ລິ້ງ ສຳຫລັບເຂົ້າຫາ

ວັນອັງຄານ, ໑໒ ພະຈິກ ໒໐໒໔

ການ​ຕິດ​ຕັ້ງ​ສິນ​ລະ​ປະ​ກຳ​ເໝືອນ​ຈິງ ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ ເຄື່ອງ​ຈັກ ສາ​ມາດ​ຮຽນ​ຮູ້ ແລະ ປະ​ດິດ​ສິນ​ລະ​ປະ​ກຳໄດ້​


When Algorithms Make Art: Immersive Art Installation Exhibits Machine-Learning
please wait

No media source currently available

0:00 0:02:07 0:00

ເມື່ອ​​ເຄື່ອງ​ຈັກ​ປະ​ດິດ​ສິນ​ລະ​ປະ​ກຳໄດ້​ ການ​ຕິດ​ຕັ້ງ​ສິນ​ລະ​ປະ​ກຳ​ເໝືອນ​ຈິງສະ​ແດງ​ ໃຫ້​ເຫັນ​ເຖິງ​ຜົນການ​ຮຽນ​ຮູ້​ຂອງເຄື່ອງ​ຈັກ

ການ​ຕິດ​ຕັ້ງ​ສິນ​ລະ​ປະ​ກຳ​ເໝືອນ​ຈິງ​ຢູ່​ໃນ​ນະ​ຄອນ​ນິວຢອກ ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ຄົນ​ປະ​ທັບ​ໃຈຫ​ລາຍ. ທີມ​ງານ​ທີ່​ຢູ່​ເບື້ອງ​ຫລັງ​ຂອງ​ຈຸດ​ດຶງ​ດູດທີ່​ຄົນ​ນິ​ຍົມ​ກັນ​ຫລາຍນີ້ຄື​ໃຜ? ສ່ວນ​ນຶ່ງ​ ມັນ​ກໍ​ແມ່ນ​ມະ​ນຸດ ແລະ​ສ່ວນ​ນຶ່ງ​ມັນກໍ​ແມ່ນຊຸດ​ຄຳ​ສັ່ງ​ຂອງ​ເຄື່ອງ​ຈັກ​ທີ່​ຮຽນ​ຮູ້​ໄດ້. ທີ​ນາ ຈ​ຣິງ (Tina Trinh), ນັກ​ຂ່າວ​ວີ​ໂອ​ເອ ໄດ້​ສຳ​ຫລວດ​ເບິ່ງວ່າ​ ມັນ​ມີ​ຫຍັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ ເມື່ອ​ປັນ​ຍາ​ປະ​ດິດ​ໄດ້ກາຍ​ເປັນ​ສ່ວນ​ນຶ່ງ​ຂອງ​ຂັ້ນ​ຕອນຂອງ​ການຄົ້ນ​ຄິດ​ປະ​ດິດ​ສ້າງ, ຊຶ່ງ​ບົວ​ສະ​ຫວັນ ຈະ​ນຳ​ລາຍ​ລະ​ອຽດມາ​ສະ​ເໜີ​ທ່ານ​ໃນ​ອັນ​ດັບ​ຕໍ່​ໄປ.


ມັນ​ເປັນ​ຄວາມ​ລະ​ເມີ​ເພີ້​ຝັນທີ່​ເຫັນ​ພາບ ແລະ​ສີສັນ​ໃນຕອນ​ກາງ​ເວັນ, ຊຶ່ງ​ເປັນ ການ​ຕິ​ດ​ຕັ້ງສິນ​ລະ​ປະ​ກຳ ຢູ່​ໃນ​ນະ​ຄອນ​ນິວຢອກ ທີ່​ຫລັ່ງ​ອອກ​ມາ​ຢູ່​ຕໍ່​ໜ້າ ຂອງ​ຜູ້​ຊົມທີ່ຢູ່​ໃນ​ຫ້ວງແຫ່ງ​ຄວາມ​ຝັນ​ກາງ​ເວັນ.

ທ່ານ ເຣີ​ຟິກ ອັນ​ນາ​ໂດ​ລ ເປັນ​ນັກ​ສິນ​ລະ​ປິນ​ທີ່​ເປັນ​ມະ​ນຸດ​ຢູ່​ເບື້ອງ​ຫລັງຂອງ “ເຄື່ອງ​ຈັກ​ປະ​ສາດ​ຫລອນ” ຫລື "Machine Hallucination," ແຕ່​ວ່າ ຜູ້​ປະ​ດິດ​ສ້າງ​ເຄື່ອງ​ຈັກ​ນີ້​ຮ່ວມ​ກັບ ທ່ານແມ່ນຊຸດ​ຄຳ​ສັ່ງ​ຂອງ​ເຄື່ອງ​ຈັກທີ່​ພັດ​ທະ​ນາ​ຂຶ້ນ​ມາ​ໂດຍບັນ​ດາ​ນັກ​ຄົ້ນ​ຄວ້າໃນອົງ​ການເອນວິດ​ເດຍ (NVIDIA).

ທ່ານ ອັນ​ນາ​ໂດ​ລ, ນັກ​ສິນ​ລະ​ປິນເຮັດ “ເຄື່ອງ​ຈັກ​ປະ​ສາດ​ຫລອນ” ກ່າວ​ວ່າ:
"ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮັບ​ແຮງ​ບັນ​ດານ​ໃຈ​ຢ່າງ​ຫລວງ​ຫລາຍ​ ມາຈາກ​ນະ​ວະ​ນິ​ຍາຍ​ດ້ານ​ວິ​ທະ​ຍາ​ສາດ ແລະ​ຂ້າ​ພ​ະ​ເຈົ້າ​ກໍ​ຄາດ​ເດົາ​ເບິ່ງ​ ປະ​ສົບ​ການ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ​ໃນ​ອະ​ນາ​ຄົດ​ໃກ້ໆ​ນີ້ ຢູ່​ບ່ອນ​ທີ່ປັນ​ຍາ​ປະ​ດິດ ຫ​ລື AI, ການ​ສຶກ​ສາ​ກ່ຽວ​ກັບ​ປະ​ສາດ ແລະສະ​ຖາ​ປະ​ນິ​ຕະ​ຍະ​ກຳຂອງ​ພວກ​ເຮົາມາ​ປະ​ສົບ​ໃສ່​ກັນ. ຢູ່​ໃນໂຄງ​ການນີ້ ເລື້ອງ​ລາວຂອງ​ມັນ​ກໍ​ຄື ປັນ​ຍາ​ປະ​ດິດ ຫລື AI ຕັ້ງຈະ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ອິນ​ເຕີ​ແນັດອີ​ຫລີ ແລະ ດຶງ​ເອົາ ຫລື download ພາບຂອ​ງ​ນະ​ຄອນ​ນິວຢອ​ກ 113 ລ້ານ​ ອັນອອກ​ມາ"

ຊຸດ​ຄຳ​ສັ່ງ​ຂອງ​ເຄື່ອງ​ຈັກ ໄດ້​ຖືກ​ຕັ້ງ​ໂປ​ຣ​ແກ​ຣມ​ໃຫ້​ຮວບ​ຮວມ​ເອົາ​ຮູບ​ພາບ ຂອງບ່ອນ​ສຳ​ຄັນ​ໃນ​ນະ​ຄອນ​ນິວຢອກທີ່​ມີຢູ່ໃນ​ສື່​ສັງ​ຄົມ​ອອນ​ລາຍເຂົ້າມາໄວ້.

ທ່ານ ອັນ​ນາ​ໂດ​ລກ່າວ​ເພີ້ມ​ອີກວ່າ:
"​ສະ​ນັ້ນ ພວກ​ເຮົາ​ສຸມ​ໃສ່ຄວາມ​ຊົງ​ຈຳ​ລວມ​ກັນແບບ​ສະ​ເພາະ​ເຈາະ​ຈົງ, ຄືຕຶກ​ຕ່າງໆ, ສະ​ຖາ​ປະ​ຕິ​ຍະ​ກຳ. ຖ້າ​ຫາກ​ທ່ານເບິ່ງຕຶກສາມ​ຫລ່ຽ​ມແຟ​ລດ​ໄອ​ຣອນ (Flatiron) ຫລື​ ຖ້​າ​ຫາກ​ທ່ານຫລຽວ​ເບິ່ງຕຶກເອມ​ພາຍສະ​ເຕດ (Empire State) ພວກ​ເຮົາ​ແມ່ນ​ມີ​ພາບ​ຫລາຍ​ລ້ານ​ອັນທີ່​ຖ່າຍ​ຈາກ​ຫລາຍ​ມຸມ​ຂອງ​ຕຶກ​ດຽວ​ກັນ​ນັ້ນ."

ຊຸດ​ຮູບ​ພາບ ແລະ​ຄວາມ​ຊົງ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບອອກ​ມາ ແມ່ນ​ເປັນ​ປ່ອງ​ຢ້ຽມ​ອັນ​ນຶ່ງໃຫ້ ຫລຽວ​ເຂົ້າ​ໄປເບິ່ງ​ສິ່ງ​ທີ່​ນັກ​ສິ​ລະ​ປະ​ກອນ​ເອີ້ນ​ວ່າ "ຄວາມ​ຄິດ" ຂອງ​ເຄື່ອງ​ຈັກ -- ຊຶ່ງ​ທີ່​ຈິງ​ແລ້ວ​ມັນ​ແມ່ນ​ປັນ​ຍາ​ປະ​ດິດ. ແຕ່​ວ່າ ທ່ານອັນ​ນາ​ໂດ​ລ ກໍຢາກ ສຳ​ຫລວດ​ເບິ່ງວ່າ ຄວາມ​ຄິດ​ຂອງເຄື່ອງ​ຈັກ​ອັນ​ດຽວ​ກັນ​ນີ້ ມີ​ຈິດສຳ​ນຶກ​ຫລືບໍ່.

ທ່ານ ອັນ​ນາ​ໂດ​ລກ່າວດັ່ງ​ນີ້:
"​ເຄື່ອງ​ຈັກ​ ບັດ​ນີ້ສາ​ມາດ​ຮຽນ​ຮູ້​ໄດ້ ແລະ​ແນ່ນອນ ໃນ​ນາມ​ວ່າ​ເປັນ​ນັກ​ສິນ​ລະ​ປະ​ກອນ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ກໍ​ກຳ​ລັງ​ຖາມ​ຄຳ​ຖາມ ເຊັ່ນ​ວ່າ 'ພວກ​ເຂົາ​ສາ​ມາດ​ຝັນ​ໄດ້​ບໍ່?'"

ຫ້ອງ​ເຮັດ​ວຽກ​ຂອງ​ທ່ານໄດ້​ພັດ​ທະ​ນາ​ໂປ​ຣ​ແກ​ຣມ ຫລື software ເພີ້ມເຕີມ ​ທີ່ເອົາ​ມາ​ນຳ​ໃຊ້​ກັບ​ຊຸດ​ຂອງຖານ​ຂໍ້​ມູນດັ່ງ​ກ່າວນັ້ນ ເພື່ອ​ສ້າງ​ຈັກ​ກະ​ວານທີ່​ມີ​ຫລາຍແງ່ຫລາຍ​ດ້ານ ຄ້າຍ​ຄືກັບ​ຢູ່​ໃນ​ຄວາມ​ຝັນ ທີ່ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ກໍ​ມີ​ກົກເຄົ້າ​ເກີດ​ມາ​ຈາກ​ຮູບ​ພາບ​ຢູ່​ໃນ​ຊີ​ວິດຈິງ.

ທ່ານ ອັນ​ນາ​ໂດ​ລເວົ້າ​ເຖິງ​ເຄື່ອງ​ດິ​ຈິ​ຕອ​ລດັ່ງ​ກ່າວວ່າ ເປັນ "ໂຮງຮູບ​ເງົາ​ທີ່​ແອບ​ແຝງ", ກໍ​ຄືໂຮງຮູບເງົາ​ຢູ່​ໃນ​ສະ​ໄໝປັນ​ຍາ​ຂອງ​ເຄື່ອງ​ຈັກ.

ທ່ານ ອັນ​ນາ​ໂດ​ລ ກ່າວ​ດັ່ງ​ນີ້:
"ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ຕິ​ຢ່າງ​ແຮງ ​ກ່ຽວ​ກັບ​ວິ​ທີ​ທີ່ເທັກ​ໂນ​ໂລ​ຈີ​ເຫລົ່າ​ນີ້ໄດ້​ຖືກວິ​ວັດ​ທະ​ນາ​ການ​ມາ ແລະສິ່ງ​ທີ່​ພວກ​ມັນ ທີ່​ຈິງ​ແລ້ວ​ໄດ້ບອກ​ໃຫ້​ເຮົາຮູ້… ສະ​ນັ້ນ ວິ​ທີ​ນີ້ ອາດ​ຈະ​ເປັນ​ຄວາ​ເຂົ້າ​ໃຈໃນ​ແງ່​ນຶ່ງ​ກ່ຽວ​ກັບວ່າ ​ເທັກ​ໂນ​ໂລ​ຈີສາ​ມາດ​ຖືກ​ເອົາ​ມາ​ນຳ​ໃຊ້​ໄດ້ແນວ​ໃດກັນ​ແທ້, ນອກ​ເໜືອ​ໄປ​ຈາກ​ຄວາມ​ຄິດ​ທີ່​ເຕັ​ມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວນັ້ນ​ແລ້ວ. ມີ​ຫຍັງ​ອີກ​ແດ່ທີ່​ພວກ​ເຮົາ​ສາ​ມາດເຮັດ​ໄດ້​ກັບເທັກ​ໂນ​ໂລ​ຈີ​ນັ້ນ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຄິດ​ວ່າ ມັນເປັນ​ຄຳ​ຖາມ​ທີ່​ສຳ​ຄັນ​ຫລາຍ​ອັນ​ນຶ່ງ.”

ສຳ​ລັບ​ນັກ​ສິນ​ລະ​ປະ​ກອນ​ຄົນ​ນີ້​ແລ້ວ ຄວາມ​ສຳ​ຜັດ​ອັນ​ເບົາໆ​ທີ່​ລອຍ​ຕະ​ຫລອດ​ເວ​ລາກຳ​ລັງຕົກ​ລົງ​ມາ​ສູ່​ຄວາມ​ຄິດ​ຂອງ​ເຄື່ອງ​ຈັກ.
ທ່ານອັນ​ນາ​ໂດ​ລກ່າວມ້ວນ​ທ້າຍ​ວ່າ:
"ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຮູ້​ສຶກ​ຄ້າຍ​ກັບ​ວ່າ ຕົນ​ເອງ​ມີ​ເຄື່ອງ​ມື​ທີ່ອະ​ນຸ​ຍາດ​ໃຫ້​ຕົນສາ​ມາດ​ເຮັດ​ໃຫ້​ສິ່ງ​ທີ່​ເບິ່ງບໍ່​ເຫັນ ກາຍ​ມາ​ເປັນ​ທີ່​ເບິ່ງ​ເຫັນ​ໄດ້​ຫລາຍ​ຂຶ້ນ."

. . . ຊຶ່ງ​ເປັນ​ການເປີດຕາ ແລະ​ຈິນ​ຕະ​ນາ​ການ​ຂອງ​ຜູ້​ເບິ່ງ​ຜູ້​ຊົມ​ໄດ້.

ອ່ານ​ຂ່າວນີ້​ເພີ້ມ​ເປັນ​ພາ​ສ​າ​ອັງ​ກິດຢູ່​ລຸ່ມນີ້

An immersive art installation in New York City has visitors captivated. The team behind the popular attraction? It's part human and part machine-learning algorithms. VOA's Tina Trinh looks at what happens when artificial intelligence becomes part of the creative process.

It's a psychedelic reverie of patterns and colors, an art installation in New York that unfolds in front of viewers in a daydream loop.

Refik Anadol ("ruh-FEEK AN-uh-dohl") is the human artist behind "Machine Hallucination," but his co-creators are algorithms developed by researchers at NVIDIA ("in-VID-ee-ah").

Refik Anadol, Artist, "Machine Hallucination":

"I'm heavily inspired from science fiction and I'm speculating about our near future experiences where AI, neuroscience and architecture collides." // "In this project, the story is literally an AI goes online and downloads a 113 million images of New York."

Algorithms were programmed to gather publicly available images of New York landmarks from social media.

Refik Anadol:
"So we focus on collective memories specifically, the buildings, the architecture. If you look at Flatiron or if you look at Empire State, we have millions of images looking at the same building from multiple angles."

The resulting set of images and memories is a window into what the artist calls a machine's "mind" -- essentially its artificial intelligence. But Anadol wanted to explore whether this same machine mind had a consciousness.

Refik Anadol:
"The machines now can learn, and of course as an artist I'm asking like, 'Can they dream?' "

His studio developed additional software that was applied to the data set, to generate a multidimensional, dreamlike universe that's ultimately rooted in real-life images.

Anadol refers to the digital medium as "latent cinema," cinema in an age of machine intelligence.

Refik Anadol:
"I'm heavily critical about how these technologies are evolving and what they are actually saying to us. ... So maybe this is one way of understanding of how the technology can really be used, beyond just fearfully thinking. What else can we do with that is I think, a very important question."

For this artist, the virtual brush is being dipped into a machine's mind.

Refik Anadol:
"I feel like I have tool that allow me to make the invisible more visible."

. . . Opening viewers' eyes and imaginations.

XS
SM
MD
LG