ມີມະຫາວິທະຍາໄລຫລາຍແຫ່ງຢູ່ ສະຫະຣັດອາເມຣິກາ ທີ່ສະເນີຫລັກ ສູດການສຶກສາໃນດ້ານການກະສິກຳ.
ຫາກແຕ່ວ່າ ມີມະ ຫາວິທະຍາໄລ ພຽງບໍ່ເທົ່າໃດແຫ່ງທີ່ສິດສອນວິທີເຮັດໄຮ່ເຮັດນາ
ຕາມແບບພື້ນເມືອງໃນພາກຕົວຈິງ ໄປພ້ອມກັບການຮຽນຢູ່ໃນຫ້ອງຮຽນ.
ກະສິກຳແບບຍືນຍົງ ແມ່ນເປົ້າໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ເຫລົ່ານີ້. ເຂົາເຈົ້າສອນໃຫ້ເຫັນຄວາມສຳຄັນໃນການເຮັດໄຮ່ທຳນາເພື່ອ ປັບປຸງສິ່ງແວດລ້ອມໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແລະໝຸນໃຊ້ຊັພະຍາກອນທຳມະຊາດຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ນັກສຶກສາ ຈະຮຽນວິທີປູກພືດເປັນອາຫານ ແບບບໍ່ໃຊ້ ປຸຍເຄມີ ແລະ ໃຊ້ເຊື້ອໄຟແລະສານເຄມີໜ້ອຍທີ່ສຸດ.
ມະຫາວິທະຍາໄລ ສເຕີລິງ ຢູ່ເມືອງແຄຣັບສເບີຣີ ຄັມເມິນ (Crafts-bury Common) ຢູ່ລັດເວີມອນ ເປັນມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງໜຶ່ງ ທີ່ສະໜັບສະໜູນກະສິກຳແບບຍືນຍົງ. ນັກສຶກສາຂະແໜງກະສິກຳຢູ່ ມະຫາວິທະຍາໄລນີ້ ຮຽນປູກພືດຜັກກິນເອົາເອງ. ພວກເຂົາເຈົ້າພວນ ດິນເພື່ອປູກພືດ ໂດຍໃຊ້ມືຕົນເອງຫລື ໃຊ້ອຸປະກອນງ່າຍໆແບບພື້ນບ້ານ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງບໍ່ອາໃສເຄື່ອງຈັກໃຫຍ່ໆ ທີ່ໃຊ້ນ້ຳມັນຫລາຍ. ໃນເດືອນນີ້ ພວກນັກສຶກສາ ພາກັນຮຽນເຮັດນ້ຳຕານ ແລະນ້ຳຕານ ເຊື່ອມຈາກຕົ້ນເມເປີ້ນ. ຫລັງຈາກຄູດເອົາຢາງນ້ຳຕານຈາກຕົ້ນເມເປີ້ນແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍເອົາຢາງນ້ຳຕານໄປຕົ້ມຢູ່ເຮືອນຕູບສຳລັບເຮັດນ້ຳຕານ ທີ່ເຂົາເຈົ້າເປັນຜູ້ປຸກຂື້ນມາ. ນອກນັ້ນແລ້ວ ມະຫາວິທະຍາໄລ ຍັງມີຄອກສັດ ທີ່ໃຊ້ພະລັງຈາກແສງຕາເວັນ, ມີສວນຜັກສວນດອກໄມ້, ມີ ຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກ, ເຮືອນແກ້ວ ສຳລັບປູກຜັກ ແລະ ສັດຕ່າງໆ.
ປະທານຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ ສເຕີລິງ ທ່ານ ວີລ ວູດເຕິນ (Will Wootton) ເວົ້າວ່າ ໂຄງ ການກະສິກຳແບບຍືນຍົງຂອງໂຮງຮຽນ ຍັງຈ່າຍເງິນຄ່າຈ້າງໃຫ້ພວກນັກສຶກສາສຳລັບວຽກເຮັດໄຮ່ເຮັດສວນນຳ ອີກ ເຊິ່ງເງິນເຫລົ່ານັ້ນ ໄດ້ຊ່ອຍຫລຸດຄ່າຮ່ຳຮຽນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ນອກ ຈາກປູກຜັດໝາກໄມ້ແລ້ວ ພວກນັກຮຽນ ຍັງຕ້ອງໄດ້ລ້ຽງດູງົວ, ເປັດ ໄກ່, ໄກ່ງວງ,ແບ້, ແກະ, ໝູ ແລະ ໂຕລາມາ ທີ່ໃຊ້ເຝົ້າສັດ (guard llama).
ມະຫາວິທະຍາໄລ ໂກເຊິນ ຢູ່ເມືອງວຸຟ ເລັກ (Wolf Lake) ໃນລັດ ອິນດີເເອນາ ກໍແມ່ນມະຫາວິທະຍາໄລອີກແຫ່ງນຶ່ງ ທີ່ສອນການເຮັດ ກະສິກຳແບບຍືນຍົງ. ໃນເດືອນມິຖຸນາ ນັກຮຽນໃນໂຄງການກະເສດ ນິເວດວິທະຍາຍາມພັກຮ້ອນແບບເລັ່ງລັດ (Agroecology Summer Intensive Program) ຈະເລີ້ມສຶກສາຫລັກສູດ ການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບດິນ ຂັ້ນເລີ້ມຕົ້ນ. ວິຊາກະເສດນິເວດວິທະຍາ ຫລື Agroecology ແມ່ນການສືກສາເບິ່ງຄວາມສຳພັນກັນລະຫວ່າງ ພືດກະສິກຳແລະສິ່ງແວດລ້ອມ.
ພ້ອມກັນນັ້ນ ນັກສຶກສາທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ໂກເຊິນ (Goshen) ກໍຈະພາກັນເລີ້ມເຮັດວຽກຢູ່ ຟາມຂອງ ມະຫາວິທະຍາໄລເປັນເວລານານເຖິງເກົ້າອາທິດ. ເຂົາເຈົ້າຈະພາກັນປູກພືດຫລາຍຊະນິດ ເຊ່ນພວກຜັດກາດຂຽວ, ຜັກກະລໍ່າປີ, ໝາກເລັ່ນ, ຜັກສະລັດ ແລະໝາກເຂືອ. ພວກເຂົາເຈົ້າຈະຮຽນວິທີເຮັດຝຸ່ນປຸຍທຳມະຊາດ ໂດຍປະສົມໃບໄມ້, ຂີ້ສັດ ແລະ ເສດອາຫານຈາກເຮືອນຄົວຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ ເພື່ອເຮັດປຸຍມັກ. ພວກນັກຮຽນຈະໃຊ້ປຸຍປະສົມນີ້ ເປັນຝຸ່ນໃສ່ສວນແທນການໃຊ້ ປຸຍເຄມີທີ່ອາດທຳລາຍສິ່ງແວດລ້ອມໄດ້ນັ້ນ.ສາສະດາຈານເດລ ແຮັສ (Dale Hess) ເຊິ່ງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມໂຄງການການສຶກສາສິ່ງແວດລ້ອມຂອງ ມະຫາວິທະຍາໄລ ໂກເຊິນ(Goshen) ເວົ້າວ່າ ຄຸນຄ່າທີ່ສຳຄັນທີສຸດຂອງກະສິກຳແບບຍືນຍົງນີ້ ແມ່ນການໃຊ້ສິ່ງທີ່ທ່ານມີຢູ່ແລ້ວນັ້ນ ໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດຫລາຍທີ່ສຸດ. ທ່ານກ່າວວ່າ ການຮູ້ຈັກວິທີທຳໄຮ່ທຳນາແບບນີ້ ຈະມີຄຸນຄ່າຫລາຍທີ່ສຸດໃນເວລາທີ່ ພວກເຮົາ ຫາກບໍ່ມີເຊື້ອໄຟຈາກຫີນອີກແລ້ວ. ສາສະດາຈານແຮັສ (Dale Hess) ເວົ້າວ່າ ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານສະບຽງອາຫານ ໝາຍເຖິງຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງປະເທດຊາດ.
ກະສິກຳແບບຍືນຍົງ ແມ່ນເປົ້າໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ເຫລົ່ານີ້. ເຂົາເຈົ້າສອນໃຫ້ເຫັນຄວາມສຳຄັນໃນການເຮັດໄຮ່ທຳນາເພື່ອ ປັບປຸງສິ່ງແວດລ້ອມໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແລະໝຸນໃຊ້ຊັພະຍາກອນທຳມະຊາດຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ນັກສຶກສາ ຈະຮຽນວິທີປູກພືດເປັນອາຫານ ແບບບໍ່ໃຊ້ ປຸຍເຄມີ ແລະ ໃຊ້ເຊື້ອໄຟແລະສານເຄມີໜ້ອຍທີ່ສຸດ.
ມະຫາວິທະຍາໄລ ສເຕີລິງ ຢູ່ເມືອງແຄຣັບສເບີຣີ ຄັມເມິນ (Crafts-bury Common) ຢູ່ລັດເວີມອນ ເປັນມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງໜຶ່ງ ທີ່ສະໜັບສະໜູນກະສິກຳແບບຍືນຍົງ. ນັກສຶກສາຂະແໜງກະສິກຳຢູ່ ມະຫາວິທະຍາໄລນີ້ ຮຽນປູກພືດຜັກກິນເອົາເອງ. ພວກເຂົາເຈົ້າພວນ ດິນເພື່ອປູກພືດ ໂດຍໃຊ້ມືຕົນເອງຫລື ໃຊ້ອຸປະກອນງ່າຍໆແບບພື້ນບ້ານ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງບໍ່ອາໃສເຄື່ອງຈັກໃຫຍ່ໆ ທີ່ໃຊ້ນ້ຳມັນຫລາຍ. ໃນເດືອນນີ້ ພວກນັກສຶກສາ ພາກັນຮຽນເຮັດນ້ຳຕານ ແລະນ້ຳຕານ ເຊື່ອມຈາກຕົ້ນເມເປີ້ນ. ຫລັງຈາກຄູດເອົາຢາງນ້ຳຕານຈາກຕົ້ນເມເປີ້ນແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍເອົາຢາງນ້ຳຕານໄປຕົ້ມຢູ່ເຮືອນຕູບສຳລັບເຮັດນ້ຳຕານ ທີ່ເຂົາເຈົ້າເປັນຜູ້ປຸກຂື້ນມາ. ນອກນັ້ນແລ້ວ ມະຫາວິທະຍາໄລ ຍັງມີຄອກສັດ ທີ່ໃຊ້ພະລັງຈາກແສງຕາເວັນ, ມີສວນຜັກສວນດອກໄມ້, ມີ ຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກ, ເຮືອນແກ້ວ ສຳລັບປູກຜັກ ແລະ ສັດຕ່າງໆ.
ປະທານຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ ສເຕີລິງ ທ່ານ ວີລ ວູດເຕິນ (Will Wootton) ເວົ້າວ່າ ໂຄງ ການກະສິກຳແບບຍືນຍົງຂອງໂຮງຮຽນ ຍັງຈ່າຍເງິນຄ່າຈ້າງໃຫ້ພວກນັກສຶກສາສຳລັບວຽກເຮັດໄຮ່ເຮັດສວນນຳ ອີກ ເຊິ່ງເງິນເຫລົ່ານັ້ນ ໄດ້ຊ່ອຍຫລຸດຄ່າຮ່ຳຮຽນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ນອກ ຈາກປູກຜັດໝາກໄມ້ແລ້ວ ພວກນັກຮຽນ ຍັງຕ້ອງໄດ້ລ້ຽງດູງົວ, ເປັດ ໄກ່, ໄກ່ງວງ,ແບ້, ແກະ, ໝູ ແລະ ໂຕລາມາ ທີ່ໃຊ້ເຝົ້າສັດ (guard llama).
ມະຫາວິທະຍາໄລ ໂກເຊິນ ຢູ່ເມືອງວຸຟ ເລັກ (Wolf Lake) ໃນລັດ ອິນດີເເອນາ ກໍແມ່ນມະຫາວິທະຍາໄລອີກແຫ່ງນຶ່ງ ທີ່ສອນການເຮັດ ກະສິກຳແບບຍືນຍົງ. ໃນເດືອນມິຖຸນາ ນັກຮຽນໃນໂຄງການກະເສດ ນິເວດວິທະຍາຍາມພັກຮ້ອນແບບເລັ່ງລັດ (Agroecology Summer Intensive Program) ຈະເລີ້ມສຶກສາຫລັກສູດ ການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບດິນ ຂັ້ນເລີ້ມຕົ້ນ. ວິຊາກະເສດນິເວດວິທະຍາ ຫລື Agroecology ແມ່ນການສືກສາເບິ່ງຄວາມສຳພັນກັນລະຫວ່າງ ພືດກະສິກຳແລະສິ່ງແວດລ້ອມ.
ພ້ອມກັນນັ້ນ ນັກສຶກສາທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ໂກເຊິນ (Goshen) ກໍຈະພາກັນເລີ້ມເຮັດວຽກຢູ່ ຟາມຂອງ ມະຫາວິທະຍາໄລເປັນເວລານານເຖິງເກົ້າອາທິດ. ເຂົາເຈົ້າຈະພາກັນປູກພືດຫລາຍຊະນິດ ເຊ່ນພວກຜັດກາດຂຽວ, ຜັກກະລໍ່າປີ, ໝາກເລັ່ນ, ຜັກສະລັດ ແລະໝາກເຂືອ. ພວກເຂົາເຈົ້າຈະຮຽນວິທີເຮັດຝຸ່ນປຸຍທຳມະຊາດ ໂດຍປະສົມໃບໄມ້, ຂີ້ສັດ ແລະ ເສດອາຫານຈາກເຮືອນຄົວຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ ເພື່ອເຮັດປຸຍມັກ. ພວກນັກຮຽນຈະໃຊ້ປຸຍປະສົມນີ້ ເປັນຝຸ່ນໃສ່ສວນແທນການໃຊ້ ປຸຍເຄມີທີ່ອາດທຳລາຍສິ່ງແວດລ້ອມໄດ້ນັ້ນ.ສາສະດາຈານເດລ ແຮັສ (Dale Hess) ເຊິ່ງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມໂຄງການການສຶກສາສິ່ງແວດລ້ອມຂອງ ມະຫາວິທະຍາໄລ ໂກເຊິນ(Goshen) ເວົ້າວ່າ ຄຸນຄ່າທີ່ສຳຄັນທີສຸດຂອງກະສິກຳແບບຍືນຍົງນີ້ ແມ່ນການໃຊ້ສິ່ງທີ່ທ່ານມີຢູ່ແລ້ວນັ້ນ ໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດຫລາຍທີ່ສຸດ. ທ່ານກ່າວວ່າ ການຮູ້ຈັກວິທີທຳໄຮ່ທຳນາແບບນີ້ ຈະມີຄຸນຄ່າຫລາຍທີ່ສຸດໃນເວລາທີ່ ພວກເຮົາ ຫາກບໍ່ມີເຊື້ອໄຟຈາກຫີນອີກແລ້ວ. ສາສະດາຈານແຮັສ (Dale Hess) ເວົ້າວ່າ ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານສະບຽງອາຫານ ໝາຍເຖິງຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງປະເທດຊາດ.
