ການຊອກຄົ້ນຫານ້ຳມັນແລະແກັສທຳມະຊາດແມ່ນຖືກເບິ່ງກັນວ່າເປັນສ່ວນນຶ່ງຂອງການຜັກດັນໃຫ້ມີການອ້າງເອົາກຳມະສິດແຂ່ງກັນ ໃນທະເລຈີນໃຕ້ ໂດຍທີ່ຫລາຍໆປະເທດ ຢູ່ໃນຂົງເຂດ ປັດຈຸບັນນີ້ ແມ່ນກາງຕໍ່ການນຳເຂົ້າເຊື້ອໄຟ ຈາກຕ່າງປະເທດນັ້ນ.
ມາເຖິງເວລານີ້ຍັງບໍ່ມີປະເທດໃດເທື່ອທຳການຄົ້ນພົບແຫຼ່ງນ້ຳມັນຫຼືແກັສທຳມະຊາດຢູ່ໃນເຂດທະເລຈີນໃຕ້ ທີ່ມີຄວາມກວ້າງ 3 ລ້ານ 5 ແສນກິໂລແມັດມົນທົນ ທີ່ເນັ່ງແຕ່ໄຕ້ຫວັນ ລົງໄປຫາສິງກະໂປ ເຖິງແມ່ນວ່າໄດ້ມີການຊອກຄົ້ນຫາ ມາແຕ່ປີ 1970 ພຸ້ນ.
ພວກນັກວິເຄາະທີ່ຕິດຕາມເບິ່ງບັນຫາຂັດແຍ້ງໃນທະເລຈີນໃຕ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ອະທິປະໄຕຂອງຊາດເປັນເຫດຜົນທີ່ສຳຄັນສຸດ ທີ່ປະເທດຕ່າງໆພາກັນສຳຫຼວດຫານ້ຳມັນແລະແກັສ ທຳມະຊາດ. ບຣູນາຍ ຈີນ ມາເລເຊຍແລະຫວຽດນາມແມ່ນທຳການສຳຫຼວດຊອກຄົ້ນຫາດ້ວຍຕົນເອງ. ສ່ວນຟີລິບປິນໃຫ້ບໍລິສັດເອກກະຊົນປະມູນການສຳຫຼວດໃນປີ 2014.
“ທະເລຈີນໃຕ້ ບໍ່ແມ່ນ ຊາອຸດີ ອາຣາເບຍ ມັນບໍ່ອີຣັກ ມັນບໍ່ແມ່ນ ພາກຕາເວັນອອກກາງ” ນັ້ນຄືຄຳເວົ້າຂອງທ່ານ Fabrizio Bozzato ຜູ້ຊ່ວຍນັກຄົ້ນຄວ້າທີ່ຊ່ຽວຊານເລື້ອງກິດຈະການນາໆຊາດ ທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ Tamkang ຂອງໄຕ້ຫວັນ. ຈຸດປະສົງຕົ້ນຕໍ ຂອງປະເທດທີ່ອ້າງເອົາກຳມະສິດຢູ່ທີ່ນັ້ນບໍ່ແມ່ນເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງນ້ຳມັນຫຼືແກັສທຳມະຊາດຢູ່ໃນຂົງເຂດ. ການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນນ້ຳມັນ ຢູ່ໃນທະເລຈີນໃຕ້ ແມ່ນຈະເປັນຊ່ອງທາງນຶ່ງເພື່ອເປັນຫລັກໝາຍເຂດແດນຂອງຕົນ.”
ການຊອກຫາເຊື້ອໄຟທີ່ມາຈາກຊາກພືດແລະສັດ ໄດ້ມີຂຶ້ນໃນເດືອນຕຸລາ ເວລາມະນີລາ ແລະປັກກິ່ງເລີ້ມການຫາລືກ່ຽວກັບການສຳຫຼວດນ້ຳມັນຮ່ວມກັນ ອີງຕາມສື່ມວນຊົນຂອງ ຟີລິບປິນ. ການເຈລະຈາດັ່ງກ່າວ ແມ່ນສ່ວນນຶ່ງໃນການເສີມສ້າງຄວາມສຳພັນຄືນໃໝ່ ທີ່ ໄດ້ຊຸດໂຊມລົງແຕ່ປີ 2012 ເວລາກຳປັ່ນ ຂອງທັງສອງຝ່າຍ ໄດ້ປະເຊີນໜ້າກັນ ຢູ່ທີ່ເກາະ Scarborough ຊຶ່ງຕັ້ງຢູ່ທາງກ້ຳຕາເວັນຕົກຂອງເກາະລູຊອນ.
