ອົງການສະຫະປະຊາຊາດດ້ານອົບພະຍົບເຕືອນວ່າ ອົບພະຍົບຫລາຍພັນຄົນຢູ່ ໃນເຂດຕົວເມືອງຕ່າງໆໃນພາກຕາເວັນອອກ, ເຂດແຫຼມຕາເວັນອອກສຸດ ແລະ ເຂດແຄມທະເລສາບໃຫຍ່ໃນທະວີບອາຟຣິກາ ກໍາລັງຫັນໜ້າໄປເພິ່ງ ວິທີການ ທີ່ຈໍາເປັນສຸດວິໄສ ເພື່ອເອົາຊີວິດຢູ່ລອດໃນຂະນະທີ່ຜົນກະທົບທາງເສດຖະກິດ ຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ຊຶ່ງເປັນພະຍາດທີ່ເກີດມາຈາກໄວຣັສໂຄໂຣນາ ກໍາລັງ ຄຸມຄາມຢູ່ນີ້. Lisa Schlein, ນັກຂ່າວວີໂອເອ ມີລາຍງານກ່ຽວກັບເລື້ອງນີ້ ມາຈາກນະຄອນເຈນີວາ ຊຶ່ງບົວສະຫວັນ ຈະນໍາມາສະເໜີທ່ານໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
ມາດຕະການປິດເມືອງທີ່ວາງອອກໂດຍລັດຖະບານ ແລະລະບຽບການຫ້າມ ອອກບ້ານອອກເຮືອນເພື່ອແນໃສ່ສະກັດກັ້ນການແຜ່ລະບາດຂອງໄວຣັສໂຄ ໂຣນານັ້ນ ກໍາລັງຈໍາກັດເສລີພາບ ໃນການໄປມາ ແລະຄວາມສາມາດ ໃນ ການຫາລ້ຽງຊີບຂອງທຸກຄົນໃຫ້ໜ້ອຍລົງ. ອົງການສະຫະປະຊາຊາດດ້ານ ອົບພະຍົບເວົ້າວ່າ ພວກອົບພະຍົບຢູ່ໃນເຂດຕົວເມືອງ ແມ່ນໄດ້ຮັບຜົນກະ
ທົບຢ່າງໜັກທີ່ສຸດຈາກມາດຕະການດັ່ງກ່າວແລະບໍ່ສາມາດທີ່ຈະຫາສິ່ງມາ ຕອບສະໜອງ ຄວາມຕ້ອງແບບພື້ນຖານທີ່ສຸດຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້.
ທ່ານ ຊາລີ ແຢັກລີ (Charlie Yaxley), ໂຄສົກຂອງອົງການຂ້າຫລວງໃຫຍ່ ດ້ານອົບພະຍົບຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ຫລື UNHCR ເວົ້າວ່າ ພວກອົບພະຍົບຢູ່ ໃນຕົວເມືອງຫລາຍຄົນແມ່ນຕົກຢູ່ໃນສະພາບທີ່ສ່ຽງໄພຕໍ່ການຖືກຂູດຮີດ ແລະຢູ່ໃນສະພາບທີ່ເປັນໜີ້ສິນ. ທ່ານເຕືອນວ່າ ຫລາຍຄົນອາດຈະຖືກບັງຄັບ ໃຫ້ຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ວິທີການ ເພື່ອຢູ່ລອດ ເຊັ່ນການໄປເປັນຄົນຂາຍປະເວນີ ຫລື ໃຊ້ແຮງງານເດັກ.
ທ່ານ ຊາລີ ແຢັກລີ (Charlie Yaxley) ກ່າວດັ່ງນີ້:
“ຊາວອົບພະຍົບຢູ່ໃນຕົວເມືອງກໍາລັງປະເຊີນກັບການເສຍວຽກເຮັດງານທໍາ ໃນ ຂະນະທີ່ທຸລະກິດຕ່າງໆ ກໍາລັງຖືກບັງຄັບ ໃຫ້ຫລຸດຂະໜາດລົງ ຫລື ປິດໄວ້ ຍ້ອນຂໍ້ຈໍາກັດດ້ານພະຍາດ COVID-19. ຫລາຍຄົນກໍເປັນກໍາມະກອນລາຍວັນ ທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ໃນຂະແໜງເສດຖະກິດທີ່ບໍ່ເປັນທາງການ ແລະດໍາລົງຊີວິດຢູ່ແບບ ຫາເຊົ້າກິນຄໍ່າຢູ່ແລ້ວກ່ອນໜ້າຈະຖືກກະທົບຢ່າງໜັກຈາກການລະບາດຂອງພະຍາດນີ້. ຊາວອົບພະຍົບຢູ່ໃນເຂດຕົວເມືອງຫລາຍຄົນ ກໍດໍາລົງຊີວິດ ຢູ່ໃນສະ ພາບທີ່ແອອັດ ແລະຂາດສຸຂະອະນາໄມເກີນໄປ ແລະກໍເປັນຄົນທີ່ຈະຕິດ ໄວ ຣັສທີ່ກໍາລັງລະບາດຢູ່ນີ້ໄດ້ງ່າຍ.”
ທ່ານ ແຢັກລີ ເວົ້າອີກວ່າ ຊາວອົບພະຍົບຫລາຍພັນຄົນ ຢູ່ໃນນະຄອນຫລວງ ໄນໂຣບີ ຂອງເຄັນຢາໄດ້ແອອັດກັນຢູ່ໃນເຂດເມືອງທີ່ເປື້ອນເປິ ທີ່ສາມາດເຂົ້າ ເຖິງນໍ້າສະອາດໄດ້ແບບຈໍາກັດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ເກືອບວ່າຈະບໍ່ມີນໍ້າລ້າງມືໄດ້.
ທ່ານເວົ້າວ່າ ລັດຖະບານຂອງປະເທດຕ່າງໆ ໃນຕົວເມືອງຂອງເຂດຕາເວັນ ອອກ, ເຂດແຫລມຕາເວັນອອກສຸດ ແລະເຂດທະເລສາບໃຫຍ່ໃນທະວີບອາ
ຟຣິກາ ເທົ່າທີ່ຜ່ານມາ ໄດ້ຮວມເອົາອົບພະຍົບ ເຂົ້າຢູ່ໃນແຜນການຮັບມືກັບ COVID-19. ທ່ານໄດ້ກ່າວຕໍ່ວີໂອເອວ່າ ອົບພະຍົບໄດ້ມີການເຂົ້າເຖິງການ ກວດແລະການປິ່ນປົວ ໃນນາມທີ່ເປັນສະມາຊິກຂອງປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນນັ້ນ.
ທ່ານ ຊາລີ ແຢັກລີ (Charlie Yaxley) ກ່າວດັ່ງນີ້:
“ສະນັ້ນ, ການຮຽກຮ້ອງໃນມື້ນີ້ແມ່ນໃຫ້ລັດຖະບານຂອງປະເທດຕ່າງໆ ຮັບປະ ກັນອີກວ່າ ອົບພະຍົບຖືກລວມເຂົ້າຢູ່ໃນຕາໜ່າງປະກັນໄພທາງສັງຄົມ. ສະນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຈະສາມາດເຂົ້າເຖິງການຈ່າຍເງິນຊ່ວຍເຫລືອທາງສະຫວັດ ດີການ ສັງຄົມໄດ້ ເພື່ອວ່າເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອເພື່ອຈຸນເຈືອຄອບຄົວໄດ້. ສະນັ້ນ, ພວກເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງສາມາດຈ່າຍຄ່າເຊົ່າ ແລະຄ່າທີ່ພັກເຊົາຊົ່ວຄາວໄດ້ ເພື່ອ ໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າສາມາດຊື້ອາຫານໄດ້.”
ອົງການຂ້າຫລວງໃຫຍ່ຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ຫລື UNHCR ເວົ້າວ່າ ການ ນໍາເຂົ້າອາຫານກາຍມາເປັນເລື້ອງທ້າທາຍຫຼາຍຂຶ້ນຍ້ອນວ່າການລະບາດຢ່າງ ໜັກຂອງພະຍາດນີ້ ເຮັດໃຫ້ອາຫານມີລາຄາແພງຂຶ້ນ. ນອກຈາກນັ້ນແລ້ວ ອົງການນີ້ຍັງເວົ້າວ່າ ຝູງຕັກແຕນກໍາລັງທໍາລາຍຜົນລະປູກແລະເຮັດໃຫ້ເປັນ ໄພຂົ່ມຂູ່ໃຫ້ເກີດມີໂຣກອຶດຫິວ ແລະຄວາມທຸກຈົນຫລາຍຂຶ້ນ ໂດຍສະເພາະ ແມ່ນ ຢູ່ໃນປະເທດ ເຄັນຢາ, ເອທິໂອເປຍ ແລະໂຊມາເລຍ.
ອົງການນີ້ຍັງໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ປະຊາຄົມສາກົນສະໜັບສະໜຸນ ແຜນການຮັບມືກັບ ໄພສຸກເສີນ. ອົງການນີ້ເວົ້າວ່າຕ້ອງມີເງິນ 126 ລ້ານໂດລາ ເພື່ອຈະສະໜອງ ການຊ່ວຍເຫລືອເພື່ອກອບກູ້ຊີວິດ ຢູ່ໃນຂົງເຂດດັ່ງກ່າວກ່ອນມັນຈະຊຸດໂຊມລົງ ຢ່າໄວວາເຖິງຂັ້ນແຕກຫັກໄດ້.
