ເມື່ອເດືອນຜ່ານມານີ້ ລັດຖະບານມຽນມາໄດ້ເຊັນສັນຍາສັນຕິພາບອີກສະບັບນຶ່ງ ກັບ
ກອງທັບປະກອບອາວຸດຊົນເຜົ່າ ຄືພວກຜູ້ນໍາມຽນມາໄດ້ບັນລຸຂໍ້ຕົກລົງກັບກອງທັບລັດ
ສານ ຊຶ່ງເປັນກຸ່ມທະຫານບ້ານທີ່ມີຖານປະຕິບັດການ ຢູ່ໃນລັດສານທາງພາກເໜືອຂອງ
ປະເທດ ບ່ອນທີ່ມີການປູກຝິ່ນສ່ວນໃຫຍ່ຂອງປະເທດນັ້ນ ມຽນມາເປັນຜູ້ຜະລິດຝິ່ນ
ລາຍໃຫຍ່ອັນດັບສອງຂອງໂລກ ລອງຈາກອັຟການີສຖານ ທີ່ຜະລິດຝິ່ນຫລາຍເຖິງ 90
ເປີເຊັນ ຂອງປະລິມານຝິ່ນທັງໝົດຂອງໂລກ.
ຫ້ອງການຢາເສບຕິດແລະອາຊະຍາກໍາຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ຫລື UNODC
ກ່າວວ່າ ມີການປູກຝິ່ນໃນພື້ນທີ່ 43,000 ເຮັກຕ້າ ຢູ່ໃນມຽນມາໃນປີ 2011 ຊຶ່ງໄດ້ເພີ່ມ
ຜົນຜະລິດຝິ່ນຂຶ້ນເປັນສອງເທົ່າຕົວໃນໄລຍະຫ້າປີ. ນອກນີ້ແລ້ວ ມຽນມາ ຊຶ່ງແຕ່ກ່ອນ
ເອີ້ນວ່າ ພະມ້ານັ້ນ ຍັງເປັນແຫລ່ງຜະລິດຢາກະຕຸ້ນປະສາດ ປະເພດແອມເຟຕາມີນ ທີ່
ສໍາຄັນ ຊຶ່ງສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຜະລິດຢູ່ໃນລັດສານ.
ຫ້ອງການ UNODC ກ່າວວ່າ ຄວາມທຸກຈົນຍາກໄຮ້ ແລະຂໍ້ຂັດແຍ້ງພາຍໃນຢູ່ໃນຂົງເຂດ
ພວກຊົນເຜົ່າທີ່ບໍ່ສະຫງົບສຸກນັ້ນ ແມ່ນເປັນຕົວການເຮັດໃຫ້ການຜະລິດຝິ່ນເພີ່ມຂຶ້ນເປັນ
ສອງເທົ່າຕົວ. ຝິ່ນເປັນວັດຖຸດິບສໍາລັບກັ່ນເປັນຜົງເຮໂຣອີນ. ນອກນີ້ແລ້ວ ພວກກຸ່ມປະ
ກອບອາວຸດຊົນເຜົ່າຍັງຂັດຂືນຕໍ່ຄໍາ ຮຽກຮ້ອງຂອງລັດຖະບານ ທີ່ຢາກໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າ
ປະຕິບັດໜ້າທີ່ເປັນ ໜ່ວຍລາດຕະເວນຊາຍແດນນັ້ນ.
ມາບັດນີ້ ໃນຂະນະທີ່ທ່ານ ເທນ ເຊນ ປະທານາທິບໍດີມຽນມາ ດໍາເນີນການໄປຕາມແຜນ
ການປະຕິຮູບການເມືອງແລະເສດຖະກິດ ພ້ອມທັງເຮັດຂໍ້ຕົກລົງຢຸດຍິງຫລາຍໆຊຸດ ກັບ
ພວກທະຫານບ້ານຊົນເຜົ່ານັ້ນ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດກ່າວວ່າ ນອກນີ້ແລ້ວ ປະທານາ
ທິບໍດີເທນ ເຊນ ຍັງກໍາລັງພິຈາລະນາຫາທາງແກ້ໄຂບັນຫາການຜະລິດຢາເສບຕິດນັ້ນນໍາ.
ທ່ານ Gary Lewis ຜູ້ຕາງໜ້າຫ້ອງການ UNODC ແຫ່ງຂົງເຂດເອເຊຍ ຕາເວັນອອກ
ແລະປາຊີຟິກ ກ່າວວ່າ:
“ພວກເຮົາເຫັນລັດຖະບານມຽນມາ
ກໍາລັງວາງແຜນຍຸດທະສາດທາງ
ເລືອກ ສໍາລັບການພັດທະນາໄລຍະ
ສາມປີ ແລະເຂົ້າພົວພັນໃນການ
ເຮັດສັນຍາຢຸດຍິງກັບກຸ່ມກະບົດ
ຕ່າງໆ ແລະພວກເຮົາກໍເຊື່ອວ່າ
ມັນຈະໃຫ້ໂອກາດພວກເຮົາເກ້ຍ
ກ່ອມພວກທີ່ຢູ່ໃນປະຊາຄົມໂລກ
ທີ່ປາດຖະໜາຈະເປັນພາຄີກັບ
ມຽນມາ ແລະປະຊາຄົມຕ່າງໆ
ຢູ່ໃນພື້ນທີ່ ເພື່ອຊອກຫາທາງ
ເລືອກອື່ນທົດແທນການປູກຝິ່ນນັ້ນ.”
ໂຄງການຕ່າງໆຂອງຫ້ອງການ UNODC ແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບໂຄງການສະໜັບສະໜຸນ
ພວກຊາວສວນປູກຝິ່ນໃນລັດສານພາກໃຕ້ ທີ່ຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມທາງເລືອກອື່ນສໍາລັບການພັດ
ທະນາ ໂດຍປູກພືດຜົນຢ່າງອື່ນ.
ການຊ່ວຍເຫລືອຈາກຕ່າງປະເທດແກ່ມຽນມາ ແມ່ນໄດ້ມີຢ່າງຈໍາກັດ ຍ້ອນ ການກ່າວຫາ
ຕ່າງໆກ່ຽວກັບປະວັດຝ່າຝືນສິດທິມະນຸດໃນອະດີດຜ່ານມາ ຂອງລັດຖະບານທະຫານ
ມຽນມາ ແລະການຈໍາກັດຮັດແຄບພວກໃຫ້ການບໍລິຈາກນານາຊາດ ບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າໄປຮອດ
ໄປເຖິງພື້ນທີ່ທີ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອນັ້ນ. ແຕ່ພວກນັກວິເຄາະກ່າວວ່າ ການປະຕິຮູບ
ທີ່ເຫັນໆກັນ ຊຶ່ງໂຮມທັງການປ່ອຍຕົວພວກນັກໂທດການເມືອງນັ້ນ ແມ່ນເປັນການເປີດ
ທາງໃຫ້ແກ່ເງິນທຶນຊ່ວຍເຫລືອຈາກຕ່າງປະເທດ.
ແຕ່ທ່ານ Lewis ປະຈໍາຫ້ອງການ UNODC ກ່າວວ່າ ມຽນມາຍັງຈະມີຄວາມຕ້ອງການ
ການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງນານາຊາດ ເພື່ອກໍາຈັດການປູກຝິ່ນແລະໂຄງການປູກພືດຜົນທາງ
ຢ່າງອື່ນທົດແທນນັ້ນຢູ່. ທ່ານ Lewis ກ່າວວ່າ
“ພວກເຮົາແມ່ນຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດການເພີ່ມຂຶ້ນ ດັ່ງເຊັນຢູ່ໃນລັດສານ
ຂອງມຽນມາ ທີ່ປະຊາຄົມນານາຊາດເຂົ້າໄປພົວພັນ ແລະສະໜອງການສະໜັບ
ສະໜຸນທາງດ້ານການເງິນທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການໃນຂັ້ນນີ້ ໃນເມື່ອວ່າບັດນີ້ ລັດ
ຖະບານມຽນມາກໍຍິນດີຕ້ອນຮັບການພົວພັນຂອງນານາຊາດຫລາຍເພີ່ມຂຶ້ນ
ຊຶ່ງນັ້ນຈະເອື້ອອໍານວຍໃຫ້ພວກເຮົາເຂົ້າໄປຮອດໄປເຖິງ"
ຂົງເຂດຕ່າງໆ ບ່ອນທີ່ບາດແລ້ວນັ້ນ ພວກເຮົາກໍສາມາດເຂົ້າພົວພັນກັບປະຊາຄົມທ້ອງ
ຖິ່ນທັງຫຼາຍໄດ້.”
ທ່ານ Bertil Lintner ນັກຂຽນແລະນັກວິເຄາະກ່ຽວກັບມຽນມາ ກ່າວວ່າ ວິທີການແກ້
ໄຂບັນຫາທາງການເມືອງພຽງຢ່າງດຽວເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຈະຄໍ້າປະກັນການຍຸດຕິລົງຂອງຄວາມ
ບໍ່ແນ່ນອນຕ່າງໆທາງດ້ານເສດຖະກິດແລະສັງຄົມຢູ່ໃນມຽນມາ ທີ່ນໍາໄປສູ່ການຜະລິດຢາ
ເສບຕິດນັ້ນໄດ້.
ທ່ານ Lintner ກ່າວວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດມອງເຫັນໄດ້ວ່າ ໂຄງການກໍາຈັດ
ການປູກຝິ່ນໃດໆກໍຕາມ ທີ່ພົວພັນກັບລັດຖະບານຢູ່ໃນຂົງເຂດບ່ອນທີ່ການຂັດ
ແຍ້ງກັນກັບພວກຊົນເຜົ່າ ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຫຍັງເລີຍນັ້ນ ຈະສາມາດບັນ
ລຸສິ່ງໃດໄດ້. ເຮົາຈະຕ້ອງໃຫ້ມີການແກ້ໄຂກັນດ້ານການເມືອງຕໍ່ບັນຫາຕ່າງໆ
ຂອງພວກຊົນເຜົ່າຂອງມຽນມາເສຍກ່ອນ ແລະນັ້ນມັນກໍບໍ່ແມ່ນເລຶ່ອງງ່າຍໆເລີຍ.”
ທ່ານນາງ Debbie Stothard ໂຄສົກຂອງເຄືອຂ່າຍທາງເລືອກອາຊ່ຽນ ຫລື Alterna
tive ASEAN Network ກ່າວວ່າ ການພິທັກປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດ ໂດຍສະເພາະດ້ານ
ທີ່ດິນທໍາມາຫາກິນນັ້ນ ຈະຕ້ອງຖືກຮັບຮູ້ກັນເປັນກິດຈະລັກສະນະເສຍກ່ອນ ກ່າວຄືໂຄງ
ການຕ່າງໆຂອງທາງການໃນອະດີດຜ່ານມານັ້ນ ມັກຈະນໍາພາໄປສູ່ການຍຶດເອົາທີ່ດິນທໍາ
ມາຫາກິນໄປຈາກປະ ຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນ. ທ່ານນາງ Stothard ກ່າວວ່າ
“ແນ່ນອນທີ່ສຸດນັ້ນແມ່ນຈະຕ້ອງໃຫ້ມີການຄໍ້າປະກັນສັນຕິພາບຢູ່ໃນຂົງເຂດ
ພວກຊົນເຜົ່າໃຫ້ໄດ້ເສຍກ່ອນ ແຕ່ນອກຈາກນັ້ນແລ້ວກໍຕ້ອງໃຫ້ມີການປົກຄອງ
ທີ່ດີເປັນລະບຽບ ແລະມັນມີອັນຕະລາຍທີ່ວ່າໂຄງການຕ່າງໆຂອງນາໆຊາດທີ່
ໃຊ້ເພື່ອການກໍາຈັດຢາເສບຕິດນັ້ນ ແມ່ນຈະຖືກນໍາໄປໃຊ້ໂດຍລັດຖະບານ
ເພື່ອຂັບໄລ່ພວກປະຊາຊົນທ້ອງຖິ່ນອອກຈາກດິນດອນທໍາມາຫາກິນຂອງພວກ
ເຂົາເຈົ້າ.”
ທ່ານນາງ Stothard ກ່າວອີກວ່າ ການຖອນທະຫານອອກໄປຈະຕ້ອງໃຫ້ມີຂຶ້ນ ເນື່ອງ
ຈາກພວກກອງທັບຂອງລັດຖະບານເຄີຍໄດ້ຖືກກ່າວຫາວ່າ ຍັກຍອກເອົາເງິນທຶນໄປຈາກ
ປະຊາຄົມຕ່າງໆ ຊຶ່ງທ່ານນາງກ່າວຕໍ່ໄປວ່າ ເພື່ອຈະໃຫ້ໂຄງການກໍາຈັດຢາເສບຕິດປະສົບ
ຜົນສໍາເລັດໄດ້ນັ້ນ ກໍຈະຕ້ອງມີການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການປະຕິຮູບຕ່າງໆທາງດ້ານກົດໝາຍ
ແລະສະຖາບັນນໍາ.
