ທ່ານ ພອລ ຣັນຈ໌ ຮູ້ສຶກບໍ່ມີປະໂຫຍດໃນຂະນະທີ່ລາວໄດ້ເບິ່ງທະຫານບົກ ຣັດເຊຍ ບຸກເຂົ້າໄປເຂດຊາຍແດນຂອງຢູເຄຣນ ໃນເດືອນກຸມພາທີ່ຜ່ານມາ, ເປັນການເລີ່ມຕົ້ນສົງຄາມທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ທີ່ຍັງສືບຕໍ່ຮຸນແຮງເລື້ອຍໆ.
ລາວບໍ່ໄດ້ຮູ້ຈົນຮອດເດືອນກໍລະກົດວ່າ ລາວຈະໄດ້ຍ່າງຢູ່ຄຽງຂ້າງບັນດາແພດໝໍ ຢູເຄຣນ, ປິ່ນປົວເດັກທາຣົກທີ່ຫາກໍ່ເກີດໃໝ່ ແລະ ແອນ້ອຍໃນໂຮງໝໍ ອີວາໂນ-ຟຣານກີບ, ເຊິ່ງແມ່ນເມືອງໃຫຍ່ຕັ້ງຢູ່ປະມານ 75 ກິໂລແມັດຫ່າງຈາກເມືອງ ລີວິບ ທາງພາກໃຕ້.
ທ່ານ ຣັນຈ໌, ໝໍປົວຕາທີ່ອອກບຳນານແລ້ວ, ບໍ່ໄດ້ມີຄວາມສົນໃຈເປັນພິເສດກັບກິດຈະກຳຍາມຫວ່າງຫຼັງອອກກິນບຳນານ, ເຊັ່ນການໄປຕີກັອຟ, ຫຼິ້ນກິລາເທັນນິສ, ແລະ ການເດີນທາງທ່ອງທ່ຽວ, ແຕ່ກົງກັນຂ້າມລາວໄດ້ຫັນໄປຫາໂອກາດຕ່າງໆເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນດ້ວຍຄວາມຮູ້ດ້ານການແພດຂອງທ່ານ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນການສອນ ຫຼື ອາສາສະໝັກ.
ທ່ານ ຣັນຈ໌ ໄດ້ກ່າວໃນການສຳພາດທາງໂທລະສັບ, ດ້ວຍການລົມກັບໜັງສືພິມ ເຮໂຣລ໌-ໄທຣບູນ (Herald-Tribune) ຈາກໂຮງໝໍ ອີວາໂນ-ຟຣານກິບ ວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ມີຄວາມພ້ອມທີ່ຈະນັ່ງຢູ່ຊື່ໆ ແລະ ບໍ່ເຮັດຫຍັງສຳລັບຊ່ວງເວລາທີ່ເຫຼືອໃນຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນັ່ງຢູ່ບ້ານຄືກັບຄົນອື່ນ, ເບິ່ງສົງຄາມເກີດຂຶ້ນ ແລະ ມີແຕ່ຄິດວ່າຂ້ອຍຈະສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ແດ່.”
ທ່ານ ຣັນຈ໌ ໄດ້ສົ່ງອີເມລຫຼາຍສິບສະບັບ ແລະ ໂທລະສັບຫາຄົນທີ່ລາວຮູ້ຈັກເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພາກຕາເວັນອອກຂອງ ຢູເຄຣນ ແລະ ມັນເປັນເມືອງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງເຂົາເຈົ້າ ແຕ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຜິດພາດຫຼາຍຄັ້ງກ່ອນທີ່ຈະໄປຮອດໂຮງໝໍ ອີວາໂນ-ຟຣານກີບ ໃນວັນທີ 4 ກໍລະກົດທີ່ຜ່ານມາ.
ການເດີນທາງ 10 ວັນຂອງລາວໃຊ້ໄລຍະ 80 ໄມຂຶ້ນໄປພາກເໜືອຂອງເມືອງ ລີວິບ ເພື່ອບໍລິຈາກເລັນແວ່ນຕາພິເສດ ໃຫ້ແພດໝໍຢູເຄຣນ ແລະ ກັບຄືນໄປໂຮງໝໍ ອີວາໂນ-ຟຣານກີບ ເພື່ອເຮັດວຽກໃນໜ່ວຍສຸກເສີນເດັກທາຣົກເກີດໃໝ່ຂອງໂຮງໝໍເດັກນ້ອຍ, ພ້ອມກັບເຮັດວຽກຫຼາຍຊົ່ວໂມງຢູ່ໂຮງໝໍທະຫານທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງ.
ທ່ານ ຣັນຈ໌ ໄດ້ກ່າວວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ 1, ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການຂ້າພະເຈົ້າ, 2 ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອໄດ້ແທ້. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຢາກເປັນຄືຄົນກະລົກກະລົນ ແລະ ບອກທຸກຄົນວ່າ ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດວິທີນີ້, ນີ້ແມ່ນວິທີທີ່ພວກເຮົາເຮັດ. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າມ່ວນຊື່ນແທ້ໆທີ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນີ້.”
ທ່ານໄດ້ກ່າວວ່າ “ພວກທ່ານໝໍແມ່ນມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຫຼາຍ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖືກຜັກດັນໂດຍເງິນ. ເຂົາເຈົ້າຢາກເຮັດວຽກໃຫ້ດີເທົ່າທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້ສຳລັບຄົນໄຂ້ຂອງເຂົາເຈົ້າ. ມັນແມ່ນປະສົບການທີ່ພິເສດ ແລະ ສົດຊື່ນ.”
