ບັນດານັກວິເຄາະ ກ່າວວ່າ ມີຄວາມຢ້ານກົວກັນວ່າ ໂຄງການ
ປະຕິຮູບດ້ານການເມືອງແລະເສດຖະກິດຂອງມຽນມາກຳລັງ
ຕົກຢູ່ໃນສະພາບບໍ່ໄປບໍ່ມາ ແລະຈະບໍ່ມີຄວາມກ້າວໜ້າຕື່ມ
ອີກ ກ່ອນການເລືອກຕັ້ງແຫ່ງຊາດ ທີ່ກຳນົດຈະມີຂຶ້ນໃນປີ
2015 ນັ້ນ. ຜູ້ສື່ຂ່າວວີໂອເອ Ron Corben ລາຍງານມາ
ຈາກບາງກອກວ່າ ຄວາມເປັນຫ່ວງດັ່ງກ່າວຂອງພວກກຸ່ມສິດ
ທິ ກຳລັງເພີ່ມທະວີຂຶ້ນ ໃນຂະນະທີ່ປະຊາຄົມທຸລະກິດຕ່າງ
ປະເທດ ຍັງມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຢູ່ ກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດບົ່ມ
ຊ້ອນດ້ານເສດຖະກິດໄລຍະຍາວຂອງມຽນມ້ານັ້ນ. ສິງມີ
ລາຍລະອຽດມາສະເໜີທ່ານ.
ທະນາຄານພັດທະນາເອເຊຍ ຫຼື ADB ກ່າວວ່າ ມຽນມາສາມາດກາຍເປັນປະເທດ
ທີ່ມີລາຍຮັບພໍປານກາງ ພາຍໃນປີ 2030 ຖ້າຫາກວ່າ ມຽນມາສາມາດຮັກສາການ
ເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດຂອງຕົນ ໃຫ້ຢູ່ໃນອັດຕາສູງກວ່າ 6 ເປີເຊັນຕໍ່ປີ ໄດ້.
ການປະຕິຮູບດ້ານເສດຖະກິດແລະການເມືອງ ທີ່ໄດ້ເລີ້ມຂຶ້ນໃນປີ 2011 ໄດ້ພາໃຫ້
ປະເທດຕາເວັນຕົກສ່ວນຫຼາຍ ຍົກເລີກການລົງໂທດດ້ານເສດຖະກິດ ທີ່ໄດ້ນຳໃຊ້ມາ
ເປັນເວລາດົນນານ ຕໍ່ອຳນາດປົກຄອງທະຫານໃນມຽນມາ ທີ່ແຕ່ກ່ອນເອີ້ນວ່າພະມ້ານັ້ນ.
ທ່ານ John Hancock ທະນາຍຄວາມຊາວອອສເຕຣເລຍ ແລະທີ່ປຶກສາກ່ຽວກັບ
ມຽນມາ ກ່າວວ່າ ພວກນັກລົງທຶນຕ່າງປະເທດພາກັນຮັບຮູ້ໃນຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ
ຂອງມຽນມາ.
ທ່ານ Hancock ເວົ້າວ່າ “ສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນມຽນມາ ໃນໄລຍະ 5, 6, 7
ປີ ທີ່ຜ່ານມານີ້ ແມ່ນເປັນສິ່ງທີ່ພົ້ນເດ່ນແທ້ໆ. ການເປີດກ້ວາງປະເທດ
ດຳເນີນໄປໄດ້ດີຫຼາຍ. ຄວາມເຕັມໃຈທີ່ຈະທຳການປ່ຽນແປງ ການເຕັມ
ໃຈທີ່ຈະກ້າວໄປຂ້າງໜ້ານັ້ນ ແມ່ນໜ້າມະຫັດ ສະຈັນພໍສົມຄວນ. ມີ
ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນຫຼາຍທີ່ສຸດຢູ່ໃນມຽນມາ ເວລານີ້. ທຸກໆຄົນຢາກ
ໄປທີ່ນັ້ນທຸກໆຄົນມີຄວາມເຕັມໃຈທີ່ຈະເອົາເງິນຂອງຕົນ ໄປທຸ້ມເທລົງ
ຢູ່ຫັ້ນ ເພື່ອສະໜັບສະໜຸນຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນ ໃຫ້ກ້າວໜ້າໄປໄວ.”
ທ່ານ Hancock ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ແຕ່ກໍຍັງມີການທ້າທາຍດ້ານເສດຖະກິດຫຼາຍໆຢ່າງຢູ່ ອັນຮວມທັງການປະຕິຮູບທີ່ດິນ ການໃຊ້ຈ່າຍໃນດ້ານໂຄງລ່າງພື້ນຖານ ແລະການສຶກ
ສາ ຕະຫຼອດທັງການສ້າງສາ ລະບົບລັດຖະກອນຂອງປະເທດ ຄືນໃໝ່.
ມຽນມາ ຍັງເປັນນຶ່ງ ໃນບັນດາປະເທດທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດໃນເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.
ຫຼາຍກ່ວາ 1 ສ່ວນ 4 ຂອງພົນລະເມືອງທັງໝົດ ຈໍ ານວນ 61 ລ້ານຄົນຂອງມຽນມານັ້ນ
ຍັງດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນລະດັບຕຳ່ກວ່າ ລະດັບຄວາມທຸກຍາກແຫ່ງຊາດ. ພວກຄົນທຸກຍາກ
ສ່ວນຫຼາຍ ອາໄສຢູ່ໃນເຂດຊົນນະບົດ ແລະໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກ ການບໍ່ມີການລົງ
ທະບຽນທີ່ດິນ ແລະເອກະສານຖືຄອງກຳມະສິດທີ່ດິນຢ່າງພຽງພໍ ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນ
ຫຼາຍລ້ານຄົນບໍ່ມີຄວາມໝັ້ນຄົງ ຕົກຢູ່ໃນສະພາບຖືກເອົາປຽບໄດ້ງ່າຍ.
ທ່ານ Aung Zaw ບັນນາທິການໜັງສືພິມ Irrawaddy ກ່າວວ່າ ຫຼາຍຄົນໃນມຽນມາ
ພາກັນຢ້ານວ່າ ຈະມີການຖອຍຫຼັງໃນຈັງວະຂອງການປະຕິຮູບ.
ທ່ານ Aung Zaw ເວົ້າວ່າ “ເປັນເວລາ 3 ປີປາຍຜ່ານມາແລ້ວ. ບັດນີ້ ປະຊາ
ຊົນໃນມຽນມາ ພາກັນເວົ້າວ່າ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຫັນການຖອຍຫຼັງໃນທຸກໆດ້ານ
ໂດຍສະເພາະກັບ “ໂອກາດຄຳ”. ປະຊາຊົນໃນໂລກພາກັນເຂົ້າໄປໃນ
ມຽນມາ ແລະພາກັນກ່າວຍ້ອງຍໍອຳ ນາດປົກຄອງທີ່ໄດ້ທຳການປ່ຽນແປງ
ຕ່າງໆ. ແຕ່ພວກເຂົາເຈົ້າພຽງແຕ່ຖືກຫຼອກໂດຍຂັ້ນຕອນການປະຕິຮູບເທົ່າ
ນັ້ນ. ຖ້າພວກເຮົາມາເບິ່ງສະພາບການໃນປັດຈຸບັນນີ້ ມັນວຸ້ນວາຍຫຍຸ້ງ
ຍາກຫຼາຍ ເພາະວ່າບັນຫາການຍຶດເອົາທີ່ດິນ ຍັງເປັນເລື້ອງທີ່ແກ້ໄຂບໍ່ໄດ້
ແລະເປັນເລື້ອງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະເທດ ເວລານີ້.”
ທ່ານ Aung Zaw ກ່າວຕື່ມວ່າ ໃນຂົງເຂດຊາຍແດນຕ່າງໆ ມີຫຼັກຖານຊີ້ໄປໃສ່ກອງທັບ
ທີ່ “ຍຶດເອົາທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໄປໝົດ” ຊຶ່ງໄດ້ບີບບັງຄັບໃຫ້ພວກຊາວບ້ານຕ້ອງຍ້າຍໜີ
ໄປຢູ່ບ່ອນອື່ນ ເພື່ອຫຼີກທາງໃຫ້ແກ່ ການລົງທຶນຂອງຕ່າງປະເທດ.
ທ່ານ Zaw ກ່າວຕື່ມວ່າ ການພັດທະນາເຂດເສດຖະກິດພິເສດ ເຊັ່ນເຂດ Dawei ທາງ
ພາກໃຕ້ຂອງມຽນມາ ໄດ້ດຶງດູດເອົານັກລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ ແຕ່ໄດ້ສ້າງຄວາມເສຍ
ຫາຍທາງດ້ານສັງຄົມແລະສິ່ງແວດລ້ອມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ເປັນຕົ້ນວ່າ ປະຊາຊົນຖືກບັງຄັບໃຫ້ຍ້າຍໜີອອກຈາກບ້ານເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າໄປ ໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບຄ່າຊົດເຊີຍຢ່າງພຽງພໍ.
ລັດຖະບານອອສເຕຣເລຍໄດ້ເຕືອນບັນດານັກລົງທຶນວ່າ ພວກບຸກຄົນແລະບໍລິສັດຕ່າງໆ
ທີ່ມີສາຍພົວພັນໃກ້ຊິດກັບພວກທະຫານມຽນມາ ສືບຕໍ່ໃຊ້ອິດທິພົນຢູ່ໃນຫຼາຍພາກສ່ວນ
ຂອງເສດຖະກິດ ຮວມທັງພາກສ່ວນນ້ຳມັນ ແກສທຳມະຊາດ ແລະໄມ້ທ່ອນ.
ທ່ານ Sean Turnell ນັກກເສດຖະສາດ ປະຈຳມະຫາວິທະຍາໄລ Macquarieໃນ
ນະຄອນຊິດນີ ກ່າວວ່າ ການປະຕິຮູບໄດ້ຊັກຊ້າລົງ ໃນພາກສ່ວນການກະເສດບ່ອນທີ່
65 ເປີເຊັນຂອງພົນລະເມືອງມຽນມາ ທຳມາຫາລ້ຽງຊີບນັ້ນ.
ທ່ານ Turnell ເວົ້າວ່າ “ອັນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕົກໃຈນໍາແທ້ໆນັ້ນ ກໍແມ່ນການຂາດ
ຄວາມຄືບໜ້າທາງດ້ານການກະເສດ. ແມ່ນສິ່ງໃດ ທີ່ຈະສ້າງຄວາມແຕກ
ຕ່າງອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ສຸດຕໍ່ຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ? ມັນແມ່ນເລື້ອງການປະຕິ
ຮູບກະສິກຳ. ໃນດ້ານນຶ່ງກໍແມ່ນເລື້ອງທີ່ດິນ ແລະການສ້າງຄວາມໝັ້ນຄົງ
ເລື້ອງທີ່ດິນໃຫ້ປະຊາຊົນໃນແບບໃດແບບນຶ່ງ ແຕ່ວ່າໃນດ້ານນີ້ດ້ານດຽວ
ເທົ່ານັ້ນ ພວກເຮົາກໍຍັງເຫັນການຖອຍຫຼັງ ແທນທີ່ຈະໄດ້ເຫັນຄວາມກ້າວໜ້າ.”
ທ່ານ Turnell ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ຖ້າບໍ່ສິດເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ ພວກກະສິກອນກໍມີທາງ
ເຂົ້າຫາສິນເຊື່ອໄດ້ໜ້ອຍ ຊຶ່ງຈະພາໃຫ້ອັດຕາການເປັນໜີ້ສິນຂອງເຂົາເຈົ້າ ສູງຂຶ້ນ.
ນອກນັ້ນແລ້ວ ການປະຕິຮູບກໍຍັງປະເຊີນກັບການຕໍ່ຕ້ານຈາກພວກຫົວນິຍົມແນວ
ທາງເດີມ ໃນວົງການລັດຖະບານນໍາ.
ບັນດານັກວິເຄາະພາກັນກ່າວວ່າ ລູກກະແຈໄປສູ່ການແກ້ໄຂບັນຫາ ແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບ
ຜົນຂອງການເລືອກຕັ້ງແຫ່ງຊາດ ໃນປີ 2015 ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກ່າວວ່າ ພວກທີ່ມີຜົນປະ
ໂຫຍດ ທີ່ຢ້ານກົວວ່າຈະມີການປ່ຽນແປງຕື່ມອີກນັ້ນ ກຳລັງບ່ອນທຳລາຍການປະຕິ
ຮູບຕ່າງໆໂດຍທຳການຍຸຍົງໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກແຍກກັນໃນລະຫວ່າງຊົນກຸ່ມນ້ອຍ
ແລະກຸ່ມສາສະໜາຕ່າງໆ.
ປະຕິຮູບດ້ານການເມືອງແລະເສດຖະກິດຂອງມຽນມາກຳລັງ
ຕົກຢູ່ໃນສະພາບບໍ່ໄປບໍ່ມາ ແລະຈະບໍ່ມີຄວາມກ້າວໜ້າຕື່ມ
ອີກ ກ່ອນການເລືອກຕັ້ງແຫ່ງຊາດ ທີ່ກຳນົດຈະມີຂຶ້ນໃນປີ
2015 ນັ້ນ. ຜູ້ສື່ຂ່າວວີໂອເອ Ron Corben ລາຍງານມາ
ຈາກບາງກອກວ່າ ຄວາມເປັນຫ່ວງດັ່ງກ່າວຂອງພວກກຸ່ມສິດ
ທິ ກຳລັງເພີ່ມທະວີຂຶ້ນ ໃນຂະນະທີ່ປະຊາຄົມທຸລະກິດຕ່າງ
ປະເທດ ຍັງມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຢູ່ ກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດບົ່ມ
ຊ້ອນດ້ານເສດຖະກິດໄລຍະຍາວຂອງມຽນມ້ານັ້ນ. ສິງມີ
ລາຍລະອຽດມາສະເໜີທ່ານ.
ທະນາຄານພັດທະນາເອເຊຍ ຫຼື ADB ກ່າວວ່າ ມຽນມາສາມາດກາຍເປັນປະເທດ
ທີ່ມີລາຍຮັບພໍປານກາງ ພາຍໃນປີ 2030 ຖ້າຫາກວ່າ ມຽນມາສາມາດຮັກສາການ
ເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດຂອງຕົນ ໃຫ້ຢູ່ໃນອັດຕາສູງກວ່າ 6 ເປີເຊັນຕໍ່ປີ ໄດ້.
ການປະຕິຮູບດ້ານເສດຖະກິດແລະການເມືອງ ທີ່ໄດ້ເລີ້ມຂຶ້ນໃນປີ 2011 ໄດ້ພາໃຫ້
ປະເທດຕາເວັນຕົກສ່ວນຫຼາຍ ຍົກເລີກການລົງໂທດດ້ານເສດຖະກິດ ທີ່ໄດ້ນຳໃຊ້ມາ
ເປັນເວລາດົນນານ ຕໍ່ອຳນາດປົກຄອງທະຫານໃນມຽນມາ ທີ່ແຕ່ກ່ອນເອີ້ນວ່າພະມ້ານັ້ນ.
ທ່ານ John Hancock ທະນາຍຄວາມຊາວອອສເຕຣເລຍ ແລະທີ່ປຶກສາກ່ຽວກັບ
ມຽນມາ ກ່າວວ່າ ພວກນັກລົງທຶນຕ່າງປະເທດພາກັນຮັບຮູ້ໃນຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ
ຂອງມຽນມາ.
ທ່ານ Hancock ເວົ້າວ່າ “ສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນມຽນມາ ໃນໄລຍະ 5, 6, 7
ປີ ທີ່ຜ່ານມານີ້ ແມ່ນເປັນສິ່ງທີ່ພົ້ນເດ່ນແທ້ໆ. ການເປີດກ້ວາງປະເທດ
ດຳເນີນໄປໄດ້ດີຫຼາຍ. ຄວາມເຕັມໃຈທີ່ຈະທຳການປ່ຽນແປງ ການເຕັມ
ໃຈທີ່ຈະກ້າວໄປຂ້າງໜ້ານັ້ນ ແມ່ນໜ້າມະຫັດ ສະຈັນພໍສົມຄວນ. ມີ
ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນຫຼາຍທີ່ສຸດຢູ່ໃນມຽນມາ ເວລານີ້. ທຸກໆຄົນຢາກ
ໄປທີ່ນັ້ນທຸກໆຄົນມີຄວາມເຕັມໃຈທີ່ຈະເອົາເງິນຂອງຕົນ ໄປທຸ້ມເທລົງ
ຢູ່ຫັ້ນ ເພື່ອສະໜັບສະໜຸນຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນ ໃຫ້ກ້າວໜ້າໄປໄວ.”
ທ່ານ Hancock ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ແຕ່ກໍຍັງມີການທ້າທາຍດ້ານເສດຖະກິດຫຼາຍໆຢ່າງຢູ່ ອັນຮວມທັງການປະຕິຮູບທີ່ດິນ ການໃຊ້ຈ່າຍໃນດ້ານໂຄງລ່າງພື້ນຖານ ແລະການສຶກ
ສາ ຕະຫຼອດທັງການສ້າງສາ ລະບົບລັດຖະກອນຂອງປະເທດ ຄືນໃໝ່.
ມຽນມາ ຍັງເປັນນຶ່ງ ໃນບັນດາປະເທດທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດໃນເອເຊຍຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.
ຫຼາຍກ່ວາ 1 ສ່ວນ 4 ຂອງພົນລະເມືອງທັງໝົດ ຈໍ ານວນ 61 ລ້ານຄົນຂອງມຽນມານັ້ນ
ຍັງດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນລະດັບຕຳ່ກວ່າ ລະດັບຄວາມທຸກຍາກແຫ່ງຊາດ. ພວກຄົນທຸກຍາກ
ສ່ວນຫຼາຍ ອາໄສຢູ່ໃນເຂດຊົນນະບົດ ແລະໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກ ການບໍ່ມີການລົງ
ທະບຽນທີ່ດິນ ແລະເອກະສານຖືຄອງກຳມະສິດທີ່ດິນຢ່າງພຽງພໍ ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນ
ຫຼາຍລ້ານຄົນບໍ່ມີຄວາມໝັ້ນຄົງ ຕົກຢູ່ໃນສະພາບຖືກເອົາປຽບໄດ້ງ່າຍ.
ທ່ານ Aung Zaw ບັນນາທິການໜັງສືພິມ Irrawaddy ກ່າວວ່າ ຫຼາຍຄົນໃນມຽນມາ
ພາກັນຢ້ານວ່າ ຈະມີການຖອຍຫຼັງໃນຈັງວະຂອງການປະຕິຮູບ.
ທ່ານ Aung Zaw ເວົ້າວ່າ “ເປັນເວລາ 3 ປີປາຍຜ່ານມາແລ້ວ. ບັດນີ້ ປະຊາ
ຊົນໃນມຽນມາ ພາກັນເວົ້າວ່າ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຫັນການຖອຍຫຼັງໃນທຸກໆດ້ານ
ໂດຍສະເພາະກັບ “ໂອກາດຄຳ”. ປະຊາຊົນໃນໂລກພາກັນເຂົ້າໄປໃນ
ມຽນມາ ແລະພາກັນກ່າວຍ້ອງຍໍອຳ ນາດປົກຄອງທີ່ໄດ້ທຳການປ່ຽນແປງ
ຕ່າງໆ. ແຕ່ພວກເຂົາເຈົ້າພຽງແຕ່ຖືກຫຼອກໂດຍຂັ້ນຕອນການປະຕິຮູບເທົ່າ
ນັ້ນ. ຖ້າພວກເຮົາມາເບິ່ງສະພາບການໃນປັດຈຸບັນນີ້ ມັນວຸ້ນວາຍຫຍຸ້ງ
ຍາກຫຼາຍ ເພາະວ່າບັນຫາການຍຶດເອົາທີ່ດິນ ຍັງເປັນເລື້ອງທີ່ແກ້ໄຂບໍ່ໄດ້
ແລະເປັນເລື້ອງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະເທດ ເວລານີ້.”
ທ່ານ Aung Zaw ກ່າວຕື່ມວ່າ ໃນຂົງເຂດຊາຍແດນຕ່າງໆ ມີຫຼັກຖານຊີ້ໄປໃສ່ກອງທັບ
ທີ່ “ຍຶດເອົາທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໄປໝົດ” ຊຶ່ງໄດ້ບີບບັງຄັບໃຫ້ພວກຊາວບ້ານຕ້ອງຍ້າຍໜີ
ໄປຢູ່ບ່ອນອື່ນ ເພື່ອຫຼີກທາງໃຫ້ແກ່ ການລົງທຶນຂອງຕ່າງປະເທດ.
ທ່ານ Zaw ກ່າວຕື່ມວ່າ ການພັດທະນາເຂດເສດຖະກິດພິເສດ ເຊັ່ນເຂດ Dawei ທາງ
ພາກໃຕ້ຂອງມຽນມາ ໄດ້ດຶງດູດເອົານັກລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ ແຕ່ໄດ້ສ້າງຄວາມເສຍ
ຫາຍທາງດ້ານສັງຄົມແລະສິ່ງແວດລ້ອມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ເປັນຕົ້ນວ່າ ປະຊາຊົນຖືກບັງຄັບໃຫ້ຍ້າຍໜີອອກຈາກບ້ານເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າໄປ ໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບຄ່າຊົດເຊີຍຢ່າງພຽງພໍ.
ລັດຖະບານອອສເຕຣເລຍໄດ້ເຕືອນບັນດານັກລົງທຶນວ່າ ພວກບຸກຄົນແລະບໍລິສັດຕ່າງໆ
ທີ່ມີສາຍພົວພັນໃກ້ຊິດກັບພວກທະຫານມຽນມາ ສືບຕໍ່ໃຊ້ອິດທິພົນຢູ່ໃນຫຼາຍພາກສ່ວນ
ຂອງເສດຖະກິດ ຮວມທັງພາກສ່ວນນ້ຳມັນ ແກສທຳມະຊາດ ແລະໄມ້ທ່ອນ.
ທ່ານ Sean Turnell ນັກກເສດຖະສາດ ປະຈຳມະຫາວິທະຍາໄລ Macquarieໃນ
ນະຄອນຊິດນີ ກ່າວວ່າ ການປະຕິຮູບໄດ້ຊັກຊ້າລົງ ໃນພາກສ່ວນການກະເສດບ່ອນທີ່
65 ເປີເຊັນຂອງພົນລະເມືອງມຽນມາ ທຳມາຫາລ້ຽງຊີບນັ້ນ.
ທ່ານ Turnell ເວົ້າວ່າ “ອັນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕົກໃຈນໍາແທ້ໆນັ້ນ ກໍແມ່ນການຂາດ
ຄວາມຄືບໜ້າທາງດ້ານການກະເສດ. ແມ່ນສິ່ງໃດ ທີ່ຈະສ້າງຄວາມແຕກ
ຕ່າງອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ສຸດຕໍ່ຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ? ມັນແມ່ນເລື້ອງການປະຕິ
ຮູບກະສິກຳ. ໃນດ້ານນຶ່ງກໍແມ່ນເລື້ອງທີ່ດິນ ແລະການສ້າງຄວາມໝັ້ນຄົງ
ເລື້ອງທີ່ດິນໃຫ້ປະຊາຊົນໃນແບບໃດແບບນຶ່ງ ແຕ່ວ່າໃນດ້ານນີ້ດ້ານດຽວ
ເທົ່ານັ້ນ ພວກເຮົາກໍຍັງເຫັນການຖອຍຫຼັງ ແທນທີ່ຈະໄດ້ເຫັນຄວາມກ້າວໜ້າ.”
ທ່ານ Turnell ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ຖ້າບໍ່ສິດເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ ພວກກະສິກອນກໍມີທາງ
ເຂົ້າຫາສິນເຊື່ອໄດ້ໜ້ອຍ ຊຶ່ງຈະພາໃຫ້ອັດຕາການເປັນໜີ້ສິນຂອງເຂົາເຈົ້າ ສູງຂຶ້ນ.
ນອກນັ້ນແລ້ວ ການປະຕິຮູບກໍຍັງປະເຊີນກັບການຕໍ່ຕ້ານຈາກພວກຫົວນິຍົມແນວ
ທາງເດີມ ໃນວົງການລັດຖະບານນໍາ.
ບັນດານັກວິເຄາະພາກັນກ່າວວ່າ ລູກກະແຈໄປສູ່ການແກ້ໄຂບັນຫາ ແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບ
ຜົນຂອງການເລືອກຕັ້ງແຫ່ງຊາດ ໃນປີ 2015 ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກ່າວວ່າ ພວກທີ່ມີຜົນປະ
ໂຫຍດ ທີ່ຢ້ານກົວວ່າຈະມີການປ່ຽນແປງຕື່ມອີກນັ້ນ ກຳລັງບ່ອນທຳລາຍການປະຕິ
ຮູບຕ່າງໆໂດຍທຳການຍຸຍົງໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກແຍກກັນໃນລະຫວ່າງຊົນກຸ່ມນ້ອຍ
ແລະກຸ່ມສາສະໜາຕ່າງໆ.
