ຊູດານ ໃນຄັ້ງນຶ່ງ ເຄີຍມີເຄືອຂ່າຍທາງລົດໄຟຫຼາຍສາຍ ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນທະວີບອາຟຣິກາ ຊຶ່ງຂະບວນລົດໄຟທັງຫຼາຍ ໂດຍສ່ວນໃຫຍ່ແລ້ວ ແມ່ນໄດ້ນຳເຂົ້າມາ ຈາກສະຫະລັດ. ແຕ່ໃນໄລຍະຫຼາຍທົດສະວັດຜ່ານມາ ທີ່ໄດ້ຖືກປ່ອຍປະລະເລີຍ ຍ້ອນບັນຫາທາງເສດຖະກິດ ແລະການຖືກສະຫະລັດ ວາງມາດຕະການລົງໂທດ ນັ້ນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ທາງລົດໄຟດັ່ງກ່າວ ໃຊ້ການບໍ່ໄດ້ ແລ້ວຈຶ່ງຕ້ອງໄປກາງຕໍ່ ລົດໄຟ ແລະເຄື່ອງອາໄຫລ່ ທີ່ຜະລິດໂດຍຈີນ ຊຶ່ງຊູດານ ກໍບໍ່ສາມາດຈ່າຍມັນໄດ້. ໂດຍມີການໂຄ່ນລົ້ມທ່ານໂອມາ ອາລ-ບາເຊຍ ອະດີດປະທານາທິບໍດີ ອອກຈາກຕຳແໜ່ງໄປແລ້ວ ໃນເດືອນເມສາ ຜ່ານມາ ບັນດາຜູ້ທີ່ສະໜັບສະໜຸນທາງລົດໄຟ ແມ່ນມີຄວາມຫວັງວ່າ ສະຫະລັດ ຈະຍົກເລີກມາດຕະການລົງໂທດຕ່າງໆ ໃນໄວໆນີ້ ເພື່ອຊ່ອຍຟື້ນຟູ ທາງລົດໄຟຂອງຕົນ ໃຫ້ກັບຄືນສູ່ຄວາມສີວິໄລ ໃນອະດີດ. ນາບາ ໂມຮີດີນ ລາຍງານມາຈາກນະຄອນຫຼວງ ຄາຣ໌ທູມ ໃຫ້ກັບວີໂອເອ ຊຶ່ງໄຊຈະເລີນສຸກ ຈະນຳເອົາລາຍລະອຽດມາສະເໜີທ່ານ ໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ.
ທ່ານ ມາດີ ຢາສຊິນ ອາຍຸ 65 ປີ ໄດ້ເຮັດວຽກໃຫ້ກັບ ບໍລິສັດລົດໄຟຊູດານ ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 1972 ເປັນຕົ້ນມາ.
ທາງລົດໄຟຂອງຊູດານ ໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນໂດຍອັງກິດ ເມື່ອ 100 ປີກ່ອນ.
ທ່ານ ຢາສຊິນ ຈົດຈຳໄດ້ ໃນເວລາທີ່ທາງລົດໄຟດັ່ງກ່າວ ເຄີຍມີຄວາມສີວິໄລ ຊຶ່ງເປັນທາງລົດໄຟທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ໃນທະວີບອາຟຣິກາ ໂດຍມີໄລຍະທາງຍາວ 5 ພັນກິໂລແມັດ ຈາກ ທະເລແດງຂອງອີຈິບ ແລ່ນຂົດລ້ຽວໄປໃນທົ່ວຊູດານ ຊຶ່ງໃນປັດຈຸບັນນີ້ ເອີ້ນວ່າ ຊູດານໃຕ້.
ທ່ານ ຢາສຊິນ ພະນັກງານລົດໄຟ ກ່າວເປັນພາສາອາຣັບ ວ່າ “ພວກນັກສຶກສາ ຈຳນວນ 100 ຄົນ ທີ່ຮຽນຈົບຈາກ ໂຮງຮຽນເຈີເບຕ ໃນແຕ່ລະປີ ຊຶ່ງພວກເຂົາໝົດທຸກຄົນ ມີຄຸນສົມບັດພຽບພ້ອມ ທີ່ຈະເຮັດວຽກໃຫ້ກັບບໍລິສັດລົດໄຟໄດ້. ມັນເປັນບໍລິສັດທີ່ເຂັ້ມແຂງ ທີ່ມີເຄື່ອງອາໄຫລ່ ຫົວລົດໄຟ ແລະຕູ້ລົດໄຟ ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.”
ແຕ່ທາງລົດໄຟ ໄດ້ເພພັງຕະຫຼອດມາ ຍ້ອນການຄຸ້ມຄອງທີ່ບໍ່ມີປະສິດທິພາບ ແລະຄວາມຍ້ານກົວໃນອົງການຈັດຕັ້ງແຮງງານ ທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ເສດຖະກິດ ແລະການເມືອງ.
ຊູດານ ໄດ້ປົດພວກຄົນງານທີ່ມີຄຸນສົມບັດ ຫຼາຍພັນຄົນ ອອກຈາກບໍລິສັດລົດໄຟ ບາງສ່ວນ ກໍໄດ້ຖືກສັບປ່ຽນດ້ວຍພວກຜູ້ທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງຂຶ້ນມາ ໂດຍພັກການເມືອງ ຫຼັງຈາກທີ່ ອະດີດປະທານາທິບໍດີ ໂອມາ ອາລ-ບາເຊຍ ໄດ້ເຂົ້າກຳອຳນາດ.
ພວກຄົນງານລົດໄຟ ຫວັງວ່າ ການໂຄ່ນລົ້ມ ທ່ານບາເຊຍ ອອກຈາກຕຳແໜ່ງ ໃນເດືອນເມສາ ນັ້ນ ຈະຊຸກຍູ້ໃຫ້ສະຫະລັດ ຍົກເລີກມາດຕະການລົງໂທດທັງຫຼາຍ ທີ່ສະຫະລັດ ໄດ້ວາງຕໍ່ ຊູດານ ຍ້ອນວ່າ ຊູດານ ໃຫ້ບ່ອນພັກພິງແກ່ພວກກໍ່ການຮ້າຍ ແລະການລະເມີດສິດທິມະນຸດ.
ທ່ານມາມູດ ຊາລີ ເປັນຜູ້ອຳນວຍການ ພະແນກວິສະວະກຳ ຮັບຜິດຊອບໃນດ້ານການຝຶກອົບຮົມ ປະຈຳນະຄອນຫຼວງ ຄາຣ໌ທູມ.
ທ່ານຊາລີ ກ່າວເປັນພາສາອາຣັບວ່າ “ຖ້າມາດຕະການລົງໂທດ ຖືກຍົກເລີກແລ້ວ ຢ່າງໜ້ອຍ ພວກເຮົາ ກໍສາມາດຍົກລະດັບ ໃນດ້ານເທັກໂນໂລຈີ ຂອງລົດໄຟທັງຫຼາຍໄດ້. ທ່ານຊາລີ ກ່າວຕື່ມວ່າ “ພວກເຮົາ ລ້າຫລັງຫຼາຍໃນການຍົກລະດັບເທັກໂນໂລຈີ ທີ່ມີຢູ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້ ພວກເຮົາກໍຍັງທຳງານໄດ້ຢູ່ ດ້ວຍ ການໃຊ້ເທັກໂນໂລຈີ ສະໄໝຮ້ອຍປີກ່ອນພຸ້ນ ພວກເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ ຍົກລະດັບ ແລະ ພັດທະນາຕໍ່ໄປ.”
ໃນຍຸກສະໄໝໃໝ່ ບໍລິສັດລັດວິສາຫະກິດລົດໄຟນີ້ ໄດ້ຫັນໄປກາງຕໍ່ ສະຫະລັດ ສຳລັບ ລົດໄຟ ແລະເຄື່ອງອາໄຫລ່ລົດໄຟຕ່າງໆ.
ແຕ່ ໃນພາວະພາຍໃຕ້ການຖືກວາງມາດຕະການລົງໂທດຂອງສະຫະລັດ ຢູ່ນັ້ນ ຄາຣ໌ທູມ ກໍບໍ່ສາມາດ ທີ່ຈະຊື້ອາໄຫລ່ທັງຫຼາຍ ຈາກສະຫະລັດໄດ້ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ ມີພຽງລົດໄຟ 18 ຂະບວນ ໃນຈຳນວນລົດໄຟທັງໝົດ 106 ຂະບວນ ທີ່ຜະລິດໂດຍສະຫະລັດນັ້ນ ທີ່ຍັງແລ່ນໄດ້.
ທາງລົດໄຟໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ຈີນ ດູແລຮັກສາ ເພື່ອໃຫ້ລົດໄຟທັງຫຼາຍແລ່ນໄດ້.
ຜູ້ອຳນວຍການ ບໍລິສັດລັດວິສາຫະກິດລົດໄຟຊູດານ ທ່ານໂມຮຳເມັດ ຮາມິດ ໄດ້ກ່າວເປັນພາສາອາຣັບວ່າ “ໃນເມື່ອ ການຂວ້ຳບາດຂອງສະຫະລັດ ໄດ້ຕັດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໄປໝົດ ພວກເຮົາ ຈຶ່ງຕ້ອງໄດ້ນຳເຂົ້າ ອາໄຫລ່ ແລະສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການ ຈາກປະເທດອື່ນໆ. ທ່ານກ່າວຕື່ມ ວ່າ ພວກເຮົາ ຈຶ່ງໄດ້ຫັນໄປອາໄສຈີນ. ພວກເຮົາ ມີຫົວລົດໄຟ ຕູ້ລົດໄຟ ຂອງອາເມຣິກັນ ແລະ ແນ່ນອນ ຈີນບໍ່ສາມາດຜະລິດອາໄຫລ່ ຂອງອາເມຣິກາ ໂດຍສະເພາະ ພວກເຄື່ອງຈັກທີ່ສຳຄັນໆ ຈາກບໍລິສັດ Caterpillar ສະນັ້ນແລ້ວ ພວກເຮົາ ຈະເຮັດແນວໃດ?”
ດ້ວຍການນຳເຂົ້າ ລົດໄຟຂອງຈີນ ຈຳນວນເລັກນ້ອຍ ໃນປີ 2014 ໄດ້ອຳນວຍໃຫ້ຊູດານ ເລີ້ມຂະບວນລົດໄຟ ຂົນສົ່ງຜູ້ໂດຍສານ ສອງສາຍໃໝ່.
ແຕ່ຍ້ອນສະພາບຊຸດໂຊມຂອງລາງລົດໄຟ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ລົດໄຟ ສາມາດແລ່ນໄດ້ພຽງແຕ່ 60 ກິໂລແມັດຕໍ່ຊົ່ວໂມງ ຊຶ່ງຊ້າກວ່າຄວາມໄວສູງສຸດ ເກືອບເຄິ່ງນຶ່ງ.
ກ່ອນໜ້າທີ່ ທ່ານຢາສຊິນ ຈະອອກກິນເບ້ຍບຳນານ ໃນທ້າຍປີນີ້ ທ່ານຫວັງທີ່ຈະເຫັນ ມາດຕະການລົງໂທດຂອງສະຫະລັດ ຈະຖືກຍົກເລີກ ແລະລັດຖະບານໄລຍະຂ້າມຜ່ານຂອງຊູດານ ຈະໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍຂຶ້ນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ທາງລົດໄຟຂອງປະເທດ ກັບຄືນສູ່ເສັ້ນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ.
ອ່ານຂ່າວນີ້ຕື່ມ ເປັນພາສາອັງກິດ
Sudan once had the largest railway network in Africa, with most of the train-cars sourced from the United States.But decades of negligence, economic troubles, and U.S. sanctions have crippled the railway and made Sudan reliant on Chinese-made trains and parts that it can hardly afford.With the April ouster of former president Omar al-Bashir, the railway's supporters are hoping the U.S. will soon lift sanctions to help restore it to its former glory.Naba Mohiedeen reports from Khartoum.
Sixty-five-year-old Mahdi Yassin has been working for the Sudan Railways Corporation since he graduated in 1972.
The British built Sudan's railway over a century ago.
Yassin remembers the railway's glory days, when it was the largest in Africa, running 5,000 kilometers (3,100 miles) from the Egyptian Red Sea and crisscrossing Sudan to what is now South Sudan.
(Mahdi Yassin, Sudan Train Worker (in Arabic ))
"Jebait school was graduating one hundred students per year - all qualified to work on the railway.It was a strong corporation.There was abundance in spare parts and locomotives."
But the railway fell apart through mismanagement and a fear of organized labor's influence on the economy and politics.
Sudan fired thousands of qualified rail workers, replacing some with political appointees, most of them after former president Omar al-Bashir came to power.
Railway workers hope Bashir's ouster in April will encourage the U.S. to lift sanctions on Sudan, put in place for harboring terrorists and rights abuses.
(Mahmoud Salih, Sudan Railways Director of Engineers (Arabic, 20 secs) ))
"If the sanctions are lifted, we can at least be updated with the technology of the trains.We're so late to update the current technology, we're functioning with the past century's technology.We need to update and then develop."
In modern times, the state-run railway became reliant on U.S. trains and parts.
But under decades of U.S. sanctions, Khartoum was unable to buy U.S. partsleaving only 18 of the railway's 106 U.S.-made trains in service
(Mohamed Hamid, Sudan Railways Director (Arabic ))
"When the U.S. embargo cut out everything, we had to import our spare parts and needs from other countries. We resorted to China. We have the American locomotives and, of course, China cannot produce the American spare parts, especially the main machines from Caterpillar (Inc.), so what are we going to do?"
Importing a few Chinese trains in 2014 allowed Sudan to launch two new passenger lines.
But poor track conditions means the trains can only go 60 kilometers per hour (37 miles per hour) - half their maximum speed.
Before railway worker Yassin retires at the end of this year, he hopes to see U.S. sanctions lifted and more efforts by Sudan's transitional government to get the country's lost glory back on track.
