ສານອາດຊະຍາກໍາສົງຄາມຂອງກຳປູເຈຍ ໄດ້ຕັດສິນວ່າອະດີດ
ຜູ້ຮອງ ທ່ານ Pol Pot ຄືທ່ານ Nuon Chea ຍັງມີສຸຂະພາບ
ເຂັ້ມແຂງເໝາະສົມທີ່ຈະຖືກດໍາເນີນຄະດີຕໍ່ໄປ ໃນຂໍ້ຫາຂ້າລ້າງ
ເຊື້ອຊາດເຜົ່າພັນ ຫລັງຈາກການເສຍຊີວິດ ໃນຕົ້ນເດືອນນີ້
ຂອງທ່ານ Ieng Sary ທີ່ເປັນຈຳເລີຍຮ່ວມກັບຜູ້ກ່ຽວໃນຄະດີນີ້.
ຫລັງຈາກໄດ້ໂອ້ລົມກັບບັນດາຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການແພດ ຜູ້ພິພາກສາທີ່ກໍາກັບນໍາຄະດີນີ້ ກ່າວໃນວັນສຸກ ມື້ນີ້ວ່າ ເຖິງແມ່ນຜູ້ກ່ຽວມີຄວາມ ອ່ອນເພຍແລະອາຍຸເຖົ້າແກ່ 86 ປີແລ້ວກໍຕາມ ແຕ່ຜູ້ກ່ຽວກໍຍັງສາມາດເຂົ້າຮ່ວມການຕໍ່ສູ້ຄະດີໄດ້.
ໃນການເສຍຊີວິດເມື່ອຕົ້ນເດືອນນີ້ ຂອງທ່ານ Ieng Sary ອາຍຸ 87 ປີ ຊຶ່ງເປັນບຸກຄົນໝາຍເລກສາມ ໃນພັກຄອມມິວນິສກໍາຢູເຈຍນັ້ນ ຍັງເຫລືອແຕ່ທ່ານ Nuon Chea ຜູ້ທີ່ຮູ້ກັນໃນອີກຊື່ນຶ່ງວ່າ “ອ້າຍນໍ້າເບີສອງ” ແລະອະດີດປະທານປະເທດ Kieu Samphan ທໍ່ນັ້ນ ຍັງຖືກ ດໍາເນີນຄະດີຢູ່ໃນເວລານີ້.
ທ່ານ Nuon Chea ໄດ້ເຂົ້າໂຮງໝໍໃນເດືອນມັງກອນປີນີ້ ຍ້ອນປອດບວມ ແຕ່ໃນປັດຈຸບັນຜູ້ກ່ຽວຫາຍດີແລ້ວ. ທ່ານ Kieu Samphan ຜູ້ທີ່ມີອາຍຸ 81 ປີແລ້ວນັ້ນ ຍັງມີສຸຂະພາບດີສົມຄວນ.
ພາຍໃຕ້ການນໍາພາຂອງ “ອ້າຍນໍ້າເບີນຶ່ງ” ຄືທ່ານ Pol Pot ທີ່ເສຍຊີວິດໃນປີ 1998 ນັ້ນ ພວກຂະເໝນແດງ ແຕ່ປີ 1975 ຫາປີ 1979 ໄດ້ສັງຫານເກືອບນຶ່ງສ່ວນສີ່ ຂອງປະຊາກອນກໍາປູເຈຍທັງໝົດ ດ້ວຍການເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາອຶດຫິວ ຖືກທໍລະມານ ຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກຫລາຍເກີນຂອບເຂດ ຫລືບໍ່ກໍຖືກປະຫານຊີວິດ.
ຜູ້ຮອງ ທ່ານ Pol Pot ຄືທ່ານ Nuon Chea ຍັງມີສຸຂະພາບ
ເຂັ້ມແຂງເໝາະສົມທີ່ຈະຖືກດໍາເນີນຄະດີຕໍ່ໄປ ໃນຂໍ້ຫາຂ້າລ້າງ
ເຊື້ອຊາດເຜົ່າພັນ ຫລັງຈາກການເສຍຊີວິດ ໃນຕົ້ນເດືອນນີ້
ຂອງທ່ານ Ieng Sary ທີ່ເປັນຈຳເລີຍຮ່ວມກັບຜູ້ກ່ຽວໃນຄະດີນີ້.
ຫລັງຈາກໄດ້ໂອ້ລົມກັບບັນດາຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການແພດ ຜູ້ພິພາກສາທີ່ກໍາກັບນໍາຄະດີນີ້ ກ່າວໃນວັນສຸກ ມື້ນີ້ວ່າ ເຖິງແມ່ນຜູ້ກ່ຽວມີຄວາມ ອ່ອນເພຍແລະອາຍຸເຖົ້າແກ່ 86 ປີແລ້ວກໍຕາມ ແຕ່ຜູ້ກ່ຽວກໍຍັງສາມາດເຂົ້າຮ່ວມການຕໍ່ສູ້ຄະດີໄດ້.
ໃນການເສຍຊີວິດເມື່ອຕົ້ນເດືອນນີ້ ຂອງທ່ານ Ieng Sary ອາຍຸ 87 ປີ ຊຶ່ງເປັນບຸກຄົນໝາຍເລກສາມ ໃນພັກຄອມມິວນິສກໍາຢູເຈຍນັ້ນ ຍັງເຫລືອແຕ່ທ່ານ Nuon Chea ຜູ້ທີ່ຮູ້ກັນໃນອີກຊື່ນຶ່ງວ່າ “ອ້າຍນໍ້າເບີສອງ” ແລະອະດີດປະທານປະເທດ Kieu Samphan ທໍ່ນັ້ນ ຍັງຖືກ ດໍາເນີນຄະດີຢູ່ໃນເວລານີ້.
ທ່ານ Nuon Chea ໄດ້ເຂົ້າໂຮງໝໍໃນເດືອນມັງກອນປີນີ້ ຍ້ອນປອດບວມ ແຕ່ໃນປັດຈຸບັນຜູ້ກ່ຽວຫາຍດີແລ້ວ. ທ່ານ Kieu Samphan ຜູ້ທີ່ມີອາຍຸ 81 ປີແລ້ວນັ້ນ ຍັງມີສຸຂະພາບດີສົມຄວນ.
ພາຍໃຕ້ການນໍາພາຂອງ “ອ້າຍນໍ້າເບີນຶ່ງ” ຄືທ່ານ Pol Pot ທີ່ເສຍຊີວິດໃນປີ 1998 ນັ້ນ ພວກຂະເໝນແດງ ແຕ່ປີ 1975 ຫາປີ 1979 ໄດ້ສັງຫານເກືອບນຶ່ງສ່ວນສີ່ ຂອງປະຊາກອນກໍາປູເຈຍທັງໝົດ ດ້ວຍການເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາອຶດຫິວ ຖືກທໍລະມານ ຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກຫລາຍເກີນຂອບເຂດ ຫລືບໍ່ກໍຖືກປະຫານຊີວິດ.
