<!-- IMAGE -->
ລາຍງານປະຈຳປີ 2009 ຂອງກະຊວງ ຕ່າງ ປະເທດສະຫະ ລັຖ ວ່າດ້ວຍການຄ້າຂາຍ ມະນຸດ ກ່າວວ່າ “ການເອົາເດັກມາເປັນທະ ຫານນັ້ນ ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງ ຮູບແບບ ຂອງການຄ້າມະນຸດທີ່ຮຸນແຮງ ແລະ ບໍ່ມີ ແບບໃດເໝືອນທີ່ກ່ຽວພັນກັບການເກນ ເອົາ ພວກເດັກນ້ອຍຢ່າງຜິດກົດໝາຍ ໂດຍ ການໃຊ້ກຳລັງ ການຫລອກລວງ ຫລື ການ ບັງຄັບຂູ່ເຂັນຢູ່ເລື້ອຍໆ ເພື່ອເອົາໄປໃຊ້ແຮງ ງານ ຫລືສວຍເອົາປະໂຫຍດທາງເພດ ໃນ ຂົງເຂດທີ່ມີການຂັດແຍ້ງສູ້ລົບກັນ. ແລະ ເຖິງແມ່ນວ່າ ເດັກນ້ອຍທະຫານທີ່ຖືກເກນ ມາຢ່າງຜິດກົດໝາຍນັ້ນ ສ່ວນໃຫຍ່ແລ້ວ ມີອາຍຸໃນລະຫວ່າງ 15 ຫາ 18 ປີ ກໍຕາມ ແຕ່ກໍຍັງມີພວກເດັກນ້ອຍອາຍຸ ພຽງ 7 ຫາ 8 ປີຖືກໃຊ້ໃນ ສົງຄາມ.
ອະນຸສັນຍາຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ສຳລັບເລືອກໃຊ້ແທນສົນທິສັນຍາວ່າດ້ວຍສິດທິຂອງເດັກຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ກ່ຽວກັບການພົວ ພັນຂອງພວກເດັກນ້ອຍ ໃນການຂັດແຍ້ງທີ່ມີການຕໍ່ສູ້ກັນດ້ວຍອາວຸດນັ້ນ ໄດ້ຮັບການລົງນາມຮັບຮອງເອົາຈາກ 128 ປະເທດ. ອະນຸສັນຍາສະບັບນີ້ ບັງຄັບໃຫ້ບັນດາປະເທດພາຄີໃນອະນຸສັນຍາຮັບປະກັນວ່າ ພວກເດັກນ້ອຍ ອາຍຸຕ່ຳກວ່າ 18 ປີ ຈະບໍ່ໃຫ້ຖືກເກນດ້ວຍການບັງຄັບໃຫ້ເຂົ້າຮັບໃຊ້ ໃນກອງທັບຂອງລັຖບານ ຫລືຖືກບັງຄັບໃຫ້ຮ່ວມສູ້ ລົບໃນສົງຄາມໂດຍກົງ. ນອກຈາກນີ້ແລ້ວ ບັນດາປະເທດທີ່ລົງນາມຮັບຮອງເອົາອະນຸສັນຍາສະບັບນີ້ ຍັງຖືກບັງຄັບໃຫ້ເພິ່ມ ອາຍຸຂອງເດັກນ້ອຍທີ່ຖືກເກນດ້ວຍຄວາມສມັກໃຈ ໄປເຂົ້າຮັບໃຊ້ໃນກອງທັບຂອງລັຖບານນັ້ນ ຂື້ນເປັນສູງກວ່າ 15 ປີຂື້ນໄປ ແລະໃຫ້ຈັດວາງມາດຕາການປ້ອງກັນໂດຍສະເພາະໄວ້ ເພື່ອຮັບປະກັນວ່າການເກນເອົາພວກເດັກນ້ອຍເຫລົ່ານັ້ນ ເປັນໄປດ້ວຍຄວາມສະມັກໃຈຂອງພວກເຂົາຢ່າງແທ້ຈິງ.
ນອກນັ້ນແລ້ວ ບັນດາລັຖຕ່າງໆທີ່ເປັນພາຄີໃນອະນຸສັນຍາມີພັນທະໜ້າທີ່ ທີ່ຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບໃນການດຳເນີນມາດຕະ ການທຸກຢ່າງທີ່ປະຕິບັດໄດ້ ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ມີການເກນເອົາພວກເດັກນ້ອຍອາຍຸຕ່ຳ ກວ່າ 18 ປີ ໄປຮັບໃຊ້ໃນກຸ່ມປະກອບ ອາວຸດຕ່າງໆທີ່ບໍ່ແມ່ນກອງທັບ ຂອງລັຖຫລືປະເທດໃດນື່ງ. ດ້ວຍຂໍ້ກຳນົດຕ່າງໆທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນັ້ນ ອະນຸສັນຍາສະບັບນີ້ຈື່ງເປັນເອກະສານທີ່ຮັບປະກັນວ່າເດັກນ້ອຍບາງກຸ່ມ ຂື້ນຢູ່ກັບອາຍຸຂອງພວກເຂົາແລະລັກສະນະຂອງການເກນນັ້ນ ບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ຖືກປ້ອງກັນໄວ້ ຈາກການຖືກໃຊ້ເປັນທະຫານເດັກສຳລັບແບກຫາບແລະໃຊ້ອາວຸດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງຖືກປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເຮັດວຽກເປັນອ້າຍເອື້ອຍລ້ຽງຄົວຢູ່ຄົວກິນ ເປັນຄົນແບກຫາບ ແລະຜູ້ສົ່ງຂ່າວຢູ່ໃນກອງທັບ ຫລືກຸ່ມປະກອບອາວຸດຕ່າງໆ.
ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ ທີ່ຈະຄິດໄລ່ໄດ້ຢ່າງຄັກແນ່ວ່າ ເດັກນ້ອຍ ທີ່ພົວພັນໃນການສູ້ລົບມີຈຳນວນຫລາຍເທົ່າໃດແທ້ກໍຕາມ ແຕ່ການເອົາ ເດັກນ້ອຍໄປເປັນທະຫານຢ່າງຜິດກົດໝາຍນັ້ນ ຖືວ່າເປັນປາກົດການທີ່ເກີດຂື້ນຢູ່ໃນທົ່ວໂລກ. ບັນຫາ ນີ້ສ່ວນຫລາຍແລ້ວແມ່ນມີຫລາຍແລະ ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດ ຢູ່ໃນຂົງເຂດອາຟຣິກາແລະເອເຊຍ ແຕ່ກໍເວົ້າໄດ້ວ່າ ຢູ່ໃນບ່ອນໃດ ທີ່ມີການສູ້ລົບກັນ ກໍມັກຈະມີການໃຊ້ທະຫານເດັກຢ່າງຜົດກົດໝາຍ ເກືອບວ່າຢູ່ສະເມີ.ສ່ວນຫລາຍແລ້ວພວກເດັກນ້ອຍ ຈະຖືກລັກພາຕົວໄປ ບາງເທື່ອກໍຖືກຂາຍ ເພື່ອໃຊ້ໃນການສູ້ລົບ.ນອກຈາກຈະຖືກໃຊ້ໃຫ້ປະກອບສ່ວນໃນກິດຈະການ ຕ່າງໆທີ່ພົວພັນກັບ ການສູ້ລົບແລ້ວ ພວກເດັກນ້ອຍເຫລົ່ານີ້ ບາງຄັ້ງກໍຍັງຖືກບັງຄັບໃຫ້ ເຮັດວຽກຕ່າງໆທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ ຕໍ່ຊີວິດ ເຊັ່ນຫ້າງລະເບີດຝັງດິນ ຊື່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເສຍຊີວິດ ຫລືບາດເຈັບຢູ່ເລື້ອຍໆ.ພວກເດັກນ້ອຍບາງຄົນ ຖືກບັງຄັບ ໃຫ້ກະທຳໃນສິ່ງທີ່ໂຫດຮ້າຍປ່າເຖືື່ອນ ແລະສ່ວນຫລາຍກໍໄດ້ຮັບຜົນກະທົບທາງດ້ານຈິດໃຈ.ພວກເດັກນ້ອຍທະຫານ ທັງເພດຍິງແລະຊາຍ ມັກຈະຖືກກະທຳຮຸນແຮງທາງເພດ ແລະຕົກຢູ່ໃນຄວາມສ່ຽງສູງຂອງການຕິດເຊື້ອກາມະໂຣກ.
ການລັກລອບຄ້າຂາຍພວກເດັກນ້ອຍ ແລະການເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຕົກຢູ່ໃນຖານະຖືກບັງຄັບ ບໍ່ວ່າໃນຮູບແບບໃດກໍຕາມ ແມ່ນ ຈະຕ້ອງກຳຈັດ ຖອນຮາກໃຫ້ໝົດສິ້ນໄປ ແລະກໍບໍ່ມີອັນໃດທີ່ຈະຕ້ອງກຳຈັດຢ່າງຮີບດ່ວນ ຫລາຍໄປກ່ວາການເກນ ພວກເດັກ ນ້ອຍຢ່າງຜິດກົດໝາຍເພື່ອເອົາໄປໃຊ້ແຮງງານ ຫລືສວຍໃຊ້ໃນທາງປະເວນີ ໃນຂົງເຂດທີ່ມີການສູ້ລົບກັນ. ໝົດທຸກປະເທດ ແມ່ນຈະຕ້ອງປະຕິບັດງານຮ່ວມກັນກັບພວກ ອົງການລະວ່າງຊາດ ແລະອົງການຕ່າງໆທີ່ບໍ່ຂື້ນກັບລັຖບານ ເພື່ອລົງມືປະຕິບັດ ການຢ່າງຮີບດ່ວນ ເພື່ອປົດອາວຸດພວກເດັກນ້ອຍ ຍຸຕິການ ລະດົມເກນເອົາເດັກນ້ອຍໄປເປັນທະຫານ ແລະຮວມເອົາພວກ ທະຫານເດັກທີ່ຜິດກົດໝາຍເຫລົ່ານັ້ນ ກັບຄືນເຂົ້າມາເປັນພາກສ່ວນນື່ງຂອງສັງຄົມຂອງປະເທດຊາດຕາມເດີມ.