊ້ຄັ້ງ ສຸດທ້າຍແມ່ນໃນປີ 1989. ມັນໄດ້ຢຸດການດໍາເນີນການຄັ້ງຫຼ້າສຸດ ກ່ຽວກັບ ຢູເຄຣນ, ນອກນັ້ນ ສໍາລັບທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມຂັດແຍ້ງ ຂອງຊີເຣຍ ພ້ອມທັງກ່ຽວກັບວິກິດການຢູ່ໃນພາກສ່ວນອື່ນຂອງໂລກອີກດ້ວຍ.
ໃນຂະນະທີ່ມະຕິໄດ້ຖືກຮັບຮອງເອົາໂດຍບໍ່ມີການລົງຄະແນນສຽງທີ່ບັນທຶກໄວ້ ຄະນະຜູ້ແທນຫຼາຍໆ ຄົນກ່າວວ່າ ພວກເຂົາເຈົ້າງົດອອກສຽງ, ແລະຢ່າງຫນ້ອຍ ນຶ່ງປະເທດ, ເບລາຣຸສ ກ່າວວ່າ ຕົນບໍ່ມີສ່ວນກ່ຽວພັນຫຍັງກັບຜົນຂອງການລົງຄະແນນສຽງນັ້ນ.
