ຫລາຍໆບໍລິສັດໃນທົ່ວສະຫະລັດ ນັບຈາກພວກຜູ້ປູກໝາກໄມ້ສົດໆຂາຍ ໄປເຖິງພວກນັກອອກແບບເສື້ອຜ້າລໍ້າສະໄໝ ແມ່ນພາກັນກຽມຫາກໍາໄລ ຈາກສັນຍາການຄ້າສະບັບໃໝ່ນີ້.
ບໍລິສັດຜະລິດເສື້ອຜ້າ Rhapsody ທີ່ຕັ້ງຢູ່ລອສແອນຈີແລສ ໄດ້ເປີດຮ້າຍຂາຍເສື້ອຜ້າສາມແຫ່ງທີ່ເກົາຫລີໃຕ້ເມື່ອປີຜ່ານມາ ລ່ວງໜ້າການເຊັນສັນຍາການຄ້າເສລີ ລະຫວ່າງສະຫະລັດແລະເກົາຫລີໃຕ້. Bryan Kang ປະທານບໍລິສັດກ່າວວ່າ ບັດນີ້ ບໍລິສັດຂອງລາວຈະສາມາດປະຢັດຄ່າເສຍພາສີ ລົງໄດ້ປະມານ 13 ເປີເຊັນ ໃນການສົ່ງອອກເສື້ອຜ້າແຕ່ລະເທື່ອໄປຍັງເກົາຫລີໃຕ້ ຍ້ອນສັນຍາການຄ້າດັ່ງກ່າວ.
ນາຍ ກາງ ກ່າວວ່າ “ເວລານີ້ ພວກເຂົາເຈົ້າມີ ອໍານາດການອຸບປະໂພກບໍລິ ໂພກຫລາຍຂຶ້ນກວ່າແຕ່ກ່ອນ ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຮົາຈຶ່ງເລືອກເອົາເກົາຫລີໃຕ້.”
ສັນຍາການຄ້າສະບັບນີ້ຈະລົບລ້າງພາສີນໍາເຂົ້າສໍາລັບສິນຄ້າຫລາຍກ່ວາ 7 ພັນຊະນິດຈາກເກົາຫລີໃຕ້ ແລະສິນຄ້າກັບການບໍລິການເກືອບຮອດ 62 ພັນຊະນິດ ຈາກສະຫະລັດ. Ferdinando Guerra ນັກເສດຖະສາດລະຫວ່າງຊາດກ່າວວ່າ:
“ສັນຍານີ້ ມີ ຂຶ້ນໃນຊ່ວງຫົວລ້ຽວຫົວຕໍ່ທີ່ສຸດ ສໍາລັບອະນາຄົດເສດຖະກິດຂອງພວກເຮົາ ອີງຕາມແຜນລິເລິ່ມດ້ານການສົ່ງອອກແຫ່ງຊາດຂອງປະທານາທິບໍດີ ຊຶ່ງພາຍໃຕ້ແຜນທີ່ວ່ານີ້ ພວກເຮົາພະຍາຍາມຈະເພີ່ມການສົ່ງອອກຂອງສະຫະລັດຂຶ້ນ ເປັນສອງເທົ່າຕົວໃຫ້ໄດ້ ພາຍໃນທ້າຍປີ 2014.”
ທ່ານ ເກຍຣາ ກ່າວວ່າ ເກົາຫລີໃຕ້ກໍໄດ້ເຊັນສັນຍາການຄ້າເສລີກັບສະຫະ ພາບຢູໂຣບໄປແລ້ວ ເມື່ອປີຜ່ານມານີ້ ກ່ອນເຊັນກັບສະຫະລັດອີກ. ທ່ານ ເກຍຣາ ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ:
“ ບັດນີ້ ພວກເຮົາ ສາມາດທີ່ຈະແຂ່ງຂັນ ກັບບັນດາປະເທດ ໃນ ພາກພື້ນຢູໂຣບ ໄດ້ແລ້ວ.”
ເບິ່ງວີດີໂອລາຍງານພາສາອັງກິດ:
http://www.voanews.com/templates/widgetDisplay.html?id=147249835&player=article
ຊາວສວນອາເມຣິກັນຫລາຍໆຄົນ ກໍຄາດຫວັງວ່າຈະໄດ້ກໍາໄລຈາກສັນຍາການຄ້ານີ້ເຊ່ນກັນ. ນາຍ Chuck Crain ຊາວສວນປູກໝາກຖົ່ວ walnut ກ່າວວ່າ ສັນຍາການຄ້າສະບັບນີ້ຈະຊ່ວຍອຸດສາຫະກໍາຂອງລາວໄດ້ຫລາຍ ເພາະວ່າໝາກຖົ່ວ walnut ທີ່ເກົາຫລີໃຕ້ນໍາເຂົ້າປະເທດນັ້ນ ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນໄປຈາກລັດຂອງລາວ ຄືລັດແຄລິຟໍເນຍ. ລາວເວົ້າວ່າ:
“ ໃນໄລຍະ 4-5 ປີຕໍ່ໜ້ານີ້ ພວກເຮົາຈະໄດ້ເຫັນຜົນກະທົບໃນທາງບວກທີ່ໃຫຍ່ຫລວງ ຍ້ອນການລົດອັດຕາພາສີລົງນັ້ນ.”
ແຕ່ພວກກະເສດຕະກອນເກົາຫລີໃຕ້ ຢ້ານວ່າ ພວກເຂົາເຈົ້າຈະເປັນຝ່າຍເສຍປຽບ ຫລາຍກວ່າ ພາຍໃຕ້ສັນຍານີ້. ນາງ Pak Jung-OK ຫົວໜ້າສະມາຄົມຊາວສວນແມ່ຍິງເກົາຫລີໃຕ້ ກ່າວວ່າ:
“ພວກ ເຮົາ ຊາວສວນຍິງທັງຫລາຍ ແມ່ນຕໍ່ຕ້ານສັນຍາການຄ້າເສລີ ຫລື FTA ລະຫວ່າງສະຫະລັດແລະເກົາຫລີໃຕ້ນັ້ນ. ນະໂຍບາຍຂອງລັດຖະ ບານ ກໍຄືການສົ່ງອອກສິນຄ້າອຸດສາຫະກໍາ ແລະນໍາເຂົ້າຜະລິດຕະພັນການກະເສດ ຊຶ່ງຈະເປັນການທໍາລາຍພວກ ຊາວສວນໄປໃນຕົວ.”
ຂະບວນການແຮງງານຢູໃນທັງສອງເຂດຟາກຝັ່ງມະຫາສະມຸດປາຊິຟິກ ກໍຄັດຄ້ານຢ່າງໃຫຍ່ຕໍ່ສັນຍາການຄ້າເສລີສະບັບນີ້ ໂດຍກ່າວວ່າ ມັນຈະເຮັດໃຫ້ມີການສູນເສຍໜ້າວຽກຕ່າງໆໄປ. David Campbell ຕົວແທນສະຫະພັນກໍາມະບານພວກຄົນງານເຫລັກກ້າ ທີ່ນະຄອນລອສແອນຈີເເລສ ກ່າວວ່າ:
“ສັນຍາການຄ້າເຫລົ່ານີ້ ຈະບໍ່ສ້າງປະໂຫຍດຫຍັງໃຫ້ພວກພໍ່ຄ້າຊາວຂາຍທົ່ວໄປ. ມັນອາດຈະດີສໍາລັບຕະຫລາດຮຸ້ນ Wall Street ແຕ່ມັນຈະບໍ່ມີປະໂຍດຫຍັງເລີຍ ສໍາລັບພວກຄົນທໍາມະດາສາມັນ.”
ທ່ານ Chris Tily ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານແຮງງານ ປະຈໍາມະຫາວິດທະຍາໄລລັດແຄລິຟໍເນຍ ສາຂາລອສແອນຈີແລສ ກ່າວວ່າ ສິ່ງທີ່ໃຫ້ປະໂຫຍດແກ່ພວກບໍລິສັດໃຫຍ່ໆ ບໍ່ຈໍາເປັນສະເໝີໄປວ່າ ຈະຊ່ວຍພວກແຮງງານ ຊຶ່ງທ່ານກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ:
“ອັນໃດກໍຕາມ ທີ່ໃຫ້ເສລີພາບແກ່ການຄ້າແລ້ວ ແມ່ນຈະອໍານວຍໃຫ້ພວກທຸລະກິດ ໄດ້ປຽບພວກແຮງງານ.”
ຕໍ່ຄໍາຖາມທີ່ວ່າ ປະເທດໃດຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຫລາຍຂຶ້ນ ຈາກສັນຍາ ການຄ້າດັ່ງກ່າວນີ້ ບັນດານັກເສດຖະສາດກ່າວວ່າ ນັ້ນແມ່ນຈະຂຶ້ນຢູ່ກັບອັດຕາແລກປ່ຽນເງິນຕາ ແລະຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງເສດຖະກິດຂອງທັງສອງປະເທດ.