ນັກຊ່ຽວຊານກ່າວວ່າ ຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການສູນພັນຂອງປາບາງຊະນິດໃນແມ່ນໍ້າຂອງ ບໍ່ແມ່ນແຕ່ສະເພາະບັນຫາໃດນຶ່ງ ທີ່ເປັນດ້ານຫຼັກ ເພາະມີຫຼາຍປັດໄຈປະກອບເຂົ້າກັນ, ດັ່ງທີ່ສາດສະດາຈານອຽນ ແບດ (Ian Bairds) ຈາກມະ ຫາວິທະຍາໄລ ວິສຄອນຊິນ-ເມດີສັນ ໄດ້ໃຫ້ທັດສະນະວ່າ:
“ບັນຫາໂຕນີ້ກໍເກີດຈາກຫຼາຍສາເຫດ ບໍ່ແມ່ນແຕ່ສາເຫດດຽວ ສາເຫດໃຫຍ່ນີ້ຄືການສ້າງເຂື່ອນ, ການສ້າງເຂື່ອນກໍຈະສ້າງບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ. ອັນທີນຶ່ງນີ້ ກໍຈະເຮັດໃຫ້ປາມັນເຄື່ອນໄຫວບໍ່ໄດ້ຕາມມັນເຄີຍ ວົງຈອນຊີວິດຂອງມັນ ມັນອາໄສຂຶ້ນລົງຕາມລະດູການ ຖ້າເຂື່ອນມັນກັນໄວ້ນີ້ ມັນອາດຈະຜ່ານບໍ່ໄດ້, ບັນຫາທີສອງນີ້ ນໍ້າຂຶ້ນນໍ້າລົງບໍ່ປົກກະຕິ ອັນນີ້ກໍຈະເປັນບັນຫາໃຫຍ່, ການຫາກິນໂດຍເຄື່ອງມືທີ່ທັນສະໄໝກໍຈະເປັນບັນຫາຄືກັນສ່ວນນຶ່ງ ອັນນີ້ບໍ່ແມ່ນແຕ່ເລື້ອງເຂື່ອນຢ່າງດຽວ. ແຕ່ວ່າເຂື່ອນນີ້ຈະເປັນບັນຫາໃຫຍ່ ໃຫຍ່ກວ່າແຕ່ເກົ່າ ເພາະວ່າມັນມີການສ້າງເຂື່ອນຫຼາຍຂຶ້ນ.”
ພ້ອມກັນນັ້ນ ທ່ານຍັງໄດ້ໃຫ້ທັດສະນະຕື່ມອີກວ່າ ມັນກໍເປັນໄປໄດ້ຍາກທີ່ຈະໃຫ້ມີການວາງຂໍ້ຈໍາກັດ ໃນການຄວບຄຸມຕໍ່ການທໍາມາຫາກິນຂອງປະຊາຊົນຕາມລະດູການ, ອີກຢ່າງງົບປະມານໃນການຈັດສັນ ແລະປະຕິບັດງານຂອງລັດກໍບໍ່ພຽງພໍ, ແຕ່ສິ່ງນຶ່ງທີ່ລັດຖະບານຄວນເອົາໃຈໃສ່ນອກຈາກການສ້າງເຂື່ອນແລ້ວກໍຄື ຢາກໃຫ້ມອງເຫັນຄວາມສົມດຸນລະຫວ່າງລາຍຮັບຂອງປະເທດ ແລະການ ທໍາມາຫາກິນຂອງປະຊາຊົນ ໃຫ້ມັນສອດຄ່ອງກັນ.
ເຂື່ອນ, ນອກຈາກຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ລະບົບນິເວດຂອງສາຍນໍ້າແລ້ວ, ສິ່ງນຶ່ງທີ່ໜ້າເປັນຫ່ວງ ແລະໜ້າກັງວົນໃຈກໍຄື ການຈັບປາຂອງປະຊາຊົນແບບບໍ່ມີການ ຈໍາກັດ ອາດຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ປາບາງສາຍພັນ ແລະອາດຈະເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການສູນພັນໄດ້ເຊັ່ນກັນ ເຖິງແມ່ນວ່າ ຊ່ວງນີ້ ຈະເປັນຊ່ວງລະດູທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າຈັບປາໄດ້ຫຼາຍ ເໝືອນດັ່ງທີ່ເຄີຍປະຕິບັດກັນມາດົນນານກໍຕາມ.
