ບັນດານັກດົນຕີ ທີ່ລອດຊີວິດຈາກເຫດການສັງຫານໂຫດ
ຂອງພວກຂະເໝນແດງ ຂອງກໍາປູເຈຍ ໄດ້ຫວນກັບຄືນມາ
ພົບກັນອີກໃນເດືອນແລ້ວນີ້ ແລະໄດ້ພາກັນ ສະແດງດົນຕີ
ຮ້ອງເພງເທິງເວທີ ອີກຄັ້ງນຶ່ງ ສໍາລັບແຟນໆ ທັງລຸ້ນເກົ່າ
ແລະ ລຸ້ນໃໝ່.ງານສະແດງດົນຕີກາງແຈ້ງ ທີ່ໂຮງມະຫໍລະ
ສົບ Chaktomukຂອງພະນົມເປັນ ຕິດຕາມມາຫລັງຈາກ
ການສາຍຮູບເງົາແບບເປັນການສ່ວນໂຕ ເລື້ອງ “Don’t
Think I’ve Forgotten ຫຼື“ຢ່າຄິດວ່າຂ້ອຍລືມໄປ
ແລ້ວ” ຊຶ່ງເປັນຮູບເງົາ ປະເພດສາລະຄະດີກ່ຽວກັບ ວົງ
ເພງRock’n roll ສະໄໝຊຸມປີ 1960 ຂອງກໍາປູເຈຍ. ຜູ້
ສື່ຂ່າວວີໂອເອ Rick Valenzuela ມີລາຍງານກ່ຽວກັບ
ເລຶ່ອງນີ້ ມາຈາກພະນົມເປັນ. ຊຶ່ງທອງປານ ຈະນໍາມາ
ສະເໜີທ່ານ ໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ
ງານຄອນເສີຕຂອງວົງດົນຕີ ທີ່ກັບມາຮ່ວມກັນອີກ ມັກຈະພາໃຫ້ຄິດເຖິງການສະແດງຂອງສິນລະປິນ ທີ່ຄັ້ງນຶ່ງເຄີຍມີຊື່ສຽງນັ້ນ ຈັບເອົາເຄື່ອງດົນຕີຂອງເຂົາເຈົ້າຂຶ້ນມາບັນເລງ ຫຼັງຈາກທີ່ຫາຍໜ້າຫາຍຕາໄປດົນເຕີບ. ແຕ່ວ່າໃນງານຄອນເສີຕທີ່ນະຄອນຫລວງພະ ນົມເປັນເມື່ອເດືອນແລ້ວນີ້ ພວກນັກດົນຕີທີ່ມາປະກອບສ່ວນ ບໍ່ພຽງແຕ່ອອກມາຈາກການປົດກະສຽນແລ້ວເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ອອກມາຈາກສະຖານະພາບທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດຮູ້ຈັກເລີຍກໍວ່າໄດ້ ເຊັ່ນ ທ່ານ Touch Seang Tana ຈາກອະດີດວົງດົນຕີ Drakkar.
ທ່ານ ທະນະ ເວົ້າວ່າ: “ບາງເທື່ອພວກຜູ້ຊົມ ອາດບໍ່ຮູ້ຈັກຂ້າພະເຈົ້າດີປານໃດ ໃນຖານະນັກດົນຕີ ແຕ່ໃນຖານະນັກວິທະຍາສາດຫຼາຍກ່ວາ. ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍ ເປັນນັກສິນລະປິນ ແລະນັກດົນຕີ ໃນສະໄໝນັ້ນ. ພວກຄົນລຸ້ນ ໜຸ່ມນ້ອຍ ບໍ່ຮູ້ຈັກດອກວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນນັກສິນລະປິນ ເພາະວ່າປະຫວັດ ສາດໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊື່ຜູ້ແຕ່ງເພງສູນຫາຍໄປຈາກເພງເກົ່າໆໝົດແລ້ວ. ສະນັ້ນ ເຮົາກໍເລີຍບໍ່ຮູ້ວ່າໃຜເປັນຜູ້ແຕ່ງເພງນັ້ນເພງນີ້ອີກແລ້ວ.”
ທ່ານ Touch Seang Tana ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີກ່ວາ ໃນຖານະນັກອະນຸ ລັກທີ່ມີຊື່ສຽງ ທີ່ທໍາງານໃຫ້ໂຄງການປາຂ່າແມ່ນໍ້າຂອງ ຫຼືປາ Dolphin. ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ທ່ານ ທະນະ ກັບນັກສິນລະປິນອີກຫຼາຍໆຄົນ ໄດ້ຮ່ວມກັນ ເປັນສັກຂີພິຍານທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ ຂອງຍຸກຄໍາຂອງເພງຣ໊ອກຂອງກໍາປູເຈຍ. ນັກດົນຕີອື່ນໆອີກຫຼາຍຄົນໃນສະໄໝນັ້ນ ໄດ້ເສຍຊີ ວິດໄປແຕ່ດົນແລ້ວ ຍ້ອນຖືກສັງຫານໂຫດໂດຍພວກຂະເໝນແດງ ທີ່ໄດ້ພະຍາຍາມຈະກໍາຈັດຖອນຮາກດົນຕີ ອອກໄປຈາກປະຫວັດສາດຂອງກໍາປູເຈຍ.
Ros Saboeun ນ້ອງສາວຂອງນັກຮ້ອງທີ່ມີຊື່ສຽງຜູ້ນຶ່ງໃນສະໄໝນັ້ນ ຄືນາງ Ros Serey Sothea ກໍໄດ້ມາປາກົດຕົວເທິງເວທີ ຊ່ວຍເຕືອນຄວາມຊົງຈໍາຂອງພວກຜູ້ຊົມທັງຫຼາຍ
ນາງ Ros Saboeun ເວົ້າວ່າ: “ສິນລະປະຈາກຍຸກນັ້ນ ພວກເຮົາຖືໄດ້ວ່າ ເປັນມໍລະດົກທີ່ສໍາຄັນຫຼາຍ ກະລຸນາຈົ່ງຢ່າລືມມັນແລະປ່ຽນແປງລັກສະນະ ພິເສດນັ້ນໄປ.”
ຮູບເງົາສາລະຄະດີ Don’t Think I’ve Forgotten ທີ່ໃຊ້ເວລາຖ່າຍທໍາ ສິບປີນັ້ນ ເປັນສາລະຄະດີທີ່ແບ່ງປັນເລຶ່ອງລາວຕ່າງໆຂອງພວກນັກດົນຕີ ທີ່ໄດ້ຮ່ວມກັນສ້າງຍຸກຄໍາ ຂອງເພງຣ໊ອກຂອງກໍາປູເຈຍຂຶ້ນມາ.
ຮູບເງົາສາລະຄະດີເລື້ອງນີ້ ໄດ້ຖືກນໍາອອກສາຍໃນວົງແຄບແບບເປັນການສ່ວນຕົວ ທີ່ໂຮງສາຍຮູບເງົາແຫ່ງນຶ່ງໃນນະຄອນຫລວງພະນົມເປັນ ມີຜູ້ຄົນເຂົ້າຊົມລົ້ນໂຮງ ຊຶ່ງເປັນຮ່ອງຮອຍບອກວ່າ ຜູ້ຄົນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍຍັງມີຄວາມສົນໃຈແລະຢາກຮູ້ຢາກເຫັນກ່ຽວກັບດົນຕີໃນສະໄໝນັ້ນແລະສົງຄາມ ທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ ຜູ້ກໍາກັບ John Pirozzi ຕິດໃຈ ໃນເບື້ອງຕົ້ນນັ້ນ.
ທ່ານ Pirozzi ເວົ້າວ່າ: “ໃນຖານະເປັນຊາວອາເມຣິກັນຄົນນຶ່ງ ຂ້າພະເຈົ້າ ຈົນຮູ້ ສຶກຕົກສະເງີ້ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການສິດສອນ ບໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບ ເລຶ່ອງນີ້ເລີຍ. ນັ້ນຄືສິ່ງທໍາອິດ ແລະເວລາຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງດົນຕີ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄົນມັກດົນຕີທີ່ສຸດຄົນນຶ່ງ ມັນຈັບໃຈຂ້າພະເຈົ້າແທ້ໆ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກແບບວ່າ ໂອ້ ນີ້ຄືດົນຕີທີ່ໜ້າອັດສະຈັນຫຼາຍ ແລະຂ້າພະເຈົ້າກໍຢາກຮູ້ຢາກເຫັນຂຶ້ນມາ ວ່າດົນຕີຊຸມນີ້ມາຈາກໃສ? ພວກຄົນເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນໃຜ?”
ຮູບເງົາສາລະຄະດີເລື້ອງນີ້ ໄດ້ຍ້ອນຮອຍປະຫວັດສາດ ຂອງເພງຣ໊ອກ ຊຸມປີ 1960 ແລະ 70 ຂອງກໍາປູເຈຍ ໂດຍຜ່ານການສໍາພາດກັບພວກທີ່ ລອດຊີວິດມາ ແລະແຟນ ດົນຕີຂອງຍຸກນັ້ນ. ຮູບເງົາສາລະຄະດີເລື້ອງນີ້ ຍັງເວົ້າເຖິງຕອນສິ້ນສຸດລົງດ້ວຍຄວາມເຈັບຊໍ້າ ຍ້ອນນໍ້າມືຂອງພວກຂະເໝນແດງ ໂດຍຖ່າຍທອດຄວາມຊົງຈໍາທີ່ເລົ່າໃຫ້ຟັງໂດຍບັນດານັກດົນຕີ ຕະຫຼອດທັງທ່ານ ຈອນ ດີນ ອະດີດທີ່ປຶກສາຂອງປະທານາ ທິບໍດີ Richard Nixon. ຮູບເງົາສາລະຄະດີເລື້ອງນີ້ ຈະນໍາອອກສາຍຮອບປະຖົມມະເລີກຢ່າງເປັນທາງການ ໃນທ້າຍປີນີ້.
ຂອງພວກຂະເໝນແດງ ຂອງກໍາປູເຈຍ ໄດ້ຫວນກັບຄືນມາ
ພົບກັນອີກໃນເດືອນແລ້ວນີ້ ແລະໄດ້ພາກັນ ສະແດງດົນຕີ
ຮ້ອງເພງເທິງເວທີ ອີກຄັ້ງນຶ່ງ ສໍາລັບແຟນໆ ທັງລຸ້ນເກົ່າ
ແລະ ລຸ້ນໃໝ່.ງານສະແດງດົນຕີກາງແຈ້ງ ທີ່ໂຮງມະຫໍລະ
ສົບ Chaktomukຂອງພະນົມເປັນ ຕິດຕາມມາຫລັງຈາກ
ການສາຍຮູບເງົາແບບເປັນການສ່ວນໂຕ ເລື້ອງ “Don’t
Think I’ve Forgotten ຫຼື“ຢ່າຄິດວ່າຂ້ອຍລືມໄປ
ແລ້ວ” ຊຶ່ງເປັນຮູບເງົາ ປະເພດສາລະຄະດີກ່ຽວກັບ ວົງ
ເພງRock’n roll ສະໄໝຊຸມປີ 1960 ຂອງກໍາປູເຈຍ. ຜູ້
ສື່ຂ່າວວີໂອເອ Rick Valenzuela ມີລາຍງານກ່ຽວກັບ
ເລຶ່ອງນີ້ ມາຈາກພະນົມເປັນ. ຊຶ່ງທອງປານ ຈະນໍາມາ
ສະເໜີທ່ານ ໃນອັນດັບຕໍ່ໄປ
ງານຄອນເສີຕຂອງວົງດົນຕີ ທີ່ກັບມາຮ່ວມກັນອີກ ມັກຈະພາໃຫ້ຄິດເຖິງການສະແດງຂອງສິນລະປິນ ທີ່ຄັ້ງນຶ່ງເຄີຍມີຊື່ສຽງນັ້ນ ຈັບເອົາເຄື່ອງດົນຕີຂອງເຂົາເຈົ້າຂຶ້ນມາບັນເລງ ຫຼັງຈາກທີ່ຫາຍໜ້າຫາຍຕາໄປດົນເຕີບ. ແຕ່ວ່າໃນງານຄອນເສີຕທີ່ນະຄອນຫລວງພະ ນົມເປັນເມື່ອເດືອນແລ້ວນີ້ ພວກນັກດົນຕີທີ່ມາປະກອບສ່ວນ ບໍ່ພຽງແຕ່ອອກມາຈາກການປົດກະສຽນແລ້ວເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ອອກມາຈາກສະຖານະພາບທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດຮູ້ຈັກເລີຍກໍວ່າໄດ້ ເຊັ່ນ ທ່ານ Touch Seang Tana ຈາກອະດີດວົງດົນຕີ Drakkar.
ທ່ານ ທະນະ ເວົ້າວ່າ: “ບາງເທື່ອພວກຜູ້ຊົມ ອາດບໍ່ຮູ້ຈັກຂ້າພະເຈົ້າດີປານໃດ ໃນຖານະນັກດົນຕີ ແຕ່ໃນຖານະນັກວິທະຍາສາດຫຼາຍກ່ວາ. ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍ ເປັນນັກສິນລະປິນ ແລະນັກດົນຕີ ໃນສະໄໝນັ້ນ. ພວກຄົນລຸ້ນ ໜຸ່ມນ້ອຍ ບໍ່ຮູ້ຈັກດອກວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນນັກສິນລະປິນ ເພາະວ່າປະຫວັດ ສາດໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊື່ຜູ້ແຕ່ງເພງສູນຫາຍໄປຈາກເພງເກົ່າໆໝົດແລ້ວ. ສະນັ້ນ ເຮົາກໍເລີຍບໍ່ຮູ້ວ່າໃຜເປັນຜູ້ແຕ່ງເພງນັ້ນເພງນີ້ອີກແລ້ວ.”
ທ່ານ Touch Seang Tana ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີກ່ວາ ໃນຖານະນັກອະນຸ ລັກທີ່ມີຊື່ສຽງ ທີ່ທໍາງານໃຫ້ໂຄງການປາຂ່າແມ່ນໍ້າຂອງ ຫຼືປາ Dolphin. ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ທ່ານ ທະນະ ກັບນັກສິນລະປິນອີກຫຼາຍໆຄົນ ໄດ້ຮ່ວມກັນ ເປັນສັກຂີພິຍານທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ ຂອງຍຸກຄໍາຂອງເພງຣ໊ອກຂອງກໍາປູເຈຍ. ນັກດົນຕີອື່ນໆອີກຫຼາຍຄົນໃນສະໄໝນັ້ນ ໄດ້ເສຍຊີ ວິດໄປແຕ່ດົນແລ້ວ ຍ້ອນຖືກສັງຫານໂຫດໂດຍພວກຂະເໝນແດງ ທີ່ໄດ້ພະຍາຍາມຈະກໍາຈັດຖອນຮາກດົນຕີ ອອກໄປຈາກປະຫວັດສາດຂອງກໍາປູເຈຍ.
Ros Saboeun ນ້ອງສາວຂອງນັກຮ້ອງທີ່ມີຊື່ສຽງຜູ້ນຶ່ງໃນສະໄໝນັ້ນ ຄືນາງ Ros Serey Sothea ກໍໄດ້ມາປາກົດຕົວເທິງເວທີ ຊ່ວຍເຕືອນຄວາມຊົງຈໍາຂອງພວກຜູ້ຊົມທັງຫຼາຍ
ນາງ Ros Saboeun ເວົ້າວ່າ: “ສິນລະປະຈາກຍຸກນັ້ນ ພວກເຮົາຖືໄດ້ວ່າ ເປັນມໍລະດົກທີ່ສໍາຄັນຫຼາຍ ກະລຸນາຈົ່ງຢ່າລືມມັນແລະປ່ຽນແປງລັກສະນະ ພິເສດນັ້ນໄປ.”
ຮູບເງົາສາລະຄະດີ Don’t Think I’ve Forgotten ທີ່ໃຊ້ເວລາຖ່າຍທໍາ ສິບປີນັ້ນ ເປັນສາລະຄະດີທີ່ແບ່ງປັນເລຶ່ອງລາວຕ່າງໆຂອງພວກນັກດົນຕີ ທີ່ໄດ້ຮ່ວມກັນສ້າງຍຸກຄໍາ ຂອງເພງຣ໊ອກຂອງກໍາປູເຈຍຂຶ້ນມາ.
ຮູບເງົາສາລະຄະດີເລື້ອງນີ້ ໄດ້ຖືກນໍາອອກສາຍໃນວົງແຄບແບບເປັນການສ່ວນຕົວ ທີ່ໂຮງສາຍຮູບເງົາແຫ່ງນຶ່ງໃນນະຄອນຫລວງພະນົມເປັນ ມີຜູ້ຄົນເຂົ້າຊົມລົ້ນໂຮງ ຊຶ່ງເປັນຮ່ອງຮອຍບອກວ່າ ຜູ້ຄົນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍຍັງມີຄວາມສົນໃຈແລະຢາກຮູ້ຢາກເຫັນກ່ຽວກັບດົນຕີໃນສະໄໝນັ້ນແລະສົງຄາມ ທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ ຜູ້ກໍາກັບ John Pirozzi ຕິດໃຈ ໃນເບື້ອງຕົ້ນນັ້ນ.
ທ່ານ Pirozzi ເວົ້າວ່າ: “ໃນຖານະເປັນຊາວອາເມຣິກັນຄົນນຶ່ງ ຂ້າພະເຈົ້າ ຈົນຮູ້ ສຶກຕົກສະເງີ້ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການສິດສອນ ບໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບ ເລຶ່ອງນີ້ເລີຍ. ນັ້ນຄືສິ່ງທໍາອິດ ແລະເວລາຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງດົນຕີ ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄົນມັກດົນຕີທີ່ສຸດຄົນນຶ່ງ ມັນຈັບໃຈຂ້າພະເຈົ້າແທ້ໆ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກແບບວ່າ ໂອ້ ນີ້ຄືດົນຕີທີ່ໜ້າອັດສະຈັນຫຼາຍ ແລະຂ້າພະເຈົ້າກໍຢາກຮູ້ຢາກເຫັນຂຶ້ນມາ ວ່າດົນຕີຊຸມນີ້ມາຈາກໃສ? ພວກຄົນເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນໃຜ?”
ຮູບເງົາສາລະຄະດີເລື້ອງນີ້ ໄດ້ຍ້ອນຮອຍປະຫວັດສາດ ຂອງເພງຣ໊ອກ ຊຸມປີ 1960 ແລະ 70 ຂອງກໍາປູເຈຍ ໂດຍຜ່ານການສໍາພາດກັບພວກທີ່ ລອດຊີວິດມາ ແລະແຟນ ດົນຕີຂອງຍຸກນັ້ນ. ຮູບເງົາສາລະຄະດີເລື້ອງນີ້ ຍັງເວົ້າເຖິງຕອນສິ້ນສຸດລົງດ້ວຍຄວາມເຈັບຊໍ້າ ຍ້ອນນໍ້າມືຂອງພວກຂະເໝນແດງ ໂດຍຖ່າຍທອດຄວາມຊົງຈໍາທີ່ເລົ່າໃຫ້ຟັງໂດຍບັນດານັກດົນຕີ ຕະຫຼອດທັງທ່ານ ຈອນ ດີນ ອະດີດທີ່ປຶກສາຂອງປະທານາ ທິບໍດີ Richard Nixon. ຮູບເງົາສາລະຄະດີເລື້ອງນີ້ ຈະນໍາອອກສາຍຮອບປະຖົມມະເລີກຢ່າງເປັນທາງການ ໃນທ້າຍປີນີ້.
