ທີ່ກອງປະຊຸມວ່າດ້ວຍເສດຖະກິດປະຈໍາຂົງເຂດທີ່ຍີ່ປຸ່ນໃນເດືອນພະຈິກປີກາຍນີ້ ປະທານາທິບໍດີໂອບາມາກ່າວວ່າ ຕໍ່ໄປນີ້ ຊາວອະເມຣິກັນຜູ້ອຸບປະໂພກ ບໍລິໂພກ ຈະບໍ່ເປັນແຮງຂັບດັນການເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດຂອງໂລກອີກແລ້ວ ຊຶ່ງທ່ານກ່າວດັ່ງນີ້:
"ໃນການກ້າວໄປຂ້າງໜ້ານັ້ນ ພວກປະເທດທີ່ມີເງິນ
ເຫລືອ ເກີນງົບປະມານຢ່າງຫລວງຫລາຍຈະຕ້ອງ
ຫັນປ່ຽນຈາກການອາໃສກາງຕໍ່ນໍາການສົ່ງອອກ ຊຶ່ງ
ເປັນການປະຕິບັດທີ່ບໍ່ດີນັ້ນ ແລະເອົາບາດກ້າວຕ່າງໆ
ເພື່ອກະຕຸກຊຸກຍູ້ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການສິນຄ້າຢູ່ພາຍໃນປະເທດ.ດັ່ງທີ່ຂ້າ
ພະເຈົ້າໄດ້ເວົ້kໄປແລ້ວນັ້ນ ໃນການກ້າວໄປຂ້າງໜ້າ ປະເທດໃດນຶ່ງກໍບໍ່ຄວນ
ຈະຄິດເອົາເອງວ່າ ຫົນທາງໄປສູ່ຄວາມຈະເຣີນຮຸ່ງເຮືອງຂອງຕົນນັ້ນ ແມ່ນປູ
ດ້ວຍສິນຄ້າສົ່ງອອກໄປຍັງອາເມຣິກາ."
ທີ່ກອງປະຊຸມດຽວກັນນັ້ນ ທ່ານຫູຈິນເຖົາ ປະທານປະເທດຈີນ ກໍໄດ້ກ່າວ ໃຫ້ຮ່ອງຮອຍວ່າ ຈີນ ຊຶ່ງມີພົນລະເມືອງ 1300 ລ້ານຄົນ ກໍາລັງກະກຽມຈະຮັບເອົາບາງສ່ວນຂອງການຜະລິດຂອງໂລກນັ້ນ:
ທ່ານຫູຈິນເຖົາເວົ້າວ່າ ຈີນຈະເລັ່ງລັດການປະປະຕິຮູບດ້ານການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະ
ເພ່ງເລັງໃສ່ການເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການພາຍໃນປະເທດ ໂດຍສະເພາະ
ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງຜູ້ອຸບປະໂພກບໍລິໂພກໂດຍຜ່ານການເຮັດໃຫ້ພວກປະຊາ
ຊົນມີລາຍຮັບຫລາຍຂຶ້ນ ແລະຊື້ສິນຄ້າເພີ່ມຂຶ້ນ. ທ່ານຫູ ກ່າວຕື່ມວ່າ ຈຸດເພ່ງເລັງອີກອັນນຶ່ງ
ກໍແມ່ນເລັ່ງລັດການພັດທະນາ ເຂດຊົນນະບົດ ແລະການເຕີບໂຕໃນຂົງເຂດ.
ຈີນໄດ້ຄອບງໍາໃນການຂາຍລົດໂອໂຕ ແລະໃນປີ 2010 ໄດ້ຂ້າມຜ່ານສະຫະລັດ ມາເປັນຕະຫລາດໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນໂລກ.
ໃນຊ່ວງປີ 2009 ນັ້ນ ມີການຂາຍລົດໄດ້ຫລາຍກວ່າ 13 ລ້ານ 6 ແສນຄັນຢູ່ໃນປະເທດ
ຈີນ. ຢູ່ຮ້ານຂາຍລົດແຫ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນກຸງປັກກິງ ເມື່ອບໍ່ນານມານີ້ ນາຍ Zhao Xuzhen
ແລະຄອບຄົວພາກັນໄປຊອກຊື້ລົດຄັນທໍາອິດຂອງເຂົາເຈົ້າ ຊຶ່ງນາຍ Zhao ກ່າວວ່າ:
“ມັນສໍາຄັນທີ່ລົດໃໝ່ຕ້ອງມີຄວາມປອດໄພ ເພາະວ່າມີລົດ ຫລາຍໆຢູ່ໃນກຸງປັກກິງ. ນອກນັ້ນ ລາວຍັງເວົ້າອີກວ່າ ຍ້ອນວ່າຜູ້ຄົນພາກັນມີ ຄວາມສົນໃຈຫລາຍໃນການປປົກປ້ອງສິ່ງແວດລ້ອມ ເພາະສະນັ້ນ ລົດທີ່ລາວ ຈະຊື້ນັ້ນ ຈະຕ້ອງປະຢັດນໍ້າມັນຫລືກິນນໍ້າມັນໜ້ອຍ.“
ອິດທິພົນດ້ານເສດຖະກິດທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນນັບມື້ຂອງຈີນນັ້ນ ໝາຍຄວາມເຖິງການລົງທຶນໃນຕ່າງປະເທດຫລາຍຂຶ້ນ ແລະຄວາມໝາຍອີກວ່າ ມີພວກຕ່າງ ປະເທດອົບພະຍົບເຂົ້າມາຍັງຈີນຫລາຍຂຶ້ນ ເພື່ອພະຍາຍາມຊອກຫາໂຊກລາບຫລືເງິນຄໍາ. ໂຕຢ່າງນຶ່ງກໍຄືເມືອງກວາງໂຈ ທີ່ເປັນສູນການຄ້າໃນພາກໃຕ້ຂອງຈີນ ທີ່ດຶງດູດເອົາຜູ້ຄົນມາຈາກປະເທດຕ່າງໆໃນທົ່ວທະວີບອະຟຣິກາ ແລະຈາກປະເທດອື່ນໆອີກໃນທົ່ວໂລກ.
ທ່ານ Cheng Li ຈາກອົງການຄົ້ນຄວ້າທີ່ສະຖາບັນ Brookings ທີ່ກຸງວໍຊິງຕັນ ກ່າວວ່າ ປະຊາຊົນຈີນເຫັນວ່າການເຕີບໂຕດ້ານເສດຖະກິດຂອງຈີນນັ້ນ ເປັນເລື້ອງໂຕ້ຖຽງບໍ່ໄດ້ ຊຶ່ງທ່ານ Li ກ່າວດັ່ງນີ້:
"ພວກເຂົາເຈົ້າເຫັນວ່າ ຈີນໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນມາເຕັມໂຕແລ້ວໃນທີ່ສຸດ ເພາະວ່າ
ຈີນບໍ່ໄດ້ເປັນພຽງປະເທດທໍາອິດເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຟື້ນຕົວຄືນຈາກວິກິດການ ການເງິນ
ຂອງໂລກ ແຕ່ໃນຖານະອໍານາດເສດຖະກິດທີ່ສໍາຄັນນັ້ນ ຈີນຍັງໄດ້ໄຕ່ເຕົ້າຂື້ນ
ມາຢູ່ໃນອັນດັບສອງຂອງໂລກນໍາ. ເວລານີ້ ຈີນແມ່ນມີເງິນ ຊຶ່ງເປັນສິ່ງທີ່ຈີນຄິດ
ວ່າ ສໍາຄັນທີ່ສຸດເພາະວ່າເງິນເວົ້າໄດ້ ໝາຍຄວາມວ່າ ຖ້າມີເງິນແລ້ວ ເຮັດຫຍັງ ກໍໄດ້ນັ້ນເອງ."
ເຖິງແມ່ນພວກນັກເສດຖະສາດຈີນພາກັນຮັບຮູ້ໃນຄວາມສໍາເລັດຂອງປະເທດຂອງເຂົາເຈົ້າກໍຕາມ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງມີຄວາມຮູ້ສຶກຢູ່ວ່າ ຍັງອີກດົນກ່ວາ ຈີນຈະໄປເຖິງຂັ້ນບັນລຸຄວາມສໍາເລັດໄດ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນ.
ທ່ານ Hu Xingdou ນັກເສດຖະສາດທີ່ສະຖາບັນເທົກໂນໂລຈີທີ່ກຸງປັກກິງ ກ່າວວ່າ ພວກຕາເວັນຕົກພາກັນວາດພາບສະຖານນະການຢ່າງແຈ່ມໃສເກີນໄປ ຢູ່ໃນປະເທດບ່ອນທີ່ການ ພັດທະນາບໍ່ກໍ້າເກິ່ງກັນນັ້ນ ຊຶ່ງທ່ານ Hu Xingdou ກ່າວວ່າ:
“ຜູ້ຄົນບາງຄົນເວົ້າໂຍກເກີນໄປໂດຍເຈດຕະນາ ກ່ຽວກັບຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງຈີນ
ແລະສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກວ່າ ມີອັນຕະລາຍຈາກຈີນ ເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈຈີນດີ ປານໃດ.“
ທ່ານ ຫູຊິງດູ ກ່າວຕື່ມວ່າ ມີໜ້ອຍຄົນທີ່ມາຈາກຕ່າງປະເທດ ໄປເບິ່ງເຂດຊົນນະບົດຂອງ
ຈີນ ແລະເຂດທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການພັດທະນາດີປານໃດ ໃນພາກຕາເວັນຕົກຂອງປະເທດ.
ທ່ານກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ມີພວກນັກຊ່ຽວຊານກ່ຽວກັບຈີນຫລາຍຄົນທີ່ຄຶດວ່າ ພວກຫົວເມືອງ
ຕ່າງໆຂອງຈີນຄືກັນກັບຢູ່ໃນຢູໂຣບ ແຕ່ເຂດຊົນນະບົດນັ້ນ ຊໍ້າພັດຄືກັນກັບຢູ່ໃນອະຟຣິກາ.
ຄວາມແຕກຕ່າງກັນທີ່ວ່ານີ້ ແມ່ນເຫັນໄດ້ຢູ່ໃນລາຍຮັບຕໍ່ຫົວຄົນຕໍ່ປີ ຊຶ່ງລາຍຮັບຕໍ່ຫົວຄົນຕໍ່ປີໃນເຂດເທດສະບານຈີນນັ້ນ ມີຈໍານວນເກືອບ 2600 ໂດລາໃນປີ 2009 ແຕ່ສໍາລັບພວກປະຊາຊົນໃນເຂດຊົນນະບົດແລ້ວ ແມ່ນມີພຽງແຕ່ 800 ໂດລາຕໍ່ປີ.
ເຖິງແມ່ນລັດຖະບານຈີນໄດ້ດໍາເນີນການມາເປັນເວລາຫລາຍປີ ເພື່ອປັບປຸງລາຍຮັບຂອງ
ປະຊາຊົນໃນເຂດຊົນນະບົດ ແລະອັດຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງເຂດເທດສະບານແລະເຂດຊົນ
ນະບົດໃຫ້ແຄບເຂົ້ານັ້ນ ແຕ່ກໍໄດ້ຮັບຄວາມຄືບໜ້າແຕ່ພໍປະມານ ແລະພ້ອມກັບທີ່ມີການ
ຄາດໝາຍກັນວ່າ ສະພາວະເງິນເຟີ້ ຈະຍັງຄົງຢູ່ໃນລະດັບສູງຢູ່ຕໍ່ໄປໃນອີກຫລາຍເດືອນ
ຂ້າງໜ້າ ໂດຍສະເພາະລາຄາເຂົ້າປາອາຫານນັ້ນ ພວກຄົນທຸກຍາກໃນເຂດຊົນນະບົດ
ກໍອາດຈະຖືກກົດດັນລົງໄປຕື່ມອີກ.
ທ່ານຫູ ຊິງດູ ກ່າວວ່າ ຜົນຜະລິດຮວມພາຍໃນປະເທດຕໍ່ຫົວຄົນຕໍ່ປີຂອງຈີນນັ້ນ ຍັງຄົງຈະ
ຢູ່ໃນລະດັບຕໍ່າຢູ່. ດັ່ງນີ້ ທ່ານກ່າວວ່າ ການພັດທະນາຈະຍັງຄົງເປັນພາລະກິດອັນໃຫຍ່
ຫລວງທີ່ສຸດສໍາລັບຄະນະນໍາພາຈີນ ແແລະທ່ານກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ປະເທດຈີນຍັງມີຄວາມຈໍາ
ເປັນທີ່ຈະຕ້ອງທໍາການປະຕິຮູບທາງດ້ານການເມືອງແລະສັງຄົມເຊ່ນກັນ ຖ້າຢາກໃຫ້ການ
ພັດທະນາດ້ານເສດຖະກິດໄດ້ຮັບຄວາມສໍາເລັດ.