ທ່ານຄໍາເຈນ ວົງໂພສີເລຂາພັກແຂວງແລະເຈົ້າແຂວງໆ
ຜົ້ງສາລີ ຖະແຫລງຢືນຢັນວ່າ ການປະຕິບັດແຜນການ
ພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມໃນໄລຍະນັບຈາກປີ
2006-2010 ທີ່ຜ່ານມາ ໄດ້ເກີດຜົນດີຕໍ່ສະພາບຊີວິດ
ການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນພາຍໃນແຂວງໃນຫຼາຍດ້ານ
ໂດຍສະເພາະແມ່ນການເຮັດໃຫ້ບັນຫາຄວາມທຸກຈົນ
ຂອງປະຊາຊົນຫລຸດລົງຢ່າງຕໍເນື່ອງດ້ວຍການພັດທະ
ນາເຂດຈຸດສຸມ ແລະຈັດສັນອາຊີບຄົງທີ່ໃຫ້ແກ່ປະຊາ
ຊົນບັນດາເຜົ່າ ທີ່ຖືກຍົກຍ້າຍຈາກເຂດພູດອຍແລະບ້ານ
ຂະໜາດນ້ອຍ ມາຢູ່ຮວມກັນເປັນບ້ານຂະໜາດໃຫ່ຍ
ຫຼືເປັນກຸ່ມບ້ານພັດທະນານັ້ນຖືເປັນການປະຕິບັດວຽກ
ງານທີ່ໄດ້ຮັບຜົນດີຢ່າງຍິ່ງ.
ສະພາບການຖາງປ່າເຮັດເພື່ອເຮັດໄຮ່ ຊຶ່ງກໍາລັງ ຫລຸດໜ້ອຍລົງຢູ່ແຂວງຜົ້ງສາລີທີ່ລາວ
ພ້ອມກັນນີ້ ທ່ານຄໍາເຈນຍັງ
ໄດ້ໃຫ້ການຢືນຢັນອີກດ້ວຍ
ວ່າ ການປະຕິບັດວຽກງານ
ດັ່ງກ່າວ ກໍຍັງໄດ້ສົ່ງຜົນດີຕໍ່ການຢຸດຕິການຕັດໄມ້ທຳ
ລາຍປ່າເພື່ອການເຮັດໄຮ່ເລື່ອນລອຍ ລວມທັງຍັງໄດ້ສົ່ງ
ຜົນເຮັດໃຫ້ສະພາບປ່າໄມ້ພາຍໃນແຂວງ ມີຄວາມໜາ
ແໜ້ນເພີ້ມຂຶ້ນອີກດ້ວຍ ດັ່ງທີ່ທ່ານຄໍາເຈນໄດ້ໃຫ້ການ
ຊີ້ແຈງວ່າ:
“ຈຳນວນກຸ່ມບ້ານແລະບ້ານໄດ້ຫລຸດລົງຈາກ 88 ກຸ່ມບ້ານ 605 ບ້ານໃນປີ 2006 ຍັງເຫລືອ 65 ກຸ່ມບ້ານ 542 ບ້ານໃນປີ 2010. ຄອບຄົວທຸກຍາກໄດ້ຫລຸດລົງຈາກ 10,900
ຄອບຄົວໃນປີ 2006 ຍັງເຫລືອ 6,040 ຄອບຄົວໃນປີ 2010. ເນື້ອທີ່ໄຮ່
ເລື່ອນລອຍຫລຸດລົງຈາກ 2,658 ເຮັກຕ້າໃນປີ 2006 ຍັງເຫລືອ 465 ເຮັກ
ຕ້າໃນປີ 2010 ແລະເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ປົກຫຸ້ມໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 41% ໃນປີ
2006 ມາເປັນເຖິງ 53% ໃນປີ 2010.”
ປັດຈຸບັນທົ່ວແຂວງ ຜົ້ງສາລີມີເນື້ອທີ່ນາ 6,775 ເຮັກຕາຊຶ່ງຜະຫລິດເຂົ້າໄດ້ໃນປະລິ
ມານລວມທັງໝົດ 25,750 ໂຕນໃນປີ 2010 ທີ່ຜ່ານມາ ຫລື ເພີ້ມຂຶ້ນຈາກ ປີ 2006
ຄິດເປັນອັດຕາສະເລ່ຍ 8.5%. ສ່ວນຜົນຜະຫລິດດ້ານການກະເສດຊະໜິດອື່ນໆ ທີ່
ສ້າງລາຍຮັບເປັນເງິນຕາຕ່າງປະເທດໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນພາຍໃນແຂວງໄດ້ຫລາຍຂຶ້ນນັບ
ມື້ນັ້ນ ກໍມີທັງຊາແຫ້ງ, ອ້ອຍ, ໝາກແໜ່ງ, ຖົ່ວຊະໜິດຕ່າງໆ ແລະ ທີ່ຖືວ່າມີການຂະ
ຫຍາຍພື້ນທີ່ກວ້າງຂຶ້ນຢ່າງໄວວານັ້ນ ກໍແມ່ນການປູກຢາງພາລາທີ່ມີພື້ນທີ່ກວ້າງກວ່າ
16 ພັນເຮັກຕາແລ້ວ ແລະກໍຍັງຈະເພີ້ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເພາະວ່າມີເປົ້າໝາຍການສົ່ງ
ອອກໄປຍັງປະເທດຈີນ ຊຶ່ງຕ້ອງການນຳເຂົ້າຢ່າງພາລາຢ່າງບໍ່ຈຳກັດນັ້ນເອງ.
ຕົ້ນຢາງຊຶ່ງເປັນຕົ້ນໄມ້ທີ່ ປູກຢ່າງຫລວງຫລາຍໃນ ແຂວງຜົ້ງສາລີເພື່ອຕອບ ສະໜອງແກ່ອຸດສະຫກໍາ ຂອງຈີນ.
ນອກຈາກນີ້ສຳລັບໃນດ້ານການລ້ຽງສັດນັ້ນກໍປາກົດວ່າໃນ
ທົ່ວແຂວງຜົ້ງສາລີ ມີງົວ ແລະຄວາຍຢູ່ຫລາຍກວ່າ 82 ພັນ
ໂຕ ໝູຫລາຍກວ່າ 190 ພັນໂຕ, ແບ້ 5 ພັນໂຕ ແລະ
ສັດປີກກໍເພີ້ມຈຳນວນຫລາຍຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ຊຶ່ງບໍ່ພຽງ
ແຕ່ຈະເຮັດໃຫ້ສາມາດຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການບໍລິ
ໂພກພາຍໃນແຂວງໄດ້ຢ່າງພຽງພໍເທົ່ານັ້ນ ຫາກແຕ່ຍັງໄດ້
ສົ່ງໄປຂາຍຕ່າງແຂວງ ແລະຕ່າງປະເທດອີກດ້ວຍ.
ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມ ທ່ານຄຳເຈນກໍຍອມຮັບວ່າ ແຂວງຜົ້ງ
ສາລີມີອັດຕາການຂະຫຍາຍຕົວທາງເສດຖະກິດໃນລະດັບ
ທີ່ຕໍ່າເມື່ອທຽບໃສ່ເປົ້າໝາຍລວມຂອງລັດຖະບານລາວ
ຊຶ່ງກໍຄືໃນຂະນະທີ່ລັດຖະບານລາວ ໄດ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍການ
ຂະຫຍາຍຕົວທາງເສດຖະກິດໃນອັດຕາສະເລ່ຍບໍ່ຕໍ່າກວ່າ 8% ຕໍ່ປີໃນທົ່ວປະເທດນັ້ນ ຫາກແຕ່ກໍປາກົດວ່າໃນຕະຫລອດໄລບະ 5 ປີທີ່ຜ່ານມາເສດຖະກິດຂອງແຂວງ ຜົ້ງສາລີໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວເພີ້ມຂຶນໃນອັດຕາສະເລ່ຍພຽງແຕ່ 6.8% ຕໍ່ປີເທົ່ານັ້ນ.
ຊຶ່ງດ້ວຍສະພາບການດັ່ງກ່າວ ກໍຍັງເຮັດໃຫ້ຍອດຜະລິດຕະພັນລວມພາຍໃນຂອງແຂວງຜົ້ງ
ສາລີ ໃນປີ 2010 ທີ່ຜ່ານມາມີມູນຄ່າທີ່ສະເລ່ຍເປັນລາຍຮັບປະຊາຊົນໃນແຂວງໄດ້ພຽງ
467 ໂດລາຕໍ່ຄົນ ຕໍ່ປີເທົ່ານັ້ນ ຈຶ່ງຖືວ່າເປັນລະດັບລາຍໄດ້ທີ່ຕໍ່າຫລາຍ ເນື່ອງຈາກຄິດເປັນ
ລະດັບລາຍໄດ້ສະເລ່ຍທີ່ບໍ່ເຖິງ 2 ໂດລາຕໍ່ຄົນ ຕໍ່ວັນ ຫລືຕໍ່າກວ່າລະດັບຄວາມຍາກຈົນ
ຕາມເກນມາດຕະຖານຂອງສະຫະປະຊາຊາດ.
ຫາກແຕ່ຖ້າອີງຕາມການລາຍງານການເມືອງໃນໂອກາດກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 9 ຂອງພັກ
ປະຊາຊົນປະຕິວັດລາວໃນລະຫວ່າງວັນທີ 17-21 ມີນາທີ່ຜ່ານມານີ້ ໄດ້ລະບຸວ່າ ຍອດຜະ
ລິດຕະພັນລວມພາຍໃນ ຫລື GDP ໃນປີງົບປະມານ 2009-2010 ສະເລ່ຍຕໍ່ພົນລະ
ເມືອງບັນລຸໄດ້ 8.7 ລ້ານກີບຕໍ່ຫົວຄົນ ຊຶ່ງກໍໝາຍວ່າ ລະດັບລາຍໄດ້ມີການແຕກໂຕນກັນ
ຢ່າງຍິ່ງລະຫວ່າງປະຊາຊົນລາວໃນເຂດຕົວເມືອງ ແລະຊົນນະບົດນັ້ນເອງ.