ບາລເລ່ (Ballet) ແມ່ນການຟ້ອນທີ່ປະດິດຂື້ນມາ ໃນສັດຕະວັດ
ທີ່ 15 ທີ່ພະລາດຊະວັງ ອີຕາລີ ຊຶ່ງເວລານັ້ນ ຕົກຢູ່ໃນສະໄໝ
ປະຊາຄົມໂລກກໍາລັງເລີ້ມຈະເລີນຮຸ່ງເຮື່ອງ ທາງດ້ານການພັດ
ທະນາ ດົນຕີ ການຟ້ອນ ແລະສີນລະປະຕ່າງໆ ຊຶ່ງເປັນທີ່ຮູ້ກັນ
ວ່າ Renaissance ຫລືວ່າ ຍຸກສະໄໝການເກີດໃໝ່.
ບາລເລ່ (ballet) ໄດ້ກາຍມາເປັນພື້ນຖານການຟ້ອນ ທີ່ຖືກພັດ
ທະນາ ຂື້ນມາໃຫ້ເຫັນປະປົນຢູ່ໃນຮູບແບບການຟ້ອນຕ່າງໆ
ຢູ່ໃນສະໄໝໃໝ່ ທີ່ຮ້ອງກັນວ່າ modern dance ມັນແມ່ນສິນ
ລະປະການຟ້ອນຂອງບັນດາປະເທດອຸດສາຫະກຳ ທີ່ຈະເລີນ
ແລະຮັ່ງມີ.
ການຟ້ອນ modern dance ດັ່ງກ່າວນີ້ຈະຕ້ອງໄດ້ໜັງຕີງ
ເຄື່ອນຍ້າຍທຸກພາກສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍ ໄປກັບສຽງດົນຕຣີ
ເນື້ອເພງ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຈັງວະຊ້າ ຈັງວະຂະໜາດກາງ ແລະ
ຈັງວະໄວ. ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດນັ້ນ ມັນຂື້ນຢູ່ກັບ ນາຍຄູຜູ້ອອກ
ແບບການຟ້ອນ ທີ່ຮ້ອງວ່າ Dance Choreographer ຊຶ່ງ
ເປັນຜູ້ຜະລິດຄິດສ້າງອອກແບບລີລາການຟ້ອນໂດຍບໍ່ໃຫ້
ຊ້ຳເກົ່າເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນ ແລະຜູ້ຊົມບໍ່ເກີດ
ຄວາມເບື່ອໜ່າຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າ ຂໍແນະນຳໃຫ້ທ່ານມາຮູ້ຈັກກັບ ສະຕີລາວ-ອາເມຣິກັນ ຄົນທໍາອິດ ຢູ່ໃນປະ
ວັດສາດຂອງປະຊາຄົມລາວ ໃນສະຫະລັດ ທີ່ໄດ້ວາງບາດກ້າວ ເຂົ້າມາຢູ່ໃນເວທີສາກົນ
ແລະຜ່ານເວທີສະແດງມີຊື່ສຽງຫລາຍໆແຫ່ງ ກ່ອນທີ່ນາງຈະໄດ້ເລີ້ມມ ປະກອບວິຊາອາ
ຊີບເປັນ Choreogarpher ຫລືຜູ້ອອກແບບການຟ້ອນ Modern Dance.
ຄຳຫລ້າ ສົມພັນ ເປັນລູກສາວຫລ້າ ຂອງ ທ່ານສົມບູນ ແລະທ່ານນາງ ຕຸ້ມຄໍາ ສົມພັນ. ຄໍາຫລ້າ ເກີດຢູ່ບ້ານຫາຍໂສກ ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ໃນປີ 1971 ເວລາອາຍຸໄດ້ 4
ເດືອນ ຄໍາຫລ້າໄດ້ອອກເດີນທາງ ຕິດຕາມຄອບຄົວມາຢູ່ຕ່າງປະເທດ ເພາະວ່າ ບິດາ
ຂອງຄຳຫລ້າ ຖືກສົ່ງມາເປັນນັກການທູດຢູ່ ນະຄອນມົສກູ ອະດີດສະຫະພາບໂຊຫວຽດ.
ບ່ອນນີ້ເອງ ຄຳຫລ້າ ໄດ້ໃຊ້ບັ້ນຕົ້ນຊີວິດ ຢູ່ໃນບັນຍາກາດຂອງວົງການທູດ ແລະ ໄດ້ມີ
ໂອກາດຊົມສະແດງການຟ້ອນ Ballet ແລະ Opera ຢູ່ໃນໂຮງມະຫໍລະສົບໃຫຍ່ທີ່ມີຊື່
ສຽງ Bolchoi Theater ຊຶ່ງເປັນບ່ອນເຕົ້າໂຮມພວກຂຸນນາງຣັດເຊຍ ໃນກຸງມົສກູ.
ໃນປີ 1974 ຄໍາຫລ້າ ໄດ້ຕິດຕາມຄອບຄົວມາໃຊ້ຊີວິດໃໝ່ ທີ່ ນະຄອນນິວຢອກ ບ່ອນທີ່ ບິດາຂອງຄໍາຫລ້າ ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງມາປະຈຳການຢູ່ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ແລະ ໃນ
ປີ1975 ຄອບຄົວຂອງຄຳຫລ້າໄດ້ຍ້າຍມາ ຕັ້ງຖິ່ນຖານເປັນທີ່ຖາວອນທີ່ ເຂດພາກເໜືອ ຂອງລັດເວີຈີເນຍ ບ່ອນທີ່ ຄໍາຫລ້າ ເລີ້ມໄດ້ຮັບການສຶກສາ ຈາກຊັ້ນປະຖົມມາຈົນເຖິງຂັ້ນ ມະຫາ ວິທະຍາໄລ. ຄຳຫລ້າ ຮູ້ໂຕເອງດີ ມາຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍວ່າ ມັກສິນລະປະການຟ້ອນ ເພາະສະນັ້ນ ນາງຈຶ່ງໄດ້ເຈາະຈົງໃສ່ວິຊາການຟ້ອນ Modern Dance ນີ້ ມາຕະຫລອດ.
ໃນປີ 1998 ຄຳຫລ້າ ໄດ້ເລີ້ມວາງບົດບາດ ສະແດງການຟ້ອນຮ່ວມກັບ ບັນດານັກສິນ
ລະປິນ ອາເມຣິກັນ ທີ່ມີຊຶ່ສຽງຢູ່ເທິງເວທີສາກົນ ເຊ່ນວ່າຟ້ອນປະກອບຢູ່ໃນບົດລະຄອນ “The King and I” ຫລື "ພະລາຊາ ແລະຂ້ອຍ" ຢູ່ທີ່ໂຮງລະຄອນ ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນ
ສະຫະລັດ ທີ່ Neil Diamond Theater ຢູ່ຖະໜົນ Broadway ໃນນະຄອນນິວຢ້ອກ.
The King & I ແມ່ນເລື້ອງລາວກ່ຽວກັບ ພະເຈົ້າແຜ່ນດິນສະຫຍາມ ໃນລາດຊະການທີ່
ສີ່ ຊຶ່ງເລື້ອງນີ້ເກີດຂື້ນ ໃນປີ 1860 ຈົນໄດ້ກາຍມາເປັນບົດລະຄອນ ທີ່ໂດ່ງດັງຂອງໂລກ.
ເວລານັ້ນ ຄຳຫລ້າໄດ້ສະແດງເປັນຕົວປະກອບ ການຟ້ອນຮ່ວມກັບ ດາລາຮູບເງົາ Donna Murphy ແລະ Lou Diamond Phillips.
ຫລັງຈາກນັ້ນຕໍ່ມາ ຄຳຫລ້າ ກໍໄດ້ເລີ້ມ ປະກອບອາຊີບ ສິດ
ສອນ ການຟ້ອນມາຈົນເທົ້າເຖິງປັດຈຸບັນນີ້. ຄຳຫລ້າ ສາມາດ
ຟັງ ແລະເຂົ້າໃຈພາສາລາວດີພໍສົມຄວນ ແຕ່ເວົ້າໄດ້ໃນຂອບ
ເຂດຈຳກັດ. ຄຳຫລ້າໃຫ້ສຳພາດຕໍ່ ວີໂອເອ ດັ່ງນີ້ :
“ພໍ່ແມ່ຂອງຂະນ້ອຍ ບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະສົ່ງຂະນ້ອຍໄປຮຽນເປັນນັກຟ້ອນ ແລະນັກເຕັ້ນລໍາ
ພຽງແຕ່ ຢາກໃຫ້ ຂະນ້ອຍມີກິດຈະກໍາໃດນຶ່ງເຮັດຂ້າເວລາ. ຂະນ້ອຍໄປເສັງເຂົ້າໂຮງຮຽນ Duke Ellington ຊຶ່ງເປັນໂຮງຮຽນສີນລະປະການຟ້ອນ ການສະແດງ ທີ່ນະຄອນຫລວງ ວໍຊິງຕັນ ຂະນ້ອຍເຫັນວ່າເປັນທີ່ໜ້າສົນໃຈ ແລະຕະຫລອດຊີວິດຂອງຂະນ້ອຍ ແລ້ວ
ແມ່ນມີຄວາມສົນໃຈແຕ່ ນໍາການຟ້ອນ.
ເວລາຂະນ້ອຍໄປ ໂຮງຮຽນຂະນ້ອຍໄດ້ຮັບການຝຶກຫັດທີ່ແຕກຕ່າງ ມັນເປັນການຝຶກຫັດ
ການຟ້ອນແບບສະໄໝໂບຮານ ແລະດ້ານເທັກນິກ. ເວລານັ້ນ ມັນເລີ້ມເຮັດໃຫ້ ຂະນ້ອຍ
ເຂົ້າໃຈຫລາຍຂື້ນ ແຕ່ວ່າ ຂະນ້ອຍ ບໍ່ແມ່ນນັກຟ້ອນ ແບບສະໄໝໂບຮານດັ່ງກ່າວ ເພາະວ່າ ຂະນ້ອຍບໍ່ຄິງບາງຮ່າງນ້ອຍ ແລະຮູບຮ່າງກໍບໍ່ສູງພໍ ທີ່ຈະມາເປັນນັກຟ້ອນບາລເລ່.
ເພາະສະນັ້ນ ຂະນ້ອຍມີແນວທີ່ຕ້ານໄວ້ຢູ່ໃນເວລານັ້ນ ແຕ່ວ່າ ເວລາຂະນ້ອຍໄດ້ຍ້າຍມາຮຽນຢູ່ ມະຫາວິທະຍາໄລ Philadelphia School of Arts ບ່ອນທີ່ ຂະນ້ອຍໄດ້ຮັບທຶນສຶກສາ ແລະບ່ອນນີ້ເອງ ເປັນບ່ອນທີ່ໄດ້ຫລໍ່ຫລອມທິດທາງຊີວິດຂອງຂະນ້ອຍ ມາຈົນເທົ້າເຖິງ ປັດຈຸບັນ.
ແບບແຜນຫລັກສູດທີ່ ຂະນ້ອຍຟ້ອນໃນປັດຈຸບັນນີ້ຮ້ອງວ່າ ຟ້ອນ
ສະໄໝໃໝ່ ແລະປັດຈຸບັນນີ້ ຂະນ້ອຍ ສອນຢູ່ຫລາຍໂຣງຮຽນ.
ການຟ້ອນແບບສະໄໝໃໝ່ນີ້ ບໍ່ຕ້ອງໃສ່ເກີບ ແລະການເຄື່ອນ
ຍ້າຍນັ້ນຕ້ອງໄດ້ມີການຫັນປິ່ນໂຕໄປມາ ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ
ເຮົາກໍຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ຫລັກການຂອງ ການຟ້ອນບາລເລ່ ນັ້ນຢູ່ໃນ
ການຜ່ານຝືກຫັດນັ້ນຂະນ້ອຍຕ້ອງໄດ້ຝຶກຊ້ອມໂດຍໃຊ້ຫລັກ
ຂອງບາລເລ່ ຊຶ່ງເປັນທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດຂອງພາກສ່ວນການຟ້ອນ
ເພື່ອສຶກສາເຖິງການເໜັງຕີງຂອງຮ່າງກາຍ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້
ນຳໃຊ້ດັ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການ.
ການຟ້ອນ ແມ່ນພາກສ່ວນຂອງການອອກກຳລັງກາຍ ເວລາຂະນ້ອຍຟ້ອນ ຕ້ອງຟ້ອນກັບດົນຕີ ມັນອາດຈະເປັນເພງຫຍັງກໍໄດ້ ເຊນວ່າ ເພງຊິມໂຟນີສະໄໝເກົ່າ ເພງສະໄໝໃໝ່ ແລະເພງຮິບຮອ໊ບ ທີ່ມີຈັງຫວະຄຶກຄຶ້ນ ໄປກັບສຽງກອງແນວມັນເຕັ້ນໄປມາໄດ້ນັ້ນ ເພາະສະນັ້ນ ທຸກໆອາທິດ ຂະນ້ອຍຕ້ອງໄດ້ຊອກຫາດົນຕີ ອັນເປັນພາກສ່ວນສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການປະກອບ ແຕ່ງການອອກແບບຟ້ອນນັ້ນ. ຂະນ້ອຍໄດ້ສອນຫລາຍຫ້ອງຮຽນ ພວກນັກຮຽນບໍ່ຢາກໄດ້ຍິນສຽງດົນຕີແບບດຽວກັນ ແລະຂະນ້ອຍກໍບໍ່ມັກຟັງດົນຕີທີ່ຊ້ຳໆຊາກໆ ກັນ ແລະຢາກຟັງເພງອື່ນໄປເລື້ອຍໆ."
ປັດຈຸບັນນີ້ ຄໍາຫລ້າ ສົມພັນ ພ້ອມດ້ວຍສາມີ ແລະລູກຊາຍນ້ອຍທີ່ໜ້າຮັກສອງຄົນ ພາກັນ
ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ເມືອງ San Diego ລັດ California ບ່ອນທີ່ມີອາກາດອົບອຸ່ນ ແລະມີຕົ້ນຕານ
ສູງອັນສວຍງາມ ຢູ່ເລາະແຄມຝັ່ງມະຫາສະມຸດ Pacific ກໍ້າຕາເວັນຕົກຂອງສະຫະລັດ.
ທີ່ 15 ທີ່ພະລາດຊະວັງ ອີຕາລີ ຊຶ່ງເວລານັ້ນ ຕົກຢູ່ໃນສະໄໝ
ປະຊາຄົມໂລກກໍາລັງເລີ້ມຈະເລີນຮຸ່ງເຮື່ອງ ທາງດ້ານການພັດ
ທະນາ ດົນຕີ ການຟ້ອນ ແລະສີນລະປະຕ່າງໆ ຊຶ່ງເປັນທີ່ຮູ້ກັນ
ວ່າ Renaissance ຫລືວ່າ ຍຸກສະໄໝການເກີດໃໝ່.
ບາລເລ່ (ballet) ໄດ້ກາຍມາເປັນພື້ນຖານການຟ້ອນ ທີ່ຖືກພັດ
ທະນາ ຂື້ນມາໃຫ້ເຫັນປະປົນຢູ່ໃນຮູບແບບການຟ້ອນຕ່າງໆ
ຢູ່ໃນສະໄໝໃໝ່ ທີ່ຮ້ອງກັນວ່າ modern dance ມັນແມ່ນສິນ
ລະປະການຟ້ອນຂອງບັນດາປະເທດອຸດສາຫະກຳ ທີ່ຈະເລີນ
ແລະຮັ່ງມີ.
Khamla Somphanh
ການຟ້ອນ modern dance ດັ່ງກ່າວນີ້ຈະຕ້ອງໄດ້ໜັງຕີງ
ເຄື່ອນຍ້າຍທຸກພາກສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍ ໄປກັບສຽງດົນຕຣີ
ເນື້ອເພງ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຈັງວະຊ້າ ຈັງວະຂະໜາດກາງ ແລະ
ຈັງວະໄວ. ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດນັ້ນ ມັນຂື້ນຢູ່ກັບ ນາຍຄູຜູ້ອອກ
ແບບການຟ້ອນ ທີ່ຮ້ອງວ່າ Dance Choreographer ຊຶ່ງ
ເປັນຜູ້ຜະລິດຄິດສ້າງອອກແບບລີລາການຟ້ອນໂດຍບໍ່ໃຫ້
ຊ້ຳເກົ່າເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນ ແລະຜູ້ຊົມບໍ່ເກີດ
ຄວາມເບື່ອໜ່າຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າ ຂໍແນະນຳໃຫ້ທ່ານມາຮູ້ຈັກກັບ ສະຕີລາວ-ອາເມຣິກັນ ຄົນທໍາອິດ ຢູ່ໃນປະ
ວັດສາດຂອງປະຊາຄົມລາວ ໃນສະຫະລັດ ທີ່ໄດ້ວາງບາດກ້າວ ເຂົ້າມາຢູ່ໃນເວທີສາກົນ
ແລະຜ່ານເວທີສະແດງມີຊື່ສຽງຫລາຍໆແຫ່ງ ກ່ອນທີ່ນາງຈະໄດ້ເລີ້ມມ ປະກອບວິຊາອາ
ຊີບເປັນ Choreogarpher ຫລືຜູ້ອອກແບບການຟ້ອນ Modern Dance.
ຄຳຫລ້າ ສົມພັນ ເປັນລູກສາວຫລ້າ ຂອງ ທ່ານສົມບູນ ແລະທ່ານນາງ ຕຸ້ມຄໍາ ສົມພັນ. ຄໍາຫລ້າ ເກີດຢູ່ບ້ານຫາຍໂສກ ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ໃນປີ 1971 ເວລາອາຍຸໄດ້ 4
ເດືອນ ຄໍາຫລ້າໄດ້ອອກເດີນທາງ ຕິດຕາມຄອບຄົວມາຢູ່ຕ່າງປະເທດ ເພາະວ່າ ບິດາ
ຂອງຄຳຫລ້າ ຖືກສົ່ງມາເປັນນັກການທູດຢູ່ ນະຄອນມົສກູ ອະດີດສະຫະພາບໂຊຫວຽດ.
ບ່ອນນີ້ເອງ ຄຳຫລ້າ ໄດ້ໃຊ້ບັ້ນຕົ້ນຊີວິດ ຢູ່ໃນບັນຍາກາດຂອງວົງການທູດ ແລະ ໄດ້ມີ
ໂອກາດຊົມສະແດງການຟ້ອນ Ballet ແລະ Opera ຢູ່ໃນໂຮງມະຫໍລະສົບໃຫຍ່ທີ່ມີຊື່
ສຽງ Bolchoi Theater ຊຶ່ງເປັນບ່ອນເຕົ້າໂຮມພວກຂຸນນາງຣັດເຊຍ ໃນກຸງມົສກູ.
ໃນປີ 1974 ຄໍາຫລ້າ ໄດ້ຕິດຕາມຄອບຄົວມາໃຊ້ຊີວິດໃໝ່ ທີ່ ນະຄອນນິວຢອກ ບ່ອນທີ່ ບິດາຂອງຄໍາຫລ້າ ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງມາປະຈຳການຢູ່ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ແລະ ໃນ
ປີ1975 ຄອບຄົວຂອງຄຳຫລ້າໄດ້ຍ້າຍມາ ຕັ້ງຖິ່ນຖານເປັນທີ່ຖາວອນທີ່ ເຂດພາກເໜືອ ຂອງລັດເວີຈີເນຍ ບ່ອນທີ່ ຄໍາຫລ້າ ເລີ້ມໄດ້ຮັບການສຶກສາ ຈາກຊັ້ນປະຖົມມາຈົນເຖິງຂັ້ນ ມະຫາ ວິທະຍາໄລ. ຄຳຫລ້າ ຮູ້ໂຕເອງດີ ມາຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍວ່າ ມັກສິນລະປະການຟ້ອນ ເພາະສະນັ້ນ ນາງຈຶ່ງໄດ້ເຈາະຈົງໃສ່ວິຊາການຟ້ອນ Modern Dance ນີ້ ມາຕະຫລອດ.
ໃນປີ 1998 ຄຳຫລ້າ ໄດ້ເລີ້ມວາງບົດບາດ ສະແດງການຟ້ອນຮ່ວມກັບ ບັນດານັກສິນ
ລະປິນ ອາເມຣິກັນ ທີ່ມີຊຶ່ສຽງຢູ່ເທິງເວທີສາກົນ ເຊ່ນວ່າຟ້ອນປະກອບຢູ່ໃນບົດລະຄອນ “The King and I” ຫລື "ພະລາຊາ ແລະຂ້ອຍ" ຢູ່ທີ່ໂຮງລະຄອນ ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນ
ສະຫະລັດ ທີ່ Neil Diamond Theater ຢູ່ຖະໜົນ Broadway ໃນນະຄອນນິວຢ້ອກ.
The King & I ແມ່ນເລື້ອງລາວກ່ຽວກັບ ພະເຈົ້າແຜ່ນດິນສະຫຍາມ ໃນລາດຊະການທີ່
ສີ່ ຊຶ່ງເລື້ອງນີ້ເກີດຂື້ນ ໃນປີ 1860 ຈົນໄດ້ກາຍມາເປັນບົດລະຄອນ ທີ່ໂດ່ງດັງຂອງໂລກ.
ເວລານັ້ນ ຄຳຫລ້າໄດ້ສະແດງເປັນຕົວປະກອບ ການຟ້ອນຮ່ວມກັບ ດາລາຮູບເງົາ Donna Murphy ແລະ Lou Diamond Phillips.
Khamla Somphanh
ຫລັງຈາກນັ້ນຕໍ່ມາ ຄຳຫລ້າ ກໍໄດ້ເລີ້ມ ປະກອບອາຊີບ ສິດ
ສອນ ການຟ້ອນມາຈົນເທົ້າເຖິງປັດຈຸບັນນີ້. ຄຳຫລ້າ ສາມາດ
ຟັງ ແລະເຂົ້າໃຈພາສາລາວດີພໍສົມຄວນ ແຕ່ເວົ້າໄດ້ໃນຂອບ
ເຂດຈຳກັດ. ຄຳຫລ້າໃຫ້ສຳພາດຕໍ່ ວີໂອເອ ດັ່ງນີ້ :
Your browser doesn’t support HTML5
Khamla Somphanh
“ພໍ່ແມ່ຂອງຂະນ້ອຍ ບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະສົ່ງຂະນ້ອຍໄປຮຽນເປັນນັກຟ້ອນ ແລະນັກເຕັ້ນລໍາ
ພຽງແຕ່ ຢາກໃຫ້ ຂະນ້ອຍມີກິດຈະກໍາໃດນຶ່ງເຮັດຂ້າເວລາ. ຂະນ້ອຍໄປເສັງເຂົ້າໂຮງຮຽນ Duke Ellington ຊຶ່ງເປັນໂຮງຮຽນສີນລະປະການຟ້ອນ ການສະແດງ ທີ່ນະຄອນຫລວງ ວໍຊິງຕັນ ຂະນ້ອຍເຫັນວ່າເປັນທີ່ໜ້າສົນໃຈ ແລະຕະຫລອດຊີວິດຂອງຂະນ້ອຍ ແລ້ວ
ແມ່ນມີຄວາມສົນໃຈແຕ່ ນໍາການຟ້ອນ.
ເວລາຂະນ້ອຍໄປ ໂຮງຮຽນຂະນ້ອຍໄດ້ຮັບການຝຶກຫັດທີ່ແຕກຕ່າງ ມັນເປັນການຝຶກຫັດ
ການຟ້ອນແບບສະໄໝໂບຮານ ແລະດ້ານເທັກນິກ. ເວລານັ້ນ ມັນເລີ້ມເຮັດໃຫ້ ຂະນ້ອຍ
ເຂົ້າໃຈຫລາຍຂື້ນ ແຕ່ວ່າ ຂະນ້ອຍ ບໍ່ແມ່ນນັກຟ້ອນ ແບບສະໄໝໂບຮານດັ່ງກ່າວ ເພາະວ່າ ຂະນ້ອຍບໍ່ຄິງບາງຮ່າງນ້ອຍ ແລະຮູບຮ່າງກໍບໍ່ສູງພໍ ທີ່ຈະມາເປັນນັກຟ້ອນບາລເລ່.
ເພາະສະນັ້ນ ຂະນ້ອຍມີແນວທີ່ຕ້ານໄວ້ຢູ່ໃນເວລານັ້ນ ແຕ່ວ່າ ເວລາຂະນ້ອຍໄດ້ຍ້າຍມາຮຽນຢູ່ ມະຫາວິທະຍາໄລ Philadelphia School of Arts ບ່ອນທີ່ ຂະນ້ອຍໄດ້ຮັບທຶນສຶກສາ ແລະບ່ອນນີ້ເອງ ເປັນບ່ອນທີ່ໄດ້ຫລໍ່ຫລອມທິດທາງຊີວິດຂອງຂະນ້ອຍ ມາຈົນເທົ້າເຖິງ ປັດຈຸບັນ.
Khamla Somphanh
ແບບແຜນຫລັກສູດທີ່ ຂະນ້ອຍຟ້ອນໃນປັດຈຸບັນນີ້ຮ້ອງວ່າ ຟ້ອນ
ສະໄໝໃໝ່ ແລະປັດຈຸບັນນີ້ ຂະນ້ອຍ ສອນຢູ່ຫລາຍໂຣງຮຽນ.
ການຟ້ອນແບບສະໄໝໃໝ່ນີ້ ບໍ່ຕ້ອງໃສ່ເກີບ ແລະການເຄື່ອນ
ຍ້າຍນັ້ນຕ້ອງໄດ້ມີການຫັນປິ່ນໂຕໄປມາ ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ
ເຮົາກໍຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ຫລັກການຂອງ ການຟ້ອນບາລເລ່ ນັ້ນຢູ່ໃນ
ການຜ່ານຝືກຫັດນັ້ນຂະນ້ອຍຕ້ອງໄດ້ຝຶກຊ້ອມໂດຍໃຊ້ຫລັກ
ຂອງບາລເລ່ ຊຶ່ງເປັນທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດຂອງພາກສ່ວນການຟ້ອນ
ເພື່ອສຶກສາເຖິງການເໜັງຕີງຂອງຮ່າງກາຍ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້
ນຳໃຊ້ດັ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການ.
ການຟ້ອນ ແມ່ນພາກສ່ວນຂອງການອອກກຳລັງກາຍ ເວລາຂະນ້ອຍຟ້ອນ ຕ້ອງຟ້ອນກັບດົນຕີ ມັນອາດຈະເປັນເພງຫຍັງກໍໄດ້ ເຊນວ່າ ເພງຊິມໂຟນີສະໄໝເກົ່າ ເພງສະໄໝໃໝ່ ແລະເພງຮິບຮອ໊ບ ທີ່ມີຈັງຫວະຄຶກຄຶ້ນ ໄປກັບສຽງກອງແນວມັນເຕັ້ນໄປມາໄດ້ນັ້ນ ເພາະສະນັ້ນ ທຸກໆອາທິດ ຂະນ້ອຍຕ້ອງໄດ້ຊອກຫາດົນຕີ ອັນເປັນພາກສ່ວນສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການປະກອບ ແຕ່ງການອອກແບບຟ້ອນນັ້ນ. ຂະນ້ອຍໄດ້ສອນຫລາຍຫ້ອງຮຽນ ພວກນັກຮຽນບໍ່ຢາກໄດ້ຍິນສຽງດົນຕີແບບດຽວກັນ ແລະຂະນ້ອຍກໍບໍ່ມັກຟັງດົນຕີທີ່ຊ້ຳໆຊາກໆ ກັນ ແລະຢາກຟັງເພງອື່ນໄປເລື້ອຍໆ."
ປັດຈຸບັນນີ້ ຄໍາຫລ້າ ສົມພັນ ພ້ອມດ້ວຍສາມີ ແລະລູກຊາຍນ້ອຍທີ່ໜ້າຮັກສອງຄົນ ພາກັນ
ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ເມືອງ San Diego ລັດ California ບ່ອນທີ່ມີອາກາດອົບອຸ່ນ ແລະມີຕົ້ນຕານ
ສູງອັນສວຍງາມ ຢູ່ເລາະແຄມຝັ່ງມະຫາສະມຸດ Pacific ກໍ້າຕາເວັນຕົກຂອງສະຫະລັດ.