ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2009 ເປັນຕົ້ນມາ ໄດ້ມີຊາວທິເບດຈູດເຜົາຕົນເອງ
ໄປຫຼາຍ ກວ່າ 110 ຄົນແລ້ວ ເພື່ອປະທ້ວງນະໂຍບາຍຂອງຈີນ
ຢູ່ໃນບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພວກທີ່ຈູດເຜົາຕົນເອງ
ນັ້ນ ໂດຍສ່ວນໃຫຍ່ແລ້ວ ແມ່ນເຮັດເພື່ອຮຽກຮ້ອງໃຫ້ໃຫ້ອົງດາ
ໄລ ລາມະ ກັບຕ່າວຄືນສູ່ທິເບດ ແລະຮຽກ ຮ້ອງເອົາເສລີພາບ
ໃຫ້ຊາວທິເບດ. ລັດຖະບານຈີນຖືເບົາການກະທໍາເຫລົ່ານັ້ນ ວ່າ ເປັນແຜນການທາງການເມືອງຂອງອົງດາໄລ ລາມະ ແລະພວກ
ນັບຖືພະອົງ ເພື່ອທໍາລາຍສະຖຽນລະພາບຢູ່ໃນທິເບດແລະສ້າງ
ຄວາມ ເສື່ອມເສຍໃຫ້ແກ່ໂຄງການພັດທະນາສ້າງສາທິເບດໃຫ້
ກ້າວໜ້າທັນສະໄໝຂອງປັກກິ່ງ. ວີໂອເອສຶກສາເບິ່ງສາເຫດທີ່ ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງການປະທ້ວງທີ່ໜ້າຢ້ານກົວນີ້ ຊຶ່ງທອງປານຈະນໍາ
ມາສະເໜີທ່ານໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
ເບິ່ງວີດີໂອພາສາລາວ:
ຄວາມສັກສິດແມ່ນມີຢູ່ທົ່ວທຸກຫົນແຫ່ງ ໃນວັດທະນະທໍາຂອງທິເບດ ຊຶ່ງເປັນວັດທະນະ
ທໍາ ທີ່ຖືຄວາມຮັກແພງເຫັນອົກເຫັນໃຈເພື່ອນມະນຸດ ແລະຄວາມນັບຖືສໍາລັບທຸກໆຊີວິດ
ເປັນຫຼັກແກນກາງຂອງຕົນ. ແຕ່ວ່ານັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2009 ເປັນຕົ້ນມາ ຊາວທິເບດໄດ້ພາກັນ
ເອົານໍ້າມັນແອັສຊັງຫົດຕົນເອງ ແລະມີເລື້ອຍໆ ທີ່ກືນກິນເຂົ້າໄປເຕັມປາກ ແລະຍ່າງອອກ
ໄປທ່າມກາງ ແສງແດດກາງເວັນແສກໆ ແລ້ວກໍຈູດໄຟເຜົາຕົນເອງເພື່ອປະທ້ວງ.
ທ່ານ Steven Marshall ຈາກຄະນະກໍາມາທິການບໍລິຫານກ່ຽວກັບຈີນ ຂອງລັດຖະ
ສະພາສະຫະລັດ ກ່າວວ່າ:
“ບັດນີ້ ຊາວທິເບດໄດ້ກ້າວມາເຖິງຈຸດທີ່ວ່າ ພວກເຂົາເຈົ້າ ພາກັນສະແດງອອກ
ໃນທາງ ທີ່ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ເປັນວິທີທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດ ທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າສາມາດ
ເຮັດໄດ້ ກໍຄືຂ້ອຍຈະສະຫຼະຊີບ ເພື່ອເປັນການປະກາດໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຂ້ອຍບໍ່ຫຼິງເຫັນ
ອະນາຄົດສໍາລັບຂ້ອຍ ຫຼືພວກຄົນຂອງຂ້ອຍໃນຖານະ ເປັນພາກສ່ວນນຶ່ງຂອງ
ຈີນນັ້ນ.”
ການປະທ້ວງຂອງມະຫາຊົນ ແລະການລຸກຮືຂຶ້ນຫຼາຍໆບັ້ນ ຕະຫລອດທັງການສູ້ລົບກັນ
ລະຫວ່າງຊາວທິເບດແລະຈີນ ແມ່ນຍ້ອນຫຼັງຄືນໄປເມື່ອຫຼາຍ ກວ່າ 60 ປີຜ່ານມາແລ້ວ
ຕອນທີ່ອົງດາໄລ ລາມະ ຖືກກອງທັບຈີນບັງຄັບ ໃຫ້ຫຼົບໜີອອກຈາກທິເບດ. ການປະ
ທ້ວງໃນຂອບເຂດກ້ວາງຂວາງບັ້ນຫຼ້າສຸດ ແມ່ນເກີດຂຶ້ນໃນປີ 2008 ເວລາຊາວທິເບດ
ອີກຄັ້ງນຶ່ງພາກັນທວງເອົາ ເສລີພາບທາງສາສະໜາແລະວັດທະນະທໍາ ຫຼາຍກວ່າເກົ່າ
ແລະໃຫ້ຍຸຕິໃນສິ່ງທີ່ບາງຄົນເອີ້ນວ່າ ເປັນການຄວບຄຸມຊີວິດຂອງຊາວທິເບດ ຢ່າງຜະ
ເດັດການທີ່ສຸດ.
Tsering Woeser ນັກຂຽນຊາວທິເບດ ຢູ່ປັກກິ່ງ ກ່າວວ່າ:
“ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2008 ມາແລ້ວ ຂົງເຂດທິເບດທັງໝົດ ໂດຍສະເພາະເມືອງຫຼວງ
Lhasa ແມ່ນເທົ່າກັບຕົກຢູ່ໃຕ້ກົດໄອຍະການເສິກ. ພາຍໃຕ້ສະພາບການດັ່ງ
ກ່າວນີ້ ການປະທ້ວງກັນເປັນກຸ່ມເປັນກ້ອນ ກໍເປັນໄປບໍ່ໄດ້ຢູ່ແລ້ວ ຍ້ອນວ່າ
ພວກເຂົາເຈົ້າຈະຖືກທັບມ້າງ ເກືອບວ່າໂດຍທັນທີ.”
ເມື່ອວັນທີ 27 ກຸມພາ ປີ 2009 ພະໜຸ່ມອົງນຶ່ງ ທີ່ຊື່ວ່າ Tapey ໄດ້ອອກຍ່າງຄົນດຽວ
ມຸ້ງໜ້າໄປຍັງເຂດຕະຫຼາດໃນຄຸ້ມ Ngaba ແລະເປັນຊາວທິເບດຄົນທໍາອິດ ທີ່ຈູດໄຟ
ເຜົາຕົນເອງ. ພວກເຫັນເຫດການເວົ້າວ່າ ກໍາລັງຮັກສາຄວາມປອດໄພຈີນໄດ້ຍິງພະ
Tapey ຫຼາຍໆນັດຕິດກັນ ໃນຂະນະໄຟກໍາລັງໄໝ້ເພີ່ນຢູ່ນັ້ນ ກ່ອນຄວບຄຸມຕົວເພິ່ນໄປ.
Dhondup Tashi Rekjong ນັກຂຽນຊາວທິເບດອິກຄົນນຶ່ງ ກ່າວວ່າ:
“ນັບຕັ້ງແຕ່ຈີນເຂົ້າຍຶດຄອງທິເບດໃນປີ 1959 ເປັນຕົ້ນມາ ຈົນຮອດດຽວນີ້
ຈີນແມ່ນໄດ້ພະຍາຍາມທໍາລາຍແລະລົບລ້າງ ປະເພນີ ວັດທະນະທໍາທິເບດ
ສາສະໜາ ການເມືອງ ແລະອື່ນໆ ຢ່າງເປັນລະບົບຕະຫຼອດມາ. ພຶດຕິກໍາ ທັງໝົດຂອງຈີນທີ່ກ່າວມານັ້ນ ແມ່ນໄດ້ສະສົມກັນຂຶ້ນມາ ເປັນສາເຫດໃຫ້
ຊາວທິເບດຈູດເຜົາຕົນເອງ.”
ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຈີນ ພາກັນຖິ້ມໂທດ ສໍາລັບການຈູດເຜົາຕົນເອງທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນໄປນັບມື້ນັ້ນ
ໃສ່ອັນທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າເອີ້ນວ່າ ຄະນະຂອງອົງດາໄລ ລາມະ ແລະກໍາລັງພາຍນອກ ຊຶ່ງ
ໂຮມທັງລັດຖະບານທິເບດພັດຖິ່ນ ນັ້ນນໍາ.
ທ່ານ Hong Lei ໂຄສົກກະຊວງຕ່າງປະເທດຈີນ ເວົ້າວ່າ:
“ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ການຈູດເຜົາຕົນເອງຂອງຊາວທິເບດ ບາງລາຍກໍເກີດຂຶ້ນ ຢູ່ ໃນບາງເຂດຂອງຈີນ. ເມື່ອພິຈາລະນາຈາກ ຫຼາຍໆກໍລະນີແລ້ວ ມັນກໍເປັນທີ່ ແຈ້ງຂາວຫຼາຍວ່າຄະນະຂອງອົງດາໄລ ລາມະ ເປັນຜູ້ວາງແຜນ ຍຸຍົງ ບົງການ ແລະຊຸກຍູ້ໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າ ຈູດເຜົາຕົນເອງນັ້ນ ຫຼາຍກວ່າ.”
ວີດິໂອ ພາສາອັງກິດ:
ສື່ທາງການຂອງລັດຖະບານຈີນ ໄດ້ບັນລະຍາຍພວກຈູດເຜົາຕົນເອງ ວ່າເປັນເຍົາວະຊົນ
ທີ່ຖືກໂນ້ມນ້າວຈິດໃຈງ່າຍ ມີຄວາມເຄົາລົບຕົນເອງຕໍ່າ ມີບັນຫາທາງສັງຄົມ ແລະຄອບຄົວ
ແລະຖືກຊັກຈູງຢ່າງງ່າຍດາຍ ໂດຍຮູບພາບຂ່າວສື່ມວນຊົນຂອງວີໂອເອ ຊຶ່ງເປັນຂໍ້ຫາ
ທີ່ວີໂອເອປະຕິເສດ.
ສະຫະລັດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຈີນ ຫາທາງແກ້ໄຂ ຜ່ານການໂອ້ລົມສົນທະນາກັນກັບອົງດາໄລ ລາມະ.
ທ່ານນາງ Victoria Nuland ໂຄສົກກະຊວງຕ່າງປະເທດສະຫະລັດ ກ່າວວ່າ:
“ສະຫະລັດຢາກເຫັນພຶດຕິການຈູດເຜົາຕົນເອງ ທີ່ໜ້າເສົ້າສະລົດໃຈແບບນີ້ ຍຸຕິລົງໄດ້ແລ້ວ.”
ອິງຕາມລາຍງານຂອງຜູ້ເຫັນເຫດການນັ້ນ ຄໍາເວົ້າທີ່ໄດ້ຍິນເລື້ອຍທີ່ສຸດ ຈາກພວກຈູດເຜົາ
ຕົນເອງ ທີ່ຮ້ອງອອກມາໃນຂະນະທີ່ໄຟກໍາລັງລຸກໄໝ້ເຜົາເຂົາເຈົ້າຢູ່ນັ້ນ ກໍແມ່ນວ່າ “ຈົ່ງ
ໃຫ້ອົງດາໄລ ລາມະ ກັບຄືນສູ່ທິເບດ” ແລະ “ພວກເຮົາຢາກມີເສລີພາບ.” ຢ່າງໜ້ອຍ ມີ 100 ຄົນເສຍຊີວິດໃນຈໍານວນຜູ້ຈູດເຜົາຕົນເອງຫຼາຍກ່ວາ 110 ຄົນນັ້ນ. ປະຊາຊົນຫຼາຍ
ຮ້ອຍຄົນທີ່ມີສ່ວນຮູ້ເຫັນກັບພວກຈູດເຜົາຕົນເອງ ໄດ້ຖືກກັກຂັງ. ບາງຄົນໄດ້ຖືກຕັດສິນ
ໂທດຈໍາຄຸກຫຼາຍປີ ຫຼືປະຫານຊີວິດ ກໍມີ.
ໄປຫຼາຍ ກວ່າ 110 ຄົນແລ້ວ ເພື່ອປະທ້ວງນະໂຍບາຍຂອງຈີນ
ຢູ່ໃນບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພວກທີ່ຈູດເຜົາຕົນເອງ
ນັ້ນ ໂດຍສ່ວນໃຫຍ່ແລ້ວ ແມ່ນເຮັດເພື່ອຮຽກຮ້ອງໃຫ້ໃຫ້ອົງດາ
ໄລ ລາມະ ກັບຕ່າວຄືນສູ່ທິເບດ ແລະຮຽກ ຮ້ອງເອົາເສລີພາບ
ໃຫ້ຊາວທິເບດ. ລັດຖະບານຈີນຖືເບົາການກະທໍາເຫລົ່ານັ້ນ ວ່າ ເປັນແຜນການທາງການເມືອງຂອງອົງດາໄລ ລາມະ ແລະພວກ
ນັບຖືພະອົງ ເພື່ອທໍາລາຍສະຖຽນລະພາບຢູ່ໃນທິເບດແລະສ້າງ
ຄວາມ ເສື່ອມເສຍໃຫ້ແກ່ໂຄງການພັດທະນາສ້າງສາທິເບດໃຫ້
ກ້າວໜ້າທັນສະໄໝຂອງປັກກິ່ງ. ວີໂອເອສຶກສາເບິ່ງສາເຫດທີ່ ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງການປະທ້ວງທີ່ໜ້າຢ້ານກົວນີ້ ຊຶ່ງທອງປານຈະນໍາ
ມາສະເໜີທ່ານໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
ເບິ່ງວີດີໂອພາສາລາວ:
ຄວາມສັກສິດແມ່ນມີຢູ່ທົ່ວທຸກຫົນແຫ່ງ ໃນວັດທະນະທໍາຂອງທິເບດ ຊຶ່ງເປັນວັດທະນະ
ທໍາ ທີ່ຖືຄວາມຮັກແພງເຫັນອົກເຫັນໃຈເພື່ອນມະນຸດ ແລະຄວາມນັບຖືສໍາລັບທຸກໆຊີວິດ
ເປັນຫຼັກແກນກາງຂອງຕົນ. ແຕ່ວ່ານັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2009 ເປັນຕົ້ນມາ ຊາວທິເບດໄດ້ພາກັນ
ເອົານໍ້າມັນແອັສຊັງຫົດຕົນເອງ ແລະມີເລື້ອຍໆ ທີ່ກືນກິນເຂົ້າໄປເຕັມປາກ ແລະຍ່າງອອກ
ໄປທ່າມກາງ ແສງແດດກາງເວັນແສກໆ ແລ້ວກໍຈູດໄຟເຜົາຕົນເອງເພື່ອປະທ້ວງ.
ທ່ານ Steven Marshall ຈາກຄະນະກໍາມາທິການບໍລິຫານກ່ຽວກັບຈີນ ຂອງລັດຖະ
ສະພາສະຫະລັດ ກ່າວວ່າ:
“ບັດນີ້ ຊາວທິເບດໄດ້ກ້າວມາເຖິງຈຸດທີ່ວ່າ ພວກເຂົາເຈົ້າ ພາກັນສະແດງອອກ
ໃນທາງ ທີ່ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ເປັນວິທີທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດ ທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າສາມາດ
ເຮັດໄດ້ ກໍຄືຂ້ອຍຈະສະຫຼະຊີບ ເພື່ອເປັນການປະກາດໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຂ້ອຍບໍ່ຫຼິງເຫັນ
ອະນາຄົດສໍາລັບຂ້ອຍ ຫຼືພວກຄົນຂອງຂ້ອຍໃນຖານະ ເປັນພາກສ່ວນນຶ່ງຂອງ
ຈີນນັ້ນ.”
ການປະທ້ວງຂອງມະຫາຊົນ ແລະການລຸກຮືຂຶ້ນຫຼາຍໆບັ້ນ ຕະຫລອດທັງການສູ້ລົບກັນ
ລະຫວ່າງຊາວທິເບດແລະຈີນ ແມ່ນຍ້ອນຫຼັງຄືນໄປເມື່ອຫຼາຍ ກວ່າ 60 ປີຜ່ານມາແລ້ວ
ຕອນທີ່ອົງດາໄລ ລາມະ ຖືກກອງທັບຈີນບັງຄັບ ໃຫ້ຫຼົບໜີອອກຈາກທິເບດ. ການປະ
ທ້ວງໃນຂອບເຂດກ້ວາງຂວາງບັ້ນຫຼ້າສຸດ ແມ່ນເກີດຂຶ້ນໃນປີ 2008 ເວລາຊາວທິເບດ
ອີກຄັ້ງນຶ່ງພາກັນທວງເອົາ ເສລີພາບທາງສາສະໜາແລະວັດທະນະທໍາ ຫຼາຍກວ່າເກົ່າ
ແລະໃຫ້ຍຸຕິໃນສິ່ງທີ່ບາງຄົນເອີ້ນວ່າ ເປັນການຄວບຄຸມຊີວິດຂອງຊາວທິເບດ ຢ່າງຜະ
ເດັດການທີ່ສຸດ.
Tsering Woeser ນັກຂຽນຊາວທິເບດ ຢູ່ປັກກິ່ງ ກ່າວວ່າ:
“ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2008 ມາແລ້ວ ຂົງເຂດທິເບດທັງໝົດ ໂດຍສະເພາະເມືອງຫຼວງ
Lhasa ແມ່ນເທົ່າກັບຕົກຢູ່ໃຕ້ກົດໄອຍະການເສິກ. ພາຍໃຕ້ສະພາບການດັ່ງ
ກ່າວນີ້ ການປະທ້ວງກັນເປັນກຸ່ມເປັນກ້ອນ ກໍເປັນໄປບໍ່ໄດ້ຢູ່ແລ້ວ ຍ້ອນວ່າ
ພວກເຂົາເຈົ້າຈະຖືກທັບມ້າງ ເກືອບວ່າໂດຍທັນທີ.”
ເມື່ອວັນທີ 27 ກຸມພາ ປີ 2009 ພະໜຸ່ມອົງນຶ່ງ ທີ່ຊື່ວ່າ Tapey ໄດ້ອອກຍ່າງຄົນດຽວ
ມຸ້ງໜ້າໄປຍັງເຂດຕະຫຼາດໃນຄຸ້ມ Ngaba ແລະເປັນຊາວທິເບດຄົນທໍາອິດ ທີ່ຈູດໄຟ
ເຜົາຕົນເອງ. ພວກເຫັນເຫດການເວົ້າວ່າ ກໍາລັງຮັກສາຄວາມປອດໄພຈີນໄດ້ຍິງພະ
Tapey ຫຼາຍໆນັດຕິດກັນ ໃນຂະນະໄຟກໍາລັງໄໝ້ເພີ່ນຢູ່ນັ້ນ ກ່ອນຄວບຄຸມຕົວເພິ່ນໄປ.
Dhondup Tashi Rekjong ນັກຂຽນຊາວທິເບດອິກຄົນນຶ່ງ ກ່າວວ່າ:
“ນັບຕັ້ງແຕ່ຈີນເຂົ້າຍຶດຄອງທິເບດໃນປີ 1959 ເປັນຕົ້ນມາ ຈົນຮອດດຽວນີ້
ຈີນແມ່ນໄດ້ພະຍາຍາມທໍາລາຍແລະລົບລ້າງ ປະເພນີ ວັດທະນະທໍາທິເບດ
ສາສະໜາ ການເມືອງ ແລະອື່ນໆ ຢ່າງເປັນລະບົບຕະຫຼອດມາ. ພຶດຕິກໍາ ທັງໝົດຂອງຈີນທີ່ກ່າວມານັ້ນ ແມ່ນໄດ້ສະສົມກັນຂຶ້ນມາ ເປັນສາເຫດໃຫ້
ຊາວທິເບດຈູດເຜົາຕົນເອງ.”
ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຈີນ ພາກັນຖິ້ມໂທດ ສໍາລັບການຈູດເຜົາຕົນເອງທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນໄປນັບມື້ນັ້ນ
ໃສ່ອັນທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າເອີ້ນວ່າ ຄະນະຂອງອົງດາໄລ ລາມະ ແລະກໍາລັງພາຍນອກ ຊຶ່ງ
ໂຮມທັງລັດຖະບານທິເບດພັດຖິ່ນ ນັ້ນນໍາ.
ທ່ານ Hong Lei ໂຄສົກກະຊວງຕ່າງປະເທດຈີນ ເວົ້າວ່າ:
“ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ການຈູດເຜົາຕົນເອງຂອງຊາວທິເບດ ບາງລາຍກໍເກີດຂຶ້ນ ຢູ່ ໃນບາງເຂດຂອງຈີນ. ເມື່ອພິຈາລະນາຈາກ ຫຼາຍໆກໍລະນີແລ້ວ ມັນກໍເປັນທີ່ ແຈ້ງຂາວຫຼາຍວ່າຄະນະຂອງອົງດາໄລ ລາມະ ເປັນຜູ້ວາງແຜນ ຍຸຍົງ ບົງການ ແລະຊຸກຍູ້ໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າ ຈູດເຜົາຕົນເອງນັ້ນ ຫຼາຍກວ່າ.”
ວີດິໂອ ພາສາອັງກິດ:
ສື່ທາງການຂອງລັດຖະບານຈີນ ໄດ້ບັນລະຍາຍພວກຈູດເຜົາຕົນເອງ ວ່າເປັນເຍົາວະຊົນ
ທີ່ຖືກໂນ້ມນ້າວຈິດໃຈງ່າຍ ມີຄວາມເຄົາລົບຕົນເອງຕໍ່າ ມີບັນຫາທາງສັງຄົມ ແລະຄອບຄົວ
ແລະຖືກຊັກຈູງຢ່າງງ່າຍດາຍ ໂດຍຮູບພາບຂ່າວສື່ມວນຊົນຂອງວີໂອເອ ຊຶ່ງເປັນຂໍ້ຫາ
ທີ່ວີໂອເອປະຕິເສດ.
ສະຫະລັດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຈີນ ຫາທາງແກ້ໄຂ ຜ່ານການໂອ້ລົມສົນທະນາກັນກັບອົງດາໄລ ລາມະ.
ທ່ານນາງ Victoria Nuland ໂຄສົກກະຊວງຕ່າງປະເທດສະຫະລັດ ກ່າວວ່າ:
“ສະຫະລັດຢາກເຫັນພຶດຕິການຈູດເຜົາຕົນເອງ ທີ່ໜ້າເສົ້າສະລົດໃຈແບບນີ້ ຍຸຕິລົງໄດ້ແລ້ວ.”
ອິງຕາມລາຍງານຂອງຜູ້ເຫັນເຫດການນັ້ນ ຄໍາເວົ້າທີ່ໄດ້ຍິນເລື້ອຍທີ່ສຸດ ຈາກພວກຈູດເຜົາ
ຕົນເອງ ທີ່ຮ້ອງອອກມາໃນຂະນະທີ່ໄຟກໍາລັງລຸກໄໝ້ເຜົາເຂົາເຈົ້າຢູ່ນັ້ນ ກໍແມ່ນວ່າ “ຈົ່ງ
ໃຫ້ອົງດາໄລ ລາມະ ກັບຄືນສູ່ທິເບດ” ແລະ “ພວກເຮົາຢາກມີເສລີພາບ.” ຢ່າງໜ້ອຍ ມີ 100 ຄົນເສຍຊີວິດໃນຈໍານວນຜູ້ຈູດເຜົາຕົນເອງຫຼາຍກ່ວາ 110 ຄົນນັ້ນ. ປະຊາຊົນຫຼາຍ
ຮ້ອຍຄົນທີ່ມີສ່ວນຮູ້ເຫັນກັບພວກຈູດເຜົາຕົນເອງ ໄດ້ຖືກກັກຂັງ. ບາງຄົນໄດ້ຖືກຕັດສິນ
ໂທດຈໍາຄຸກຫຼາຍປີ ຫຼືປະຫານຊີວິດ ກໍມີ.
