ເດັກນ້ອຍທີ່ມີພໍ່ທີ່ທາລຸນຂົມເຫັງແມ່ເຂົາເຈົ້ານັ້ນ ມີຄວາມ ສ່ຽງຕໍ່ການເປັນໂຣກຫລອດລົມອັກ ເສບ ແລະເປັນໂຣກທ້ອງສຸ ຫລືຖອກທ້ອງ ຂັ້ນຮ້າຍແຮງຫລາຍກວ່າເດັກພວກອື່ນ ເຊິ່ງທັງ ສອງໂຣກນີ້ ເປັນສາເຫດອັນດັບນຶ່ງຂອງການ ຕາຍຂອງ ເດັກນ້ອຍໃນທົ່ວໂລກທີ່ເສຍຊີວິດ ແຕ່ຍັງເຍົາໄວ.
ການວິເຄາະເບິ່ງຜົນການສຳຫລວດພົລເມືອງ ຂອງບັງກລາເດັດ ໄດ້ເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນວ່າ ມີການພົວພັນກັນລະຫວ່າງການທາລຸນ ຫລືໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ຜູ້ເປັນເມຍ ຫລືແມ່ຂອງ ເດັກ ກັບສຸຂະພາບ ຂອງເດັກອີງຕາມນັກຄົ້ນຄວ້າ Jay Silverman.
ທ່ານ ເວົ້າວ່າໃນບັນດາຄອບຄົວ ທີ່ຜູ້ຊາຍ ລາຍງານວ່າ ຕົນໄດ້ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງກັບ ເມຍນັ້ນ ປາກົດວ່າ ພວກລູກໆຂອງຜູ້ຍິງພວກນັ້ນ ມັກຈະລາຍງານວ່າ ເຂົາເຈົ້າເປັນໂຣກ ກ່ຽວກັບລະບົບຫາຍໃຈອັກເສບ ຫລືລອດລົມອັກເສບ ແລະເປັນໂຣກທ້ອງສຸຂັ້ນຮ້າຍແຮງ ຫລາຍກວ່າເດັກນ້ອຍທີ່ຢູ່ໃນຄອບຄົວ ທີ່ບໍ່ມີການທາລຸນທາງຮ່າງກາຍ ຫລືໃຊ້ຄວາມຮຸນ ແຮງ ນັ້ນໃນລະຫວ່າງ 37 ຫາ 65%.
ໃນການຄົ້ນຄວ້າຂອງພວກເຂົາເຈົ້ານັ້ນ ທ່ານ Silverman ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງ ທ່ານ ທີ່ສະຖາບັນການແພດ ຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ Harvard ຫລື Harvard School of Public Health, ໄດ້ພະ ຍາຍາມສຶກສາເບິ່ງປະເດັນອື່ນໆ ເຊັ່ນ ດ້ານ ສຸຂະອານາໄມ, ລະດັບການສຶກສາ ແລະ ຄວາມທຸກຈົນ ທີ່ອາດມີສ່ວນເຮັດໃຫ້ ເກີດພະຍາດເຫລົ່ານີ້. ທ່ານເວົ້າວ່າ ການພົວພັນກັນລະຫວ່າງການໃຊ້ ຄວາມຮຸນແຮງ ຫລືທາລຸນຢູ່ໃນຄອບຄົວ ແລະ ການເຈັບປ່ວຍ ມີສາເຫດ ທີ່ສາມາດອະທິບາຍ ໄດ້ຫລາຍຢ່າງຢູ່.
ທ່ານຊິລເວີແມນຊີ້ແຈງວ່າ ຜົນກະທົບໂດຍກົງກໍຄື ຜູ້ຊາຍ ທີ່ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງຫລາຍຕໍ່ເມຍ ກໍມັກຈະທາລຸນຂົ່ມເຫັງ ທາງຮ່າງກາຍ ແລະ ທາງເພດ ຕໍ່ລູກໆຂອງພວກເຂົາ. ສະນັ້ນ ຈື່ງເປັນທີ່ຈະແຈ້ງວ່າ ການທາລຸນຈະມີຜົນກະທົບ ໂດຍກົງຕໍ່ສຸຂະພາບເດັກຫລາຍທີ່ສຸດ. ຜົນກະທົບທາງ ອ້ອມ ກໍຄື ພວກເຮົາເຫັນວ່າ ຄວາມຮູ້ສຶກ ເຈັບປວດໃນໃຈ ແລະ ຄວາມອຸກອັ່ງຂອງເດັກນ້ອຍ ທີ່ສືບເນື່ອງມາຈາກ ການທາລຸນຂົ່ມເຫັງ ທີ່ພວກເຮົາເຫັນຢູ່ໃນເດັກນ້ອຍ ທີ່ ໃຫຍ່ຂື້ນມາ ໃນຄອບຄົວແບບນັ້ນ ມັກພາໃຫ້ລະບົບພູມ ຕ້ານທານໃນຮ່າງກາຍຂອງເດັກ ຖືກກົດໃຫ້ຕໍ່າລົງເລື້ອຍໆ.
ທ່ານ Silverman ກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ຜົນ ການຄົ້ນຄວ້າທີ່ອອກມານີ້ ເປັນທີ່ໜ້າພາໃຫ້ຕົກໃຈເປັນພິເສດ ເມື່ອພິຈາລະນາເບິ່ງສະ ຖານະການຂອງການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງລະ ຫວ່າງຄູ່ຄອງທີ່ມີ ທົ່ວໄປແລະຢ່າງແຜ່ຫລາຍ ໃນບາງກລາເດັດ. ການຄົ້ນພົບນີ້ ເປັນສິ່ງ ບອກເຕືອນວ່າບັນຫານີ້ຕ້ອງໄດ້ຮັບການ ແກ້ໄຂຢ່າງຮີບ ດ່ວນເປັນພິເສດ. ທ່ານ ກ່າວເພີ້ມອີກວ່າການສຶກສາຄົ້ນຄວ້ານີ້ ອາດໄດ້ປະເມີນຕ່ຳກວ່າຄວາມເປັນຈິງຂອງ ການໃຊ້ຄວາມຮຸນ ແຮງຢູ່ໃນຄອບຄົວທີ່ແຜ່ ຫລາຍຢູ່ໃນປະເທດນີ້ແລະຜົນກະທົບບ ຂອງມັນ.
ທ່ານ Silverman ເວົ້າຕື່ມວ່າ ໃນບັນດາພວກຜູ້ຊາຍທີ່ ລາຍງານວ່າພວກເຂົາໄດ້ ຂົ່ມເຫັງເມຍທາງດ້ານຮ່າງກາຍ ແລະທາງເພດນັ້ນຫລາຍກວ່າ 40% ແມ່ນໄດ້ເຮັດ ແນວນັ້ນໃນປີກາຍນີ້ ແລະຈາກການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າອື່ນໆ ພວກເຮົາເຫັນວ່າຄວາມຈິງ ແລ້ວ ຖ້າຫາກພວກເຮົາຄິດໄລ່ເວລາເປັນຊົ່ວຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າແລ້ວ ແມ່ນຈະມີຮອດ ສາມ ສ່ວນສີ່ ຂອງຜູ້ຊາຍ Bangladesh ທັງໝົດທີ່ຈະລາຍງານວ່າ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ທາ ລຸນຂົ່ມເຫັງເມຍຂອງເຂົາ ເຈົ້າໃນເວລາໃດນຶ່ງໃນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າຊື່ງເປັນທີ່ຈະແຈ້ງ ວ່າຜົນການຄົ້ນຄວ້ານີ້ມີຄວາມສຳຄັນຫລາຍຕໍ່ການ ວາງນະໂຍບາຍດ້ານສາທາລະນະ ສຸກ. ທ່ານຊິລເວີແມນ ກ່າວໃນທີ່ສຸດວ່າ ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ຖືວ່າການຂົ່ມເຫັງ ທາລຸນ ຜູ້ຍິງຢູ່ໃນຄອບຄົວໂດຍຜູ້ເປັນຜົວນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າເປັນຫ່ວງອັນດັບນຶ່ງແທ້ໆໃນໂຄງການ ຢູ່ລອດຂອງເດັກຂອງພວກເຮົາ.
ລາຍງານນີ້ຂອງທ່ານ Silverman ສາມາດອ່ານໄດ້ ໃນວາລະສານການແພດ Achives of Pediatrics and Adolescent Medicine.
